Chapter 5

Naaninag namin ang nagtatawanang si mommy at si Edward habang papalapit. Nang magpaalam sa kanila ay pinigilan kami ni daddy. 

“Mag usap muna tayo saglit." Tukoy ni daddy sa aking asawa. Naaamoy ko na seryoso ang kanilang pag uusapan kaya naman ay nagpaalam ako na mauuna na sa kotse na tinangoan nila. 

Naglakad ako papunta sa garahe. Nakasara ang ilaw ng daanan kaya naman ay hindi ko masyado maaninag ang dinadaanan ko. Naisip kong kunin ang aking cellphone na nasa maliit na bag para may magamit akong flashlight ngunit bago ko pa man malabas ay may nasagi ang paa ko. Nawalan ako ng balanse at lumundag ang puso ko sa kaba nang makitang wala akong makapitan. Napapikit na lamang ako para ihanda ang aking sarili sa pagbagsak.

Isang braso ang mahigpit na pumulupot sa aking baywang dahilan para hindi ako tuluyang bumagsak. Nanuot agad sa aking ilong ang bango ng taong may hawak sa akin. Bahagya akong nakayuko paharap at nasa may tabing likod ko naman ang taong tumulong sakin dahilan para hindi ko makita kung sino. Ang isang kamay ko ay napahawak sa kanyang braso at ang isa naman ay nasa kanyang palapulsuhan. 

Mahahalatang braso ito ng lalaki dahil na rin sa kanyang maskulado at matigas na braso. Nangunot ang aking noo dahil sigurado akong hindi ito ang aking asawa base na rin sa kanyang amoy. 

“Ma'am, mag-iingat kayo palagi," aniya at kumalas sa akin. Saka pa lamang ako humarap at nakita kung sino. Ang driver namin. 

“Uhh, salamat…” napatigil ako nang makalimutan ko ang kanyang pangalan. “Ano nga ulit ang pangalan mo?" 

“Keith." Lumingon siya sa baba. Nakita kong bahagya niyang sinipa sa tabi ang malaking bato para hindi na humarang sa daan.

“Maraming salamat, Keith. Hay! Lumundag puso ko ‘dun ah!" sambit ko at napahawak pa sa aking dibdib. Ramdam ko pa rin ang bilis ng pagtibok ng aking puso.

"Walang anuman ma'am. Mabuti at malapit lang ako nang matisod ka.” Nilabas niya ang kanyang cellphone at binuksan ang flashlight nito. Iginiya niya ako papunta sa garahe. 

Tahimik lamang akong naglalakad sa tabi niya. Ngayon ay naging maingat na ako kaya naman nakatingin lang ako dinadaanan ko hanggang sa makarating na nga kami. Nakayuko pa rin ako ngunit sa gilid ng mga mata ko ay kitang kita ko ang kanyang titig sa akin.

Sa akin ba talaga siya nakatitig o baka assuming lang ako? 

Nagtatalo ang aking isip kung iaangat ko ba ang aking tingin para kumpirmahin ito o hayaan na lang. Nang gumalaw ang kanyang kamay ay napatingin na nga ako sa kanya. Kita ko kung paano niya pasadahan ng kamay ang kanyang itim at well-cut na buhok. Nagulat ako nang magtama ang aming mga mata. Confirmed! Sa akin nga nakatitig ang mabibigat niyang mga mata. Bigla ay napaiwas ako ng tingin at yumuko na lang ulit. Halos tumigil ako sa paghinga sa hindi malamang dahilan.

Ilang minutong katahimikan ang lumipas nang may marinig kaming yabag na papalapit. Pareho kaming napalingon at nakitang si Edward ito. Agad namang umalis sa aking tabi si Keith at hinanda na ang kotse. Nakahinga ako ng maluwag dahil doon. Kanina ay parang biglang sumikip ang espasyo kahit dalawa lamang kami dito.

“May problema ba?” tanong ni Edward nang mahalata niya ang paghinga ko ng maluwag. Umiling agad ako sa kanya.

“W-wala,” nauutal kong sagot. Mabuti ay hindi na siya nag tanong pa at sumakay na lang sa kotse na agad ko namang sinundan. 

Habang pauwi sa bahay ay hindi maalis sa aking isip ang nangyari kanina. Nakapwesto ako ngayon sa bandang kanan ng likod kaya naman nakikita ko ang mukha ni Keith pag tumitingin ako sa rearview mirror. Halos mga kalahating oras ang layo ng bahay namin sa bahay nila mommy kaya naman mahaba talaga ang byahe. Maya maya ay pasimple akong sumusulyap sa salamin sa harap para tingnan siya. 

Kung iisipin ay napaka gwapo niya. May malinis na mukha, matangos na ilong at perpektong kurba ng panga. Ngunit dumidilim ang kanyang ekspresyon dahil sa kanyang makapal na kilay na halos magdugtong na sa isa't isa. 

Hobby niya ba ang magkunot ng noo kahit wala naman dahilan?

Nalunod ako sa kakasuri ng kanyang mukha kaya hindi ko namalayan na kinakausap na pala ako ni Edward. Mabuti na lang at hindi siya nakatingin sa akin.

“Ano yun?" Bahagya akong humilig paharap para makalapit sa kanya. 

“Ano bang iniisip mo?" naiiritang tanong niya atsaka lamang siya lumingon sa akin. Napailing ako at umayos ng upo. 

Nagtagal ang tingin niya sa akin bago nagsalita. Tila ba nagdalawang isip pa siya. “Kinausap ako ng daddy mo kanina na hikayatin raw kitang magtrabaho sa kompanya.”

Naalala ko ang pinag usapan namin ni daddy kanina. Masyado siyang nag aalala sa akin kaya ginagawa niya ito ngayon. 

"Okay lang, pwede naman ako magsimula bukas,” sagot ko para hindi na mag alala si daddy. 

"You don't need to!" Napapitlag ako sa biglang pagtaas ng kanyang boses. Kahit siya ay nagulat rin sa sarili niya. Tumikhim muna siya bago nagsalita ulit. “I mean, hindi mo naman na kailangan, e. Nandito naman ako. Kaya kong asikasuhin ang kompanya. Doon ka na lang sa bahay.”

Matapos niyang sabihin iyon ay humarap na siya sa unahan. Ako naman ay hindi pa nga nakakabawi sa gulat ay nalulunod na sa mga isipin. 

Minsan ay nararamdaman kong nasasakal na ako sa aking asawa. Palaging siya na lang ang masusunod, ni hindi niya nga ako pinagbibigyan sa mga gusto kong gawin. Nakailang beses na rin akong humingi ng permiso sa kanya ngunit ang lagi niyang sagot ay “dito ka na lang sa bahay". Pakiramdam ko tuloy ay nawawalan ako ng kalayaan para sa mga gusto kong gawin. Ngunit wala akong magawa. Hindi ako makareklamo dahil mahal ko siya. At lahat gagawin ko, lahat susundin ko para lang mahalin niya ako pabalik. 

Alam kong one-sided lamang ang aming kasal. Ngunit kahit ganoon ay umaasa akong magbabago siya. Kaya ayokong bumitaw sa relasyong ito. Kahit pa nakakasakit na ng damdamin…