Kabanata 3

KABANATA 3

Nahuli ko ang aking sarili na malalim ang iniisip habang nakaupo sa swivel chair sa aking opisin. Ang inventory na pinagtutuunan ko ng pansin ay tila naglaho sa aking isipan dahil hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa artikulong nabasa ko sa social media. Nag-aalinlangan akong maniwala dito, dahil sa dami ng pekeng balita na kumakalat ngayon.

Ngunit hindi ko ito maaaring balewalain nang hindi pa nasisiyasat nang husto. Mabilis akong nag-navigate sa website at hinanap ang pangalang Jocelle Sadejas. Nagulat ako na hindi ko pa siya naririnig dati, lalo na't marami akong kaibigan sa industriya ng pagmomodelo.

Habang binubrowse ko ang iba't ibang larawan ni Jocelle, hindi ko mapigilang mapansin ang kanyang kagandahan at kayumangging kutis. Ang kanyang mukha ay banayad, may tuwid na ilong at buhay na buhay na mga mata na lalong pinatingkad ng mahahabang pilikmata. Ang kanyang tindig ay nagpapahiwatig na siya ay matangkad at may katamtamang pangangatawan, at isang larawan niya sa dalawang pirasong swimsuit ang nagpakita ng kanyang makinis at kaakit-akit na pigura. I reluctantly admitted to myself that she was stunning and exuded class.

Ngunit kung ikukumpara ko ang aking sarili sa kanya, hindi hamak na mas nangunguna ako ng limang paligo sa kanya. Siyempre, modelo siya kaya naman dapat lang na pangalagaan niya ang kanyang katawan at itsura dahil iyon ang kanyang kapital. Hindi ko na kailangan pang ikumpara ang aking sarili sa kanya dahil alam kong sa akin pa rin babalik si Elias.

Sa akin, hindi ko siya nakikita bilang isang banta, kaya wala akong dahilan para mag-alala. Buong tiwala pa rin ako kay Elias, lalo na't matagal na kaming magkasama. Tanga na lang si Elias kung sasayangin pa niya ang labing-apat na taong relasyon namin para lamang sa babaeng ito. She doesn't hold enough value to pique my interest.

Bumuntong-hininga ako nang malalim bago bumalik sa trabaho. Itinulak ko sa gilid ang mga kaisipang iyon, kahit na ang imahe kung paano naghalikan sina Elias at Jocelle ay nanatili sa aking isipan. Making out?! Damn it!

Hinigpitan ko ang hawak sa sign pen, pumikit ako nang may inis. Dali-dali kong kinuha ang aking mobile phone at tinawagan si Shuen. Kailangan ko ng kausap ngayon. Buti na lang at agad sinagot ni Shuen ang tawag ko.

"Hello, Atasha? Bakit ka tumawag?" tanong ni Shuen sa kabilang linya.

"May plano ka ba ngayong araw?"

Nag-atubili siya sandali, tila nag-iisip. "Ah, wala naman. Sa totoo lang, may bakasyon kami ni Yoghurt sa Espanya sa susunod na linggo. Bakit? May problema ba?"

"Mabuti naman. Pwede ba tayong magkita ngayon?"

"Oo naman! Saan?"

"Magkita na lang tayo sa café malapit sa white house."

Pagkatapos ng usapan namin ni Shuen sa telepono, mabilis akong nagtungo sa café na binanggit ko. Malapit ito sa puting bahay, sikat na lugar para sa mga gustong kumuha ng litrato. Paborito ito ng mga magkasintahan at yung mga nasa matagal nang relasyon. Sabi ng iba, kapag dinalaw ng magkasintahan ang bahay na ito, tatagal at hahantong sa kasal ang kanilang relasyon.

Pero hindi ako naniniwala sa mga kwento ng tao dahil kung minsan, gawa-gawa lang ang mga ito. At walang ebidensya na nagpapatunay sa katotohanan tungkol sa kwento ng white house.

Nag-order na rin ako habang hinihintay ang pagdating ni Shuen, ilang minuto lang ang lumipas at dumating na rin siya. Ilang linggo ko nang hindi nakikita ang kaibigan ko, ngunit parang lalo siyang gumanda. Halatang masaya siya kasama si Diovanni.

"Atasha, pasensya na medyo natagalan ako. Hindi ako pinayagan ni Yogurt na mag-isa. Gusto pa nga sana niyang sumama eh, sinabi ko lang na usapang babae lang ito at hindi kasama si Elias," agad niyang kwento bago siya umupo sa harap ko.

Bahagya naman akong natawa. "Naku, sobra naman ang pagka-obsess sa'yo ng asawa mo. Akala mo, kukunin kita," biro ko sa kanya.

Napangiti na lang si Shuen sa sinabi ko. Halata ang kilig niya dahil halos mamula ang kanyang pisngi. Talagang in love na in love ang kaibigan ko, sana lang ay magpatuloy ang kanilang tatag at walang magbago.

"Ano'ng meron, at bakit bigla mo akong gustong makita?" tanong ni Shuen bago niya tinawag ang waiter para umorder.

"Alam mo na ba?"

Tumingin siya sa akin bago bumalik ang tingin sa menu. "Isang espresso at vanilla cake, salamat." Pagkaalis ng waiter, muli niya akong tiningnan. "Alam ang ano?"

Bumuntong-hininga ako bago ko inilabas ang aking telepono at iniabot sa kanya. "Basahin mo." Kinuha niya ito at nag-umpisang magbasa.

Agad na kumunot ang noo ni Shuen bago siya tumingin sa akin. "Ano? Totoo ba 'yan?" tanong niya na hindi makapaniwala. "N-nagloloko ba siya sa'yo?!"

Humugot ako ng malalim na hininga bago ako s******p sa aking iced tea. "Hindi ko alam. Pero hindi siya umuwi kagabi, at hindi ko alam kung saan siya pumunta. Hindi niya sinasagot ang mga tawag ko," kwento ko.

"Bakit? Nag-away ba kayo?" tanong niya, na nagpahinto sa akin. Nag-away ba kami? Sa tingin ko hindi; nagkaroon lang kami ng hindi pagkakaintindihan, at para sa akin, hindi 'yon away.

"Nagkaroon lang kami ng hindi pagkakaintindihan, pero kahit 'yon ay hindi sapat na dahilan para gawin niya 'yon. Kung totoo man 'yon."

Bumuntong-hininga siya ng marahan. "Baka naman kasama lang niya si Alphonsus. Hindi ba't lagi silang magkasama, lalo na kapag lumalabas? Baka nasa condo ni Alph. Malay mo, kasama niya si Alph kagabi." Parang pinipilit ni Shuen na ipaliwanag ang sitwasyon para hindi ako masyadong mag-isip.

Pilit akong ngumiti ng mapait habang tinitingnan ang aking iced tea. "Sana nga, Shuen. Sana kasama lang niya si Alph kagabi," sagot ko, habang bumubuntong-hininga ng malalim.

"Anong ibig mong sabihin."

Tumingin ako sa kanya. "Tinawagan ko si Alph. Hindi sila magkasama," sabi ko, habang sinusubukang itago ang aking pagkadismaya. "Umaasa rin ako na kasama niya si Alph, pero hindi. Alam kong imposible na si Diovanni dahil mula nang ikasal kayo, bihira na siyang sumama sa kanilang dalawa."

Shuen took a deep breath, taking a sip of his coffee. "Kung ganoon, naniniwala ka ba sa article na iyon?" Shuen asked with a hint of nervousness.

"Hindi ko alam, Shuen. Hindi ko alam kung ano ang paniniwalaan. Umaasa lang ako na sa loob ng labing-apat na taon, mapagkakatiwalaan ko na hindi niya ako lolokohin," sabi ko, puno ng pag-asa at positibong pananaw.

"Bakit hindi mo siya tanungin, Atasha? Sigurado akong alam na niya 'yon," suhestiyon ni Shuen.

Napabuntong-hininga ako at huminga ng malalim. "Itatanong ko ba sa kanya, Shuen? Paano kung magsinungaling lang siya? Natatakot akong malaman na nagsisinungaling siya sa akin."

"Atasha, sa labing-apat na taon mo kay Elias, kilalang-kilala mo na siya. Imposibleng magsinungaling siya sa'yo," seryosong sabi ni Shuen. Nagkamali ka, Shuen. Nagsinungaling na siya sa akin, hindi lang isang beses kundi dalawang beses sa isang iglap.

"Alam ko," 'yon na lamang ang tangi kong nasabi. Nagtagal pa kami ng ilang minuto sa café bago kami nagpasyang umalis.

"Mag-ingat ka, Atasha. Mauna na ako," paalam ni Shuen bago siya sumakay sa kanyang kotse. "Tawagan mo ako kung may problema," dagdag pa niya bago tuluyang umalis.

Napabuntong-hininga ako ng malalim bago tiningnan ang puting bahay sa tabi ng café. Marami na namang tao ang bumisita at karamihan sa kanila ay mga magkasintahan. Napailing na lang ako bago sumakay sa aking sasakyan at umalis. Bumalik ako sa aking restaurant at tinapos ang lahat ng kailangan kong gawin na trabaho.

Makalipas ang ilang oras, hindi ko na namalayang malapit na rin pala ang mag-alas sais. Masyado akong nakatutok sa trabaho kaya naman natapos ko ang lahat. Kinuha ko ang aking telepono na nakapatong sa desk at tiningnan, ngunit nagtaka ako dahil walang tawag o mensahe mula kay Elias. Doon ko naalala na hindi pala ako magpapasundo sa kanya ngayon.

Mabilis kong inayos ang aking mga gamit bago ako umalis sa opisina. Iniwan ko na lang kay Zylee ang pamamahala sa restaurant dahil maaga akong uuwi ngayon. Nais kong maghanda at magluto para kay Elias, dahil ilang linggo na rin akong hindi nakakapagluto para sa kanya dahil sa abala sa trabaho.

Mahigit isang oras din ang inabot bago ako nakarating sa condo dahil sa trapiko. Pagkapasok ko, diretso agad ako sa aming kwarto para magpalit ng damit. Itinali ko ang aking buhok bago bumaba at nagtungo sa kusina.Binuklat ko ang menu ng Italian cuisine at naghanap ng maaaring lutuin. Mabuti na lang at bihasa ako sa pagluluto ng mga pagkaing Italyano, marahil dahil na rin sa pag-aaral ko ng culinary sa Paris at sa aking lolo na purong Italyano.

Habang tinitingnan ang menu, nagpasya akong magluto ng ibang putahe ngayon. Dahil madalas kong ihanda ang Chicken Parmigiana kasama ng Caprese Salad, magluluto ako ngayon ng Eggplant Parmigiana na may kasamang Stuffed Mushrooms at Cannoli.

Matapos magpasya kung ano ang lulutuin, isinuot ko ang aking apron at inihanda ang lahat ng kailangan kong sangkap. Sa kabutihang palad, palagi kaming may sapat na suplay ng pagkain dito. Tuwing katapusan ng linggo, may nagdedeliver ng groceries kaya hindi ko na kailangang pumunta pa sa supermarket.

Hinugasan at pinatuyo ko ang dalawang malalaking talong bago ko inilagay sa chopping board. Tinanggal ko ang mga dulo at hiniwa ang mga ito nang pahaba, mga ¼ inch ang kapal, bago ko inilipat sa isang mangkok para ilagay sa non-stick frying pan. Nang sigurado na akong mainit na ang langis, isa-isa kong pinirito ang mga talong hanggang sa sila ay magkulay ginto.

Matapos ang pagpiprito, kinuha ko ang marinara sauce at naglagay ng isang layer sa baking dish. Pagkatapos, maingat kong inayos ang mga piniritong talong isa-isa sa ibabaw at ganun din ang kasunod na layer. Nang sigurado na akong na-layer ko na ang sauce at talong, panahon na para budburan ng gadgad na Parmesan cheese at hiniwang mozzarella cheese sa ibabaw ng sauce at ganun din ang kasunod na layer.

Sinigurado kong ayos ang lahat, pagkatapos ay tinakpan ko ng foil ang baking dish at inilagay ito sa paunang pinainit na oven. Naghintay ako ng mga tatlumpung minuto hanggang sa ito'y maluto bago ko ito kinuha at dahan-dahang tinanggal ang foil. Nang tuluyan na itong nabuksan, ibinalik ko ito sa broiler para lalong maging golden brown ang keso sa ibabaw.

Tatlong minuto lang ang hinintay ko bago ko ito inalis sa oven at hinayaang lumamig. Habang pinagmamasdan ang magandang pagkatunaw ng keso, hindi ko mapigilan ang sarili ko sa nakakaakit na amoy, lalo na't may kulang pa ito sa ibabaw. Kinuha ko ang mga dahon ng basil, pinong tinadtad ang mga ito, at inilagay sa ibabaw bilang palamuti.

Handa na itong ihain, ngunit wala pa si Elias, at may dalawa pa akong oras bago siya dumating. Karaniwan siyang umuuwi sa pagitan ng alas-otso hanggang alas-nuwebe, depende kung siya ba ay mag-o-overtime. Nagluto ulit ako, sinunod ko ang Stuffed Mushroom bago ang Cannoli. Lumipas ang isang oras at kalahati, at sa wakas ay natapos ko na ang pagluluto. Inihanda ko ang mesa sa mga lutong ulam, naglagay ng mga kandila, at nagdagdag ng mga bulaklak para sa mas romantikong kapaligiran.

"Rosha, pakigawang malamlam ang ilaw," sabi ko, at agad na dumilim ang paligid.

Nang masiguro kong ayos na ang lahat, mabilis akong pumunta sa aming silid-tulugan para maligo. Natapos ako sa loob ng sampung minuto bago maghanap ng damit na isusuot. Pinili ko ang isang navy blue na fitted dress, simple at walang likod. Ito ay perpektong nagpapakita ng aking mga kurba, at isa ito sa mga damit na ayaw ipasuot sa akin ni Elias. Ang dahilan niya ay dahil masyado nitong ipinapakita ang ganda ng hugis ng aking katawan.

Bahagya akong natawa bago ko ito isinuot at tiningnan ang aking sarili sa salamin. Isang ngiti ang sumilay sa aking mukha nang makita ko kung gaano ito bagay sa akin. Nang masiyahan na ako sa aking kasuotan, umupo ako sa vanity para maglagay ng kaunting makeup sa aking mukha. Pagkatapos, kinuha ko ang aking alahas, isang regalo mula kay Daddy noong ako'y magdalawampu't siyam na taong gulang.

Isinuot ko ang aking kuwintas na pilak na may mga brilyanteng kulay esmeralda, kasama na rin ang mga pulseras, hikaw, at singsing na bumagay dito. Ang mga ito ay perpektong nagkomplemento sa kulay ng aking damit. Bahagya ko lang inayos ang aking medyo mahaba at kulot na buhok, iniwan ang ilang hibla sa magkabilang gilid ng aking mukha. Isang pabango, kaunting pulang lipstick, at ako ay handa na.

Muli akong tumingin sa aking sarili sa salamin halos napangiti sa aking itsura. Bago umalis ng kwarto, kinuha ko ang aking blue na stilettos. Kinuha ko ang aking telepono mula sa kama at tinawagan si Elias. Sumagot siya pagkatapos lang ng dalawang ring.

"Shang? Bakit ka tumawag? Nandito ako sa miting. Pauwi na ako pagkatapos nito," sabi ni Elias mula sa kabilang linya.

"Dalian mo at umuwi ka. May sorpresa ako para sa'yo," sagot ko bago ko tinapos ang tawag.