CHENANIAH XYRAH’S POV“Great! So, siya pala ang lalaking ipinagpalit mo sa akin?! Ang lalaking mas mayaman kaysa sa akin!” Nagbabadya ng digmaan itong si Raze sa akin nang napahigpit ang kaniyang paghawak ng tinidor. “Nasaan na ang lalaki?”“Iniwan na ako,” tanging sambit ko, saka hindi makatingin sa nagliliyab niyang mata.“Tsk, ‘yon na ang naging karma mo! Pagkatapos mo akong pakinabangan ay maghahanap ka ng ibang lalaki! I guess my mom is right after all!” Tumayo ito sa kaniyang kinauupuan, saka pinagmasdan ako with a repulsive stare. “From what I know before, hindi ka ga’nong klaseng babae, pero ngayon, natuklasan ko na ang tunay na kasagutan sa mga katanungang napakatagal nang bumabagabag sa akin. “I’m wondering now if you still a virgin. I guess you had multiple sex already with different men. Am I right?” Labis siyang nasusuka sa akin habang tinitingnan.“Zyckiel, that’s enough! You are now crossing the line!” Kidlat sa bilis na lumapit si Crystal upang pigilan si Raze.Tinabig
CHAPTER 28:ZYCKIEL RAZE’S POVSa yugtong papalubog na ang araw na sinabayan pa ng mga kahindik-hindik na kaganapan katulad nang aming nasumpungan ang sunod-sunod na pagdagundong sa kulay-abo na kaulapan ay nagsipadatingan na ang aking mga empleyado sa itinakda kong oras. Subalit, nilalampaso at hinahampas ng pagkasindak ang puso ko kagaya ng pagtunog ng gandingan nang hindi pa nahahagip ng aking paningin si Xyrah.“Hoy, Ashley!” Napatuon na lamang ang aking atensiyon sa boses ni Miss Magalona na naglalabas ng bagyo sa dibdib kay Miss Nedrida. “Ikaw na babaeng balat-kalabaw, dalawa ang bibig, at halang ang bituka, nasaan na ang matalik kong kaibigan?!” Sampal na walang kapatawaran at paalam ang sumalubong kay Miss Nedrida mula sa palad ni Miss Magalona nang natuklasang siya lamang ang kahuli-hulihang lumabas sa kagubatan. “Kasiya-siya ba ang aking sampal na humihipo, Ashley?! Bakit mo iniwan sa kawalan si Niah?! Kahit kalian samaing palad ka talaga!”Pumagitna ako sa kanilang dalawa u
Inilayo niya ang kaniyang mga mata sa akin. “Hindi na iyon importante. Wala naman magbabago kung sabihin ko sa iyo ang totoo, e,” tugon niya.“Bakit ba parati mong pinipili na gawing lihim ang lahat?!” sambit ko. “Why you are being selfish to me, Xyrah?! Bakit ginagawa mong komplikado ang lahat?!” dagdag ko.“Kasi . . . Raze, hindi mo kasi ako naiintindihan, e! Kailanma’y hindi ako naging selfish sa iyo!? I will never do that because I . . . you’re my everything!”Sa sentro ng aming masalimuot na diskusyon, hindi ko nasupil ang aking emosyon kaya kahit labag sa kalooban ko ay ipinaramdam ko sa kaniya ang init ng ulo ko sa pamamagitan ng paghawak ko sa kaniyang magkabilang balikat nang mahigpit. “Ipaintindi mo nga sa akin para hindi na tayo parehong nahihirapan! Napakahirap ba ‘yon?! Xyrah, huwag kang magtaingang kawali at maglubid ng buhangin sa lahat-lahat ng mga sinasabi at tinatanong ko sa iyo!” Sa kabila ng kaniyang pagdurusa, kahit ang kirot ay ramdam na niya, siya’y nanatiling t
A prose of tale written inside this novel is solely fictional by the two authors. Appellations, locations, venues or locality, motifs or themes, manner of speaking, style of writing, and other elements of a novel are purely spurious by vastly hallucinations and illusions.Avoid copying any disclaimer, words, phrases, sentences, and paragraphs in our stories, poems, and quotes or citations.'Plagiarism is criminality and delinquency that could lead into gory life.' - ElenaPanorama.If you have any questions, don't be hesitate to contact me. My inbox is all yours anyway.YouTube channel:Helen Grace and Jimmylle in royalties realmEmail:panoyhelengrace@gmail.comInstagram:helengracepanoyFacebook:Helen Grace Vasquez PanoyGoodNovel: Elen
Nagmamadali akong maglakad dahil may mahalaga kaming pag-uusapan ng aking katagpo. Ilang metro ang aking tinakbo bago makarating sa kinaroroonan n'ya.May inasikaso pa akong trabaho kaya medyo nahuli ako nang dating. Lahat ng aking pagod ay napawi at napalitan ng ngiti nang makita s'yang nakatayo sa gilid ng puno habang masuyo na hinihintay ako.Naramdaman yata n'ya ang presensya ko `pagkat napalinga siya sa direksiyon ko. I smiled widely nang makita ang isang mala-anghel na nagpapatibok ng puso ko.`Di na akong nag-atubiling lapitan siya agad at salubungin nang yakap, ngunit aking ipinagtataka kung bakit hindi n'ya ako niyakap pabalik?I felt a bit strange, and I thought, there's something wrong with her, so I asked her directly without any hesitations.“Ba
“Ano ba, Niah! Ganito lang ba ang maibibigay mo sa `kin?” bulalas ng nanay ko habang hawak-hawak ang dalawang daang pera mula sa aking pitaka.Parati na lang ako nasisigawan kapag kulang ang perang naibibigay ko sa kaniya. Naghanap ako ng ibaʼt ibang trabaho para lang matustusan ang pangagailangan niya pero kailanman'y hindi ito naging sapat.“Sorry po, nay. `Yan na lang po kasi ang natirang pera mula sa trabaho ko. Kinuha mo na po kahapon `yong iba.”Ang lakas nang kabog ng puso ko sa tuwing nakakausap ko siya na galit. Ayokong nakikitang nagagalit si nanay dahil nag-iiba siya ng anyo.Nakayuko lang ako dahil hindi ko magawang salubungin ang kaniyang nanlilisik na titig. Mas lalo n'yang hinigpitan ang pagkakapit sa braso ko kaya namilipit ako sa sakit.“Talagang sinasagot-sagot mo pa akong bata ka.”
ZYCKIEL RAZEʼS POV“If there's love, there's revenge,” pagwiwika niya.“What do you mean?” naguguluhan akong napatanong sa kaniyang minungkahi.Narito kami ngayon sa loob ng opisina ko na kung saan ay nasa harapan ko ang katamtamang sukat ng isang rektanggulong puting pisara habang si Crystal naman ay nasa gilid nito.“Isang Zyckiel Raze Villaruel na matipuno, matikas na tao, at makisig pero... ugok naman sa paggiliw,” panglalait nʼyang aniya sa harapan ko habang nilalaro ang hawak-hawak niyang panulat.“Hindi `yan ang ibig kong sabihin, Crystal, what I mean is, get straight to the point. Ano ba `yong pinapahiwatig mo?” pagyayamot kong paglilinaw sa kaniya.Ganyan talaga ang mga taong may matalas ang isip, kapag hindi mo makuha ang mga winiwika rito ay tiyak hanggan
CHENANIAH XYRAHʼS POV“Ano ba naman 'to, Niah. Naghihirap na nga tayo, nagdala ka pa rito ng isang batang kalye. Ipaaalala ko lang sa 'yo, Niah, hindi ito bahay-ampunan,” pagsesermon ng aking nanay sa akin.“Nay, hʼwag muna ngayon. Please lang.”“Mga salot talaga kayo sa pamamahay,” hiyaw nito.Hindi na ako muling sumagot sa debate namin ni nanay bagkus ay dire-diretso lang kami pumasok ng kuwarto. Binaba ko naman siya sa kama dahil karga-karga ko sʼya at mataman na sinulyapan ang kaniyang mga mata.“Pagpasensiyahan mo na ang nanay ko. Huwag mong pakinggan ang mga sinabi niya. Hindi ka salot,” ani ko.“Opo, naintindihan ko po, ate.”“Pumunta muna tayo sa palikuran, papaliguan kita dahil medyo may amoy ka na,”