“MA, I CAN’T DO THAT!” mariing saad ko kay mama habang naglalakad ako papasok sa kusina. Nakasunod naman ito sa akin. “Jass Anne, ito lang naman ang hinihiling ko sa ’yo. Pero bakit hindi mo pa ako mapagbigyan?”Ramdam ko ang iritasyon sa boses ni mama dahil sa paulit-ulit na pagtanggi ko sa gusto nitong mangyari.Bumuntong hininga pa ako nang malalim nang makarating na ako sa tapat ng refrigerator at binuksan ko iyon upang kumuha ng malamig na tubig na nasa pitcher at pagkatapos ay kumuha rin ako ng baso sa kitchen counter at sinalinan ko iyon ng tubig. Bago ko iyon inumin, I looked at her again.“Ma, what you are asking me is not just a simple thing. You want me to marry someone that I didn’t love. I mean,” sabi ko na hindi pa rin makapaniwala hanggang ngayon dahil sa mga sinabi ni mama sa akin no’ng isang araw.Ilang araw na ako nitong kinukulit na pagbigyan ko ang gusto nitong mangyari. Kung dati ay pinipilit lamang ako nito na makipag-date sa lalaking gusto nito para sa akin kah
“CAN WE TALK, MA?” tanong ko kay mama nang pagkapasok ko sa kusina ay nadatnan ko itong nakaupo sa may dining table at umiinom ng tea nito. When she drinks tea, I know she’s thinking about something again and can’t fall asleep early.Mama didn’t bother to look at me, but she let out a deep sigh kaya naglakad ako palapit sa kitchen counter at nagtimpla muna ng gatas ko because I still can’t sleep. I’m still thinking about what Lailani and I talked about earlier. But now I have made up my mind. I will try her suggestion to see if it works. Pagkatapos kong magtimpla ng gatas ko, umupo rin ako sa silyang nasa kabilang kabisera. “Concerning what you would like me to do,” sabi ko. Dahan-dahang tumingin sa akin si mama. Pero hindi pa rin nagbabago ang seryosong hitsura ng mukha nito.“Papayag na po ako,” sabi ko. “Pero may hihilingin po ako sa inyo.”Nangunot ang noo nito. “Ano?” tanong nito.“Makikipag-date po ako and then I’m going to get married so I can get an inheritance from lolo ka
“KUYA MIDAS!” sigaw ng binatilyo habang nagmamadali itong tumakbo palapit sa kaniya. “Kuya Midas!”Napahinto siya sa paglalakad at kunot ang noo na tiningnan ang binatilyong sumalubong sa kaniya. “Oh, Kalo, bakit?” tanong niya nang tuluyan itong makalapit.“Kuya, si inay po isinugod ng mga tanod sa ospital.”“Ano?” gulat na tanong niya nang marinig niya ang sinabi nito. “Bakit? Ano ang nangyari?” tanong niya pa at sa halip na dumiretso sa pag-uwi sa kaniyang bahay ay kaagad siyang pumihit at naglakad pabalik.“Inatake na naman po kasi ng asthma niya, kuya!”“Saan daw ba siya dinala? Halika at sumama ka na sa akin,” aniya at malalaki ang mga hakbang na tinungo nila ang labasan ng squater kung saan sila nakatira. “Midas, halika at sumakay ka na. Nasa ospital si Yolly,” sabi nang tricycle driver na nadaanan nilang nakaparada sa gilid ng kalye.Hindi na siya nagsalita at kaagad na sumakay sa tricycle.Pagkarating nila sa ospital, kaagad siyang nagtanong sa nurse na nasa front desk.“Yoll
“HUWAG ka ng makisali rito, Midas. Kami ang nauna rito.”“Umalis ka na lang, Midas.” “No! P-Please, help me!” nagmamakaawang sabi ko habang nahihintatakutang nakatitig sa kaniya. God! If I had known that I was going to perish again now, I would not have come here alone. I would have looked for someone to be with. Holy lordy! Talaga bang puro kapahamakan ang mangyayari sa akin ngayon?“Bitawan mo na siya, Karding kung ayaw mong magkagulo pa tayo.”“Punyeta naman, Midas!” galit na pagmumura ng lalaking may hawak sa braso ko. “Lagi mo na lang kami pinipirwesyo, Midas! Puwede bang huwag mo na kaming pakialaman dito?” “Bibilang lang ako ng tatlo. Kapag hindi mo siya binitawan, magkakagulo na naman tayo rito.”“Upukan mo na ’yan, pare,” utos ng isang lalaki.“Namumuro ka na sa amin, Midas.” Galit na saad ng lalaking unang sumalubong sa akin kanina at pagkuwa’y nagmamadali itong lumapit sa lalaking Midas daw ang pangalan.Pero hindi pa man ito tuluyang nakakalapit ay tinadyakan na niya
“WHERE is lolo, Manang?” tanong ko sa kasambahay ng Lolo Amadeo nang makapasok ako sa sala. It’s Sunday and I don’t have work, so I decide to come here to the mansion to visit my grandpa.Actually, I rarely come here because there’s someone in the mansion I don’t want to run into. So sometimes I make excuses when Grandpa asks me to come here, so he doesn’t feel bad.“Nasa kuwarto pa po, Señorita. Tatawagin ko po ba?” tanong nito.“Yes, please. Thank you, Manang.” Naglakad ako agad papunta sa lanai para doon ko na lang hintayin si lolo. But even before I got there, I saw Selena, ang babaeng pinakaayaw kong makita kaya hindi ako madalas nagpupunta rito sa mansion. Malayo pa man ako ay nakataas na ang kilay nito habang nakatingin sa akin.She stood up and made her way to the door of the lanai. Standing in the middle, she crossed her arms over her chest. “What are you doing here, Jass Anne?” tanong nito at tiningnan ako mula ulo hanggang paa. “You’re not the one I meant to come here,
“TEKA! Magkakilala kayo?”Tumaas ang isang kilay ko at tinarayan ko siya. Pagkatapos ay napatingin ako kay Madam Nancy. “Is he the one you say is your new con artist?” tanong ko.Tumango naman ito. “Yeah,” sagot nito at ipinagpalipat-lipat ang tingin sa aming dalawa.“Kilala mo ba siya, bes?” dinig kong tanong din ni Lailani sa akin habang nakatayo ito sa may likuran ko at nakasilip sa lalaking... I don’t know his name. “Nope,” sagot ko. “E bakit eksaherada ang reaksyon ninyo ngayon?” tanong pa nito.I let out a deep sigh, then glanced at him again. Tinarayan ko ulit siya.“Nancy!”“Yes, Papa Midas?”Oh! His name is Midas?“Siya ba ang sinasabi mong naghahanap ng magpapanggap na boyfriend niya?”Naglakad naman si Madam Nancy palapit sa kaniya. Malawak ang pagkakangiti nito. “Oo. Siya nga ang sinasabi ko sa ’yong kliyente ko na naghahanap ng lalaking magpapanggap na boyfriend niya.”Yumuko siya at kinuha ang baso na nasa center table na gawa sa kahoy. Inisang lagok niya ang natitir
I RELEASED with a deep breath after looking at the wristwatch I was wearing. It’s already six in the evening. Madilim na rin ang buong paligid. Nakaupo lang ako sa mahabang upuan na nasa gilid ng talyer. I’ve been waiting here for Midas to finish his work, pero sa tingin ko ay sinadya yata ng lalaking iyon na tagalan ang trabaho niya para abutin ako ng gabi rito at hindi ko siya makausap. God! Did I make the right decision? I wasted my time here just to wait for him and talk to him. Is this the right decision for me to hire him to pretend to be my boyfriend? Oh! “Aba! Hindi ka talaga umalis, a!” I looked at him when I heard his voice. Sinuyod ko siya ng tingin mula ulo hanggang paa. Ang suot niyang sky blue stripes na polo na halatang pinunit lang ang manggas ay ang dumi na. Maraming dumikit doon na grasa at punit din ang sa may bandang tiyan niya kaya nakita ko ang abs niya.Oh, shit! Seriously, Jass Anne? Iyon talaga ang nakita mo?Tapos ang pantalon niyang maong na kupas ay madu
“PASOK!”I was just standing in front of the door of his house, hesitating whether to go in or just back off and leave. I’m a little nervous. Hindi pa rin maalis sa isip ko ang... What if he does something bad to me? What if... “Hindi ka papasok?”Muli akong napatingin sa kaniya nang magsalita siya. Alright. His face looks sincere. I couldn’t see anything in his eyes that he was planning to do something bad.I sighed, then I put my bag on my shoulder and sauntered into his house. Wow! In fairness. Contrary to what I expected about his house. I mean, they live in a squatters area, so what I was thinking while we were going here was that his house was messy, and... Stinky. Something like that.Oh! I’m sorry, dear God, if I was too judgmental towards him. His living room was small, but there was a sofa seat. There is also a TV with an old design. Hindi makalat. Lalo pa at iilang gamit at display lang mayroon siya roon. I only saw one room and then I saw his dining table and the sink
“HERE’S your snacks, wife!”Nakangiting lumingon ako kay Midas nang marinig ko ang boses niya. I was sitting pretty in the sofa na nasa loob ng gazebo. Nagbabasa ako ng magazine habang binabantayan ko ang ang second baby namin ni Midas na three years old na at masarap ang pagkakatulog sa crib na nasa tabi lang din ng sofa na inuupuan ko. Samantalang tinatanaw ko naman sa garden si Paddy, ang panganay namin. Nakikipaglaro ito sa anak nina Crandall at Portia na si Link. Oh, well, noon pa man ay silang dalawa na talaga ang magkalaro dahil tuwing linggo ay sinusundo ko sa bahay nina Portia ang anak nila ni Crandall para may kalaro si Paddy. At hanggang ngayon ay iyon pa rin ang bonding nilang dalawa. Mas matanda ng tatlong taon si Link kaysa kay Paddy kaya natutuwa ako na strong ang bonding at relationship na nabuo sa pagitan nilang dalawa. Natutuwa ako na nagkaroon ng kuya ang anak ko sa katauhan ng anak ni Portia.“Thank you so much, daddy!” Ngumuso ako sa kaniya kaya yumuko naman siya
NANGINGINIG ang buong katawan ko at ang mga luha ko ay patuloy pa rin sa pagpatak. Mahigpit pa rin akong nakahawak sa likod ng front seat at ang isang kamay ko ay nakahawak din sa tiyan ko. Mayamaya, narinig ko ang malakas na pagsigaw ni Lailani maging ang pagliko ng kotse. “I hate you, Jass Anne! I really hate you!” Narinig ko ang malakas na iyak nito at sunod-sunod na pinaghahampas ang manibela. At kahit labis pa rin akong natatakot dahil sa nangyari, dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. At nang makita kong nakahinto na sa gilid ng kalsada ang sasakyan at wala na sa harapan namin ang paparating na truck, hindi ko na napigilan ang mapahagulhol. Oh, God! Ang akala ko ay ito na ang huling araw ko sa mundo. Akala ko ay ibabangga talaga ni Lailani ang kotse sa truck. “I want to kill you and your baby, Jass Anne. Para maramdaman ni Midas kung ano ang sakit na naramdaman ko nang mawala sa akin si Wigo. But... I’m not as bad as you think.” Tumatangis na saad nito.“H-Hindi ako ang
“OH, I MISSED YOU, HIJA!”Napangiti ako nang malapad habang yakap-yakap ako ni Sir Leon. Isinama ako ni Midas sa bahay ng parents niya dahil kakauwi lang ngayong araw dito sa Pilipinas ang papa niya matapos ang mahigit dalawang buwan na pagpapagamot nito sa Amerika. “Na-miss ko rin po kayo, Sir Leon.”Pinakawalan ako nito mula sa mahigpit na yakap at pagkuwa’y hinawakan ang magkabilang pisngi ko at hinalikan ako roon. “You should start calling me papa because you and Midas are about to get married.”“Right, mahal ko,” wika ni Midas sa akin nang tumabi ako sa kaniya sa pagkakaupo sa mahabang sofa.“And do you remember before, kinukulit kitang makipag-date sa isa sa mga anak ko?” tanong nito. Oh, yeah! Noon. I can’t remember how many times Sir Leon told me to accept his offer to me to date his son because he said he wanted me to be his daughter-in-law.“You did, Pa?” kunot ang noo na tanong ni Midas sa papa niya.Bahagya namang tumawa ang matanda at pagkuwa’y umupo ito sa sofa. “I rea
DESPITE the many challenges that arose between Midas and I; in our relationship… But here we are. We’re happy together. I can’t count how many times I’ve silently thanked God for the happiness He gave Midas and me. And I still can’t believe, after all these trials, sa proposal of marriage pa rin kami mauuwi. Although nabanggit na ni Lolo sa amin ni Midas ang tungkol sa pagpapakasal namin bago pa raw lumaki ang tiyan ko, but I still couldn’t stop myself from feeling so much joy and excitement when Midas proposed to me earlier. Nag-uumapaw pa rin ang kaligayahan sa puso ko sa mga sandaling ito.Nakahiga kami ni Midas airbed na nasa loob ng malaking tent na itinayo niya kanina rito sa bandang dulo ng beach. Tapos na kaming mag-dinner. Tapos na siyang uminom ng kape habang ako naman ay ipinagtimpla niya ng gatas. Nakaunan ako sa braso niya habang nakayakap sa kaniya ang isang braso ko. Madilim na ang buong paligid kaya mas lalong lumamig ang hangin. Pero hindi ko naman iyon masiyadong pin
“OH! This is so beautiful, babe!” nakangiting sabi ko kay Midas habang nakatanaw ako sa malawak at kulay asul na karagatan. Ang buhok kong nakalugay ay bahagyang isinasayaw ng hangin. I was sitting in the wheelchair while Midas was standing behind me. But later, he knelt down next to me. He smiled at me and held my hands. “Do you like it, mahal ko?”Tumango ako habang matamis ang ngiti sa mga labi kong tumitig sa kaniya. It’s been two days simula nang makalabas ako sa ospital at umuwi kami sa condo unit ni Midas. And now dinala naman niya ako rito sa private resort na pag-aari nila. Ang beach kung saan niya ako dinala noon para mag-coffee date kami at kung saan ko siya sinagot para maging boyfriend ko. We are now on the balcony of the rest house and we are both happy as we look at the peaceful ocean. Nag-suggest si Caspian na dapat ay lagi akong lumanghap ng preskong hangin at umiwas na muna ako sa maingay na paligid para mas mapabilis ang pagbalik ng sigla ng katawan. So Midas deci
“I EXAMINED Jass Anne a while ago. And I didn’t see any problem with her. In just a few days, or maybe a couple of weeks, the wound on her stomach will heal completely. So, you have nothing to worry about, bro. She's totally fine. And tomorrow, we can remove the plaster cast from her leg,” wika ni Caspian habang nakatayo ito sa may paanan ng hospital bed kung saan ako nakahiga. Nakaupo naman sa tabi ko si Midas at hawak-hawak nito ang kanang kamay ko.Mayamaya, lumingon siya sa akin at matamis na ngumiti. Ginawaran niya rin ng halik ang noo ko. “I’m so happy now that she’s okay.”“And I can’t wait to get home, babe. I mean, I’ve been here in the hospital for over a month. I’m looking forward to going home, resting, and avoiding the scent of any medication.”Bahagyang natawa ng pagak sina Midas at Caspian dahil sa sinabi ko.“Well, I’m not new to hearing such complaints. Almost all my patients here tell me the same thing,” ani nito. “So, paano. Iiwan ko na muna kayo rito. I know you mi
“N-NO!” Umiling-iling siya at dahan-dahang humakbang palapit sa hospital bed habang sunod-sunod na pumapatak ang kaniyang mga luha. Hindi totoo ito! Hindi totoong wala na si Jass Anne! He’s only dreaming right now! This can’t be real. Nang mga sandaling mahawakan niya ang hospital bed, bigla niyang naramdaman ang labis na panghihina ng kaniyang mga tuhod at napahagulhol na siya. “No! No! No, Jass Anne! You can’t do this to me, Mahal ko. P-Please you can’t do this to me.”“Sixto, anak!”“Ma! Why? This is not real, Ma. Jass Anne can’t leave me.” Kahit walang sapat na lakas, pinilit niyang yakapin ang malamig na bangkay ng dalaga. “Jass Anne! You promised me hindi mo ako iiwan. Ang sabi mo lalaban ka. Pero bakit sumuko ka na, mahal ko? You can’t die, Jass Anne. Please! I’m sorry if iniwan kita rito kagabi. Please! Please, Jass Anne, I’m begging you.”“Sixto, calm down!”Naramdaman niya ang masuyong paghaplos ng palad ng kaniyang ina sa kaniyang likod.Calm down? Paano siya kakalma ngayon
“EVERYTHING will be okay! Trust me!”Banayad ngunit malalim na paghinga ang pinakawalan ni Midas sa ere nang tapikin siya sa kaniyang balikat ng kaniyang kapatid na si Coghlan, ang sumunod sa kaniya. Kauuwi lamang nito sa Pilipinas mula sa Germany. Mula sa airport, dumiretso agad ito sa ospital para bisitahin siya, lalo na si Jass Anne.“I’m still waiting for her to wake up, Coghlan.”“She’ll be okay. I know babalik din siya sa ’yo.”That’s what he’s been praying over and over for the past month. Yeah. It’s been a month since the accident happened to Jass Anne, since his girlfriend became comatose. But until now, she still hasn’t woken up. There is still no change in her condition. Pinanghihinaan man siya ng loob at tila nawawalan na ng pag-asa dahil walang progress na nangyayari sa sitwasyon ni Jass Anne, pero patuloy pa rin siyang umaasa at lumalaban para sa kaligtasan ng babaeng pinakamamhal niya. Hanggat hindi sumusuko si Jass Anne, lalaban siya, maghihintay at aasa na gagaling di
NANG makita ni Midas na bumukas ang pinto ng ER, kaagad siyang napatayo sa kaniyang puwesto at naglakad palapit kay Caspian. “Bro, h-how was my girlfriend?” tanong niya. Hindi pa nawawala ang labis na pag-aalala niya para sa nobya. Malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni Caspian sa ere at pagkuwa’y tinapik siya sa kaniyang balikat. “Magiging honest lang ako sa mga sasabihin ko sa ’yo ngayon, Midas,” wika nito.Pakiramdam niya, ang kaba at takot na kaniyang nararamdaman kanina ay mas lalong tumindi dahil sa sinabi ni Caspian sa kaniya.“She’s... She’s fine, right?”“Medyo kritikal ang lagay ni Jass Anne ngayon.”Wala sa sariling napatiim bagang siya kasabay niyon ang pagkuyom nang mariin ng kaniyang mga kamao. Pakiramdam niya, huminto bigla ang malakas na pagkabog ng kaniyang puso. Kritikal? What will happen to his girlfriend now that her condition is critical? He can’t lose Jass Anne dahil hindi niya kakayanin kapag nangyari ’yon. She has to survive, no matter what. Naramdam