Chapter 2: Lullaby

HALO'S POV

Matapos ang tagpong isinabit ako ng parang sako ng bigas ay agad niya 'kong dinala sa private room ko rito sa ospital. Nang makapasok kami'y dahan-dahan niya 'kong ibinaba sa hospital bed. Akala ba niya nakalimutan ko na ang pagtampal niya sa pwet ko? Pwes, nagkakamali siya! Nang maibaba ako nito ng ayos ay sinuntok ko 'to sa sikmura.

Subalit gulat lamang ang rumehistro sa aking mukha ng masalag niya ang kamay kong nakasarado ang palad. Akala ba niya palalampasin ko na lang ito ng ganun-ganun na lang? Kapal ng mukha niya! Mukha siyang pugita, no! Pakialam ko sa mukha niyang pinaglihi sa tarsier!

Inilapit nito ang mukha nito sa aking mukha. Halos maduling na 'ko sa sobrang lapit ng aming mga mukha sa isa't-isa. Akala niya siguro ganun-ganon na lng ang lahat? Pwes, meron pa 'kong isa. Iniatras ko ang mukha ko ng bahagya at bigla ko na lamang siya binigyan ng headbutt.

Napaatras ito sandali at napahawak sa noo nito. Narinig ko pa ang impit na pagmumura nito. Kulang-kulang limang minuto bago nito tinanggal ang kamay nitong nakalagay sa noo nito. Lumapit ito sa'kin at pinakatitigan ako ng ubod ng sama. Dahil maldita ako hindi ako nagpatalo at mas hinigitan ko ang titig na pinupukol niya sa'kin.

Nagtagisan kami ng mga titig. Tila walang magpapatalo sa'ming dalawa dahil kapwa kami nagpapalitan ng mga matatalim na tinginan. Kung nakakamatay lang talaga ang tingin siguro kanina pa nakahandusay ang talampas na 'yan sa sahig at hindi na humihinga pa! Hanggang sa ito na rin ang unang umiwas. Gumawi ng tingin nito sa labas.

Ako nama'y nakanguso at nagpapakawala ng mga matatalim na titig paukol sa kanya. Siguro aabot sa Luneta Park yung haba ng nguso ko kung susukatin. Naiinis kasi talaga ako sa impakto na 'to! Bakla ba 'to at nanghahampas ng pwet?! Inggit lang siya sa pwet ko, e!

Nangungunguyngoy ito sa tabi habang i ihahanda nito ang mga gamot ko. Speaking of gamot, bakit puro nakalagay sa syringe ang mga 'to? Hala! Mama help me! Ayoko ng turuk-turok na ganito! Naiiyak na 'ko sa isiping na ituturok sa'kin ng sunud-sunod ang limang syringe na naroon sa tray.

Nakayukong nanginginig ang mga kamay ko sa takot. Bakit ba kasi kailangan pang iturok, e. Mama, ayoko nang turuk-turok na 'yan! Huhu, natigilan na lang ako nang angatin ni Doc Jupiter ang mukha ko. Nakita ko ang nagaalala nitong mukha na nakatingin sa'kin.

"Hey, what's the matter?" Nagaalalang saad nito

Umiling ako at pilit inalis ang mukha ko sa paghahawak niya. Bumalik ako sa pagkakayuko at tahimik na umiiyak. Nadatnan ko na lang siya na kinuha ang upuang nasa tabi ng hospital bed ko at nilagay niya 'yon sa harap ko saka naupo roon. Bumuntong hininga ito at sinubukan muli akong aluhin. Natahimik ito ng ilang sandali na animo'y may iniisip.

Tahimik lang kaming dalawa. Ako habang nakayuko habang walang patid ang pag-agos ng mga luha ko. Samantalang siya'y lumilipad ang isip sa kung saan. Maya-maya pa'y nagpasya itong lumabas. Napatingin ako sa pintong nilabasan nito. Ang buong akala ko pa naman aaluhin talaga ako nito.

Ayun pala papabayaan niya lang din ako. Katulad ng mga taong naghahangad lang na makipagkaibigan sa'kin dahil sa mayaman kami. Sanay naman na 'kong iniiwan katulad lang naman sila nang iba na magaling lang sa umpisa pero sa huli pare-pareho lang sila. Mga naghahangad lang ng kasikatan. Pero hindi marunong magpahalaga sa kung anong pinagsamahan.

Makalipas ang ilang minuto'y biglang bumukas ang pinto at marahan rin naman itong sumara. Ni hindi ko tinapunan ng tingin ang sinomang pumasok sa kwarto. Wala akong panahon na kilalanin pa ito. Dahil sa pagpapanic ko kanina ay nararamdaman ko na namang sumasakit ang dibdib ko. At nahihirapan na naman akong huminga.

Pilit kong pinapakalma ang sarili ko at baka atakihin na naman ako. Nagulat na lang ako ng may pabilog na mesang naglalaman ng mga paborito kong pagkain. Maliit lamang 'yong lamesa kaya naman halos hindi magkasya ang ilan sa mag ito. Parang gripong pinihit pabalik na nawala ang mga luha ko. Napaangat ako ng tingin kay Doc Jupiter.

Nakapamaywang ito sa harapan ko't nakaiwas ng tingin. Namumula ang pisngi nito. Maya-maya'y nagsalita ito. Habang nananatili ang tingin sa kung saan.

"I brought your favorite foods! I remember them when we we're in high school. 'Yan ang mga pagkaing nakakapagpakalma sa'yo." Saad nito bago muling tiningnan ang mukha ko

Nakatanga ako sa kanya. Hindi ko akalaing tandang-tanda niya pa pala ang mga ito. Ang buong akala ko'y umalis talaga ito't iniwan ako. 'Yon pala'y kumuha ito ng mga pagkaing paborito ko. May chocolate ice cream, cookies, chocolates, ponkan at marami pang iba. Mas lalo lamang akong napaiyak sa mga inihain niya.

Bakit ba kahit ang sungit nito at mukhang impakto'y hindi maiwasang matuwa. Pero hindi. Hindi ako pwedeng mahulog sa impaktong 'to! Ayoko! Pinapangako ko hinding-hindi ko mamahalin ang manyak/masungit/impakto/panget na kagaya ni Juputer!

Hinding-hindi talaga. Itaga mo pa sa puso ni Doc Jupiter este sa bato pala. Oo, sa bato nga! Namalayan ko na lamang ang sarili ko na nakalingkis na ng mga braso sa baywang ni Doc J. Naestatwa naman ito sa kinatatayuan niya. Hindi ako nag-aangat ng tingin dahil panigurado namumula ang pisngi ko ngayon.

Ayokong ayoko talaga kapag pinapatahan ako lalo na ng damuhong ito! Lumalabas ang pagiging childish ko! Kainama, e! Kainis naman kasi. Pesteng syringe 'yan!

Limang minuto siguro kami nanatili sa ganoong posisyon bago niya iniangat ang mukha ko. Pag-angat niya ng mukha ko ay pinakatitigan niya ito. Walang anu-ano'y pinamulahan ito ng buong mukha. Animo'y nagpipigil ito ng tawa. Napakunot na lang ang noo ko sa inakto nito. Hindi ko maiwasang magtanong rito.

"Ano na namang problema mo Jupito?" Tanong ko rito habang nakataas ang isang kilay ko na aabot na ata sa bumbunan ko ang taas

Hindi ito nagsalita at pinipigilan talaga nitong matawa. Hindi na 'ko magugulat kung maging kulay violet ito sa pagpipigil ng tawa. Mas naasar ako nang umiling-iling ito. Parang tanga talaga 'to kaya naman dinampot ko ang kanang tainga nito kahit na matangkad ito sa'kin. At agad kong nilapit sa mukha ko.

Nagratalo ang ekspresyon sa mukha nito. Hindi nito malaman kung tatawa ba ito o ngingiwi. Nang bigla nitong kuhanin ang kamay ko ay ganoon na lamang ang pag-akyat ng gulat at diri sa mukha ko. Paano ba nama'y dinilaan niya ang kamay ko! Kadiri talaga!

Pinagsusuntok ko 'to subalit nahawakan nito ang mga kamay ko. Isinandal ako nito sa pinakamalapit na pader at kinorner. Nanunuya ang mga tingin nito.  Na akala mo'y nang-aakit. Mapupungay ang mga mata nitong titig na titig sa'kin.

Nainis ako sa mga titig nito. Kaya naman nginitian ko 'to ng nakakaloko't muli ko itong binigyan ng headbutt. Matapos niyon ay nakawala ako sa pagkakakapit nito. Nilapitan ko ang fruit basket na nasa malapit at kinuha ko ang mga prutas na naroon. At ibinato ko ito sa kanya.

Sorry Papa G sa gagain ko pero nabubwisit na po talaga ako sa impaktong mayabang na 'to. E, mukha namang pugita!

Pinagsasalag naman ito ng mayabang na impaktong si Jupito! Hinagad ko 'to hanggang sa pintuan ng kwarto ko. Nadapa pa nga ito subalit mabilis pa aa alas kwatrong bumangon ito at nagmamadaling lumabas ng pinto. Nang makalabas na ito'y bigla ring bumukas ito at isinilip ang ulo nito.

"See you later there, amazona!"  Saad nito na talaga namang nakapagpakulo ng dugo ko. Feeling ko nga umusok na ang takure, e

Sa sobrang galit ko rito'y binato ko ito ng mansanas. At kung sinuswerte ka nga naman, o tumama pa sa mukha nito. Saka ako bumalik sa kama dahil napago ako sa pinaggagawa ko. Hindi ang sakit ko ang papatay sa'kin kundi ang walangyang doktor na 'yon. Papatayin niya ko sa kunsomisyon.

Makalipas ang mahigit sampung minuto'y pinakatitigan ko ang sahig ng kwarto ko. Nagkalat ang mga prutas doon. Mabuti na lamang at sa paghabol ko kanina sa damuho kong doktor, e hindi nasagi ang maliit na mesang narito sa harapan ko. King hindi baka itarak ko sa kanya ang unang scalpel na makikita ko. Subukan lang niyang galawin ang mga pagkaing ito at talaga namang makikita niya kung anong hinahanap niya. 

Nakangiti kong binuksan ang tv na nakasabit sa dingding ng kwarto ko at nilantakan ang chocolate ice cream na kasama sa mga kinuha ni Jupito. Mabuti na lamang at may kutsara ako rito kaya naman malaya ko itong makakain. Sinabay ko rin ang cookies na narito. Napapikit na lang ako dahil masarap ang mga ito. Nang makakita ako nang magandamg palabas ay humilata na 'ko sa hospital bed at ineenjoy ang paglantak sa mga paborito kong pagkain.

JUPITER'S POV

Ang sakit ng ulo ko. Parang nahihilo ata ako dahil sa babaeng amazona! Napahawak ako sa ilong ko na kasalukuyang ginagamot ko. Dumugo kasi matapos tamaan ng mansanas. Nakakarami na ang babaeng amazonang 'yan, a! Inaasar ko lang naman siya kanina, e.

Hindi ko naman inaakalang seseryosohin niya 'yong kanina. Ang sakit ng mukha ko! Nandito pala ako sa opisina 'ko. Nilagyan ko ng bandages yung ilong ko nagkasugat kasi. Hapon na nga pala.

Ano na kayang ginagawa ng babaeng amazonang 'yon? Well, bahala siya sa buhay niya mau sarili naman siyang buhay, e. Pinapapak ko yung kornik na narito sa lamesa ko. Tutal wala naman akong rounds ay matutulog muna ako. Tamang-tama at baka paggising ko mamaya ay hindi na masakit ang mukha ko.

Nagising ako ng mga bandang alas otso ng gabi. Napatingin ako sa maliit kong orasan. Nanlaki ang mata ko na may kailangan pa nga pala akong tingnan na pasyente. Dali-dali naman akong nag-ayos ng sarili at sinuot ang aking hospital coat at dinala ang aking check board. Matapos ay lumabas na 'ko.

Kahit gabi na'y medyo maingay pa rin dito sa ospital. Habang naglalakad ako papuntang children's ward ay hindi ko maiwasang maisip ang babaeng amazona. Napakunot na lamang ang noo ko nang mapagtanto kong iniisip ko na pala ang babaeng amazona. Ipinilig ko ang ulo ko at nagpatuloy sa paglalakad papuntang children's ward para tingnan ang mga bata. Karamihan kasi ng mga batang under observation ay naroon. Konting observations na lang ang kailangan ng mga ito dahil nasa recovery stage na sila matapos sumailalim sa heart transplant o kaya nama'y heart surgery. 

Pagkarating ko roon ay natutulog na ang mga bata. Matapos kong lapitan at tingnan at icheck ang mga vitals nito'y lumabas na 'ko. Naisipan kong lumabas muna at kumain. Matapos kong lumabas sa children's ward ay naglakad ako patungo sa aking opisina para iwan ang mga gamit ko. Kinuha ko ang bagpack ko at pati na ang susi ng aking kotse ay lumabas na ako.

Nagdiretso ako sa parking lot ng ospital at pinatunog ang alarm ng sasakyan. At binuksan ko 'yon at tuluyan nang pumasok. Inilagay ko sa passenger seat ang bagpack ko at inistart na ang makina ng aking sasakyan. At minaniobra ito paalis ng ospital. Sa huli'y napagpasyahan kong kumain nalang sa Jollibee tutal ito naman ang trip kong kainin.

Nang makahanap ng paradahan ay agad ko namang ipinarada ang aking sasakyan at nagmamadaling pumasok sa Jollibee. Hindi naman ganoon kahaba ang pila kaya naman hindi na ako nag-intay pa ng matagal at nakapagorder na rin ako at ngayo'y naghahanap ako ng table. Nakahanap naman ako nang pwesto malapit sa glass wall. Naupo ako roon at agad ko namang kinain ang inorder kong chicken with rice. Umorder din ako ng extra large fries, sundae at mango pie.

Nang matapos kong kainin ang mga ito'y nagpahinga ako sandali. Akmang lalabas na 'ko ng Jollibee ay bigla kong naisip na umorder ng fries at sundae sa 'di malamang dahilan. Kaya naman muli akong pumila at umorder at ipatake out. Nang makuha ko na ito'y lumabas na rin naman agad ako. Sumakay ako sa sasakyan ko at nagmaneho na.

Hindi ko alam kung bakit natagpuan ko ang sarili kong muling nagmamaneho pabalik sa ospital. Nang mapagtanto kong naiwan ko pala ang isang folder na kailangan kong aralin para sa presentation ng board bukas. Kaya naman ipinagpatuloy ko na lamang ang pagmamaneho nang makuha ko na ang importanteng folder na 'yon.  Nang makarating ako sa ospital ay agad rin naman akong nagpark at pumasok sa ospital. Naglalakad ako sa lobby ng ospital na akala mo'y abandonado sa tahimik ng paligid.

Nang makapunta ako sa'king opisina'y pumasok ako. Binuksan ko ang ilaw na sa gilid lamang ng pinto. Naglakad ako sa lamesa upang hanapin roon ang kailangan kong folder. Lumipas ang mga minuto'y nahanap ko rin 'to. Nang mahanap ko ito'y lumabas na rin ako.

Aaralin ko pa 'to dahil bukas ay pupunta ako sa Zuares Empire. Baka sapukin ako ni Dad kapag sablay 'to. Tho bihira naman akong sumablay dahil ginagawa ko ang lahat para lang maging maayos at maging proud sa'kin ang mga magulang ko. Nang magawi ako sa kwarto ni babaeng amazona ay hindi ko maiwasang silipin ito. Nakaawang kasi ang pintuan nito kaya naman nagalala ako rito.

Nang makapasok ako sa kwarto nito'y 'di ko maiwasang mapailing dahil nagkalat ang mga prutas sa sahig. Nakabukas rin ang television na patuloy lang sa pag-andar ng palabas. Malayo pa lang ito'y napansin ko na pabaling-baling ang ulo nito sa kaliwa't kanan. Tagaktak rin ang pawis nito sa noo pababa sa pisngi. May mga luha na ring naguunahan sa pagbagsak sa magkabila nitong pisngi na humahalo sa pawis nito.

Nilapitan ko ito at inalo. Pinunasan ko ang mga luha at pawis nito bago pilit na ginigising. Ilang sandali pa'y nagising ito at bigla na lamang ako nitong niyakap at nag-iiyak.

"Shh, tahan na. Don't worry nandito lang ako 'di kita iiwan." Saad ko rito habang hinahaplus-halos ang likuran nito

Umiyak lamang ito na parang walang bukas. Pilit ko itong inihihiwalay sa pagkakayakap subalit panay iling lamang ang ginagawa nito at mas hinigpitan pa ang yakap sa'kin. Kaya naman wala akong magagawa kundi kantahan at intayin itong makatulog.

"Halo, higa ka na. Kakantahan kita hanggang sa makatulog ka. Huwag ka nang umiyak." Saad ko rito habang hinahaplos ang buhok nito

Humiwalay naman ito sa pagkakayakap sa'kin at bumalik sa pagkakahiga. Umupo ako sa hospital bed at humarap dito. Hilam ang mga luha sa mga mata'y pinakatitigan ako nito. Kaya naman hinawakan ko ang kamay nito't dinala ito sa'kin labi at hinalikan.

"Close your eyes and I'm gonna sing a song until you back to sleep." Saad ko rito sa malambing na tono

Nagsimula na akong kantahin ang isang kantang alam kong makapagpapasaya sa kanya.

Panalangin ko sa habang buhay

Makapiling ka Makasama ka

Yan ang panalangin ko

At hindi papayag ang pusong ito

Mawala ka sa 'king piling

Mahal ko iyong dinggin

Wala nang mas mahalaga

Sa tamis na dulot ng pag-ibig natin dal'wa

At sana nama'y makinig ka

Kapag aking sabihing minamahal kita

Panalangin ko sa habang buhay

Makapiling ka Makasama ka

Yan ang panalangin ko

At hindi papayag ang pusong ito

Mawala ka sa 'king piling

Mahal ko iyong dinggin

Wala nang mas mahalaga

Sa tamis na dulot ng pag-ibig natin dal'wa

At sana nama'y makinig ka

Kapag aking sabihing minamahal kita

Matapos kong kantahin ang paborito nitong kanta'y nakita kong nakapikit na ito. Bumaba ako sa hospital bed at inayos ang kumot nito at hinalikan ito sa noo. Nang makatalikod ako rito't maglalakad na'ko paalis ay naramdaman kong kinapitan nito ang kaliwang kamay ko. Kaya naman napalingon ako rito. At nagulat ako sa sinabi nito.

"Don't leave me please. Please stay with me Hades!" Saad nito sa inaantok at malungkot na tono

Hindi agad ako nakapagsalita sa itinuran nito. Ilang segundo rin akong nakatulos sa kinatatayuan ko bago ako nakakilos at nakapagsalita.

"I will. I won't leave you. Never." Seryosong saad ko rito bago ibinaba ang bagpack ko sa isang upuan roon

Hinubad ko ang sapatos ko't umupo sa kama nito. Nang mahubad ko ito'y humiga na ako sa tabi nito. She even share me her blanket. Na ginagawa niya noon pa man kapag magkasama kami. Isiniksik pa nito ang ulo nito sa dibdib ko kaya naman wala akong nagawa kundi yakapin ito ng mahigpit para hindi kami mahulog sa maliit niyang hospital bed.

Napatitig na lang ako sa puting kisame ng magsalita ito.

"Good night Hades. Thank you for this day!"  Mahinang turan nito bago iniyakap ang braso nito sa'kin

Hindi ko na alam ang gagawin ko. Para lang akong tangang nakatitig sa kisame ng kwarto. Ramdam ko ring namumula ang tenga ko dahil nagiinit ang mga ito. Mabuti na lamang at patay ang ilaw kung hindi ay baka hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko sa makakakita sa'min na ganito ang lagay. Subalit sa isang banda'y natagpuan ko ang sarili ko na mahigpit ang yakap kay Halo. Hinalikan at hinaplos ko ang buhok nito na amoy apple.

Saka nakangiting ipinikit ko ang mga mata ko at nagpahila sa antok. Ngayon ieenjoy ko muna ang lagay namin dahil kung nasa tamang wisyo 'tong si Halo hinding-hindi ito papayag na magpayakap sa'kin. Bahala na bukas kung anong gawing ng babaeng amazona na 'to sa'kin. Namiss ko rin na ganito kami kaclose. Kaya naman lulubus-lubusin ko na 'to.