CHAPTER 2

“CAN WE TALK, MA?” tanong ko kay mama nang pagkapasok ko sa kusina ay nadatnan ko itong nakaupo sa may dining table at umiinom ng tea nito. When she drinks tea, I know she’s thinking about something again and can’t fall asleep early.

Mama didn’t bother to look at me, but she let out a deep sigh kaya naglakad ako palapit sa kitchen counter at nagtimpla muna ng gatas ko because I still can’t sleep. I’m still thinking about what Lailani and I talked about earlier. But now I have made up my mind. I will try her suggestion to see if it works.

Pagkatapos kong magtimpla ng gatas ko, umupo rin ako sa silyang nasa kabilang kabisera.

“Concerning what you would like me to do,” sabi ko.

Dahan-dahang tumingin sa akin si mama. Pero hindi pa rin nagbabago ang seryosong hitsura ng mukha nito.

“Papayag na po ako,” sabi ko. “Pero may hihilingin po ako sa inyo.”

Nangunot ang noo nito. “Ano?” tanong nito.

“Makikipag-date po ako and then I’m going to get married so I can get an inheritance from lolo kagaya sa gusto mong mangyari. But I want to be the one who decides who I can date. I mean, para makilatis ko muna kung magkakasundo ba kami bago kami ikasal.”

Unti-unti ko naman nakita ang pagsilay ng ngiti sa mga labi ni mama. “Are you sure?” paniniguradong tanong nito.

“Kung hindi n’yo naman po ako kikibuin at kakausapin buong buhay natin, I’m sure, Ma.”

“Okay fine. Kung iyon ang gusto mo.”

“It’s a deal, mama. Maybe later you will interfere with my plans again,” sabi ko. “Don’t worry, I’ll make sure that lolo won’t know what we did.”

“Do whaterver you want to do, Jass Anne. Basta huwag mo lang tagalan.”

Bumuntong hininga na lamang ako dahil sa sinabi ni mama.

“BAKIT DITO tayo nagpunta, Lailani?” I asked, frowning as we entered a bar. The whole place was very noisy because of the loud music and the noise of people dancing on the dance floor.

“Dito makikipagkita ang kaibigan kong magbibigay sa atin ng lalaking babayaran mo para magpanggap na boyfriend mo,” malakas na wika nito saka ako hinila sa kamay hanggang sa makalapit kami sa bar counter.

“Bakit dito pa? Puwede naman sa ibang lugar?” tanong ko pa ulit nang umupo na ako sa high chair. “Ang ingay-ingay rito, Lailani.”

“Ano ka ba, bes! Mas okay nga rito kasi marami tayong makikitang guwapo. I mean, look around, o! Ang daming hotties at papa-licious.” Ngumisi pa ito habang inililibot ang paningin sa buong paligid. “Baka hindi for fake relationship ang mahanap mo rito. Baka nandito na ang true love mo.”

Napairap ako dahil sa sinabi nito at wala sa sariling napabuntong hininga na lamang nang malalim. Sinasabi ko na nga ba, e! Lalaki lang din ang wala kay Lailani. But I didn’t complain to her. We’re here, so there’s nothing I can do.

“Anong oras ba dadating ang kaibigan mo?” tanong ko ulit.

Tiningnan naman nito ang suot na wristwatch. “In thirty minutes nandito na siya,” sagot nito. “Ano pala ang gusto mong inumin, bes?”

“Peachy keen is fine,” sabi ko.

Kaagad naman itong sumenyas sa bartender na nasa dulo ng bar counter.

“A glass of peachy keen and mojito, please.”

“Right away, ma’am.”

“Teka lang at pupunta muna ako sa banyo,” mayamaya ay sabi ko.

“Sige, bes. Huwag ka lang magtagal at baka dumating na sila.”

Nang makatayo ako sa puwesto ko, kaagad akong naglakad upang tunguhin ang banyo. Kanina pa talaga ako naiihi. Pero hindi pa man ako nakakarating doon nang may dalawang lalaki naman ang humarang sa dadaanan ko.

“Hi, Miss! Wala ka bang kasama? Dito ka na muna sa amin.”

Biglang nangunot ang noo ko at tiningnan ko nang masama ang lalaki. “Excuse me. I need to go to the restroom.”

“Mamaya na, Miss. Dito ka na muna.”

Bigla akong naalerto nang hawakan ng isang lalaki ang braso ko. “Ano ba! Huwag mo nga akong hawakan,” sabi ko at mariin kong binawi rito ang braso ko.

“Oy, pare! Ito ang gusto ko! Palaban.”

May ibang tao rito banda sa may puwesto namin, pero wala naman silang pakialam sa ginagawa ng dalawang lalaking ito sa akin.

“I said don’t touch me!” galit na saad ko ulit nang hawakan din ng isang lalaki ang isang kamay ko.

“Halika ka na rito, Miss. Huwag ka ng magpakipot—”

“Huwag n’yong pilitin kung ayaw niyang sumama sa inyo, pare.”

I spun to the man who spoke. I saw him standing in the middle of the men’s restroom door. He is tall, has clean cut hair, and has a broad chest and muscular body. Even though I couldn’t really see his face because of the red light, I knew he was handsome, with thick eyebrows, a pointed nose, thin lips and a perfect jawline with a thin beard.

“Pare, huwag ka na mangialam dito. Kami ang nauna kay miss beautiful kaya humanap ka na lang ng ibang babae riyan,” wika ng isang lalaki na may hawak pa rin sa kamay ko.

He looked at the two men for a moment before he looked at me. Hindi ko maaninag nang maayos ang kaniyang mga mata.

Mayamaya, humugot siya nang malalim na paghinga at pinakawalan iyon sa ere. Namulsa pa siya. “Kung hindi mo siya bibitawan, magkakagulo tayo rito,” sabi niya.

“Sabing huwag ka na mangialam dito sa amin, pare!” galit na saad naman ng isa pang lalaki at kaagad na lumapit sa kaniya.

Pero hindi pa man nakakaamba ng suntok ang kasama ng lalaking may hawak sa kamay ko, he kicked him in the stomach so hard that he fell to the floor and hit his head hard on the wall, causing him to lose consciousness suddenly. Ang lalaking may hawak naman sa akin ay biglang nakadama ng takot kaya binitawan ako nito at nagmamadaling tumakbo palayo.

Napahawak naman ako sa palapulsuhan kong medyo nasaktan dahil sa lalaking iyon. Napalunok pa ako nang sulyapan ko ulit ang lalaking tumulong sa akin.

“T-Thank you,” nauutal na sabi ko.

Seryoso ang mukhang tumitig siya sa akin at pagkuwa’y sinuyod niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa.

I am wearing a black ruched spaghetti strap bodycon dress. Because of this dress, my beautiful body curves are accentuated and kitang-kita rin ang bilogan, makinis at mahaba kong mga hita. My five feet and five inches height increased a bit because of the sexy black three inches stiletto heels I was wearing. Hinayaan ko lang na nakalugay ang black wavy hair ko na lampas sa ibaba ng balikat ko ang haba.

“Sa susunod, kung magpupunta ka sa mga ganitong lugar, pumili ka nang mas maayos na damit na susuotin mo, Miss. Hindi porket bar ang pupuntahan mo ay magsusuot ka na ng ganiyan kaikse at eskandulasang damit. At kapag nabastos ka, ikaw ang kawawa.”

Napamaang ako bigla dahil sa mga sinabi niya. At nang tumalikod siya agad at naglakad palayo, I couldn’t do anything but follow him with my gaze.

Napatingin ako sa suot ko. What’s wrong with my dress? Aba! At hindi naman ako nanghingi sa kaniya ng tulong, a! At nagpasalamat na nga ako, tapos siya pa ang magagalit?

I just sighed and shook my head as I hurriedly went to the bathroom because I really needed to pee.

“BAKIT ang tagal mo, bes?” nagtatakang tanong sa akin ni Lailani nang makabalik na ako sa bar counter.

“Come on, Lai. Let’s go home,” sa halip ay sabi ko nang kunin ko sa ibabaw ng counter ang bag ko.

“What?” tanong pa nito. “Pero, bes, kakarating lang natin. Mamaya pa dadating ang—”

“We need to go home. Hindi na natin kailangang hintayin ang kaibigan mo,” wika ko kaya naputol ang pagsasalita nito.

“But—”

“Kung ayaw mong umuwi, bahala ka! Riyan ka na lang.” Kaagad akong tumalikod at naglakad na palayo sa bar counter hanggang sa makalabas ako sa bar na iyon.

“Bes, wait lang!”

Narinig ko si Lailani na nagmamadaling sumunod sa akin.

“Bakit ba bigla kang uuwi?”

“May nambastos sa akin doon, Lailani. So let’s go home na lang. Siguro sa ibang araw na lang tayo makipagkita sa kaibigan mo.” Pagkasabi ko niyon ay kaagad kong binuksan ang pinto sa driver’s seat at lumulan ako roon. Wala na rin naman nagawa si Lailani kun’di ang sumakay sa front seat.