Chapter 2

3 months ago. 

“Ma'am Sol, nakahanda na ho ang pagkain sa baba. Pinapababa na ho kayo ni manang Basyon.” Narinig ko ang mahina ngunit pasigaw na boses mula sa pinto ng aming kwarto. 

"Sige, bababa na rin ako,” mahinahon kong tugon. 

Nang makababa ako ay sinalubong agad ako ni manang Basyon. Si manang ay ang nag alaga sa akin mula sa pagkabata. Kasambahay namin siya sa dating bahay at nang mag asawa ako ay nilipat siya ng aking mga magulang dito para makasama ko.

Nang makitang alas syete na ng gabi at wala pa rin ang aking asawa ay malakas na buntong hininga ang aking pinakawalan sa dismaya. As usual, mag-isa na naman akong kakain ng hapunan. Bagama't hindi na bago sa akin ang ganitong eksena ay nadidismaya pa rin ako sa tuwing hindi ko nakakasabay sa pagkain ang aking asawa. Limang taon na kaming mag asawa ngunit bilang lamang ang mga araw na nagkasabay kami sa pagkain. Masyado siyang busy para sabayan pa akong kumain!

Tila naramdaman ito ni manang kaya naman masigla niya akong inaya. “Maupo ka na iha, nagluto ako ng paborito mong kaldereta."  

"Maraming salamat po, manang.” Tugon ko at matipid na ngumiti. Hinaplos niya ang aking buhok.

“Solana iha, hindi maaaring ganito na lang kayo ng asawa mo. Kailangan niyo magkaroon ng ugnayan sa isa't isa para mas mapalapit pa ang inyong loob,” aniya kaya napangiti ako. Ang kanyang malumanay at maingat na boses ang nagpapakalma sa aking mga negatibong emosyon. Ganito niya ako i-comfort sa tuwing marami akong iniisip. 

“Ginagawa ko naman ang lahat para magka-bonding kami," malungkot kong saad.

"Hmm. Siguro ito na ang oras para pag usapan niyo ang tungkol sa anak. Baka magbago ang trato niya sayo kapag nagkaanak na kayo ni Edward.”

Napaisip ako sa sinabi ni manang. Limang taon na pero hindi pa rin kami nagkaroon ng anak. Maybe… just maybe, ito ang magiging pag asa ko.

Matapos kumain ay tumambay muna ako sa sala. Hindi pa rin nakakauwi si Edward. Binuksan ko ang TV at nanood na lamang para pampalipas ng oras. Sakto naman ang palabas ay tungkol sa teen girl na nahulog kay teen boy at sa huli ay sila ang nagkatuluyan. Bigla akong may naalala. Katulad din ako ng teen girl na nasa palabas noong ako’y 16 years old pa lamang. 

“Anak, subukan mong makipagkaibigan kay Edward. Napaka gwapong binata at masipag pa.”

“Malay mo, baka sa huli ay kayo ang magkatuluyan.”

Ito ang madalas na bukambibig ng mommy ko sa akin. Bata pa lamang ako ay nakikita ko na si Edward sa mga business gathering at party. Namumukod-tangi ang kanyang itsura kumpara sa iba pang lalaki na kasing edad niya kaya't hindi malabo na maagaw niya ang atensyon ng mga tao. Noong ika-16 na kaarawan ko ay iyon ang unang pagkakataon na nagkakilala kami sa personal. Mula noon ay palagi ng binibida sa akin ni mommy ang itsura at sipag ni Edward. Kaya paanong hindi ko siya mabibigyan ng pansin, di’ba? 

Magkakilala ang mga magulang ko at ni Edward. Naging maayos naman ang pakikitungo sa akin ng kanyang mga magulang. Palagi rin nilang kinukwento ang mga achievements ni Edward. Sa huli, ang aking inosente at batang puso ay unti-unting nahuhulog sa kanya. Ito ang dahilan para makabuo ako ng isang romantikong imahe ni Edward. Naisip ko na ang yaman at kaakit-akit na panlabas ay sapat na para sa akin. Ito ang bumulag sa akin para pumayag na maikasal sa kanya pagkatapos ko ng kolehiyo. I was 23 years old when we got married. Mahal ko siya, ngunit alam ko na iba ang kanyang rason sa pagpayag sa kasal. 

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sopa. Mabuti na lamang at ginising ako ni Shiela, ang aming isa pang kasambahay. Pagtingin ko sa orasan ay malapit ng mag alas dyes. 

“Dumating na ba si Edward?" tanong ko sa kasambahay. 

"Hindi pa ho ma'am," sagot naman niya. 

"Oh.” Napatango na lang ako at umakyat na sa taas. Bakit wala pa siya hanggang ngayon?

Nagising ako sa mahimbing na pagkakatulog ng maramdaman ko ang pares ng kamay sa aking mga hita. Agad akong napaupo at binuksan ang ilaw ng lamp shade. Nang maka adjust ang aking mga mata sa liwanag ay nakita ko ang aking asawa. Nakasuot pa rin siya ng kanyang polo na ginamit niya sa kanyang opisina. Dahil medyo madilim sa kwarto ay hindi ko matukoy kung anong klaseng tingin ang pinupukol niya sa akin.

Nagulat ako nang bigla siyang gumapang sa kama hanggang sa magkalapit na ang aming mukha. Naamoy ko agad ang isang matapang na inuming alkohol.

“Lasing ka ba?" Tanong ko at umayos ng pagkakaupo. Napatingin ako sa orasan na nasa side table at nakitang ala una na ng umaga. “Kakauwi mo lang ba, honey?”

"Yeah." Sinubsob niya ang kanyang ulo sa aking leeg. Nagdulot ito ng kiliti lalo pa nang tumama sa aking balat ang kanyang hininga. Pinadaanan ng likod ng kanyang kamay ang aking hita paitaas. Napaigtad ako.

“Honey, ang bango mo." Inamoy amoy niya ang aking leeg hanggang sa maramdaman ko ang pagdampi ng kanyang labi. Napahawak ako sa kanyang dibdib at marahan itong tinulak para magkaharap kami.

“Edward… lasing ka.”

“Really?" Hinapit niya ang aking baywang kaya napalayo ako sa headboard at nagkadikit ang aming mga katawan. Muli ay hinalikan niya ang aking leeg pababa sa aking collarbone.

“Hindi mo ba gusto ang amoy ko? Ayaw mong halikan kita?” Pang aasar niya habang nakangisi. 

Gusto ko! Gustong gusto ko, Edward! Mahal kita kaya paanong hindi ko gugustuhin ang iyong halik? Ngunit... tumama sa akin ang reyalisasyong hindi lang siya lasing, kundi lasing na lasing. Hindi niya ito gagawin sa akin kung hindi malakas ang tama ng alak. Hindi siya magiging sweet kung nasa tamang katinuan siya. Mula nang maikasal kami ay ito pa lamang ang pangalawang beses na ganito siya kalapit sa akin. Ang una ay sa mismong araw ng kasal namin.