Kabanata 70

Isang araw pa kaming nanatili sa resort. Isang buong araw na hindi na kami muling nagkausap pa ng hinayup*k matapos niyang hilingin sa akin ang huli niyang pakiusap.

At kagaya nga ng pinangako niya, nagsimula na rin siyang tumigil sa pangungulit. Hanggang sa

ipinaalam nalang sa akin ng tauhan niya na iuuwi na nila ako sa Los Angeles ngayong araw.

Magkahalong emosyon ang nararamdaman ko ngayon habang nag-aayos ng sarili sa harapan ng salamin. Magkahalong saya at kalungkutan. Saya dahil makikita ko na ulit ang anak ko na halos ilang linggo ko ring hindi nakasama. Ngunit mayroong lungkot na di ko mapigilan.

Gustuhin ko mang magbunyi dahil sa wakas ay magiging tahimik na rin ang buhay namin ni baby Amadeus, ay di ko naman alam kung bakit may bahagi sa puso ko ang kumikirot.

Marahan kong tinapik ang dibdib ko. Ayaw kong maramdaman ito. Para akong praning dahil hindi magkasundo ang isipan at puso ko. Gayunpaman, kailangan kong panindigan ang mga sinabi ko dahil palagay ko yun ang tama at m