Chapter 5: Burger Date

JUPITER'S POV

It was a sunny day when I went to the hospital. At ngayong araw ang discharge ng babaeng amazona! Dahil sa kanya nakabenda ang kanang kamay ko. Biruin mong namaga ang kamay ko. At may kalaliman ang sugat na natamo ko.

Nang makababa ako sa aking sasakyan ay pumasok na ako sa loob ng ospital dahil kailangan ko pang mag-rounds at kailangan kong bigyan ng gamot ang babaeng patay gutom! I was in the middle of the lobby when I heard a commotion. Nagkakagulo ang ilang pasyente habang napapalibutan ang dalawa pang pasyente. Nakakunot ang noo kong nilapitan ang mga ito. Nang makalapit ako sa mga ito'y nakipagsiksikan pa ako da mga pasyente na naroon.

Nang makarating ako sa pinakaunahan ay ganoon na lamang ang pagbalantay ng labis na pagkagulat sa aking nakita. Paano ba nama'y may dalawang pasyente na nagpapaunahan sa pag-ubos ng isang whopper burger ng Burger King! At sino pa nga ba ang patay gutom sa burger? Edi, ang babaeng amazonang may lahing titan! Nakakabingi ang sigawan ng madla na nag-chicheer pa sa kani-kanilang manok.

Nainis naman ako dahil itong babaeng patay gutom sa burger halos isubo na ng buo yung malaking burger na nasa plato niya! Samantalang yung kalaban niya'y wala pa sa kalahati ang nakakain samantalang siya'y malapit nang maubos! Saan ba pinaglihi ni Tita Ling 'tong babaeng 'to? Mukhang buong siyam na buwan, e, puro burger lang ata kinakain niya kaya naman ito ang resulta! Amazonang babaeng mahilig sa burger!

Ilang minuto lang ay mas lumakas ang sigawan dahil naubos na pala niya isang buong whopper  burger na nakalapag sa harapan niya. Ibang klase! May alaga ata itong anaconda sa tiyan at wala pang isang oras, e naubos na niya ang isang malaking burger! Nainis naman ako ng hawakan nung kalaban niyang lalaking mukhang butiki sa payat ang kamay nito. Nakipagkamay ito roon at ngumiti pa talaga, a!

Mukha nang butiki na tinubuan ng mukha! Agad ko naman itong nilapitan at hinawakan sa kamay bago hinila paalis sa komosyon.

"Putragis ka, Napaka pabibo mo talaga! 'yong burger ko naiwan!"  Pagwawala nito habang pilit nagpupumiglas sa kapit ko dahil sa burger

"Huwag mo nang balikan 'yon! Ayokong nakikipaglapit ka sa mga butiki! Masama sa'yo 'yon. Huwag kang mag-alala magdedate tayo mamaya sa Burger King at magpakasawa ka sa kakalunok ng burger! Basta iwasan mo lang ang mga butiki. Ang sakit sa mata, e!"  Turan ko rito habang hinihila siya pabalik sa kwarto niya

"A-anong butiki pinagsasasabi mo? Para kang tanga alam mo 'yon?! Anong kinalaman ng butiki sa puso ko? Hindi ako mahilig sa exotic kaya no no no sakin ang butiki! Tska ano bang problema mo sa butiki, ha? Nakasinghot ka ba ng katol? O baka naman tumira ka ng pinagbabawal na bato? Sinasabi ko sa'yo Hades Jupiter  Tamayo Suarez tigil-tigilan muna 'yan. Dahil hindi ako magdadalawang-isip na kaladkarin ka papuntang rehab! Tska anong date-date sinasabi mo? Bakit jowa ba kita? Kung makapag-aya ka ng date kala mo naman may tayo, a!" Pagsusungit naman nito habang hila-hila ko pa rin ang kamay nito

Dahil sa ingay nito'y bawat nadadaanan nami'y napapatingin lahat. Dahil naman napakaligalig nito'y hinila ko ito sa isang di gaanong mataong bahagi ng ospital at sinandal sa pader.

"Babaeng amazona ang ingay-ingay mo! Kaliit mong tao para kang nakalunok ng megaphone! Ano naman kung aayain kitang makipagdate?  Bakit magjowa lang ba ang may karapatang makipagdate? Hindi ba pwedeng friendly date lang 'to? Kasi namiss kitang kasama? Masama ba 'yon?"  Pahayag ko rito bago hinarang ang kanang kong kamay sa tabi ng mukha nito

Titig na titig lamang ako rito. Kitang-kita ko ang pagkawala ng matapang nitong itsura at napalitan ng blangkong ekspresyon na napakahirap basahin. Tila nakatingin lang ako sa isang plain wall na walang ibang kulay kundi puti o itim.  Dahan-dahan kong idinikit ang noo ko sa noo niya. Samantalang napapikit na lamang ako dahil namiss ko ang babaeng 'to.

Kahit napakatagal nang panahon ang lumipas na natingin lang ako sa kanya mula sa malayo. Hindi ko namalayang may tumulong mga luha sa mga mata ko. Kung hindi ko pa naramdaman ang mga kamay nito na pinawi ang mga luha ko'y hindi ko pa malalaman na tumulo na pala ang mga luhang matagal ko nang hindi nailalabas. Napamulat ako ng mata't napatingin ako rito. Bakit ba kasi may mga bagay na napakakumplikado para sa'ming dalawa?

Hindi ba pwedeng masaya na lang kaming dalawa? 'Yong wala nang mga hadlang. Kasi matagal ko na siyang gusto! Mula noong makilala ko siya gusto ko na siyang protektahan! Kaya namang ngayong may pagkakataon akong muli'y gagawin ko na ito.

Ayoko nang maduwag! Sana lang hindi pa huli ang lahat para sa'ming dalawa. Sana lang talaga. Hindi ko mabasa ang mga mata nito. Masyado siyang misteryoso!

Ni minsan hindi ko nabasa ang anumang nasa sa loob niya dahil ayaw niyang may mapalapit sa kanya. Bumuo siya ng isang pader na hinding-hindi matitibag nino man. Miski ako'y nahihirapan itong muling tibagin dahil sa paglipas ng panaho'y mas kumapal pa ito. Pinalibutan niya ang sarili niya mula noon. Dahil akala niya lagi siyang sasaktan ng mga taong nakapaligid sa kanya.

Tinuyo ko ang magkabila kong pisngi't umayos ng tayo. Tumikhim ako't sinabihan ko ito.

"I'll fetch you later. Probably 6:00 pm. See you later!" Sambit ko rito habang matiim na nakatingin rito

Titig na titig lamang ito sa'kin. Nananatiling blangko ang mukha nito. Nag-uumpisa na 'kong matakot sa kanya. Lagi siyang ganyan tapos maya-maya lamang ay bigla na naman itong magsusungit kaya napakakumplikado niyang basahin dahil kahit may alam ako sa psychology hindi ko pa rin mabasa kung anong nasa isip niya.

Muli ko itong tiningnan sa huling pagkakataon bago ako muling lumapit at unti-unting hinalikan ang noo nito bago nagpasyang maglakad patungong opisina dahil kailangan ko pang mag-rounds.

HALO'S POV

Naiwan akong pakurap-kurap ang mga mata. Naramdaman ko na lamang na nag-iinit ang magkabila kong tainga at pakiramdam ko'y pinagpapawisan rin ako kahit na hindi talaga ako pinagpapawisan talaga! Putragis talaga 'tong damuhong doktor na 'to! Kainaman na, a! Parang kiniki... Hindi ako kinikilig p*****a!

Did I say it out loud? Holy potatoes! Hindi pwede 'to! Hindi ko siya gusto! At lalong hindi ko siya magugustuhan!

Never! As in never talaga kahit maging patatas pa ang buong mundo hinding-hindi ako magkakagusto sa isang...isang gwap... Letse panget kaya siya mukha siyang bulldog! Putragis 'tong damuhong doktor na 'to iniinvade ang utak ko! Kainis! Tapos ano 'tong sinasabi niyang umiwas ako sa butiki? Haler!

Tanga ba siya? Ospital 'to pano magkakaroon ng butiki dito? Wait a second, butiki? Si Dax ba tinutukoy niya? 'Yong humamon sa'kin kanina ng burger challenge?

Psh, mukhang butiki, e kagwapo kayang nilalang n'on! Butiki, butiki pa siyang nalalaman, e siya nga itong mukhang butiki  na tinubuan ng mukha! Kainis siya, a! May pag-aaya ng date kala mo namang jowa ko siya! Well, masamang tumanggi sa biyaya.

Tska hello, burger kaya 'yon! Kakakain ko lang kanina ng isang buong whopper burger pero parang gusto ko pa! Ilang araw din akong nandito aa ospital. Nakakasawa na ang mga pagkain! Puro walang lasa!

Hindi ako sa sakit ko mamamatay, e! Sa pagkaing matabang ata ako mauutas! Tapos ang drama niya kamo, a! May paiyak-iyak pa! Kala mo naman iniwan ng jowa! E, wala namang jowa 'yon no!

Bading kaya 'yon! Maraming nagkakagusto roon pero ewan ko ba doon dinaig pa si Maria Clara sa pagiging pihikan! Sayang kaya lahi ang gwapo este panget pala niya sila Tita lang maganda, e! Nag-umpisa na akong maglakad papuntang kwarto ko dahil ang pisting yawa na si Jupiter iniwan ako't nagwalk out kala mo naman nakipagbreak ang jowa! Mabuti na lamang at madidischarge na ako rito.

At makakatikim na rin ng normal na pagkain! Salamat na lang. Mabuti na lamang at nakarating na ako sa aking kwarto. Humilata muna ako sa hospital bed dahil iniintay ko pa sila Mama Ling. Napakamot ako sa hindi makati nang maalala kong nakalimutan ko palang sabihin kay Mama Ling na kung pwede sana'y pakulayan niya ng violet 'tong kwarto ko.

Tutal lagi rin naman akong narito bakit hindi diba? Tingin ko kasi lagi kapag nagigising ako para akong nasa mental! Kung hindi ko lang talaga napapansin na may dextrose ako'y aakalain ko talagang nasa mental institution ako. Mabuti na nga lang at may bintana rito kung hindi ay talaga namang baka masiraan ako ng bait. Sa ibang araw ko na lang siguro sasabihin sa kanila.

Sana lang pumayag yung tatay ni Juputer. Nagmuni-muni pala muna ako dito. Tutal mukhang matagal pa naman sila Mama Ling magsusulat muna ako sa aking ever trusted journal. Binuklat ko ito't nalaglag ang isang picture.

Isang picture na siyang nakapagpangiti sa'kin at nakapagpalungkot kuha ang litratong ito kung saan gaganap kami sa isang play noong high school. Hindi ko alam kung bakit kami ang naging partners noon. Dahil ang alam ko'y isa siyang theater actor samantalang ako isa akong playwright. Nakitaan ako ng potensyal ng aming head ng minsan kong kabisaduhin ang ilang linya sa isang play na malapit nang ipalabas. At laking gulat ko na lamang noong pumalakpak ito't bigla na lamang akong pinag-audition sa upcoming play na "Truth behind the Lies by Frost Helix Abas" .

It was a bit intense storyline because the main leads are lovers. Noong mga panahong 'yon ay nahahalata ko nang may gusto sa'kin si Jupiter dahil sa mga ipinapakita nitong katangian ng isang lalaking may gusto sa kanyang nililigawang babae. He's my bestfriend and by that we became more closer and inseparable. Magmula noong play medyo ay wait, hindi pala medyo kasi talagang umingay ang pangalan ko dahil sa play na 'yon. Mas lalo lang akong binully ng mga kaklase ko at ng ibang mga taong hindi ako tanggap.

Well, I'm immune sanay naman akong mag-isa. Bata pa lang naman ako mag-isa na ako tho it's not literally alone but yeah, I'm used to it. People would meet you, then walk away after all. Wala namang taong nagtatagal sa ugali ko. Lahat naman sila mas pinipiling ipagpalit ako kahit na halos maubos ang lakas ko sa kakabigay sa kanila ng mga pabor na hinihiling nila.

Pagod na 'kong sumunod kaya naman mas pinili ko na lang na simulang patatagin ang mga batong iniharang ko sa aking sarili. Nang sa ganoo'y walang sino man ang may kakayanang saktan akong muli. Kakailanganin ng lakas ng loob at pasensya para lang matibag ang pader na itinayo ko. Marami nang sumubok na kilalanin at tibagin ang pader na mayroon ako subalit anong nangyayari? Sa huli'y lalabas na ako pa rin ang masama at ako pa rin ang may kasalanan kahit na hindi ko naman sila sinabihan na mas kilalanin ako.

Kaya iilan lang ang mga taong pinapapasok ko sa buhay ko. At isa na doon ang makulit na bagong hired na staff ng Rhetocian! Nag-apply siya bilang sports writer. Napangiti na naman ako noong maalala ang unang beses na makaharap ko siya sa aming opisina para sa kanyang interview.

Flashback

March 2, 20xx

Minessage ko ang bagong aplikante ng Rhetocian. Si Vienna Joy Quijano. 1st year srudent from Accountancy. Nirecommend siya ng isa kong staff at ng isang kakilala mula sa isang organization. Sinabihan ko itong malelate ako ng kaunti at huwag kamo niyang sabihin kay Vanilla na darating ako dahil ang alam nito'y wala ako sa mismong araw na 'yon dahil masama ang pakiramdam ko.

Magalang naman itong tumugon. Nalaman ko rin na katatapos lamang ng klase nito. Hinayaan ko muna itong makakain ng tanghalian dahil kakatapos lamang ng klase nito. At sinabihan ko itong intayin ako sa opisina dahil malapit na rin naman ako. Bakit ba kasi napakatraffic ngayon?

Wala namang ganap, a! Wala namang kasal o misa ng patay sa simbahan pero bakit traffic? Hay naku! Hindi ko na problema 'yon. Mayroon pa akong iinterviewhin na aplikante.

Nang makapasok ako sa loob ng opisina'y nadatnan ko siya roon. Kiming nakaupo sa isang upuang naroon kaharap ang isang lamesa kung saan nagsisilbi naming conference table at workplace. Inilagay ko ang gamit ko sa loob ng aking maliit na opisina. Nadatnan ko pa si Ate Rasty kaharap ang aplikante. Tahimik ito't kiming kipkip ang kanyang bag sa harap na nakapatong sa mga hita nito.

Bahagya namang lumapit si Lawrence ang isa kong staff na binabae.

"Ay bagong aplikante?" Sambit pa nito kaya naman pinatahimik ko siya

"Oo, Lawrence. Huwag kang magulo lumabas ka na nga!" Sambit ko naman bago binaling ang tingin ko sa aking bagong aplikante

"Halika dito sa opisina." Gaya ko rito

"Huwag kayong maingay at may iinterviewhin ako!" Sambit ko sa ibang staffs na narito sa loob ng opisina

Iginaya ko ito sa isang upuang naroon at marahan naman itong umupo. Hinanap ko sa maliit naming dura box ang application form nito at kumuha ako ng isang ballpen. Nang bumaling ako rito'y kita ko kaagad na bakas sa kanya ang labis na kaba subalit kakikitaan mo ng determinasyon sa kabila nito. Nag-umpisa na ang interview at hudyat na upang magseryoso. Umayos ako ng upo at ibinato ang una kong tanong.

"What is your reason for applying?" Tanong ko rito kimi itong nakatingin sa'kin na animo'y nag-iisip bakas ang labis na kaba mula sa mga mata't pananalita nito subalit nagawa pa rin nitong sagutin ang tanong ko kahit nauutal ito

"Gusto ko pa pong ma-improved yung writing skills ko and I want to build my confidence also. And I hope being part of Rhetocian, and by the help of you, Miss EIC I can make it possible." Sambit nito kahit na kinakabahan at nauutal ay nagawa nitong masagot ang unang tanong

Sinulat ko ito sa likod ng application form niya. Matapos ay muli akong bumaling rito't ibinato ang pangalawang tanong.

"Can you put most of your commitments to the org.?" Muling tanong ko rito. Naoobserba kong mas lalo itong kinakabahan kaya naman mas pinatapang ko ang facial expression ko

"Opo, bilang isang manunulat po dapat po committed ka sa duties mo. Kahit ano pong oras lagi po akong tutupad sa tungkulin ko bilang isang manunulat." Turan nito habang sinusulat ko ang mga sinabi niya'y ramdam kong mas tumitindi pa ang pintig ng puso niya

Muli'y tumingin ako rito't nakatingin ito sa'kin. Hindi nga lang sa mata subalit ramdam ko ang labis na kaba't determinasyong mayroon sa batang 'to. Kiming napangiti na lamang ako sa aking isipan.

Tiningnan ko ito ng mariin bago ko sinabi ang pangatlong katanungan.

"If ever there is a person inside the school you are close to, and they did some conspiracy, will you take the risk to write about them, even if it cost you their trust?" Pahayag ko habang nananatiling seryoso ang mukha ko

Saglit itong natigilan na animo'y nag-iisip. Ilang segundong katahimikan ang namayani sa aming dalawa bago ito sumagot.

"Yes po, isusulat ko po kahit na po sobrang close kami ng taong 'yon. Wala pong excemption sa kamalian. Miski close mo o kilala mo ang isang tao kung ang hinihingi ng panig ay katotohanan nakahanda po akong isulat ang pahagag na 'yon. Ang mali ay hindi kailanman maitatama o mababago. Ang tanging magagawa ko para sa bagay na 'yon ay isulat ng kaganapan ng sa ganoo'y mamulat ang madla sa kung anumang maling nagawa." Puno ng determinasyong pahayag nito. Bakas sa mga mata ang tapang na mayroon subalit natatabunan ito ng labis na pagkabahala at labis na kaba

Napatango-tango ako dahil sa sinabi nito habang ninonote ko sa likod ng papel niya yung sagot niya.  Binato ko na rin ang pang-apat na tanong rito.

"If one day I'll ask you to write an article that is considered to be confidential, will you take it even if it means being kicked out of the school, if ever?"  Pahayag ko habang nanatiling nakatingin sa kanya na sandaling nakadikit ang hinlalaki at hinlalato sa baba na wari ko'y nag-iisip

"Yes po, isusulat ko po ang nararapat. Kahit na kapalit pa nito ang buhay ko o mapahamak man ako. Nakahanda akong isugal ang buhay ko mula nang unang umapak ako rito sa opisina niyo."  Pahayag nito bago umayos ng upo sa kinauupuan niya

Mas lalo kong nararamdaman ang bumabalot sa pagitan namin. Ilang tanong na lang naman at malalaman na ang resulta kung tanggap ba siya o hindi. Napangiti ako sa naisip ko dahil sa panaginip na 'yon! Ngunit kailangan kong itago dahil baka maging awkward dahil kung gagawin ko ngayon ang bagay na 'yon akalain niya alien ako!

Pang-limang tanong na at malapit nang matapos ang interview. Kaagad ko naman itong isinasalaysay sa kanya dahil patagal ng patagal mas nagiging kabado siya at sa tingin ko natatakot siya sa presensya ko.

"Will you trust me as the editor?" Muling tanong ko rito at ibunaling ang mga mata ko rito

"Opo, may tiwala po ako sa inyo." Sambit naman nito kaya naman napagpasyahan ko nang ibigay ang pang-anim at huling tanong

"If you have the chance to make an article about anyone here in Rhetocian, who is it and why?" Seryosong tanong ko rito bago naghandang isulat ang sagot niya

Seryoso lamang itong napatingin sa'kin na para bang sinusuri ako. Kimi na lamang akong nakipagtagisan ng titig rito. Ilang sandali pa'y bigla na itong nagsalita na nakapagpatigil sa'kin ng bahagya subalit hindi ko na lamang ipinahalata.

"Kayo po ang gagawan ko Miss EIC. Dahil naniniwala po ako na matutulungan niyo akong nabuo ang self confidence ko at ma-improved ang writing skills ko." Sambit nito bago tumingin sa'king mga mata. Nakangiti ito ng bahagya subalit ang mga mata nito'y may ipinapahiwatig. Nakikita ko ang ilang bagay na mayroon ako noon sa sarili ko

Sadness, pain, shallowness and emptiness. Napaisip ako bigla. Kung ba hahayaan ko ang taong ito na makilala ng bahagya ang pagkatao ko may magagawa ba ako para mabago ko ang buhay niya? Nag-iwas ako ng tingin at tumikhim. Inayos ko ng application form niya at nagsalita na ako.

"Sa ngayon nangangailangan ng staff ang Rhetocian kaya naman...binabati kita dahil tanggap ka na. Welcome sa Rhetocian! Feel free to feel at home." Sabi ko rito at malugod naman itong nagpasalamat sa'kin. Bakas sa mukha nito ang saya at galak kahit na talaga namang kinakabahan ito kanina

Sinabihn ko itong pwede siyang mag-stay sa opisina kung wala pa siyang sunod na klase. Magalang naman itong tumugon at muping umupo sa kinauupuna niya kanina. Lumabas ako ng opisina dahil may kailangan akong asikasuhin sandali pagbalik ko sa opisina'y wala na ito. Marahil nahihiya pa siya kaya umalis.

--End--

"Hello, earth to Halo Selene!" Sambit ni Mama Ling na may kasamang pagpitik ng kanang kamay sa mukha ko

"Ma naman! Bakit ang tagal niyo?" Tanong ko rito bago naupo sa hospital bed

"Anak, traffic talaga! Anong gusto mo paliparin ko 'yong sasakyan namin ng Dad mo?" Nakapamaywang na sermon nito

"Sabi ko nga traffic, e!" Napakamot ako sa hindi makati dahil sa sinabi ni Mama Ling

Pumasok naman si Dad na may kasamang isang nurse. Marahil tatanggalin na 'yong dextrose ko. Salamat naman at makakakain na rin ako ng matinong pagkain! Yes, I'm free!!!

"Nak, bakit may pangisi-ngisi ka riyan? Nababaliw ka na ba? Ilang araw ka lang namalagi rito, a!" Tanong naman ni Mama Ling sa'kin habang nakakunot ang noo

"Ma, naman kasi mauutas ako ng maaga laging walang lasa yung pagkain nila! Buti nalang nung nakaraan dinalhan mo ko ng adobo!" Sabi ko naman habang nakapout pa

Natawa na lang si Mama Ling pati 'yong nurse na kasalukuyang tinatanggal 'yong dextrose ko. Nang matanggal na niya 'yon ay nilagyan na niya ito ng kapirasong bulat at medicine tape. Nagpalit na rin ako ng damit at lalabas na nga ako. Mag-aayos pa ko para sa treat ni Jupito Pabibo. Burger King here I come!

Alas kwatro na ng hapon nang makarating kami sa bahay namin. Hay, kapagod. Umakyat naman ako agad sa aking kwarto dahil inaantok ako. Agad rin naman akong nakatulog nang humilata ako sa aking purple na kama. At hindi ko na natanggal pa ang aking sapatos.

JUPITER'S POV

It was 5:00 pm at papunta na ako sa bahay nila Tita Ling. Well, dahil nga kapitbahay ko lang sila Halo ay wala pang limang minuto'y naroon na ako sa tapat nila. Pinagbuksan naman ako ng pintuan ni Tita Ling. Malugod naman ako nitong pinatuloy at pinaupo sa sofa sa sala nila.

"Hijo, anong sadya mo rito?" Nakangiting tanong nito sa'kin

"Ahm, Tita pwede ko po bang mahiram si Halo? I mean pwede ko po ba siyang i-date sa Burger King?" Sagot ko rito at napakamot pa ako sa aking batok at nahihiyang tumingin sa kanya

"Hijo, naman nagpaalam ka pa! Dapat sinugod mo na lang si Halo sa kwarto niya! Basta ibalik mo siya rito ng ligtas bago mag alas dose." Sambit naman nito at hindi maalis ang ngisi sa kanyang mukha

Nagpaalam ito na gigisingin si Halo dahil nakatulog raw ito matapos nilang makabalik mula sa ospital. Lumilpas ang mahigit tatlumpong minuto ay bumaba si Halo na nakabusangot. Nakabihis na ito at handang handa na nang lumusob sa Burger King para sa pangarap na burger!

Nagpaalam na ako kila Tita Ling na hinatid kami sa may pintuan. Pumasok na si Halo sa passenger seat at ngumiti ako kay Tita Ling bago sumakay sa may steering wheel. Pagpasok ko'y tahimik lamang si Halo habang nakasukbit na sa katawan nito ang seatbelt at nakataas ang kilay na nakatingin sa'kin.

"Chill lang. Ito na magdadrive na papuntang Burger King!" Sambit ko rito bago inistart ang makina ng sasakyan at nagmaneho sa pinakamalapit na Nurger King

Buong byahe'y tahimik lang kaming dalawa  lalung-lalo na siya. Subalit nang maipark ko na ang sasakyan ko sa parking lot ng Burger King ay agad naman itong bumaba. Kamuntikan na ngang madapa dahil sa kakamadaling makapasok sa loob. Excited talagang makakain ng burger samantalang kanina lang, e isang buong whopper burger ang nilamon nito! Kulang pa ba?

Bahala na basta kaya niyang ubusin, e! Makita ko lang siyang masaya masaya na rin ako.

Nagnining-ning ang mga mata nito na nakaharap sa may counter. Bumaling ito sa'kin at hinawakan ang laylayan ng t-shirt ko. At excited na nagtatalon habang nakaturo sa whopper na nakapaskil sa taas ng itaas ng cashier counter. Natatawang pumila kaming dalawa at nang nasa counter na kami'y excited itong nagsalita.

"3 whopper burger, 2 large coke at anong ngang order mo Hades?" Tanong ito sa'kin habang hindi mapawi ang mga ngiti sa mukha

"Whopper na lang din isa tska isang order ng fries. And 1 large coke." Sambit ko rito

Masaya namang bumaling ito sa cashier at sinabi ang order namin. Sa huli'y ako ang nagdala ng mga order namin. Nang maibaba ko na itong lahat ay nagumpisa na itong lumamon este kumain. Maganang-magana itong kumain ng kanyang burger. Sa sobrang excited nitong kumain at nagkalat pa ang sauce sa gilid ng labi nito kaya naman dumukwang ako rito't pinahid ito ng tissue.

Natigilan ito kaya naman natawa ako ng bahagya. Nang makabawi'y binato ako nito ng isang fries na sinalo ko naman gamit ang bibig ko. Namamangha naman itong nakatingin sa'kin habang nakanganga pa! Naghagis pa itong muli at sinalo ko ulit ito. Hanggang sa palayo na ito ng palayo. Kaya naman pinitik ko na ang noo nito.

"Tama na ginagawa mo na akong aso!" Sambit ko pa bago bumalik sa upuan ko't itinuloy ang pagkain ko ng burger

"Mukha ka namang aso, a, kaya walang problema doon! Isa pa bagay ka sa circus dahil ang galing mong sumalo ng fries gamit ang bibig!" Namamanghang saad nito sakin

Napakamot na lang ako ng batok saka ko pinagpatuloy ang pagkain ko ng burger.

"Alam mo Jupiter, gwapo ka sana kaso lang mukha kang butiking tinubuan ng mukha, e! Benta na lang kaya kita sa circus? Malaki siguro kikitain ko roon, ano sa palagay mo?" Pahayg nito bago tuluy-tuloy sa paglantak sa burger niya

Napatanga ako rito. Partida nakanganga pa ako dahil hindi ako makapaniwala sa pinagsasasabi ng babaeng amazona na 'to! Seriously? Sinong matinong tao ang sasabihan kang ibebenta ka sa circus? At ano mukha akong butiking tinubuan ng mukha?

Seryoso ba siya doon? Ang gwapo ko kaya! Na-e-alien na naman ang babaeng 'to!

"Bibig mo baka pasukan ng langaw!" Sambit pa nito bago isinara ang bibig ko

Nang matapos akong kumain ay palihim ko na lamang itong kinukunan ng litrato. Kahit anong anggulo maganda pa rin siya. Napangiti ako dahil sa mga litratong nakuha ko. Samantalang siya'y sarap na sarap sa paglantak ng burger niya. Natapos kami mga around 9 pm.

Kaya naman napagpasyahan ko nang iuwi siya sa kanila ng makapagpahinga na siya. Alam kong pagod pa siya kaya naman kahit gusto ko pa siyang makasama'y masama na rin sa kanya dahil lumalalim na ang gabi. Nang makarating kami sa harap ng bahay nila'y hinatid ko siya sa may pintuan. Nahihiya akong magsalita. Lintek! Para akong bata na first time makasama ang crush niya!

Akala ko basta na lang siya papasok dahil tahimik siya. Kaso bigla itong nagsalita.

"Thank you for the treat, Hades. Nabusog ako ng sobra sa whoppers! Salamat dahil nilibre mo ako. Namiss ko yung mga ganoong bagay. Have a nice night to you and have a good sleep. Ahm, good night!" Sambit nito bago ngumiti ng ubod ng tamis

Hindi ko na alam ang sumunod na nangyari dahil ang narinig ko na lamang ay ang pagsara ng pintuan ng kanilang bahay. Subalit napahawak ako sa aking kanang pisngi. Did she just give me a good night kiss? Napangiti ako nang wala sa sarili habang naglalakad papunta sa aking sasakyan para umuwi sa'min. Napakasaya naman ng araw na ito.

Masungit siya at m*****a pero alam kong hindi pa ako huli para muling tibagin ang binuo niyang pader.