Chapter 3: A Calculated Gamble  

Samantalang nagpapalit naman si West ng polo nitong nadumihan ng kape.

Kaba ang bumalot sa puso ni Amber. Agad siyang lumapit sa assistant, at madiing sinabi, “No. Sabihin mong umalis na siya.”

“Pero, hindi pa sumasagot si Mr. Lancaster.”

Naningkit naman ang mata ni Amber. “Hindi ba sapat ang sinabi ko?”

Sasagot pa sana ang assistant pero sinarado na niya ang pinto.

Nang tumalikod siya ay nakita niya ang nakangising si West habang nagbubutones ng bagong suot nitong polo. “Hindi ka pa aalis?”

Pakiramdam ni Amber ay parang sinampal siya sa mukha, mabilis, hindi inaasahan, at nakakagalit. Sinulyapan niya si West nang may inis. "Mas mabuti pang kumain ako ng tae."

Si West, gaya ng dati, ay kalmado lang at may bahagyang ngiti sa labi.

Kung makuha ni Adam ang karamihan ng mana, talaga namang maghahanda siya ng kutsilyo, huhukayin ang bangkay ng Daddy niya, at hihimayin ito ng pino.

Bahagyang umalog ang dibdib ni West, parang pinipigil ang tawa. Pagkatapos, seryoso siyang tumango. "If you like that, I can give you free samples.”

Halos masuka si Amber. "Kadiri ka."

Hindi siya pinansin nito at nagpalit ng paksa. "Pero... kailan ka pa naging may-ari ng law firm ko, Miss Harrington?"

Nagngingitngit si Amber. "Ngayon lang."

Isang mababang tawa ang lumabas mula kay West. "Heh."

Lalo lang itong nagpasiklab ng galit niya.

"Hindi na kita aabalahin, Atty. Lancaster. Ito ang number ko, tawagan mo ako kung nagbago ang isip mo."

Pagkasabi no’n, tumalikod na siya at umalis.

Matapos ang kalahating oras ay pumasok si West sa conference room at nadatnan niyang namimigay ng kape ang kanyang assistant.

“Galing ‘to sa mismong nobya ng boss natin!” anunsyo ng assistant na may nakangiting mukha. “Ang CEO nating si Atty. Lancaster ay may girlfriend at walang iba kung hindi ang sikat na artistang si Amber Harrington!”

Girlfriend niya si Amber? Sino na namang gago ang nagpakalat ng tsismis na iyon?

Samantala, sa kabilang bahagi ng siyudad, kumukulo sa galit si Amber.

"Nasaan si Nathan?" madiin niyang tanong.

"Nasa Amerika."

Nagmaliit ang mga mata ni Amber. "Bigyan mo ako ng address. Pupuntahan ko siya. Papatayin ko. At puputulin ang ari niya."

Niloko siya, ininis ang tatay niya hanggang sa maospital, tapos tatakasan lang siya? Ang kapal!

Nagkibit-balikat si Gideon. "Mas importante na makuha mo ang mana ng tatay mo kaysa makipagpatayan sa gagong ‘yon."

Sinulyapan siya nito. "Paano kung hindi mo makuha ang mana, tapos bigla siyang bumalik para ipamukha sa’yo ang kayamanan niya?"

Nanggalaiti naman siya sa galit nang makita ang sinabi nito sa imahinasyon niya.

"Ano na namang iniisip mo?" tanong ni Gideon nang hindi siya sumagot.

"Gusto kong uminom." Bumuntong-hininga si Amber.

Tumaas ang kilay ni Gideon. "Sige, uminom ka! Tapos ano? Malalasing ka na naman at hahantong sa kama ni West?"

"Kalimutan mo na. Uuwi na lang ako at magtsa-tsaa." Pagsuko ni Amber.

Umiling si Gideon. "Tama ‘yan. Magpakatino ka muna."

Kinagabihan…

Kakatapos lang maligo ni Amber nang tumawag si Mildred.

"Kumusta ang meeting?"

"Wala lang." Halatang pagod ang boses niya.

Natawa si Mildred.  "Ano? Bumili ka na ba ng basag na mangkok? Ready ka na bang magpalimos kasama ang Mommy mo? Alam mo bang halos hindi na umaalis si Adam sa tabi ng tatay mo? Hindi kita pinipilit na dumiskarte, pero kailangan mong maghanda. Narinig ko rin na nakipagkita ang tusong iyon kay West kanina."

Napahilot si Amber ng sentido niya. "Hindi mo lang alam kung gaano kahirap kausap ang lalaking ‘yon."

"Kung hindi mo kaya, matuto kang manlamang."

"Diyos ko, masyado kang maraming binabasang romance novel, Mommy. Tumanda ka na. Sa tingin mo ba, matutulungan ako ng landi para makuha ang mana?"

Saglit na natahimik si Mildred. "Hmm. Tama ka. Hindi realistic ‘yan. Pero bakit hindi ka na lang magbantay? Kung magising si tatay mo at ikaw ang unang makita, baka lumambot ang puso niya at magbigay ng verbal will."

Napaisip si Amber. Mas madaling makipag-usap sa buhay kaysa magbantay ng mamamatay. Isip niya.

"Pupuntahan ko si West."

-

Suot ang isang baseball cap, dumating si Amber sa high-end golf course sa Milchester.

Habang naglalaro, walang kahirap-hirap na natamaan ni West ang bola, perpektong postura, malakas, walang bahid ng alinlangan.

Habang nanonood, sumimangot si Chito. "May bali-balitang may relasyon ka raw kay Amber?"

Naghandang tumira si West. "Ano’ng ibig mong sabihin sa ‘relasyon’?"

Tumingin ito nang makahulugan. "Ibig kong sabihin, ginawa mo na ang lahat ng dapat at hindi dapat gawin."

Sanay na sila sa ganitong usapan. Alam ni Chito na hindi magsasalita nang direkta si West.

"Bakit si Amber pa?" aniya. "Napakayabang ng babaeng ‘yan. Maghihirap ka lang."

Hindi natinag si West. Tumira ito ulit. "Walang nakakahiya sa pag-amin na may kakayahan ang isang babae."

Nagtaas ng kilay si Chito. "Oo nga, pero gamitin naman sana niya nang tama ang kakayahan niya—"

"Sabi ng isang sikat na magsasabi, ‘Ang mga taong naninira sa likuran ng iba, mabubulok ang ari nila.’"

Biglang may kung sinong nagsalita at sumali sa usapan nila.

Paglingon ni Chito, nakita niya si Amber, nakatayo sa likuran nila, nakapamulsa, at may nakakalokong ngiti.

"Sigurado ka bang totoo ‘yun? Sino naman may sabi?"

“Si Aristotle.” Tumaas ang kilay ni Amber. "Ayaw mong maniwala? Tanungin mo siya sa kabilang buhay."

Natawa si Chito habang si Amber naman ay lumapit kay West.

"Hindi ko akalaing kaya mong kilalanin ang talento ko, Mr. Lancaster."

Ngumiti si West. "Pareho lang ‘yan ng talento ng aso namin."

Nanlaki ang mata ni Amber. "Ano?!"

Tawang-tawa naman si Chito. "Si Bruno, aso ni West. HAHAHAHA!"

Pinagpag niya ang buhok at ngumisi. "Ang tigas ng bibig mo, Boss West. Mas matigas pa sa t*ti mo."

Chito: "Putang—!"

Nanlaki ang mata niya. Tama ba ang narinig niya?

Pinagmasdan niya si Amber. Isang sikat na artista, bihasa sa imahe at diskarte. Pero ngayon, diretsong bastos.

"Ayaw mo ba ng matigas na bibig, Miss Hua?"

Kumindat si Amber. "Mas gusto ko ang matigas na t*ti kaysa matigas na dila."

Bumagsak ang golf club ni West.

Sa isang iglap, hinila niya si Amber, pinasandal sa pader, at bumulong sa tenga niya. "Ulitin mo ‘yon."

Inosente naman siyang tinanong ni Amber. "Anong sinabi ko?"

“Amber…”

"Hmm?"

Dahan-dahang gumapang ang kamay niya pababa.

"Huwag mo akong subukan."

Pero ngumiti lang si Amber. "Bakit? Natatakot ka?"

Habang pinapakinggan ni Amber ang masasamang salita ni Chito, napairap siya. “Mr. Rossi, sa IQ mong ‘yan, kung kaya pa ng pamilya niyo, mas mabuti sigurong mag-anak ulit sila.”

“Put—”

“Lumayas ka.”

Bago pa matapos ni Chito ang pagmumura, isang sabi lang mula kay West at naputol siya.

Biglang lumipat ang kamay ni West sa baywang ni Amber, madiin ang kapit na para bang gusto siyang ipitin hanggang mamatay. “Sa tingin mo ba matutulungan pa kitang manalo sa kaso mo pagkatapos nito?”

Nagkibit-balikat si Amber. “Sinusubukan ko naman, ‘di ba? Kung hindi mo gusto ‘tong paraan na ‘to, Lawyer West, pwede akong maghanap ng iba.”

Bahagyang napasingkit si West. “Anong iba? Ano, gusto mong may mangyari ulit sa’tin, Miss Harrington? Ganyan ka na ba kasabik sa’kin?”