BRIELLE felt guilty when he heard no response from his father. The words that slipped his mouth can’t be undone, and he regretted uttering them.
Lalo siyang nakaramdam ng pagkabalisa ng hindi pa rin ito kumibo. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na sumagot siya ng pasigaw dito, kahit kalmado naman ang pagsasalita ng ama. Si Brent naman sa kabilang linya ay hindi rin mapakali ng marinig niya ang sigaw ni Brielle.
Pinagsisihan niyang pinilit pa ito na dumalo sa binyag ng apo nila dahil ito pa marahil ang maging sanhi upang bumalik ang dating sakit ng anak. Balisa siya at palakad-lakad sa hardin, na siya namang unang napansin ni Shantal ng bumalik siya rito matapos iakyat si Andrei sa kwarto nito.
Palapit na siya rito at ni hindi man lamang napansin ni Brent ang presensya niya at namumutla pa ang
MATAMAN lamang siyang tiningnan ni Brielle at hindi na ito kumibo. Laking pasalamat na rin ni Brielle na sa tuwing kailangan niya ng kasama natataon na narito si Harold. Kusa nitong nahuhulaan na kailangan niya ng kasama habang ganito ang pakiramdam niya.Marahil nga dahil sa tagal nitong pagtatrabaho sa kanya bilang assistant kabisado na nito ang takbo ng isip niya. He finished his tea and stood immediately. He walked back to his working table, while Harold left behind.Pagkaupo niya sa lamesa saka lamang siya nagsalita. “Hindi ka ba natatakot sa akin kapag hindi maganda ang mood ko?”Napaangat ng mukha si Harold, umiling, “Sanay na po ako sa inyo. Alam ko namang kailangan ninyo ng karamay kapag tensyunado ang pakiramdam niyo. Saka kahit di naman kayo nagsasalita okay lang din pa
BRIELLE stood akimbo, staring at Harold’s pale face. He can only scold him but dared not to fire him as his assistant. Aminin man niya’t sa hindi magaling ito sa trabaho at hindi na siya makakahanap ng kapalit pa nito, iyong taong masipag at mapagkakatiwalaan dangan nga lamang minsa lumalampas ito sa mga bagay na dapat ay hindi na nito pakikialaman. Bagay na minsan o mas madalas niyang kinakainisan.Tiningnan ni Brielle ang relong pambising, halos mag-aalas-dose na ng tanghali. Biglang kumalam ang sikmura niya.“Ano pang hinintay mo dyan, ayusin mo na ang pagkain nagugutom na ako,”Napaangat ng mukha si Harold, alanganing tumingin at ngumiti kay Brielle. “O- Opo- Opo!” kandautal nitong tugon at inilang hakbang lamang nito ang center table. Inisa-isang inihain ang
HE hadn’t seen Harold like this before, and he wanted to burst into laughter while looking at him. Unfortunately, Brielle had put on an act too much for Harold to look pale and scared.“Sa susunod kapag gumawa ka pa ng hakbang na hindi mo sinasabi sa akin malilintikan kana talaga,” aniya habang niluluwagan ang necktie.Lumiwanag ang mukha ni Harold at ibinalik sa ibabaw ng lamesa ni Brielle ang tseke na binigay niya rito kani-kanina lang.“Kunin mo na iyan, para talaga sa iyo iyan. Pasalamat ka at natuwa ang magulang ko sa ginawa mo kung hindi sasamain ka lalo sa akin,” tiningnan niya ito ng seryoso.Halos magtatatalon sa tuwa si Harold ng marinig ang sinabi ni Brielle. Matulin pa sa alas-kwatro ng dinampot nito pabal
IVANA nodded and said, “Adela told me it was Harold who gave her the information,”Graciela frowned, “And how reliable is it? Hmm, something’s wrong. I can’t understand the logic of this entire event,”“Iyon na nga rin po ang ipinagtataka ko talaga, saka diba sinabi niyo sa akin dati na napanood niyo sa balita na pumanaw na si Carl? Paanong nangyaring pupunta si Denise rito gayong nakaalis na ang pamilya ni Carl at bumalik na ang mga iyon sa Pilipinas,” nahihiwagaang tanong niya.“Ang tanong ko lang din naman nasawi nga ba si Carl? Wala namang nakakita sa atin na may naganap na burol at paglibing diba, biglang binalita nalang. Malay ba natin sa totoong nangyari,” anito.Ivana was stunned, &ldqu
NASA harapan na ng pinto ng kwarto ni Reymond si Catherine ngunit nag-aalangan pa rin siyang kumatok. Ayaw din niyang patagalin ang hindi nila pag-iimikan dahil nakakadagdag lamang ito sa depresyon ng pinsan niya.Nag-ipon siya ng lakas ng loob bago kumatok. Walang imik mula sa loob kaya’t naisipan niyang pihitin ang doorknob. Hindi naman ito nakasara kaya pumasok na siya, nagulat na lamang siya ng makitang tanging ang computer lamang ang bukas na siyang nagbibigay liwanag sa madilim na paligid. Isinara kasi ni Reymond ang mga bintana na natatakpan ng makapal na kurtina.Saka lamang niya napansin na may suot pala itong headset kaya hindi nito naririnig ang katok niya mula sa labas. Ni hindi rin nito namalayan ang pagpasok niya dahil abala ang mga kamay nito sa pagtipa ng keyboard habang nasa screen ng computer ang mga mata. Nasa likuran na siy
ANG sigla sa labas ng bintana ay tila bagong pag-asa sa kanya. Naglakad pabalik sa kanya si Catherine, maaliwalas na rin ang ngiti nito.“Tingnan mo naman ang sigla sa labas. Summer na summer na,”Sinuklian din niya ng ngiti ito, “Oo nga kaya panay ang anyaya sa akin ni Nate kahapon na bumaba kami sa swimming pool area at maligo raw. Wala naman ako sa mood,”Nang makalapit, inakbayan siya ni Catherine, “Gusto mo ba mamayang gabi magkaroon tayo ng barbecue party sa swimming pool area? Pagbigyan naman natin si Nate, nakakaawa naman din ang batang iyon. Namana niya rin ang ugali mo, tahimik at matalino,”Sumang-ayon siya sa sinabi nito, “Buti nga sa akin nagmana hindi kay Kuya Simon,”
SHANTAL heaved a deep sigh and walked to the bathroom. Kaarawan ngayon ng apo nila at tulad ng mga nakaraang taon ng selebrasyon ng kaarawan nito sila-sila lamang din ang naroon. Nasanay na rin itong nasa loob lamang sila ng mansyon. Lumalabas lamang si Brent pamin-minsan upang bilhan ito ng mga gamit at laruan.Makalipas ang isang oras lumabas na rin siya ng banyo at nagbihis. Matapos tuyuin ang buhok lumabas agad siya ng kwarto at binaybay ang hallway patungo sa kwarto ng bunsong anak. Pagpasok niya nadatnan niyang binihisan na ito ng nurse na nag-aalaga rito.Nang makita siya nito nginitian siya at binati, “Magandang umaga po Ma’am Shantal,”“Good morning too, you can leave now. Go downstairs and have your breakfast,”Th
MASIGABONG palakpakan ang pumailanlang sa paligid. At sabay-sabay na bumati ulit ang mga ito kay Andrei.“HAPPY BIRTHDAY, ANDREI!”“Thank you, guys!” The child wittily replied, smiled at them, and waved his tiny hands.“Sige na, pwede na po kumain ang lahat,” masayang deklara ni Brent. Si Shantal naman abala sa paghihiwa ng cake at natatakam na tumitingin sa kanya si Andrei. Tulad ng normal na mga bata, ramdam ang kasiyahan nito na nababakas sa maaliwalas nitong mukha.“Mommy La, lakihan mo po ang cake ko,” angil nito ng mapansing maliliit na hiwa lamang ang ginawa ni Shantal.“Ay sorry naman. Gusto mo pala ang malaking hiwa ng cake. Tumatanda
HER hands shivered while tightly gripping the whip and the high-power laser. Her jaw locked and she greeted her teeth. Naglaho lahat ng paghanga niya sa pekeng Drake Yin. Napalitan ng galit ang pagmamahal na sana unti-unti na niyang naramdaman dito.Marahang umangat ang duguang kamay ni Reymond para sana punasan ang mga luha ni Denise ngunit mabilis niya itong tinabig.Mahinang yugyog ng balikat sanhi ng marahang tawa ang naging tugon ni Reymond. Alam niyang ito na ang huling mga sandali niya at gagamitin niya na lang ito para humingi ng kapatawaran dito.“Bakit? Bakit mo nagawa sa akin ito? Anong kasalanan ko sa’yo?” malakas na sigaw ni Denise kay Reymond.Marahang nag-angat ng mukha si Reymond. Puno ng pasa at sugat ang katawan
IN a quick reflexes Reymond tried to escape from their grasp but he was too tired to make it. Pumihit paharap sa kanya si Brent at unti-unting naglakad palapit sa kanya.“Sir, ano po ang ibig sabihin nito?” kalmadong tanong ni Reymond kahit may nakaambang panganib ayon na rin sa hinala niya.Hindi sumagot si Brent at nang huminto ito sa harapan niya bigla itong nagtanong, “Nakalimutan mo na ba na ako si Brent Santillian? At malinaw kong sinabi sa’yo noon na aalagaan mo ang anak ko kapag ipagkakatiwala ko siya sa’yo? Ha ha ha! Ang laki kong hangal dahil naniwala ako sa panlilinlang mo!”Bago pa man nakasagot si Reymond malakas na hinila ni Brent ang suot niya maskara. Sinundan agad nito ng malakas na suntok sa sikmura niya.
NAMULA lalo ang mga mata ni Reymond. Ang salitang binitawan ng anak niya ang tanging natitirang pag-asa niya para maitama lahat ng kasalanan niya pagkatapos niyang isagawa ang heart surgery nito.Marahan siyang tumango, “Oo naman. Hindi ako aalis hanggang sa gumaling ka ng tuluyan.”Nag-angat ng mukha si Andrei at pinahid ang mga luha ni Reymond, “Bakit ka umiiyak?”“Nalungkot lang ako dahil tayo lang dalawa ang narito eh. Wala ang Mommy mo na sana inasahan kong dadatnan siya rito. Marahil nga masaya na siya na bumalik si Carl,” madamdaming tugon niya.Umiling si Andrei, “Tulog pa si Mommy nang umalis kami. Late na rin kasi siyang umuwi kagabi, pero tiyak ako kapag nagising na iyon mamaya susunod siya rito
NAPANSIN ni Brent na tulala ang manugang niya at saglit itong namutla. He snapped his finger in front of Ivana.“Penny, on your thoughts, Ivana?” Brent gazed at her daughter-in-law with a bit of doubt.“Ah-- I was just shocked with the news, dad. Who is the good doctor that will perform the surgery?” She queried calmly, avoiding Brent’s eyes.Brent smiled lightly, “It’s Drake Yin!”Lihim na naikuyom ni Ivana ng mariin ang kamay dahil tulad ng inasahan niya si Reymond nga ang tinutukoy ni Brent. Gustong magalit ni Ivana kay Reymond ng mga sandaling ito dahil pinapairal nito ang katigasan ng ulo.“Wow, I can’t believe Drake will do that!”
SAGLIT na natigilan si Brielle. Hindi niya inasahan ang ganitong sitwasyon na kinalalagyan ng matalik niyang kaibigan. Ngunit hindi niya rin masisisi ito na tumakas sa poder ng magulang dahil niloko rin ito ng sariling ama.Bahagya siyang nakadama ng awa para rito at tulad ng pinangako niya noon kay Carl, mananatili siyang magtuturingang magkapatid.“Don’t worry, I will be at your back. Just make sure to win back my sister’s trust. Lately, I could sense her anxious thoughts about you.” Brielle said, trying to console his best friend.“Yeah. Actually, a minute ago, we had a bit of a hateful confrontation, no… it’s an argument. I think she was typing a message for Reymond, so I came to her angrily, telling her that she was cheating on me.” Carl let out
MAHIGIT dalawang araw na ang nakalipas ngunit hindi na muling nagpakita si Reymond kay Denise. Hindi rin nag-abalang mag-message ang dalaga sa kanya kaya’t nagmumukmok lamang siya loob ng kanyang kwarto.He tried to comfort himself and preparing for Andrei’s surgery but deep inside his heart there was an emptiness he could barely bear. Halos hindi siya makatulog sa loob ng dalawang araw at iba’t-ibang imahe nina Denise at Carl na masayang magkasama ang paulit-ulit na naglalaro sa utak niya.Ilang beses na rin nagdala ng pagkain si Manang Carol sa silid niya ngunit ni hindi niya ito halos galawin. Nawalan siya ng ganang kumain at lalo itong ikinabahala ng mga kasambahay niya.He jolted when his phone suddenly rang.“Reymond,
SA bawat salitang naririnig niya mula sa anak ibayong tuwa ang hatid nito. Mabilis na gumaan ang pakiramdam niya at nanumbalik ang determinasyon niya sa sarili.“Anak, salamat sa mga sinabi mo. Kung alam mo lang gaano mo pinawi ang hinanakit ko.”“It’s okay, dad. Take care of yourself, okay?”“I will. I love you. Bye for now!”He ended the call. Saka lamang niya napansin na madilim na ang paligid. Tinawagan na rin niya ang restaurant kung saan nag-book sana siya ng dinner date nila ni Denise. Bayad na niya ito at hindi rin napakinabangan ngunit nagpasya na lamang siyang palipasin ang nangyari. Bumalik na siya sa sariling bahay at natulog na lamang.Samantala, k
MABILIS na lumuwag ang kamay ni Reymond na nakahawak sa kamay ni Denise bago pa man makapag-react ang dalaga. Binitawan na rin ni Reymond ang bouquet ng bulaklak at nalaglag ito sa harapan nilang magnobyo.Mabibilis na hakbang ang ginawa ni Reymond at agad na pumasok sa loob ng kotse nito. His car galloped away from the parking area, leaving heavy pain in Denise's heart. Gusto niyang magpaliwanag dito ngunit tila nawalan siya ng lakas ng loob na magsalita kanina dala ng matinding pagkabigla.Akma na siyang dudukwang para damputin ang bulaklak mula sa lupa ngunit pinigilan siya ni Carl.“Bakit mo pa dadamputin iyan? Pwede naman kitang bilhan ng mas maganda dyan mamaya kapag may nadaanan tayong flower shop sa highway,” sita ni Carl.Gigi
SHE gently pulled herself away from him. Carl could sense Denise’s bothered reaction but he tried to understand her. Nasabi na ni Brielle sa kanya na madalas nitong kasama si Reymond na akala nito ay ibang tao ngunit sa pagkakataong ito hindi na rin siya makakapayag na aagawin pa ni Reymond ang nobya niya at sisirain ang buhay nilang dalawa.“Kailan ka pa dumating?” seryosong tanong ni Denise kay Carl, matapos nitong bitawan siya.Hinawakan nito ang braso niya at inakay siya patungo sa tabi ni Brielle. Tahimik naman siyang nagpahila rito.“Kaninang madaling araw lang. Umalis ako sa bahay namin kagabi. Marami pa akong sasabihin sa’yo pero sa ngayon hindi na muna natin pag-uusapan dahil ang mahalaga nagkabalikan na tayo ulit at buhay pareho,” nakangiting tugon ni C