ZYCKIEL RAZE’S POV
“Youʼre the president, Mr. Villaruel. Itʼs natural fot you to—” Kaagad kong binigyan ng tugon ang mga walang kwentang salita na kani-kanina pa pinapaliwanag ni Mrs. Aquino.
Hinimpas-hampas ko naman ang hawak-hawak kong dokumento sa ibaʼt ibang direksiyon. “What is your use in this company if I will be the one who will solve this?” panenermon ko sa mga board members sa loob ng conference room.
Napamasahe na lamang ako ng ilang beses sa aking noo, saka bumuga ng isang malalim na hininga. Ilang oras na kami nagpupulong tungkol sa mga suliranin na kinakaharap ng aking kompanya, pero hindi pa rin kami napupunta sa konklusyon.
“Weʼve lost more than four million in this company. The other stuffers are transferring to our rival company. You also have to make a move to save our company,” kalmado kong pagpapaliwanag sa kanila.
Nagising na lang ako dahil sa kinulubit at niyuyog ni Nica ang balikat ko. Sa sobrang dami na kailangan tapusin ay hindi ko namalayan na nakatulog ako sa lamesa. Nag-inat muna ako bago tumuwid ng upo. Tiningnan ko ang aking relo sa may pulsuhan para malaman ang oras.Bumuga ako nang malalim na hininga nang matuklasan ang oras. “Salamat sa Diyos, sapagkat alas-singko pa lamang. Buong akala koʼy alas-saia na.”Napahalakhak naman ito, sakaaking nilibot ang aking mga paningin sa mga katabi kong desk na walang laman ng mga sangkatauhan. Natuklasan ko na kami na lamang dalawa ni Nica ang narito sa loob ng opisina. Sa gulat, kaagad akong napatayo.“Napasarap yata ang tulog mo, mahal na reyna,” pang-aasar niya sa akin. “Ilang minuto na lamang ay papatak na sa alas-siyente ang orasan. Kaya kung ako sa 'yo, magdahan-dahan ka nang maimpake, sapagkat baka maabutan tayo nang nakakatakot na
Aking pinunasan ang kaniyang lamesa, na kung saan naroon ang ilang katamtamang sukat ng mga figurines. Nagtungo rin ako sa mga istante na punong-puno ng mga mamahaling figurines at medalya upang punasan ang mga iyon nang pagmamahal.Siniguro ko rin na maayos ang pagkakalagay ng kaniyang mga papeles sa lamesa nang pagkasunod-sunod upang hindi na ito mahirapan sa paghahanap ng talaksan.Sa bandang dulo, natanaw ko ang isang kulay asul na istante na naglalaman ng ibaʼt ibang litrato niya sa ibaʼt ibang bansa upang makipagkalakalan. Ang iba sa mga larawan dito ay kasama si Crystal na masayang-masaya na tinitigan ang kalangitan, ang seasons ng winter, spring, at autumn, at ang ibaʼt ibang lugar na kanilang pinuntahan. Dinampot ko naman ang isang hugis bilog na picture frame na kung saan kasama niya si Crystal sa Paris. Hindi ko nakikita ang tunay niyang ngiti.All I can see in his eyes and face were coldness
Akmang yayakapin na sana ako ni Clifford na nakapikit pa ang mga mata nang kaagad ko itong iniwasan at nagtungo sa ekstritoryo ni Raze, sabay inilapag ang mga ipinapabigay ni Ms. Millano.“Oh my gosh, Clifford! She didnʼt want your stupid hug!” pang-aasar ni Crystal sa kaniya kung kayaʼt narinig ko ang pagtamlay ng boses ni Clifford.“Mr. Villaruel, narito na po ang mga ipinasikaso ninyo kay Ms. Millano.” Inilapag ko ang unang polder sa kaniyang mesa. “Ang pangalawang polder na ito ay naglalaman ng mga investments ninyo sa ibang panig ng kompanya kaya kinakailangan niyo pong lagdaan upang maipasa na sa nakatataas.” Inilapag ko ang huling dokumento kaya binuklat niya ang ito.“Ballpen,” utos niya rito kaya napabaling ang aking atensiyon sa bandang dulo ng kaniyang mesa, na kung saan naroon ang ibaʼt ibang klase ng ballpen.Nang ak
Matatanaw ko na rin muli ang taong matagal nang nawalay sa buhay ko. Halo-halong emosyon ang nangingibabaw sa akin ngayon, sapagkat, hindi ko pa rin inaakala na ngayong gabi, makikita ko ang imahe niya. Taimtim akong nanalangin sa Diyos na sana naging maginhawa ang kaniyang buhay rito sa loob kahit limang taon na ang nakalilipas noʼng dinampot o hinabol siya ng mga pulisiya o ordenansa.Napabuntonghininga akong napaharap sa aking kasama. “Naniel, pansensiya na kung nababagot ka na rito,” paumanhin ko sa kaniya.“Mommy, ayos lamang po kahit ilang minuto tayo maghintay rito. Naiintindihan ko naman ang kalagayan ng bilangguan na ito dahil itoʼy katamtamang lawak lamang kung kayaʼt abalang-abala ang mga pulis dito sa pag-aasikaso ng mga bisita sa mga nakulong,” pagpapaliwanag na komento ni Naniel, saka binigyan ako ng yakap.Binigyan ko na lamang siya ng ngiti bilang tugon. Sa tuwing kaara
Sa kasusulyap sa basa at nangangamoy na gitara na dala-dala ni Clifford kanina sa paghaharana, hindi ko namalayan na ang mga inilapag kong mga damit mula sa aking gabinete ay nalaglag sa sahig na makatutulong sana kina Raze at Clifford. Kaya itinupi ko ito, saka ibinalik sa loob ng aparador para balikan ang kalagayan ng gitara.Dinampot ko naman ang basahan na nilabhan at ibinabad ko sa araw upang maging presentable o dalisay sa susunod na paggamit, sapagkat hangarin kong puksain ang amoy. Walang pag-aalinlangan ko itong sinumulan sa kapupunas habang nasa banyo ang dalawa upang ibabad ang sarili sa tubig.Nagsitaasan ang aking mga balahibo nang aking mahawakan ito. “Sana hindi ko na lamang ito muling nakita, sapagkat, tinitiyak kong dadalhin muli ako ng aking nakaraan na kasama siya.” Sinaklaw ko ang kabuuan ng gitara, saka panandalian ipinikit ang aking mata habang marubdob kong ipinahinga ang aking sarili sa kama.&n
“Si Raze ang aking napili,” pang-uulit kong pagpili sa kaniya, saka napaduro.“Ano?! Ayaw mo sa akin?! Bakit siya?!” kontra nito, saka inis na inis na napabaling kay Raze, ngunit, napakibit-balikat na lamang si Raze bilang tugon kay Clifford.“Si Raze na lamang ang aking pipiliin dahil hindi kasi siya sanay sa lamig. Nangangamba lamang ako dahil sa temperatura ngayon, mas lalamig pa ang sahig,” pagpapaliwanag ko sa kanila pareho.Madali lamang talaga siyang lamigin simula noʼng musmos pa. Sa tuwing nauulanan ito, parati siyang nagkakaroon ng lagnat kayaʼt noʼng inaya ko siya maligo sa ulan, nakaramdam ako nang pagsisisi.Napabuntonghininga ito. “Fine, if thatʼs the case!” komento niya.Hihiga na sana ako sa kama, ngunit, pinigilan na lamang ako ni Clifford sa pamamagitan nang paghablot ng aking kumot at unan.
Unti-unti kong naririnig ang pagtugtog ng mga gulong ng tambol sa kapaligiran na nagpapakabog ng aking puso nang pagkahibang. Dahil sa aking pagkailang at pagkautal, kaagad na nadama nito ni Clifford kayaʼt siniguro niya na iwasan ang katanungan ni Raze.“Ano ka ba naman, Zyckiel!” pekeng halakhak niya. “Past is past!” Tinapik-tapik niya nang paulit-ulit ang balikat ni Raze. “Ako na lamang magtatanong.” Humarap si Clifford sa akin. “What is the biggest regret you did in your life?” pag-iiba niya ng katanungan.Nakahinga na lamang ako nang maimis dahil sa pagsalba sa akin ni Clifford. “The biggest regret Iʼve done in my life is deciding on my own without asking any opinion of others,” tanging sagot ko sa kaniya nang malumbay.Pumalakpak naman ito. “Nice, crush! Mukhang natuturuan ka nang magsalita ng Ingles sa loob ng edipisyo ni Mr. Villa
ZYCKIEL RAZEʼS POVKusa na lamang nagtagpo ang labi ni Xyrah sa aking pisngi. “Oh my gosh! How sweet!” pagtitili ni Clifford sa amin.Akmang aalis na sana siya, ngunit, hinawakan ko ang kaniyang braso, saka pinihit iyon paharap sa akin. Sa malakas na puwersa sa aking pagkakahablot, pareho na lamang kaming nagulat nang maglandas ang dalawang labi namin sa isaʼt isa. Sa malinamnam namin paghahalikan ay hindi ko na pala namamalayan ang kakaibang kinikilos ko. Akoʼy napahawak sa kaniyang leeg at pinagsisiksikan ang aking labi sa kaniya.It was a very passionate kiss that comes to the point my heart melts. Itʼs sort of magic that gives sparkle on my lips.“Hoy, Zyckiel!”Time stops while were kissing. I donʼt care how will Clifford react on what he is seeing. All I matter is the moment Iʼm kissing with Xyrah.&