Novels by Miss Rose

Sa mga oras na’to, wala na akong ibang maisip kundi ang tahimik na magpasalamat na may pumagitna sa amin. “Huwag kang makikialam dito, away mag asawa ‘to!” Ang galit na tingin ni Edward ay napunta kay Keith na marahas pa niyang tinabig para maabot ako. Ngunit nabigo lamang siya dahil kung ipagtatabi sila ay nag-mistulang maliit si Edward sa tangkad at malaking pangangatawan ni Keith. Kaya hindi man lamang naalis sa pwesto si Keith.Nakikita ko mula sa aking kinatatayuan ang lapad ng kanyang likod maging ang balikat nito. Walang duda, napakabatak ng kanyang muscle na animo’y nag g-gym. Walang-wala ang katawan ni Edward dito. “Sir, mas maganda kung mag usap kayo kapag pareho na kayong kalmado. Hindi sa lahat ng bagay ay madadaan sa away at pisikalan,” walang emosyong sabi ni Keith. “Aba, pinapangaralan mo ba ako?” naiinis na sagot naman ng aking asawa. “Advice lang ho, sir.” Sabay silip sa akin. “Umalis ka sa harap ko ngayon din!” Muli ay humakbang ito palapit at pinilit na maalis

Tumango lamang ako kay Keith dahil wala na rin akong lakas magsalita. Tahimik akong sumunod at muntik pang mabangga sa kanyang matigas na likod dahil sa biglaang pagtigil nito. Nilingon niya ako ngunit nasa kawalan lang ang aking tingin. Paulit-ulit na nag p-play sa aking isip ang mga nakita’t narinig na tila ba nakaukit na sa aking memorya. Hindi ko alam kung saan ako mas magugulat, ang malamang nakikipaglandian sa iba ang aking asawa o sa babaeng kalandian niya. At habang bumabalik sa aking alaala ang kaganapan sa office ay siya namang pagbadya ng aking mga luha. Kaya pala… pamilyar ang boses na narinig ko kahapon. Kaya pala iba ang gut feeling ko. “Ma’am?” Hindi ko namalayan na kanina pa pala ako tinatawag ni Keith at mahinang kinakaway ang kanyang palad para agawin ang aking atensyon. “Ayos lang ba kayo, ma'am?” tanong nito sa mababa ngunit malalim na boses. Ang kanyang tingin ay tumatagos sa akin, hindi sa negatibong paraan, ngunit para niyang binabasa kung ano ang iniisip k

Imbes na sa bahay dumiretso ay pumunta ako kila mommy. Lutang akong pumasok sa loob, hindi pa rin mawala sa isip ang mga narinig. Nang makita ang aking ina ay pinilit kong ikurba ang aking mga labi upang hindi mapaghalataan.“Buntis ako, mom, 4 weeks na.” Hilaw na ngiti ang sinalubong ko sa kanya dala ang balita, pinipilit lagyan sigla ang boses. “Really? Congrats, anak.” Tuwang-tuwa siya at halos mapatalon pa sa sobrang saya. “Aww, my baby is now having her own baby.”Hinayaan ko siyang maging masaya na taliwas naman sa aking nararamdaman. Nang kumalma ay nagsalita ako.“Pwede bang dito ako matulog, mom?”“What’s wrong? You looked pale, baby. How are you feeling?” nag-aalala niyang tanong na nagpawala sa kanyang mga ngiti. Giniya niya ako paupo sa sopa at kinapa ng kanyang palad ang aking noo at leeg.“Medyo na su-suffocate lang ako sa bahay. Hindi healthy para sa'kin kaya gusto kong dumito muna.” Nag-iwas ako ng tingin sa kanya at tinuon na lamang ito sa aking mga paa. Half truth n

“Wala pa ba si Edward, manang?” Nag aalala kong tanong sabay silip sa pinto. “Hindi ba siya nagsabi sa’yo kung nasaan na siya?” Balik tanong ni manang habang naghahalo ng kanyang niluluto. Umiling ako kahit hindi naman siya nakatingin sa’kin. Kasalukuyan kaming nasa kusina at pinapanood siya magluto. Matapos mag walk out ni Edward noong araw na umiyak ako ay hindi ko na mahagilap ang kanyang anino. Isang linggo na rin siyang hindi umuuwi sa bahay. Nakailang tawag ako ngunit hindi ko siya makontak. Honey:Don't call or text me. Nasa business trip ako for a week. Huwag kang makulit at disturbo, please lang. Napatitig ulit ako sa kanyang mensahe na 4 days ago pa. Ito yung time na umabot ng 142 na beses ang tawag ko. Mula noon ay dalawang beses na lang ako tumawag sa isang araw. Ngunit lagi akong nakaantabay sa hawak kong cellphone dahil baka bigla niyang maisipang tawagan ako pabalik. “Ang sabi niya ay isang linggo siya sa kanyang business trip, pero 1 week na mula ‘nung umalis siya

Naisipan kong magluto na lamang habang nagpapalipas oras. Ganon talaga, wala akong ibang magawa kung kaya’t sa loob ng limang taon sa bahay na’to ay napag aralan ko na ang iba’t ibang lutong bahay. Lahat pinag aralan ko para mapagluto si Edward. Mula sa mga paborito niyang ulam, mga inoorder sa restaurant at maging sa mga dessert na nakikita kong madalas niyang kainin. Ngayon, pag aaralan ko naman ang pinalevel up na kaldereta na nakita ko sa social media. Tumayo na ako at pumasok sa loob. Sakto naman ay dumating na si manang dala ang mga pinamili kaya nakapag umpisa kaagad ako. Nag focus at sinundan ko lamang ang nasa video. “Ay, ang tigas pa ng karne.” Napangiwi ako nang tikman ang niluto. Maayos naman ang naging resulta at talagang masarap nga pero matigas pa talaga ang karne. Kailangan pang palambotin ng mga 15-20 minutes. Panigurado ay magrereklamo si Edward kapag pinakain ko siya nito. Uulitin ko na lang mamaya. Bandang alas syete ng makauwi si Edward. Ganon nga ang nangyari,

Maaga akong nagising kinabukasan at naabutan ang aking asawa na tahimik na nag aalmusal. Lumundag ang aking puso sa tuwa habang nanlalaki ang mga mata. Masaya ako dahil naabutan ko pa siya at makakasabay. “Honey…” Nagmadali akong bumaba at muntik pang matisod kung ‘di lang mabilis na nakakapit ang aking kanang kamay sa rehas ng hagdan. Bahagya siyang lumingon sa akin at tinuro ang katapat na upuan kaya naman kagat labi akong lumapit dito. Tahimik akong kumuha na kanin at inilagay sa aking plato gayon din siya. Walang nagsasalita sa amin at ang tanging tunog lamang ng kutsara at plato ang maririnig kaya naman nag isip ako ng pwedeng maging topic. Pinakiramdaman ko muna siya. Ang buong atensyon niya ay nasa pagkain. Nagkaroon ako ng pagkakataon para pagmasdan siya. Akala ko noon ay napaka cheerful niya dahil palagi siyang nakangiti at nakikipag tawanan sa ibang tao. Nauuna rin siya mag approach sa mga tao at tandang tanda ko pa kung paano siya lumapit sa amin nila mommy para makipag k