Expected update after 1 or 2 days. Kadalasan gabi lang po ako may time magsulat dahil may mga anak pa po akong inaasikaso and my youngest is baby pa kaya hirap na hirap po ako sa oras. Kung kailan naman may time ako magsulat sa gabi, di ko namamalayan na nakakatulog na po ako sa sobrang pagod na rin kaya sana mapatawad niyo ako at maunawaan kung bakit mabagal ang update. Gayunpaman, I am trying my best po para makapagpublish ng maayos na storya. Salamat sa patuloy na pagsubaybay. Sana hindi po kayo magsawa. Godbless us.
Wala ring nagawa ang pag-aalinlangan ko dahil nang dumating ang araw nang flight ay natagpuan ko nalang ang sarili sa airport kasama sina baby Amadeus at Manang Rosa. Kailangan ko ring gawin ito para sa amin ng anak ko. Ayaw ko namang iasa nalang lahat kay mama lalo pa't lumalaki na si baby Amadeus. At hanggang ngayon ay wala pa rin akong balak galawin ang ATM card na binigay ng hinayup*k. Maski centimo ay wala akong kinuha.Kung tutuusin, sa halagang laman ng card ay maituturing na isang bilyonaryo si baby Amadeus. But I want him to grow up like a normal kid. Ayaw ko siyang sanayin na lumaki sa luho at sa mga materyal na bagay. I want to show him na lahat ng bagay kailangang paghirapan bago makuha. Unlike his father na kahit magpasiga ng panggatong ay hindi man lang marunong dahil laki sa karangyaan ng buhay.He can use the money pagdating ng tamang panahon. Kapag malaki na siya at marunong na.Yun nga lang minsan ay hindi ko rin napipigilan si mama Amanda na e-spoil ang anak ko.S
Kita ko rin ang pagkagulat sa mga mata niya nang makita ako. Alam kong namumukhaan niya ako at kilalang- kilala."You---"Biglang bulalas niya na hindi natapos dahil nagring bigla ang cellphone niya. Sinagot niya ito ngunit nanatili ang mga mata niya sa akin.Mababakas din ang magkahalong gulat at hiya sa mukha ng receptionist na mukhang nagdadalawang isip kong e-aaproach ba ako o hindi.Sumibol ang matinding kaba sa akin habang nakikipaglaban ng titig kay Brittany. Ipinagpapasalamat kong may kausap siya sa telepono kaya nakakuha ako ng pagkakataon para umalis. "Sandali!" Rinig ko pa ang pagtawag niya ngunit hindi na akong muling lumingon pa. Napahawak ako sa dibdib kong nagwawala habang nakasakay sa elevator. Ang balak kong kausapin siya kanina para pakalmahin ay biglang naglaho dahil mas nanaisin ko nalang na umalis siya at magcheck-in sa ibang hotel.Ngayong alam niyang nandito ako, paniguradong ikukwento ito ni Brittany sa hinayup*k. Baka nga ang hinayup*k pa ang tinutukoy niyan
"Sigurado ka na ba na pupunta ka?" Tanong ni Manang Rosa nang mabungaran akong nakaupo sa harapan ng salamin.Marahan akong tumango habang nakatutok ang mga mata sa preskong mukha kong bagong ligo at hindi pa nalalagyan ng kahit anong kolorete."Gusto ko talaga sanang umiwas na sa lalaking iyon Manang. Kaso hindi ko naman pwedeng isawalang bahala ang kikitain ng hotel." Mahinahong paliwanag ko.Isang araw lang kasi matapos ang pag-uusap namin ni Brittany ay agaran din niyang pinareserve ang sampung VIP rooms ng hotel. Ni hindi pa nga ako nagkumpirma sa kanya ay tinupad niya agad ang sinabi niya na para bang sinisiguro niya talaga na pupunta ako.Hindi ko nga siya maintindihan kong bakit gustong- gusto niyang naroon ako sa gaganaping engagement party nila. Isa lang ang naiisip kong dahilan, marahil gusto niya akong mainggit o magselos.Huminga ako ng malalim. Wala akong ibang pagpipilian kaya kailangang isantabi ko na muna ang nararamdaman ko alang-alang sa hotel na ipinagkatiwala sa a
My world suddenly stopped. I can't say any single word. Parang biglang bumagal ang oras at nagslow-mo ang lahat. Nahihipnotismo ako sa titig niyang tagos hanggang kaibuturan ko. I can't even heard the loud music dahil mas nabibingi ako sa lakas ng tibok ng puso ko.Basta ko na lamang naramdaman ang parang pag-angat ko sa ere. Wala akong nagawa ng kargahin niya ako like we are a newly wed couple. Ni hindi ako nagprotesta. Hindi rin ako makapag-isip ng maayos. Feels like I'm a statue.Dahil sa samo't saring nararamdaman ay mas lalo akong nakaramdam ng antok at pagkahilo. Kaya naman napahawak ako lalo ng mahigpit sa matipuno niyang braso bago ko tuluyang ipinikit ang talukap ng mga mata ko dahil sa kalasingan.********"Ouch!"Nagising ako at napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng ulo ko. Dahan- dahan kong iminulat ang aking mga mata ngunit para pa rin itong umiikot kaya hinilot ko ang aking sintido.Nang medyo makaramdam ng ginhawa ay dahan- dahan akong kumilos para bumangon."Baby A
Nakabalik kami sa bahay niya nang hindi na muling nagkikibuan pa. Mas lalo pang lumakas ang ulan ngayon na sinamahan pa ng hangin, kulog at kidlat kaya napayakap ako sa sarili ko dahil na rin sa nararamdamang lamig."Wait here for a while." Baritonong tugon niya nang maipark ang sasakyan. Nauna siyang bumaba habang ako'y nanatili lang sa loob ayon sa bilin niya.Maya- maya pa'y binuksan niya na rin ang pintuan banda sa 'kin habang may hawak siyang payong. Sinisigurado niyang di talaga ako mababasa. He acted so gentleman at di ko kayang pigilan ang kilig na nararamdaman ko.Naging gentleman din naman siya sa akin noong sinusuyo niya ako noon, four years ago. Di ko lang siya magawang purihin sa mga panahong iyon dahil sa galit ko sa kanya.Ngunit ngayon, ibang iba ang hatid na tuwa nito sa puso ko. And maybe because unti-unti ng naghilom ang sugat na siyang dulot niya noon.Bumaba ako habang inaalalayan niya kaya wala sa sariling nag-angat ako ng tingin. And then suddenly, I caught him
Matapos naming kumain ay siya na rin ang kusang naghugas ng plato. I insisted but he didn't let me.Grabe, napakalaki ng ipinagbago niya. Hindi lang talaga ako makapaniwala."Why are you staring at me like that?" Kunot noong tanong niya nang mabalingan ako. Kanina pa kasi ako nakaawang habang pinapanood siyang naghuhugas. Ni hindi ko magawang tumayo sa kinauupuan ko."Kailan ka pa natutong maghugas?" Walang paligoy-ligoy na tanong ko na ikinangiti niya. And his smile looks him even more manly and gorgeous. "Since I was a kid." Tuwid na sagot niya na ikinasimangot ko bigla. Kung ganun marunong na pala siya noon pa pero hindi ko manlang nakitang tumulong. O baka naman talagang sinadya niyang huwag tumulong noon dahil alipin ang tingin niya sa'kin.Tipid lang akong ngumiti bago nag-iwas ng tingin. May mga pagkakataon talaga na naaalala ko ang mga nangyari noon, gaya ngayon. Yun nga lang ipinagpapasalamat ko na hindi na ganoon katindi ang epekto ng sakit gaya ng dati.Nang patapos na siy
Matapos siyang maalalayan pahiga ay mabilis akong tumayo para sana kumuha ng gamot.Kaso, bago pa man ako makahakbang paalis ay mabilis niya hinawakan ang braso ko.Nang muli akong mapatingin sa kanya ay bahagya na siyang nakadilat kaya nagpang-abot ang mga mata namin."Please don't leave." Mahinang pagsusumamo niya sa matamlay na mga mata. Mahina ngunit parang bombang sumabog dahil rinig na rinig ko. Puno rin ng pagmamakaawa ang mga mata niya kaya marahan kong tinapik ang kamay niyang nakahawak sa braso ko."I won't. Ikukuha lang kita ng gamot." Garalgal ang boses na saad ko. Marahan siyang tumango bago ako binitawan.Mabilis akong naglakad patungo sa kusina. Nagtimpla ako ng maligamgam na tubig tsaka naghanap ng gamot sa medicine kit niya. Nagkalkal ako ng nagkalkal ngunit wala ng Paracetamol na pwedeng ipainom para sa lagnat."Oh shit!" Nababahalang tinapik ko ang noo. Bitbit ang bowl na may maligamgam na tubig ay patakbo kong tinungo ang maindoor at binuksan ito para e-check ang pa
Habang nagmamaneho pauwi ay walang humpay sa pag-agos ang mga luha ko. Patuloy at paulit-uulit na ume-echo sa aking pandinig ang mga siniwalat ni Brittany na siyang sobrang nagpagulantang sa akin."Alam mo Amina, I shouldn't be proud na sabihin ito but I guess you need to know this. Kahit anong gawin kong effort at pagpapapansin kay Drake noon, I mean kay Mr. Wilson, he still didn't want me because he's madly deeply inlove with you.""So we're really just remain friends and business partners. And being at his side for long years after you rejected him, he's still longing and hoping na muli kayong pagtatagpuin ng tadhana.""And one more important thing. Huwag ka sanang mabibigla but Drake knows everything about you and your child. Tumigil nga siya sa pangungulit but he's always been your stalker up until now. Yung incident sa hotel? He planned it. Dinamay pa ako ng loko. Napa-acting tuloy ako hahaha. He also knew that your the new owner of that hotel. Alam na alam niyang nandito ka na s
[ Excited akong nagmaneho patungong Quezon para sa gaganaping fashion show. Medyo may kabigatan ang dibdib ko dahil hindi ko makikita si Zander ng ilang araw. Gayunpaman, may sulat naman akong iniwan. Umaasa akong uuwi siya ng condo at mababasa niya iyon kahit alam ko namang imposible.Ngunit kung kailan malapit na akong makarating sa venue ay bigla na lamang nagloko ang sasakyan ko kaya napilitan ko itong ihinto sa gilid ng kalsada.I was about to ask for help nang may lumapit sa aking dalawang lalaki. Kinatok nito ang bintana ng sasakyan ko kaya binaba ko na."Miss, anong problema? Kailangan mo ba ng tulong?" Ani ng isang may mahabang bigote.I am not that judgmental pero nakakaramdam ako ng kakaiba presensiya sa dalawa. Para bang may gagawin ang mga ito na hindi kanais nais."No need. Tatawagan ko nalang yung mga kasamahan ko." Ani ko. Pilit nilalabanan ang nararamdamang takot lalo pa't hindi matao sa banda rito at may matarik pang bangin.Ngunit edi-dial ko pa nga lang ang numero n
"Goodmorning ma'am, ready na po ang breakfast niyo."Ang katok na ito ng staff ng resort kung saan ako naglalagi ang siyang gumising sa aking diwa. Nakangiti itong bumungad sa akin bitbit ang tray ng pagkain."Salamat." Sambit ko at tipid na napangiti. Nilakihan ko ang awang ng pintuan para makapasok ito.Matapos nitong mailapag ang bitbit na tray ay agad din itong nagpaalam. "Enjoy your breakfast po ma'am." Magiliw na sambit pa nito bago tuluyang naglakad paalis.Isinara ko ang pintuan at muling umupo sa kama. Magdadalawang linggo na magmula ng napadpad ako rito. Isang simpleng resort ito rito sa Zambales. Pero kahit simple ay maganda naman rito, maaliwalas at walang masyadong turista kaya dito ako tumagal. The place is so perfect for my broken heart.Magmula ng umalis ako nang gabing iyon ay nakailang lipat din ako ng lugar sa kagustuhan ng tahimik na buhay. At dito nga ako dinala ng aking mga paa, gawa na rin ng maiging pagsesearch online. Mabuti na lamang at dala dala ko sa wallet
"Ma'am saan po kayo pupunta ng ganitong oras?"Takang tanong ng isang tauhan ni Alexander. Lima silang nagwagwardiya rito sa resthouse niya, di pa kasama ang iilang nakabantay rin pero ito lang ang may lakas ng loob na lumapit sa 'kin para tanungin ako.Buong loob ko itong hinarap. "May mahalaga lang akong pupuntahan." Pagdadahilan ko ngunit mukhang hindi ito kumbinsido."Ma'am, nagpaalam ka na po ba kay boss? Para sana samahan ka ng ibang kasamahan namin para sa proteksyon niyo po." Pangungulit pa nito kaya napairap na ako. Nagsilapitan na rin ang iba pa kaya mas lalo akong nakaramdam ng inis."Hindi na kailangan. Tsaka bakit ba kayo nakikialam? Hindi ako ang amo ninyo rito. May karapatan akong umalis dahil hindi niyo na ako bihag." Singhal ko dahil sa pagkairita.Kita ko ang pagdaan ng gulat sa mga mata ng mga ito ngunit matigas pa ring naninindigan."Patawad po ma'am pero sinusunod lang namin ang utos ni boss lalo pa't malalim pa po ang gabi at delikado sa daan. Kung gusto niyo pong
( Madison/Amari's POV )"Ma'am! Nasa TV sina Señorito at ma'am Amanda!"Natatarantang tawag sa akin ng katulong. Kasalukuyan akong nasa kwarto ngayon. Nang umalis sina Alexander at mommy kanina ay minu-minuto akong taimtim na nanalangin para sa kanilang kaligtasan.Patakbo akong lumabas ng kwarto at dali- daling pumunta sa sala para mapanood ang sinabi ng katulong.Napakalakas ng kabog ng puso ko habang nakatutok ang mga mata sa balita. Nasa TV nga sina mommy at Alexander. Karga karga na nito si Austin kaya parang sasabog ang puso ko sa sobrang tuwa."Sumabog ang isang abandonadong pabrika na dating pagmamay- ari ng namayapang dr*g syndicate na si Mr. Luis Cruz. Ayon sa ulat ay ginawa raw itong hideout ng asawang si Elizabeth Cruz,"Hindi pa man tapos ang balita ay patakbo akong lumabas ng bahay."Ma'am saan po kayo pupunta!?" Takang tanong ng katulong habang nakasunod sa 'kin."Sa pabrikang tinutukoy ng balita. Pupuntahan ko ang mag- ama ko!" Mariing sagot ko kaya napakamot nalang ito
( Alexander's POV )"Can I go with you?" Pakiusap ni Madison or shall I say Amari. Ngayon na kasi ang araw ng paghaharap namin ni Elizabeth, ang araw na kahapon ko pa pinaghandaang mabuti.Marahan akong umiling bago ito niyakap."No baby. I'm sorry but you better stay here. Hindi ko hahayaang mapahamak ka ulit." Puno ng pagmamahal na turan ko bago ito hinagkan sa ulo.I can't dare to kiss her on her lips dahil pakiramdam ko nagkakasala ako dahil sa ibang mukha niya. But I'll also promise to myself na ibabalik ko ang dati niyang hitsura kapag maayos na ang lahat. Mas pipiliin ko pa rin ang kagandahan ng orihinal niyang mukha na higit kailanman ay hindi ko ipagpapalit ninuman.Matapos namin malaman ang resulta ng DNA test kagabi, pinangako ko na sa sarili ko na wala ng ibang taong mananakit sa babaeng mahal na mahal ko. Walang paglagyan sa tuwa ang puso ko dahil tama lahat ng kutob ko. Worth it lahat ng pagtitiis ko. Pero alam kong mas kompleto ang kasiyahang ito kapag nabawi na namin s
Kinabukasan nang magising ako ay nakaramdam agad ako ng kirot sa aking ulo. Marahil ay dahil sa ilang baso ng alak na nainom ko kagabi, halatang nanibago ang katawan ko.Pero di ko naman din pinagsisihan na uminom ako dahil madali akong nakatulog pagkatapos. Isa pa, marami rin kaming napagkwentuhan ni Alexander. At kahit sa isang gabing pag- uusap na iyon ay nakagaanan ko na siya ng loob.Bumalikwas na ako ng bangon at diritsong tinungo ang banyo para makaligo na. Pagkatapos ay dali dali rin akong nagbihis para lumabas ng kwarto. Maaga pa naman, nasa alas sais pa lang kaya gusto kong tumulong sa kusina.Tahimik pa sa sala kaya't tantiya ko'y tulog pa sina Alexander at ang ginang na si Amanda.Pagkarating ay ang katulong agad ang nabungaran ko. Ngayo'y may kasama ito na sa tingin ko'y chef dahil na rin sa suot nitong uniporme."Magandang umaga ma'am." Sabay na bati agad ng dalawa nang mapansin ako."Hello, goodmorning." Nakangiting bati ko naman."Gusto niyo na po bang kumain? Uminom ng
Matapos makipagkita kay Nick ay mas lalo akong nahirapan makatulog nang gumabi. Ngayong kumpirmado na na hindi nga ako si Madison ay mas dumoble ang takot at pag- aalala ko para kay Austin. Paano nalang kong saktan siya ni Elizabeth dahil hindi naman pala sila totoong magkadugo?Oo at Elizabeth na ang tawag ko sa kanya! Hindi na mommy. Sa ginawa niyang pagamit sa akin ay hindi siya nararapat na erespeto. Wala siyang konsensiya! Tunay ngang napakaitim ng budhi niya.Tiningnan ko ang oras at malalim na nga ang gabi pero heto ako't gising na gising pa ang buong diwa. Muli akong bumangon sa hinihigaang kama at nagpasyang lumabas ng kwarto para tumungo sa kusina at uminom ng tubig. Gusto kong pakalmahin ang di mapakaling isipan.At nang makadaan ako sa may sala ay napansin ko kaagad si Alexander at ang bote ng beer na nakalapag sa babasaging table.Napatikhim ako dahilan para maagaw ang atensyon niya."Hmmm hi! You're still awake?" Tanong agad nito na ikinatango ko ng marahan."I can't slee
"Then you better prepare. Aalis na tayo ng 1:00 PM. May kalayuan pa ang biyahe natin." Agad na tugon ni Alexander nang sabihin ko sa kanya ang tungkol sa pagtawag ni Nick."Sasama ka?" Kunot noong tanong ko."Ofcourse! Hindi ka pwedeng umalis na hindi ako kasama." Seryosong turan nito bago tuloy tuloy na naglakad paakyat, patungo sa kwarto niya."Sabi sayo ma'am eh, napakaconcern ni Señorito sayo."Bigla akong napapitlag nang may nagsalita sa bandang likuran ko kaya gulat akong napalingon. Kita ko ang abot taingang ngiti ng katulong. Nakapeace sign pa ito dahil sa naging reaksyon ko."Maglalaba na po muna ako ma'am." Nakangising paalam nito. Ngising halatang nanunudyo.Napahawak ako sa dibdib ko. Rinig at ramdam ko ang pagwawala ng aking puso.Goodness! Para iyon lang ay nag- ooverthink na agad ako. Alexander isn't concern. Kailangan niyang sumama dahil pandagdag ebidensiya ang magiging testamento ni Nick laban kay mommy Elizabeth. Iyon lang yun! Dapat hindi na ako nag-iisip ng iba pa
( Madison's POV )"Tatlong araw ang sinabi ni Elizabeth. Kailangan na nating makapagplano agad ngayon." Kita ko ang pagmamadali sa mukha ni Alexander . Nang makarating ito ay naikwento niya agad ang nangyari at tungkol sa pagtawag ni mommy. Bagay na ipinag- aalala ko ng lubos kaya di ko mapigilan ang sariling humagulhol."Kung ako lang ang kailangan niya ay hindi ako natatakot sa kanya. Papayag akong makaharap siya anumang oras, sisiguraduhin niya lang na ligtas ang bata at tutupad siya sa usapan." Lakas loob na sambit ng ginang na si Amanda ngunit mariing napailing si Alexander."Tuso at mapanlinlang si Elizabeth mom. Hindi tayo pwedeng maniwala sa sasabihin niya. Kailangang makagawa tayo ng magandang plano." He uttered kaya kapwa kami nag- isip ng malalim.I just can't believe it! Ginawang pa- in ng itinuring kong ina ang inosenteng anak ko na itinuring siyang abuela. At sa ginagawa niyang ito kay Austin ay parang pinapamukha niya na rin sa 'kin ang katotohanan kahit wala pa man an