Chapter 3

America

5 months na siya dito sa america at everytime na may bakante siyang oras sumasagi palagi sa isipan niya si Zaprine.

Nandito ako ngayon sa kwarto ng isang pasyente at hanggang ngayon wala pa rin dumadalaw mula kahapon. Gabi ang duty ko at pati ito kasama sa pasyente na i-monitor ko dito.

Nakakabingi ang katahimikan sa paligid. Ang tunog lang ng aparato sa loob ang naririnig ko. Busy ako na inaayos ang gamit ko dahil tapos na ang duty ko. Naramdaman ko na may nakatitig bago ko pa siya makita. Napalingon ako sa pintuan gano'n na lang ang pagsikdo ng puso ko. Parang kilala ito ng puso ko pero hindi ko naman namumukhaan.

"Aria?" mahinang sambit ng lalaki.

Napako ako sa aking kinakatayuan dahil sa titig niyang tumatangos. Nawalan na ako ng pukos dahil sa pagsambit nito sa pangalan ko.

Kilala niya ako?

"Do...do you know me?" nautal ako sa pagsasalita.

"Don't you remember me?" patanong din na tanong nito sa akin.

Umiling lang ako. Pero nang titigan ko siya ay parang may kahawig ito. I'm not sure kung siya nga ito dahil noong first met namin naka-sunglasses ito.

"Ang dali mo naman makalimot," bahagyan pa itong ngumuso ang cute niya. Misteryoso to cute face real quick. Kaya hindi ko mapigilan na mapangiti.

''You look familiar but I'm not sure, kung ikaw nga iyon," nahiya pa ako ng makita ko itong nakatitig pa rin sa akin. Nakita ko ang nagniningning nitong mga mata na puno ng mga samo't saring emosyon.

"Siya nga iyong?" tanong nito.

"Iyong nakilala ko month ago. I mean 'yong lalaking tumulong sa akin. Of course, I will never forget him," mediyo nahiya pa ako.

"What his name?" amuse pa na tanong nito sa akin.

Inayos ko na muna ang gamit ko ng matapos ko ng ma-check ang kalagayan ng lalaking pasyente ko. Bago ako nagsimula ng maglakad palapit sa kinaroroonan nito. Nasamyo ko ang familiar na pabango nito.

Oh my, siya nga. "Zaprine?" bulalas ko na tanong sa kanya. Napanganga pa akong napatingin sa kanya na may galak sa aking mukha.

"Mas guwapo ka pala kapag walang sunglasses na suot. Akala ko tuloy noon bulag ka, e. Pinangalanan pa nga kitang Mr. Tutubi." Napatutop ako bigla sa labi ko.

Tumawa naman ito sa pagpuri ko sa kanya. Ang kanyang mga mata ay parang kumikinang na brilyante. Ang sarap titigan ang mga mata nito.

'Hindi ko talaga mapigilan ang excitement na nararamdaman ko ngayon. Nakakahiya ka self, kasi naman lagi itong laman ng isipan ko. Nagmumulto pa nga ito gabi-gabi sa balintataw ko. Hindi ko siya maalis-alis sa isipan ko. Lalo na ang mukha at boses ni Zaprine.

Malapad itong nakangiti habang nakatingin sa akin. Kumikislap pa ang mga mata nitong kulay green. Ang gwapo naman pala talaga nito. Ang misteryoso nitong awra ay siyang nagpapalakas sa karisma nito.

"How did you recognize me?" curious nitong tanong. May munting ngiti na naglalaro sa labi nito.

"Because of your--- oh wait! Anong ginagawa mo dito?" tanong ko.

Tumingin ito sa nakaratay na lalaki. Kilala siguro nito ang pasyente ko.

"Do you know him?"

"Yeah his my friend. I have a business meeting in New York ng malaman ko ang nangyari sa kanya. Kaya pagkatapos ng meeting ay agad akong lumipad patungo dito sa California. I'm so happy to see you again, my dear." malamyos na sambit nito.

'Same, same masaya akong makita kang muli,' sambit ng isipan ko.

"So tell me, how did you recognize me?" ulit nitong tanong sa akin.

Heto na naman ang puso ko kinikilig na naman dahil sa paraan ng pagtitig nito sa akin. Ganito din siguro ang paraan nito sa pagtitig sa akin noon. Nakakatunaw, nakakailang, nakakapanindig balahibo.

"Because of your smell. Ang dami mong tanong e," nguso ko. Tumawa naman ito.

"You know, I'm like a crazy person looking at you everywhere. Tapos dito lang pala kita makikita sa hospital again." bahagyan pa itong tumawa. "Nice to see you again, my dear." Lumapit pa ito sa akin at magaan na niyakap.

Nanginig ang katawan ko sa pagyakap nito sa akin ng bahagyan. Madikit lang ang katawan nito sa katawan ko nagwawala na ang puso't kalamnan ko. 'Yong kilig ko bumalik na naman na parang teenager lang.

"Wala na tayo sa eksena na may gustong kumuha sa akin. Bawal na ang yakap," sabi ko na lang para pagtakpan ang kilig na nararamdaman ko.

"Na miss lang kita. Ilang buwan din kitang hinahanap kung saan-saan. Dahil sa pagkatuliro ko noong una tayong nagkita, ayon nakalimutan kong kunin ang cellphone number mo. O, email or social media, nawala ako sa katinuan dahil sa presensya mo, Aria my dear. What I feel for you now is deeper than when we first met," prangka pa nitong pag-amin sa akin.

Pinanatili ko na maging professional sa harapan nito kahit pa kinikilig ako sa bawat salitang binibitawan nito. Hindi ko akalain na hinahanap pala niya ako.

"Feeling close kana sa akin e, we only met twice," ingos ko. Pero ang puso ko walang pagsidlan na saya. But I composed myself na 'wag mag-react ng bongga.

"Don't worry, simula ngayon araw-araw mo na akong makikita. Araw-araw mo na akong makakasama," kindat pa niya sa akin.

"Wala akong sinabi na magiging bodyguard kita. Ayaw ko ng may bodyguard. I have to go, it's already late."

"Kaya ka napapahamak dahil wala kang bantay. Ihatid na kita sa sasakyan mo," presenta nito.

Habang naglalakad kami papuntang kotse ko, hindi ako mapakali sa presensya niya. Habang ito naman ay nagmamasid sa paligid.

"Be careful, Aria." sabi ni Zaprine na may mababang boses at malalim.

"Bakit?" tanong ko na may pagtataka sa mukha.

Ngumiti ito sa akin ng bahagyan. "Matalino ka, Aria. You know this city's dangers."

Nagkatitigan kaming dalawa sa isang iglap nakalimutan ko panandalian ang tungkol sa trabaho ko sa hospital, ang mga pasyente at lahat na. Ganito kalakas ang dating niya sa akin.

Nagpaalam na siya sa akin and leaving me breathless.