( THE CONFRONTATION )"A--nong ginagawa mo rito!?"Mariin ngunit nauutal na tanong ko dahil sa pagwawala ng hindi maipaliwanag na emosyon.Gusto ko siyang singhalan ngunit may parte ng puso ko ang pumipigil na huwag ng dagdagan pa ang kung anumang pinagdadaanan niyang problema.Napahilamos naman siya sa kanyang mukha sabay mura ng makailang ulit."Damn! Damn! Damn! Fuck! Fuck!"Tanging malulutong na mura lang at wala ng ibang salita ang lumalabas sa kanyang bibig. Sumisinghot- singhot pa siya habang itinuon niya ang mukha sa ibang direksyon na para bang tinatago niya ito dahil sa basang-basa ito ng maraming luha.Sa mahabang panahon noon na nagkasama kami, ngayon ko lamang siya nakitang nagkaganito. Gustuhin ko man siyang kaawaan ay itinatak ko na sa isipan ko na hindi maaari. Hindi pwedeng maniwala ako kaagad sa kung anuman ang pinapakita niya na pwedeng maging tinik sa akin.Marahil may iba siyang pinagdadaanan dahil malabong ako ang dahilan ng pagkakaganito niya. Sino nga naman ako
( Amari's POV )Walang naging problema ang pagpapanggap ko sa loob ng ilang araw. Wala ni isa sa pamamahay na ito ang nakahalata dahil sobrang maingat ang bawat kilos ko sa paggaya kay Amina.At kahit sa maikling panahon lang na nakasama ko si Zander sa araw-araw ay mas lalo ko siyang hinangaan at minahal dahil talagang napakabuti niya. Yung kabutihan na nakakahawa."Kapag nalaman kaya niyang hindi talaga ako si Amina, ganito pa rin kaya siya kabait? Pakikitunguhan niya pa rin kaya ako ng maayos at ituturing na parang prinsesa?" Di mapigilang tanong ng isip ko habang nakatutok ang mga mata sa kanya.Kasalukuyan kaming nasa biyahe ngayon para e-check ang reception area kung saan gaganapin ang kasal namin bukas.Sadyang napakabilis ng panahon at mga pangyayari dahil ang pinakahinihintay kong araw ay magaganap na nga bukas!"Baka matunaw ako sa kakatitig mo niyan." Nakangiting turan ni Zander na para bang alam na alam niyang kanina ko pa siya tinititigan.Bahagya naman akong napangiti at
"Anak, bakit mo sinukat yang gown mo? Alam mo bang nasa pamahiin na malas yan!" Nababahalang saway ni mommy nang maabutan ako sa kwarto na suot- suot ang wedding gown ko."Ma, naman nagpapaniwala ka pa sa pamahiin eh anong taon na ngayon. Tsaka nasa Los Angeles na nga tayo." Sagot ko habang di inaalis ang mga mata sa kabuuan ng salamin.Di matanggal- tanggal ang ngiti ko habang tinititigan ang sarili. The French Lace Fishtail design of the gown suits to me very well na para bang perpektong sukat talaga ito sa katawan ko.Kakadating lang kasi nito ngayong hapon. At sa sobrang excited ko ay hindi ko na ito napigilang pakialaman. Gusto ko ring kasing makasiguro na hapit na hapit ito sa katawan ko dahil nga sukat ito ni Amina. Mabuti nalang at magkasingkatawan lang kami ng kakambal ko. Feeling ko nga mas nababagay pa ito sa akin dahil mas malaman ako kay Amina ng kaunti.Kita ko nalang ang pag-iling ni mommy sa repleksyon niya sa salamin habang sapo ang kanyang sintido. Masyado ng moderni
( WARNING: RATED SPG. THIS CHAPTER CONTAINS SEXUAL AND EXPLICIT CONTENTS THAT IS NOT SUITABLE FOR YOUNG AND SENSITIVE READERS. SO PLEASE SKIP THIS CHAPTER! )You're drunk my wife." Rinig kong bulong ni Zander habang inalalayan ako papasok sa kwarto namin."No! I am not my love." Ani ko habang nakayapos ang mga kamay sa kanya. Ramdam ko na nga na nilukob na ako ng init sa katawan. My face turns red too like I am blushing."You should take a shower first okay?" Malambing na aniya at idiniritso ako sa banyo at marahang pinahiga sa bathtub."Hey! Ayaw mo bang maligo? C'mon love." Nang-aakit na sambit ko nang mapansin na parang may balak siyang lumabas ng banyo.He seems that he wants to give me privacy. He's still gentleman as fuck!"Mauna ka na. I'll take shower when you're done." Nakangiting sagot niya.Ngunit ng akmang tatayo na siya ay mabilis kong hinawakan ang braso niya dahilan para mapadagan siya sa akin.Walang humpay sa pagwawala ang puso ko nang maramdaman ang paglalapit ng mga
( Drake's POV )"Boss, hindi po tinanggap itong bulaklak. Pinapatapon po sa basurahan."Dismayadong pahayag ng isa sa mga tauhan ko matapos ko itong utusan na bilhin ang pinakamahal na bouquet at ibigay ito kay Amina.Napahawak ako sa sintido ko. Di ko na mabilang kung pang ilang bouquet na 'to pero maski isa ay wala man lang siyang tinanggap.Not just flowers kundi pati na rin chocolates and even luxury bags and other expensive stuffs pero pinapabalik niya lang din sa akin. Tinambak ko nalang ang mga mamahaling gamit sa maleta just incase magbago ang isip niya. Sayang din kasi ang ilang milyong ginastos ko.Damn!I feel so devasted. First time ko pang nag-effort para suyuin ang isang babae tapos rejected pa. Ni minsan hindi ko naranasang manligaw kaya wala akong masyadong ideya maliban sa pagbibigay ng mga regalo."It's fine, itapon mo nalang o di kaya'y ibigay mo sa babaeng makakasalubong mo sa daan. Bahala ka na. Magpatake-out ka nalang ng Italian cuisine and then give it to Amina."
( Amina's POV )Nanggigigil na napasalampak ako ng upo sa kama matapos isara ang pintuan."Pota! Ang kapal ng mukha ng hinayup*k na Drake na yun. At talagang nirescue pa ng isang babaeng haliparot" Inis na pagmamaktol ko sa sarili.Tiningnan ko ang pastang nakakalat sa sahig at napagpasyahang linisin ito. Patawarin nawa ako sa pagsasayang ng grasya. Sadyang nadala lang ako sa kakulitan ng hinayup*k kaya gusto kong subukan kung hanggang saan ang kaya niyang gawin.Sa totoo lang nung lumuhod na siya kanina ay hindi ko naman talaga balak na ipakain sa kanya ito ng tuluyan. Kung gagawin ko ang kahayupang iyon ay parang wala na rin akong pinagkaiba sa kanya. Hindi ako kasing sama niya at kahit kailan hindi magiging maitim ang budhi ko dahil lang sa galit ako. Makakaganti naman ako sa ibang paraan. Sa paraang hindi ginagaya ang kahayupan niya.Pagkatapos itong mailigpit ay saka ko naisipang maligo upang malamigan ang mainit kong ulo na di ko alam kung ano ang dahilan, sa pangungulit ba ng
"Kung totoong mahal mo siya hindi mo dapat siya sinaktan at pinagmalupitan ng ganoon!"Kuyom ang kamaong bulalas ni Zander habang ako naman ngayon ang natahimik dahil sa di maipaliwanag na kabog ng damdamin dahil sa narinig."Aaminin kong nagkamali ako. Masyado akong nabulag sa galit ko kaya ako bumabawi kay Amina ngayon. Kaso umeeksena ka! Pinagsisihan kong itinuring kitang kaibigan! Traydor!" Nanlilisik ang mga mata ni Drake sa galit.Nagpalipat- lipat ang tingin ko sa dalawang lalaki habang walang humpay sa pagwawala ang puso ko."Tama na!!! Utang na loob tigilan niyo na 'to!!!" Wala sa sariling napasigaw na lang ako upang pigilan ang dalawa.Bumaling ako sa hinayup*k kaya nagkasukatan kami ng titig. Ngayo'y mababakas ang mas namumutawing sakit niya keysa sa galit habang nakatitig ang mga mata sa akin."Pakiusap! Ibaba mo yang baril mo. Wag mong sasaktan si Zander. Mananatili ako rito basta wag mo lang siyang saktan." Nagsusumamo ang aking tinig habang patuloy pa rin sa pag- agos a
Isang araw pa kaming nanatili sa resort. Isang buong araw na hindi na kami muling nagkausap pa ng hinayup*k matapos niyang hilingin sa akin ang huli niyang pakiusap.At kagaya nga ng pinangako niya, nagsimula na rin siyang tumigil sa pangungulit. Hanggang saipinaalam nalang sa akin ng tauhan niya na iuuwi na nila ako sa Los Angeles ngayong araw.Magkahalong emosyon ang nararamdaman ko ngayon habang nag-aayos ng sarili sa harapan ng salamin. Magkahalong saya at kalungkutan. Saya dahil makikita ko na ulit ang anak ko na halos ilang linggo ko ring hindi nakasama. Ngunit mayroong lungkot na di ko mapigilan.Gustuhin ko mang magbunyi dahil sa wakas ay magiging tahimik na rin ang buhay namin ni baby Amadeus, ay di ko naman alam kung bakit may bahagi sa puso ko ang kumikirot. Marahan kong tinapik ang dibdib ko. Ayaw kong maramdaman ito. Para akong praning dahil hindi magkasundo ang isipan at puso ko. Gayunpaman, kailangan kong panindigan ang mga sinabi ko dahil palagay ko yun ang tama at m
[ Excited akong nagmaneho patungong Quezon para sa gaganaping fashion show. Medyo may kabigatan ang dibdib ko dahil hindi ko makikita si Zander ng ilang araw. Gayunpaman, may sulat naman akong iniwan. Umaasa akong uuwi siya ng condo at mababasa niya iyon kahit alam ko namang imposible.Ngunit kung kailan malapit na akong makarating sa venue ay bigla na lamang nagloko ang sasakyan ko kaya napilitan ko itong ihinto sa gilid ng kalsada.I was about to ask for help nang may lumapit sa aking dalawang lalaki. Kinatok nito ang bintana ng sasakyan ko kaya binaba ko na."Miss, anong problema? Kailangan mo ba ng tulong?" Ani ng isang may mahabang bigote.I am not that judgmental pero nakakaramdam ako ng kakaiba presensiya sa dalawa. Para bang may gagawin ang mga ito na hindi kanais nais."No need. Tatawagan ko nalang yung mga kasamahan ko." Ani ko. Pilit nilalabanan ang nararamdamang takot lalo pa't hindi matao sa banda rito at may matarik pang bangin.Ngunit edi-dial ko pa nga lang ang numero n
"Goodmorning ma'am, ready na po ang breakfast niyo."Ang katok na ito ng staff ng resort kung saan ako naglalagi ang siyang gumising sa aking diwa. Nakangiti itong bumungad sa akin bitbit ang tray ng pagkain."Salamat." Sambit ko at tipid na napangiti. Nilakihan ko ang awang ng pintuan para makapasok ito.Matapos nitong mailapag ang bitbit na tray ay agad din itong nagpaalam. "Enjoy your breakfast po ma'am." Magiliw na sambit pa nito bago tuluyang naglakad paalis.Isinara ko ang pintuan at muling umupo sa kama. Magdadalawang linggo na magmula ng napadpad ako rito. Isang simpleng resort ito rito sa Zambales. Pero kahit simple ay maganda naman rito, maaliwalas at walang masyadong turista kaya dito ako tumagal. The place is so perfect for my broken heart.Magmula ng umalis ako nang gabing iyon ay nakailang lipat din ako ng lugar sa kagustuhan ng tahimik na buhay. At dito nga ako dinala ng aking mga paa, gawa na rin ng maiging pagsesearch online. Mabuti na lamang at dala dala ko sa wallet
"Ma'am saan po kayo pupunta ng ganitong oras?"Takang tanong ng isang tauhan ni Alexander. Lima silang nagwagwardiya rito sa resthouse niya, di pa kasama ang iilang nakabantay rin pero ito lang ang may lakas ng loob na lumapit sa 'kin para tanungin ako.Buong loob ko itong hinarap. "May mahalaga lang akong pupuntahan." Pagdadahilan ko ngunit mukhang hindi ito kumbinsido."Ma'am, nagpaalam ka na po ba kay boss? Para sana samahan ka ng ibang kasamahan namin para sa proteksyon niyo po." Pangungulit pa nito kaya napairap na ako. Nagsilapitan na rin ang iba pa kaya mas lalo akong nakaramdam ng inis."Hindi na kailangan. Tsaka bakit ba kayo nakikialam? Hindi ako ang amo ninyo rito. May karapatan akong umalis dahil hindi niyo na ako bihag." Singhal ko dahil sa pagkairita.Kita ko ang pagdaan ng gulat sa mga mata ng mga ito ngunit matigas pa ring naninindigan."Patawad po ma'am pero sinusunod lang namin ang utos ni boss lalo pa't malalim pa po ang gabi at delikado sa daan. Kung gusto niyo pong
( Madison/Amari's POV )"Ma'am! Nasa TV sina Señorito at ma'am Amanda!"Natatarantang tawag sa akin ng katulong. Kasalukuyan akong nasa kwarto ngayon. Nang umalis sina Alexander at mommy kanina ay minu-minuto akong taimtim na nanalangin para sa kanilang kaligtasan.Patakbo akong lumabas ng kwarto at dali- daling pumunta sa sala para mapanood ang sinabi ng katulong.Napakalakas ng kabog ng puso ko habang nakatutok ang mga mata sa balita. Nasa TV nga sina mommy at Alexander. Karga karga na nito si Austin kaya parang sasabog ang puso ko sa sobrang tuwa."Sumabog ang isang abandonadong pabrika na dating pagmamay- ari ng namayapang dr*g syndicate na si Mr. Luis Cruz. Ayon sa ulat ay ginawa raw itong hideout ng asawang si Elizabeth Cruz,"Hindi pa man tapos ang balita ay patakbo akong lumabas ng bahay."Ma'am saan po kayo pupunta!?" Takang tanong ng katulong habang nakasunod sa 'kin."Sa pabrikang tinutukoy ng balita. Pupuntahan ko ang mag- ama ko!" Mariing sagot ko kaya napakamot nalang ito
( Alexander's POV )"Can I go with you?" Pakiusap ni Madison or shall I say Amari. Ngayon na kasi ang araw ng paghaharap namin ni Elizabeth, ang araw na kahapon ko pa pinaghandaang mabuti.Marahan akong umiling bago ito niyakap."No baby. I'm sorry but you better stay here. Hindi ko hahayaang mapahamak ka ulit." Puno ng pagmamahal na turan ko bago ito hinagkan sa ulo.I can't dare to kiss her on her lips dahil pakiramdam ko nagkakasala ako dahil sa ibang mukha niya. But I'll also promise to myself na ibabalik ko ang dati niyang hitsura kapag maayos na ang lahat. Mas pipiliin ko pa rin ang kagandahan ng orihinal niyang mukha na higit kailanman ay hindi ko ipagpapalit ninuman.Matapos namin malaman ang resulta ng DNA test kagabi, pinangako ko na sa sarili ko na wala ng ibang taong mananakit sa babaeng mahal na mahal ko. Walang paglagyan sa tuwa ang puso ko dahil tama lahat ng kutob ko. Worth it lahat ng pagtitiis ko. Pero alam kong mas kompleto ang kasiyahang ito kapag nabawi na namin s
Kinabukasan nang magising ako ay nakaramdam agad ako ng kirot sa aking ulo. Marahil ay dahil sa ilang baso ng alak na nainom ko kagabi, halatang nanibago ang katawan ko.Pero di ko naman din pinagsisihan na uminom ako dahil madali akong nakatulog pagkatapos. Isa pa, marami rin kaming napagkwentuhan ni Alexander. At kahit sa isang gabing pag- uusap na iyon ay nakagaanan ko na siya ng loob.Bumalikwas na ako ng bangon at diritsong tinungo ang banyo para makaligo na. Pagkatapos ay dali dali rin akong nagbihis para lumabas ng kwarto. Maaga pa naman, nasa alas sais pa lang kaya gusto kong tumulong sa kusina.Tahimik pa sa sala kaya't tantiya ko'y tulog pa sina Alexander at ang ginang na si Amanda.Pagkarating ay ang katulong agad ang nabungaran ko. Ngayo'y may kasama ito na sa tingin ko'y chef dahil na rin sa suot nitong uniporme."Magandang umaga ma'am." Sabay na bati agad ng dalawa nang mapansin ako."Hello, goodmorning." Nakangiting bati ko naman."Gusto niyo na po bang kumain? Uminom ng
Matapos makipagkita kay Nick ay mas lalo akong nahirapan makatulog nang gumabi. Ngayong kumpirmado na na hindi nga ako si Madison ay mas dumoble ang takot at pag- aalala ko para kay Austin. Paano nalang kong saktan siya ni Elizabeth dahil hindi naman pala sila totoong magkadugo?Oo at Elizabeth na ang tawag ko sa kanya! Hindi na mommy. Sa ginawa niyang pagamit sa akin ay hindi siya nararapat na erespeto. Wala siyang konsensiya! Tunay ngang napakaitim ng budhi niya.Tiningnan ko ang oras at malalim na nga ang gabi pero heto ako't gising na gising pa ang buong diwa. Muli akong bumangon sa hinihigaang kama at nagpasyang lumabas ng kwarto para tumungo sa kusina at uminom ng tubig. Gusto kong pakalmahin ang di mapakaling isipan.At nang makadaan ako sa may sala ay napansin ko kaagad si Alexander at ang bote ng beer na nakalapag sa babasaging table.Napatikhim ako dahilan para maagaw ang atensyon niya."Hmmm hi! You're still awake?" Tanong agad nito na ikinatango ko ng marahan."I can't slee
"Then you better prepare. Aalis na tayo ng 1:00 PM. May kalayuan pa ang biyahe natin." Agad na tugon ni Alexander nang sabihin ko sa kanya ang tungkol sa pagtawag ni Nick."Sasama ka?" Kunot noong tanong ko."Ofcourse! Hindi ka pwedeng umalis na hindi ako kasama." Seryosong turan nito bago tuloy tuloy na naglakad paakyat, patungo sa kwarto niya."Sabi sayo ma'am eh, napakaconcern ni Señorito sayo."Bigla akong napapitlag nang may nagsalita sa bandang likuran ko kaya gulat akong napalingon. Kita ko ang abot taingang ngiti ng katulong. Nakapeace sign pa ito dahil sa naging reaksyon ko."Maglalaba na po muna ako ma'am." Nakangising paalam nito. Ngising halatang nanunudyo.Napahawak ako sa dibdib ko. Rinig at ramdam ko ang pagwawala ng aking puso.Goodness! Para iyon lang ay nag- ooverthink na agad ako. Alexander isn't concern. Kailangan niyang sumama dahil pandagdag ebidensiya ang magiging testamento ni Nick laban kay mommy Elizabeth. Iyon lang yun! Dapat hindi na ako nag-iisip ng iba pa
( Madison's POV )"Tatlong araw ang sinabi ni Elizabeth. Kailangan na nating makapagplano agad ngayon." Kita ko ang pagmamadali sa mukha ni Alexander . Nang makarating ito ay naikwento niya agad ang nangyari at tungkol sa pagtawag ni mommy. Bagay na ipinag- aalala ko ng lubos kaya di ko mapigilan ang sariling humagulhol."Kung ako lang ang kailangan niya ay hindi ako natatakot sa kanya. Papayag akong makaharap siya anumang oras, sisiguraduhin niya lang na ligtas ang bata at tutupad siya sa usapan." Lakas loob na sambit ng ginang na si Amanda ngunit mariing napailing si Alexander."Tuso at mapanlinlang si Elizabeth mom. Hindi tayo pwedeng maniwala sa sasabihin niya. Kailangang makagawa tayo ng magandang plano." He uttered kaya kapwa kami nag- isip ng malalim.I just can't believe it! Ginawang pa- in ng itinuring kong ina ang inosenteng anak ko na itinuring siyang abuela. At sa ginagawa niyang ito kay Austin ay parang pinapamukha niya na rin sa 'kin ang katotohanan kahit wala pa man an