Chapter 4: The Weight of Truth

Nanghihinang iminulat ni Emy ang kanyang mga mata. At saka tiningnan ang kabuuan ng silid. Hanggang sa makilala niya ang mapuputing dingding, ang mga aparatong medikal, at ang amoy ng antiseptiko — nasa ospital siya. Agad siyang bumangon ngunit agad ding bumagsak pabalik sa kama dulot ng bigat at panghihina ng kanyang katawan.

“Argh…” naiungol niya.

Walang ibang tao sa silid maliban sa kanya. Walang kaibigan, walang pamilya, at higit sa lahat, wala si Ricardo. Hindi niya maiwasang maluha nang maalala ang mga sinabi ng nobyo.

“Ganun lang ba ‘yon? For how many years, makikipaghiwalay siya nang walang eksaktong dahilan?” mga tanong sa kanyang isipan na gusto niyang mabigyan ng kasagutan.

Sa pagitan ng kanyang panghihina at pagkalito, narinig niya ang mga salitang nagmumula sa TV: "Breaking News!". Agad siyang napabaling sa screen.

Nakita niya ang malapad na ngiti ng isang groom habang inaayos ang kanyang tuxedo. Agad niyang nakilala ang mukha. 

“Ricardo?” naisambit niya. Si Ricardo—ang lalaking kanyang minahal at inakala niyang makakasama habang buhay. Pero napakunot  na lamang ang kanyang noo ng hindi Ricardo pangalan na ipinakilala ng reporter. Sa halip, tumambad sa screen ang pangalan na tila isang suntok sa kanyang dibdib: Richard Buencamino.

"Si Ricardo... si Richard Buencamino..." bulong niya sa sarili, na tila hindi pa rin makapaniwala sa nakita.

Ang lalaking minamahal ay nakikita niya live na ikinakasal sa iba. At ang bride nito ay ang sikat na modelo. Si Jenny Tan, na pumapangalawa ang pamiya sa pinakamayamang angkan. Biglang dumaloy ang mga luha ni Emy. Ang lalaking minahal niya ng buong puso, ay nagpakasal sa ibang babae. Hindi niya alam kung ano ang nararapat niyang maramdaman—galit, sakit, o pagkabigo. Para siyang sinaksak ng paulit-ulit sa dibdib, at sa bawat tusok, mas lalong sumasakit.

Pinilit niyang bumangon muli, nanginginig na kinuha ang remote na nakapatong lang sa lamesa na katabi ng hinihigaang kama at pinatay ang telebisyon. Ngunit kahit hindi na naririnig ang coverage, malinaw pa rin sa kanyang isipan ang bawat imahe. Ang ngiti ni Ricardo habang nakatayo sa harap ng altar. 

Hindi niya mapigilang magtanong sa sarili: "Bakit hindi niya sinabi ang totoo? Bakit kailangan niyang itago ang lahat ng ito sa akin?". Nagbalik sa kanyang alaala ang lahat ng mga sinabi nito noong gabing iyon sa park, kung paanong ang mga salitang tila paalam ay naging totoo. Nagkaroon ng bagong kahulugan ang bawat salita.

“Hindi man tayo tatandang magkasama…”

Narinig niyang bumukas ang pinto. At iniluwa doon ang kanyangkaibigan, kasama ang isang doktor. Agad niyang napansin ang name tag ng doktor—isang OB-GYN. Nagtaka siya. Bakit kasama ni Cherry ang isang OB-GYN?

 “Emy, kamusta ka? Anong nararamdaman mo? Bakit ka umiiyak?” tarantang ani Cherry, at agad siyang nilapitan saka niyakap.

“Si Richard…”

Hindi alam ni Emy kung paano sasagutin ang tanong ng kaibigan. Lalong dumami ang mga katanungan sa kanyang isip. Bakit OB-GYN? Ano ang dahilan? Hindi ba’t siya’y nadala sa ospital dahil sa stress? O may mas malalim na dahilan?

 “Miss Emy, ako nga pala si Dr. Alcantara. Nasa ospital ka ngayon dahil nawalan ka ng malay. Nag-undergo ka rin ng ilang tests habang nakatulog ka, at may mga resulta na kaming nakuha.”

Napakagat-labi si Emy, kinakabahan sa susunod na maririnig.

“Positive ka sa pagbubuntis, Miss Emy,” malumanay ngunit malinaw na pahayag ng doktor.

Nanlaki ang mga mata ni Emy. Tila biglang huminto ang mundo sa kanyang paligid. Buntis siya? Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang maramdaman—kagalakan ba o takot? Pagmamahal ba o pagkamuhi? Higit sa lahat, paano ito mangyayari ngayon na wala na si Ricardo sa tabi niya?

"Buntis?" halos pabulong niyang tanong, hindi pa rin makapaniwala.

Tumango si Cherry, hawak-hawak ang kanyang kamay. “Yes, Emy. At kailangan mong magpahinga at alagaan ang sarili mo. Ngayon, mas kailangan mo na maging malakas, hindi lang para sa'yo, kundi para rin sa baby mo.”

"Pero paano, Cherry? Paano ko haharapin 'to mag-isa? Umalis na si Ricardo... o Richard... Wala na siya. Iniwan na niya ako," nanghihinang tugon ni Emy, habang tuluyan nang dumaloy ang mga luha sa kanyang mga mata.

 “Emy, nandito ako. Don't worry, Hindi kita iiwan. Kahit anong mangyari, susuportahan kita. Alam kong mahirap ang pinagdadaanan mo, pero hindi ka nag-iisa.” Saad ng kaibigan, na puno ng senseridad ang boses.

Habang yakap siya ni Cherry, hindi pa rin maalis sa isip ni Emy ang mga imahe ng kasal na napanood niya sa TV. Si Ricardo, o Richard, ang lalaking kanyang minahal, ay wala na. Ngunit ang masakit, hindi lang ang pagkawala niya—kundi ang lihim na kanyang itinago, ang kasinungalingang ipinagpatuloy.

Pagkatapos ng ilang sandali, bumitiw si Cherry at tiningnan si Emy nang diretso sa mata. “Emy, kailangan mo na ngayong magdesisyon. Hindi na para kay Ricardo o sa kahit na sino, kundi para sa sarili mo at sa baby mo. Kaya mo 'to. Malalampasan mo rin 'to.”

Malalim na buntonghininga ang pinakawalan ni Emy. Alam niyang mahirap, ngunit sa kabila ng lahat, may isang bagay siyang dapat ipaglaban ngayon—ang kanyang anak.