Danger
Sa pangalawa nga naming pagkikita sa ospital ay naging mas comfortable na ako kesa sa una naming pagkikita ulit dito sa Amerika. Tinutuo nga nito ang sinabi niya na palagi ko na itong makikita at makakasama araw-araw. I mean gabi-gabi dahil gabi naman ang duty ko sa ospital. He always bring foods, gifts and flowers for me. Minsan sabay kaming kakain bago ako pumasok sa trabaho ko. I know na madali kaming na-attached sa isa't isa. I admit, na nahuhulog na ako sa kanya dahil sa mga pinapakita nitong kabutihan at pag-aalaga sa akin. Ngayon gabi lang na ito hindi kami nagsabay na kumain dahil may importante daw itong lakad. Pero sinabihan niya akong ihahatid niya ako mamaya pag-uwi sa apartment ko. Naging bodyguard at driver ko na tuloy ito dito. Ang hirap niya tanggihan dahil makulit din ito at ipinipilit ang gusto nitong gawin. "Where's your possessive suitor? Kausapin lang kita akala naman niya aagawin kita sa kanya. He's head over heels in love with you. Hindi makausap ng maayos kapag nakikita ka niya. Hindi na nahiya sa akin kapag bumabanat siya ng mga salitang nakakapagpakilig sa'yo. Tsk! Malala na talaga ang lalaking iyon," ngumisi pa ito na parang inaasar pa ako. "Baka gusto mong hindi na makalakad?" biro ko naman sa kanya. "Ikaw talaga doktora pikonin, e. Halata naman na gusto n'yo ang isa't isa pakipot ka pa," sabay tawa pa nito. "What's your name again?" kunwari ay tanong ko. " Neptune. Why?" nakakalokong tumingin pa ito sa akin. "Pwede kong tawagin ang mga alien para ibalik ka na sa planeta n'yo. Nakakaperwisyo ka na sa nagtatrabaho dito," simangot ko. Humalakhak naman ito sa sinabi ko. "Ang cute mo kasi asarin. At isa pa bakit kasi hindi mo pa sabihin sa lovey dovey mo na magkakilala ang parents natin. Tayo lang ang hindi kilala ang isa't isa para matahimik na ang gagong iyon," natatawa pa nitong sambit. "Kung ikaw kaya ang magsabi ano!" irap ko pa. "Sige na uuwi na ako. Sana kunin kana ng mga alien mamaya," aalis na sana ako ng may maalala. "Magpagaling ka ng makauwi ka na sa Pilipinas." simangot ko sa kanya. Tumawa lang naman ito. "Uy, Miss Ferrer, mamaya ka pa aalis. Ang sabi ng suitor mong hilaw hintayin mo daw siya," pigil nito sa akin. "Ang tagal ng kaibigan mo and I need to rest, I'm tired," sagot ko naman. Nagsimula na akong maglakad palabas ng kwarto niya at hindi ko na siya pinansin pa. Kumaway na lang ako at hindi ko na siya sinagot pa. Naglalakad na ako patungong parking lot ng makaramdam ako ng parang may sumusunod sa akin. Lumingon ako sa likod ko pero wala naman tao sa paligid at ako lang ang tao dito. "Baka guni-guni ko lang," sambit ko. Kaya nagmadali na akong nagtungo sa kotse ko para makauwi na ng makapagpahinga na din. Sobrang pagod ako ngayon at ang gusto ko na lang ay humilata sa malambot ko na kama. Malapit na ako sa kotse ng may naaninag akong anino mula sa likuran ko. Napalingon ako agad at gano'n na lang ang takot ko nang makita ko ang isang lalaki papalapit sa akin. "Who are you?" mahintatakutin na tanong ko. Habang humahakbang ako paatras. Marahan naman itong lumapit sa akin. Gusto kong tumakbo pero parang napako ang mga paa ko. Nahirapan pa akong humakbang dahil sa takot ko. Kailangan ko ng lakas ng loob para maproteksyonan ko ang sarili ko. Not again. "I finally found you!" kinilabutan ako sa boses nito. "Who are you?" ulit ko pa na tanong. Nakabonet ito kaya hindi ko makita ang mukha. Lumingon ako sa gilid at akmang tatakbo na ako ng maagap niya akong nahawakan at binuhat na parang isang sako ng palay. "Put me down! Put me down!" sigaw ko at pinagsusuntok ang likod nito. "Help! Help!" sigaw ko kahit alam kong walang makakarinig sa akin dahil sa katahimikan na ng gabi. God! Please 'wag mo sana akong pababayaan. Help me please. Taimtim kong panalangin sa panginoon. Ginamit ko ang tuhod ko para tuhugin ang mukha nito. Nagtagumpay naman ako sa ginawa ko. Gumaan ang pagkakahawak nito sa akin at iyon na ang paraan para makababa ako sa pagkakabuhat nito sa akin. Pero maagap ito at sinabunutan ako sa buhok. Napasigaw na naman ako dahil sa pananabunot nito sa akin. "You can't run away from me!" galit na sambit nito. Napaliyad ang ulo ko dahil sa ginawa nitong paghila sa buhok ko. Kailangan kong lumaban para sa sarili ko. Hindi pwedeng sisigaw na lang ng wala akong ginagawang hakbang. Zaprine, asan ka na ba? I need you. Please help me. Desperada na ako kailangan kong mailigtas ang sarili ko. "Help! Help me!" sigaw ko kahit walang nakakarinig. Malay ko baka may maligaw na tao dito at marinig nila ang sigaw ko. Bago pa niya ako mabuhat ulit ay may tumulong na sa akin. Napasigaw na ulit ako nang magbuno sila sa harapan ko. Kamuntik pa akong madamay sa suntukan nilang dalawa. Mabuti at maagap ang lalaking tumulong sa akin. His smell is so familiar to me. "Zap?" tanong ko pa sabay lingon sa gawi nito. Nang mapatumba na niya ang lalaking gustong kumuha sa akin ay hinila na niya ako agad palayo doon. "I told you to wait for me inside the hospital, right? Pero ang tigas ng ulo mo! Mabuti na lang at naabutan pa kita kung hindi natangay ka na ng lalaking iyon. Can you please listen to me just once, Aria?" gigil nitong sabi sa akin. Ramdam ko ang inis at galit sa boses nito. "I'm sorry and thank you," malumanay ko na lang na sabi sa kanya kesa magdahilan pa ako. "Kung hindi ko pa nakita ang mga gamit mong nagkalat sa sahig na malapit sa sasakyan mo, at kung hindi ko narinig ang pagsigaw mo baka sa oras na ito natangay ka na ng lalaking iyon. Lagi kong sinasabi na mag-iingat ka, magmatyag sa paligid at alerto. Inuuna mo kasi ang takot at kaba paano mo maililigtas ang sarili mo!" sermon nito sa akin. Hindi na lang ako umimik. Hinayaan ko na lang ito na sermonan ako. Inalalayan na niya akong makapasok sa sasakyan nito, agad naman akong pumasok sa loob. Hindi na lang ako nagtanong pa kung saan niya ako dadalhin dahil nasa stage pa lang ako ng pagkagulat at takot. Saka na ako magpapasalamat ulit kapag malamig na ang ulo nito.Zaprine Mansion "Saan mo ako dinala?" tanong ko agad. Gabi na kaya hindi ko masyado makita ang kapaligiran dahil dim lang din ang mga ilaw sa paligid. "In my house, my dear. I have to punish you for disobeying me," mababa at malalim nitong sambit. Kinilabutan naman ako sa boses nito. Anong punishment ang gagawin sa akin? Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit excited ang nararamdaman ko. "What do you mean by punishing me just because I disobeyed you?" hindi ko mapigilan na tanong sa kanya. "You will know later and get ready," seryoso pa nitong sabi. "I don't understand," clueless ko na sambit sabay tingin sa paligid. Pero wala itong tugon sa sinabi ko kaya liningon ko ito. Napaigtad pa ako ng lumingon din ito sa akin. Kahit kailan talaga hindi pa rin ako nasasanay sa presensya nito sa akin. Kakaiba na naman kasi ngayon ang ipinapakita nitong ugali. Nainis ko nga siguro talaga ito. Ilang month na rin kaming dalawa na magkasama. Pero hindi pa rin ako nasasanay sa pai
Sweet night "Ito ba ang sinasabi mo na punishment sa akin?" mahina kong tanong. "Yes, and I want you tonight, my dear," anas nito sa punong tainga ko.Nag-init agad ang pakiramdam ko sa panghahalik nito sa punong tainga ko. Kinilabutan ako at nakiliti. "Hindi naman malala ang kasalanan ko sa'yo," nguso ko pero kinintalan lang niya ako ng halik sa labi ko. "Ay!" gulat ko na sambit. Mahina naman itong natawa at marahan niya akong niyakap.Ramdam ko ang init na nagmumula sa hubad nitong katawan. Ang sarap sa pakiramdam kaya hindi ko mapigilan na isandig ang ulo ko sa matipuno nitong dibdib."You don't know how much I worried about you when I saw your things on the floor. Sobrang nag-alala ako na baka natangay ka na ng kong sino na gustong kumuha sa'yo. Next time please my dear makinig ka kahit isang beses lang," ramdam ko ang boses nito na nag-aalala talaga sa akin."Pakiramdam ko kapag kasama kita laging may panganib sa buhay ko. Baka ikaw ang salarin?" biro ko. Kinutusan niya agad
Hospital Aria Pov Nandito ako sa private hospital namin para kunin ang mga mahahalaga kong gamit. Nagmadali na akong lumabas ng opisina ko. Bukas na ng gabi ang alis ko sa bansa. Kailangan ko pang mag-impake ng mga gamit na dadalhin ko. Kausap ko si mommy sa cellphone habang naglalakad palabas ng hospital. Nagulat pa ako sa pagsigaw ng ex-boyfriend ko na matagal ko ng iniiwasan. Nasa lobby ito nakikipagsagutan sa security guard. Oh goodness! What is he doing here again? Naglakad na ako papalapit sa lobby. Tumigil lang ito nang makita ako. Tinaasan ko lang siya ng kilay at inirapan. "What do you want this time, Anthony?" inis kong tanong. "Finally, lumabas ka rin, my love," ngiti pa nitong sambit. Kinilabutan ako sa sinabi nito kadiri na lalaki. "Stop making trouble here at the hospital. Stop following me! Tigilan mo na ako dahil matagal na tayong tapos. Huwag mong guluhin ang tahimik ko ng buhay," pakiusap ko rito. "No! I'm not done with you yet, Aria." Sabay hila
Coffee moment Aria Zaprine and Aria set together at "The Cozy Cafe," sipping their lattes. Nagulat pa ako nang hawakan ni Zaprine ang isa kong kamay. Napatingala ako sa kanya sumikdo ang puso ko ng pakiramdam ko nagtama ang aming mga mata. Sana tanggalin niya ang sunglasses na suot niya. "Aria?" mahinang tawag sa akin ni Zaprine. Ang puso ko dumagundong na naman sa lakas ng tibok. Hindi ko naramdaman ito sa unang naging boyfriend ko. Kay Zaprine lang ako nakaramdam ng ganito, boses pa lang niya napapatalon na ang puso ko. "Yes?" "Pwedeng magtanong?" Tumango naman ako. Boses pa lang nito sumisikdo na ang puso ko. Parang ng aakit naman kasi ang boses nito. Nakakapanindig balahibo. "Anong mayroon kayo ng lalaking iyon at mukhang galit na galit? I'm just curious, ayos lang kung ayaw mo sagutin. I understand," ngiti pa nito sa akin na mukhang apologetic pa. Napatulala na naman ako at natameme. Ngiti pa lang niya kinikilig na ang puso ko. Ang easy to get naman yata
America 5 months na siya dito sa america at everytime na may bakante siyang oras sumasagi palagi sa isipan niya si Zaprine. Nandito ako ngayon sa kwarto ng isang pasyente at hanggang ngayon wala pa rin dumadalaw mula kahapon. Gabi ang duty ko at pati ito kasama sa pasyente na i-monitor ko dito. Nakakabingi ang katahimikan sa paligid. Ang tunog lang ng aparato sa loob ang naririnig ko. Busy ako na inaayos ang gamit ko dahil tapos na ang duty ko. Naramdaman ko na may nakatitig bago ko pa siya makita. Napalingon ako sa pintuan gano'n na lang ang pagsikdo ng puso ko. Parang kilala ito ng puso ko pero hindi ko naman namumukhaan. "Aria?" mahinang sambit ng lalaki. Napako ako sa aking kinakatayuan dahil sa titig niyang tumatangos. Nawalan na ako ng pukos dahil sa pagsambit nito sa pangalan ko. Kilala niya ako? "Do...do you know me?" nautal ako sa pagsasalita. "Don't you remember me?" patanong din na tanong nito sa akin. Umiling lang ako. Pero nang titigan ko siya ay parang m