“ขอบคุณพี่เก้านะคะที่มาส่ง”นับดาวบอกเก้าทัพก่อนที่จะทำใจกล้ายื่นปากนุ่ม ๆ ไปหอมแก้มเก้าทัพเร็ว ๆ หนึ่งครั้งแล้วเตรียมจะผละออก แต่คนที่ความรู้สึกไวและมือไวไม่ปล่อยให้สาวน้อยได้หนีลงรถไปง่าย ๆ มือใหญ่รีบจับมือนับดาวเอาไว้ก่อนที่จะกระชากเบา ๆ ใบหน้าสวยหวานที่ตอนนี้มีหยดน้ำเกาะอยู่บนใบหน้า เพราะเปียกฝนก็เข้ามาใกล้ ๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างง่ายดาย“คิดจะจุ๊บพี่แล้วหนีเหรอคะ หืม หนูนับ”น้ำเสียงหวานละมุนถามนับดาวในขณะที่คนโดนจับได้ถึงกับก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะหอมแก้มเขานะ อยู่ ๆ ก็มีความรู้สึกว่าอยากหอมแก้มนุ่ม ๆ นั่นขึ้นมาเธอพยายามหักห้ามใจแล้ว แต่หัวใจเจ้ากรรมดันไม่ฟังเลยลงเอยด้วยการแอบขโมยหอมแก้มแล้ว ตั้งใจจะหนีที่ไหนได้กลับถูกเขาจับได้เสียอย่างนั้น“ปะ เปล่านะคะ ดึกแล้วนับจะเข้าบ้านแล้วค่ะ” นับดาวยังคงก้มหน้างุดบอกเก้าทัพด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกักเก้าทัพอมยิ้มกรุ้มกริ่มสายตาที่มองนับดาวที่กำลังก้มหน้าเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์เขาน่ะเป็นพวกประเภทที่จูบมาจูบกลับไม่โกงนะ แต่ก็เฉพาะคนที่รู้สึกดีด้วยเท่านั้นซึ่งก็มีเพียงคนเดียวหนึ่งเดียวเท่านั้นที่หัวใจมันเต้นแรงยามที่
หลังจากที่เข้ามาในห้องตรวจกฤษฎิ์อ่านชาร์ตจากแผนกฉุกเฉินเสร็จแล้วก็ลงมือเจาะเลือดให้นับดาวและส่งให้พยาบาลนำไปตรวจ ก่อนที่จะถามข้อมูลอาการของเด็กสาวคร่าว ๆ ซึ่งจากคำบอกเล่าอาการของเด็กสาวแล้วเขาคิดว่าเด็กสาวน่าจะกำลังตั้งครรภ์อย่างแน่นอนถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์ถึงแม้ผลตรวจเลือดจะยังไม่ออกก็ตามที“ลุงหมอขออนุญาตสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมเล็กน้อยนะครับ ไม่ทราบว่าหนูมีแฟนหรือยังครับ”คำถามของคุณหมอวัยกลางคนที่หน้าตาดีมากถึงแม้ผมจะเริ่มเป็นสีขาวแล้วก็ตามทำเอานับดาวถึงกับขมวดคิ้วมุ่นด้วยความแปลกใจ อาการเวียนหัวคลื่นไส้ของเธอมันเกี่ยวอะไรกับการที่เธอมีแฟน แต่ถึงอย่างนั้นเด็กสาวก็ให้ความร่วมมือในการตอบคำถามเป็นอย่างดี“อะ เอ่อ ยังไม่มีค่ะ”นับดาวบอกกฤษฎิ์ที่คราวนี้เป็นฝ่ายขมวดคิ้วมุ่นบ้าง เพราะถ้านับดาวบอกว่าไม่มีแฟนแล้วอาการเบื้องต้นที่เขาวิเคราะห์เล่า เกิดอาการเงียบขึ้นมาระหว่างนายแพทย์ใหญ่กับเด็กสาวทันทีกฤษฎิ์เคาะปากกาลงบนชาร์ตคนไข้อย่างใช้ความคิด ก่อนที่เขาจะยิ้มออกมาเล็กน้อยสงสัยคงต้องรอผลตรวจเลือดเพื่อยืนยันความมั่นใจของเขาอีกครั้งหนึ่ง“เดี๋ยวหนูออกไปรอผลข้างนอกก่อนนะถ้าผลตรวจมาแล้วเดี๋ยวพยาบาลจ
“นะ นับ นับว่าอย่างไรนะลูก” ปรานีที่นั่งอยู่ตรงหน้าถามนับดาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ขุนพลเสียงสั่นนับดาวหลับตาลงปล่อยให้น้ำตารินไหลออกมาอาบแก้มด้วยความรู้สึกผิดที่ท่วมท้นอยู่ในใจก่อนที่ลืมตาขึ้นและบอกกับแม่ปราณีใหม่อีกครั้ง“นับท้องค่ะแม่ ท้องได้เดือนกว่า ๆ แล้วค่ะ”พยายามกลั้นเสียงสะอื้นบอกมารดาส่วนปรานีเมื่อได้ฟังชัด ๆ อีกครั้งน้ำตาก็ค่อย ๆ ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ความรู้สึกผิดหวัง เสียใจ เศร้าใจและสุดท้ายความรู้สึกสงสารที่ถาโถมเข้ามาทำให้เธอพูดไม่ออกไปชั่วขณะ นับดาวรีบลงจากเก้าอี้ไปนั่งลงบนพื้นทันทีก่อนที่จะก้มลงกราบเท้ามารดาทั้งน้ำตา“ฮึก ฮือ แม่ขานับขอโทษ ฮือ นับไม่ได้ตั้งใจ แม่อย่าโกรธนับกับลูกเลยนะ ฮือ” นับดาวร่ำไห้ซบหน้าลงบนเท้าของปราณีด้วยความรู้สึกผิดขุนพลที่เห็นแบบนั้นเบือนหน้าหนีด้วยความสงสารและเวทนานับดาวจับใจ ไม่คิดเลยว่าโชคชะตาจะเล่นตลกและใจร้ายกับเด็กที่ใสซื่อบริสุทธิ์อย่างนับดาวได้ถึงเพียงนี้“นับลูกลุกขึ้นมา ลุกขึ้นมา ฮึก ไม่ร้องนะลูกนะไม่ร้องคนเก่งของแม่”ปราณีค่อย ๆ ดึงรั้งตัวลูกสาวของเธอให้ลุกขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ก่อนที่จะมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาด้วยความสงสาร มือที
เช้าวันต่อมานับดาวรีบมามหาวิทยาลัยตั้งแต่เช้าเพื่อยื่นเรื่องลาออกซึ่งมีในเรื่องของทุนที่เธอต้องชดใช้ให้คืนกับทางมหาวิทยาลัย ส่วนนี้พี่ขุนพลจะเป็นคนประสานงานให้กับเธอเอง เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอก็มานั่งรอเพื่อน ๆ ที่ศาลาริมน้ำหลังคณะ ปิ่นมุกที่มาถึงคนแรกเมื่อเห็นนับดาวก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันทีด้วยความเป็นห่วงเมื่อวานเธอวิ่งตามหานับดาวจนทั่วคณะ เพราะนับดาวบอกว่าจะไปซื้อยา แต่กลับหายไปเป็นชั่วโมง จนกระทั่งพี่ขุนพลโทรมาถึงรู้ว่าเพื่อนรักเป็นลมและตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว“นับเป็นอย่างไรบ้างทำไมวันนี้ไม่ลา ไหวไหมเนี่ย” เมื่อนั่งลงเรียบร้อยแล้วปิ่นมุกก็เอามือทาบบนหน้าผากเพื่อนเพื่อวัดอุณหภูมิ เธอกลัวว่านับดาวจะป่วยไข้ไม่สบาย แต่ยังฝืนมาเรียนน่ะสิ เพื่อนเธอคนนี้เคยขาดเรียนเสียที่ไหนต่อให้จะเป็นหวัดอยู่ก็ตาม“นับสบายดีไม่เป็นอะไรแล้ว” นับดาวบอกเพื่อนยิ้ม ๆ ปิ่นมุกเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้าโล่งใจทันที เมื่อวานเธอเป็นห่วงแทบแย่จะลาเรียนตามไปที่โรงพยาบาลแต่เพื่อนสาวดันห้ามเอาไว้ เพราะไม่อยากให้เธอเสียการเรียน ในขณะที่แพทตี้ขานั้นพร้อมโดดเรียนทุกเมื่อ เพราะก็เป็นห่วงนับดาวมากไม่ได้ต่างก
วันต่อมาวันนี้เก้าทัพเตรียมตัวมาอย่างดีเขาวางแผนที่จะสารภาพรักและขอนับดาวเป็นแฟนอย่างเป็นทางการโดยที่มีเพื่อนรักอย่างดาร์คกับพอร์ชที่ช่วยจัดหาดอกไม้และสถานที่เตรียมเอาไว้ให้เขา หลังจากที่เลิกเรียนวิชาสุดท้ายแล้วเขาก็รีบตรงดิ่งไปที่ร้านของพี่มายด์เพื่อที่จะไปรอรับนับดาวหลังจากที่เธอเลิกงานเพื่อจะพาไปยังสถานที่ ๆ เขาเตรียมเอาไว้เซอร์ไพรส์ขอเธอเป็นแฟนกริ๊ง กริ๊งเสียงประตูที่เปิดออกพร้อมกับเก้าทัพที่ก้าวเข้ามาในร้านทำเอาพี่มายด์ที่กำลังรับออเดอร์เสร็จพอดีหันมามองด้วยความแปลกใจ ดวงตาที่ทอเป็นประกายสดใสกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ร้านเพื่อมองหาร่างบางที่คุ้นเคยของนับดาว แต่กลับไม่พบแม้แต่เงา ทำเอาใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจพอดีกับที่พี่มายด์เดินเข้ามาหาเขาที่ยืนอยู่หน้าร้าน“สวัสดีครับพี่มายด์”เก้าทัพยกมือไหว้พี่มายด์ทันที เธอรับไหว้ก่อนที่จะถามเก้าทัพด้วยความแปลกใจระคนสงสัยเมื่อวานที่นับดาวขอเธอไม่ให้บอกเก้าทัพว่าลาออกเธอก็นึกว่านับดาวอยากจะเป็นคนบอกเก้าทัพเอง แต่ดูจากสายตาที่กำลังกวาดมองไปรอบ ๆ ร้านแล้วนับดาวคงไม่ได้บอกเก้าทัพเป็นแน่ว่าเธอลาออกจากงานแล้ว“นี่หนูนับไม่ได้บอกน้องเก้าเห
หลังจากวันนั้นเก้าทัพก็สั่งให้คนของเขาออกตามหานับดาวเรื่อยมา แต่ตามหาเท่าไรก็หาไม่เจอ การจากไปของนับดาวในครั้งนี้คือการหายไปอย่างไร้ร่องรอยซึ่งแม้กระทั่งปิ่นมุกกับแพทตี้เพื่อนสนิททั้งสองคนของนับดาวก็ไม่รู้เช่นกันว่านับดาวหายไปอยู่ที่ไหนซึ่งเขาพยายามจับผิดทั้งคู่โดยให้คนเฝ้าตามจับตาดู แต่ก็ไม่พบพิรุธใด ๆ ทั้งสิ้น จากวันเป็นอาทิตย์จากอาทิตย์เข้าสู่เดือนและจากหนึ่งเดือนเป็นห้าเดือนล่วงเลยมาจนเข้าเดือนที่เจ็ดที่นับดาวหายไปราวกับสายน้ำที่ไม่มีวันหวนคืนมา“ไม่เจอเลยครับนาย”จินกับฮารุลูกน้องที่กฤษฎิ์คอยให้ดูแลเก้าทัพเข้ามารายงานผู้เป็นนายที่กำลังนั่งมองวิวยามค่ำคืนที่สวยงามของใจกลางเมืองกรุงเทพผ่านกระจกบางใส แต่หัวใจเขากลับรู้สึกเจ็บปวดเมื่อได้ยินประโยคที่เขาฟังซ้ำไปซ้ำมานานถึงเจ็ดเดือน แก้วไวน์ในมือถูกเขย่าเบา ๆ ก่อนที่จะยกขึ้นกระดกทีเดียวจนหมดแก้วแล้วเขวี้ยงลงพื้นด้วยความโมโหเพล้ง!!แก้วที่ตกกระทบพื้นแตกกระจายจนเศษแก้วกระเด็นมาบาดแก้มเนียนใสของเก้าทัพเป็นทางยาวก่อนที่เลือดจะค่อย ๆ ไหลหยดลงบนเสื้อ แต่เขากลับไม่สนใจ ความรู้สึกสิ้นหวังกลับมาอีกครั้งทำไมรักครั้งแรกมันถึงฝังใจและยากที่จะลืม
“งื้อ หลานป้าทำไมน่ารักแบบนี้” แพทตี้ยื่นมือมาเขี่ยแก้มนุ่ม ๆ ด้วยความรู้สึกเอ็นดู นี่ขนาดเพิ่งลืมตามาดูโลกได้ไม่กี่ชั่วโมง แต่เค้าความหล่อนี่มาเต็ม ยิ่งมองก็ยิ่งเห็นภาพซ้อนทับของใครบางคนอยู่บนใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กน้อยอย่างชัดเจน“ลูกพ่อนะเรา หล่อเหมือนพ่อเลย” ขุนพลแซวเด็กน้อยที่ดีดแขนไปมาด้วยรอยยิ้ม หลานชายของเขาน่าชังมากเห็นครั้งแรกก็ถึงกับหลงรักไม่ไหว ผิวขาวเนียนละเอียดกับโครงหน้าที่ถอดแบบบิดามาอย่างชัดเจนมันทำให้เขาอดคิดถึงเก้าทัพไม่ได้ นี่ถ้ารู้ว่าได้เป็นพ่อคนเจ้าเก้าจะรู้สึกยินดีไหมนะ“ต้องลูกพ่อสิคะ เพราะนับดาวรักพ่อของลูกมาก”เสียงหวานที่ตอบขุนพลกลับมาทำเอาแพทตี้กับขุนพลถึงกับลอบสบตากันด้วยความสงสารนับดาว หลายครั้งที่แพทตี้อยากจะเดินเข้าไปบอกเก้าทัพว่านับดาวกำลังตั้งท้องลูกของเก้าทัพอยู่ แต่พอคิดถึงสีหน้าขอร้องอ้อนวอนในครั้งแรกที่เธอรู้ว่านับดาวท้อง มันก็ทำให้เธอตัดใจที่จะไม่บอกความจริงกับเก้าทัพแพทตี้เข้าใจเหตุผลของเพื่อนดี เพราะนับดาวคิดอยู่เสมอว่าตัวเองนั้นต่ำต้อยเป็นแค่เด็กกำพร้าฐานะไม่ได้ร่ำรวยไม่มีอะไรเหมาะสมหรือคู่ควรกับเก้าทัพเลยสักนิด อีกทั้งเด็กที่เกิดมานับดาวก็มองว
การเป็นแม่คนตั้งแต่อายุยังน้อยไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเด็กอายุแค่เพียงสิบแปดปีอย่างนับดาว บางวันเธอต้องลืมตาตื่นขึ้นมากลางดึกเพื่อให้นมเจ้าก้อนที่ขยันร้องงอแงกลางดึกเสียเหลือเกินทำเอาเธอแทบจะไม่ได้พักผ่อน แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าก้อนของเธอก็ไม่ได้งอแงโยเยกวนใจเธอทุกวันเป็นเพียงแค่บางวันเท่านั้นมันเลยทำให้นับดาวได้มีเวลานอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มอิ่มบ้าง#กองทัพในวัยสามเดือน#“กินนมเก่งเชียวเจ้าก้อนของแม่”นับดาวที่ตื่นขึ้นมากลางดึกเพื่อให้นมกองทัพที่กำลังดูดนมจากเต้าเธอด้วยความหิว ดวงตาเล็ก ๆ หลับสนิท แต่ปากยังไม่ยอมหยุดขยับหรือผละออกจากเต้าอวบอิ่มของผู้เป็นมารดาเลยสักนิด ผ่านไปสักพักเด็กน้อยก็หลับสนิทในที่สุดโดยที่ในมือมีรูปของเก้าทัพที่นับดาวมักจะชอบเอามาวางไว้ข้าง ๆ กองทัพเวลาที่เด็กน้อยนอนหลับเสมอ“แม่รักหนูมาก ๆ เลยนะคะกองทัพน้อยของแม่”นับดาวก้มลงจูบหน้าผากเล็กอย่างแสนรัก น้ำตามิวายไหลหยดลงบนหน้าผากของลูกน้อยด้วยความคิดถึงเก้าทัพ ถึงเธอจะเดินออกมาจากชีวิตเขาได้ปีกว่าแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีวันไหนเลยที่นับดาวไม่เคยคิดถึงพ่อของลูกเธอยังคงคิดถึงเขาเสมอทุกลมหายใจนับดาวค่อย ๆ หลับตาลงท