Kabanata 1

KABANATA 1

Pauwi kami ni Elias ngayon dahil natapos na ang aming reunion. Dalawang oras din kaming nagdiwang doon, at ipinagdiwang namin ang engagement nina Wildrich at Kazimie. Hindi ko maiwasang mainggit kay Kaz habang kinakausap ko siya kanina, dahil kitang-kita ko ang kanyang kasiyahan sa sorpresang proposal ni Wildrich. Hindi niya ito inasahan dahil akala niya ay aasikasuhin muna ni Kaz ang kanyang kontrata sa fashion company bago sila magplano ng kasal.

Habang nakikinig ako sa kanyang kwento, hindi ko maiwasang makaramdam ng inggit, dahil alam kong matutupad na ang kanilang matagal nang pangarap. Bigla akong napaisip at nagtanong sa aking sarili tungkol sa amin ni Elias. Kailan kaya niya planong mag-propose sa akin?

Sa totoo lang, mas matagal na ang relasyon namin ni Elias kumpara kina Wildrich at Kazimie. Pitong taon sila, ngunit sila ay engaged na. Marami na rin, kabilang ang ilang lumang kaibigan, ang nagtatanong kung kailan kami ni Elias magtatake ng susunod na hakbang sa aming relasyon, na para bang ang kasal ang huling piraso para maging kumpleto ang aming samahan.

May ilan na nag-iisip na baka wala sa plano ni Elias ang mag-propose, kaya hindi pa kami engaged. Mayroon ding nagsasabi na baka hindi kami para sa isa't isa, kaya hindi pa humahantong sa engagement. Ang mga ganitong komento ay umuga sa aking kumpiyansa sa sarili.

Kaya ngayon, tahimik lang ako habang kami'y nasa byahe. Nawalan ako ng gana makipag-usap kay Elias, hindi ko alam kung nagtatampo ba ako o nadismaya sa nangyari kanina. Akala ko kasi, ito na ang moment ko.

Tahimik lang ako, hindi makasagot sa mga tanong ni Elias. "May problema ka ba?" tanong niya. Gusto ko sanang sumabog at sabihin sa kanya ang lahat ng hinanakit ko sa pagpapaasa niya, ngunit pinili kong manahimik.

"Shang, hindi ka ba talaga magsasalita? Kanina mo pa akong hindi pinapansin," dagdag pa niya.

Nag-irap ako at kibit-balikat lang ang isinagot. Hindi na kita kailangang pansinin! Hanap ka na lang ng ibang kausap mo! Nakakainis ka!

Pero mukhang hindi kinaya ni Elias ang pagdedma ko, kaya bigla niyang itinabi ang sasakyan at hinawakan ang braso ko, paharap sa kanya.

"Ano ba!" sigaw ko, kasabay ng pag-irap ng matindi.

"Ano ba talaga ang problema mo, Shang?" tanong niya, halata ang pagkainis sa boses niya.

"Bakit mo ako dinala doon? Para ipamukha sa akin?" Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa pagbitaw ng mga salitang iyon.

Nagulat siya, at lumitaw ang pagtataka sa kanyang mukha. "Anong ibig mong sabihin?" tanong niya, magkadikit ang mga kilay. "Ipamukha? Ano'ng sinasabi mo?"

"Wala," sagot ko, umiiwas ng tingin.

Narinig ko siyang huminga ng malalim. "Umasa ka ba?" tanong niya bigla, na nagpahinto sa akin at napatingin sa repleksyon ko sa bintana ng kotse. "Sabihin mo nga? Iyon ba ang dahilan kung bakit ganyan ka?"

Tumawa ako ng mapait bago siya hinarap. "Oo, Elias, umasa ako! Dahil hindi mo sinabi sa akin na reunion pala ang pupuntahan natin. Bakit kailangan mong magpa-misteryoso kanina?"

"Hindi mo ba talaga naintindihan?" hindi makapaniwalang tanong niya. "Shang, ginawa ko iyon para sorpresahin ka."

Napatingin ako sa kanya, hindi makapaniwala sa sinabi niya na para bang isang biro lang ito. "Ano ba talaga?! Para sorpresahin ako? Seryoso ka ba?!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko at ipinakita ko na ang inis ko sa kanya. "Walang nakakatuwa sa reunion. Ang babaw ng dahilan mo," sabi ko pa.

Napahilamos siya sa kanyang mukha, tila ba pati siya ay nagsisimula nang mairita. "Shang—"

"Magmaneho ka na. Gusto ko nang umuwi," pagputol ko sa sasabihin niya.

Wala siyang nagawa kundi kamutin na lang ang kanyang ulo at ipagpatuloy ang pagmamaneho. Nanatili akong tahimik sa buong biyahe hanggang sa makarating kami sa condo na tinutuluyan namin. Magkasama na kami ni Elias sa iisang bubong mula noong kami ay nakapagtapos sa kolehiyo at nakapagsimula sa aming mga propesyon. Tulad ng sabi ko, ang kulang na lang talaga ay ang kasal para maging kompleto na ang aking buhay.

Pagkapasok ko sa loob, diretso agad ako sa mahabang sofa at nagtanggal ng aking sandals. Malawak at marangya ang condo na aming tinitirhan, mayroon itong ikalawang palapag. Ang condo na pinili ni Elias para sa amin ay may sariling balkonahe at swimming pool. Sa katunayan, ang eksklusibong condominium na ito ay pag-aari ng pamilya de Marcels. Kaya naman ito ay maluwag at marangya.

Isa ito sa pinakamalaki at pinakamahal na gusali ng condominium sa Lungsod ng Lipa, Batangas. Kilala ang pamilya de Marcels sa industriya ng negosyo, at ang kanilang mga enterprise ay kalat na kalat sa buong bansa. Si Elias ay kasalukuyang Presidente ng pangunahing kumpanya, pumalit sa posisyon mula sa kanyang ama.

Ang United Enterprises ay tanyag sa paggawa ng mga advanced na gadget na ginagamit ng mga kabataan ngayon. Kilala rin ang kanilang negosyo bilang isa sa pinaka-progresibo sa pag-develop ng mas epektibo at mas advanced na mga appliances.

Tulad ng makikita mo sa aming condo ni Elias, mula sa air conditioning, ilaw, hanggang sa pagtukoy ng oras, lahat ay gumagana sa isang pitik at kumikilos mag-isa. Para itong robot na hindi marunong magreklamo. Ganyan katalino ang mga de Marcels, ang pagiging siyentipiko ay nasa kanilang dugo, ayon kay Elias. Nasa kanilang lahi na ito.

Kaya nilang maglabas ng halos limang bagong produkto sa merkado taon-taon, dito at sa ibang bansa. Ganyan sila kayaman, alam ko na hindi lang bilyon ang kanilang pera. Kaya hindi na nakakagulat na maraming babae ang nagnanais na maging asawa ng tatlong magpipinsang de Marcels. Si Diovanni, na ngayon ay kasal na kay Shuen, at si Alphonsus na parang ang hirap hulaan kung ano ba talaga ang gusto sa buhay.

Kilalang-kilala si Alphonsus sa pagiging masungit at istrikto, hindi ko alam kung may nobya ba siya. Hindi ko pa siya nakitang may kasamang babae sa tuwing may handaan ang mga de Marcels. Talagang masungit siya, parang babae na may dalaw, kung ikukumpara ko siya kay Elias? Malayo, si Elias kasi talagang wild, lalo na sa kama.

Si Diovanni? Sa kanilang tatlo, si Dio ang pinakaseryoso sa buhay at talagang masipag, alam ko rin na talagang head-over-heels siya kay Shuen. Kaya hindi ako nagsisisi na naging tulay ako para magkalapit sila. Alam ko na hindi niya sasaktan si Shuen.

Nakita ko si Elias na kumuha ng alak sa cellar at binuksan ito bago umupo sa bar island. Naglagay siya ng alak sa baso bago ako tiningnan, inalok pa niya ako ng basong nilagyan niya ng alak. Pero imbes na tanggapin, umismid lang ako at tumalikod para pumunta sa kusina at kumuha ng malamig na tubig sa ref.

"Seryoso ka ba, Shang? Hanggang kailan mo balak ituloy ito?" tanong niya, dahil ilang hakbang lang ang kusina mula sa bar island sa aming condo. "Napag-usapan na natin 'to, di ba? Magtiis ka lang, darating din tayo sa puntong 'yon," sabi niya, na nagpabagsak ng baso ko sa mesa ng malakas.

"Gaano katagal pa, Elias? Kailangan ko pa bang maghintay ng sampung taon para mangyari 'yung bagay na sinasabi mo?"

Napabuntong-hininga siya at muling naglagay ng alak sa kanyang baso. "Iyan ba talaga ang palagay mo?" tanong niya.

Nag-irap ako bago umalis sa kusina at naglakad pabalik sa sofa. "To be honest with you? Yes. Tinanong na ako ng ilang kaibigan natin kung bakit wala pa tayong plano sa kasal. Mahirap paniwalaan na magkasama na tayo ng labing-apat na taon, at kahit si Wildrich na mas maikli natin kilala, ikakaasal na. Yung iba nating ka-batch, may mga anak na. Napapaisip tuloy ako, masaya ba tayo sa kung nasaan tayo ngayon? Wala ka bang naiisip o plano para sa future natin?" mahaba kong sinabi.

"May mga plano ako," giit niya sa akin, pero hindi ko maramdaman ang sinseridad sa kanyang mga salita.

"Talaga? Ano yun? Hindi mo nga ako tinatanong kung anong klaseng kasal ang gusto ko, ilang anak ang inaasam ko. Ni minsan, Elias, hindi mo binuksan ang usapan tungkol sa kasal. Ako lagi ang nagtatanong. Sabihin mo nga sa akin ang totoo? May balak ka bang pakasalan ako?"

"Shang—"

"Sagutin mo ang tanong ko, Elias. Huwag mo akong bigyan ng dahilan dahil hindi iyon ang kailangan ko." Pero hindi siya sumagot at wala akong narinig na kahit anong salita mula sa kanya. Kaya naman, tumayo ako at tinitigan siya ng seryoso. "So, wala? Sabihin mo sa akin kung may aasahan pa ba ako dito," diretsahan kong sinabi.

"Hindi lahat ng bagay ay dapat minamadali, Shang."

Natawa ako ng marahan sa kanyang sinabi. "Ibig mong sabihin, nagmamadali ako?!" bigkas ko. "Hindi ako nagmamadali, Elias. Ang gusto ko lang ay may kasiguraduhan, kahit na isang engagement lang, at handa akong maghintay para sa kasal. Iyon ang punto ko, pero hindi mo maintindihan dahil wala ka talagang balak," seryoso at may diin kong sinabi.

Tila siya'y natigilan at wala siyang nagawa kundi ang malalim na buntong-hininga. "Shang, huwag mo akong pangunahan sa mga plano ko, please. Kung 'yan ang tingin mo sa akin, sige. Pero sinasabi ko sa'yo, maghintay ka lang."

Napapikit ako nang madiin sa sinabi niya. "Ilang ulit mo na 'yang sinabi sa akin?" tanong ko bago tumindig at kumuha ng isang wine glass, saka nagbuhos ng alak doon. "Paulit-ulit na. Pero hanggang ngayon, 'yan pa rin ang dahilan mo."

Nakita ko ang kanyang pag-iling, tila naiinis na sa aking paulit-ulit na tanong. Tinungga niya ang natitira niyang alak bago siya tumayo. "Aalis muna ako. Mukhang wala namang patutunguhan ang pag-uusap na ito," aniya at akmang lalakad palayo nang muling ako'y magsalita.

"Tatakasan mo na naman ang usapan? Palagi ka na lang tumatakas kapag tungkol sa kasal ang pinag-uusapan."

Humarap siya sa akin, bakas na ang pagkainis sa kanyang mukha. "Dahil alam ko na kahit anong sabihin ko, ganyan pa rin ang tingin mo. Ano ba ang gusto mo, Shang? Gusto mo bang mag-propose ako sa'yo ngayon dito? Tigilan mo na ang pagiging makasarili."

"Ha! Ako pa ngayon ang makasarili?"

Napakamot siya sa noo niya nang may inis. "Madalas mong hinihiling na agad kong tuparin ang mga gusto mo para lang mapasaya ka, hindi mo iniisip ang sariling damdamin at opinyon ko. Ikaw ang laging inuuna ko, hindi mo binibigyang pansin ang sasabihin ko," aniya habang nakatitig sa akin. Malalim siyang nagbuntong-hininga bago muling nagsalita. "Alam mo, Atasha, sobra kang nagmamadali magpakasal. Mayroon pa tayong oras para diyan, kung ang iba man ay mas maagang nagplano? Hayaan mo sila, dahil 'yun ang gusto nila. Tanggapin mo na may mga nauna at may mga nahuhuli. Marami pa akong dapat isaalang-alang tungkol sa sarili ko bago ako makapagplano ng kasal na gusto mo. All I want you to do is to be patient and wait," matatag at mahaba niyang paliwanag bago tuluyang lumabas sa condo.

Nanahimik ako at sandaling tumitig sa lugar kung saan kanina'y nakatayo si Elias, bago dahan-dahang naglabas ng malalim na hininga. Ako ba ang may pagkukulang? O talagang hindi lang ako maunawaan ni Elias?