Chapter 1
Rhian POV "Drew! Natatakot ako. Pwede naman huwag muna nating gawin to diba! Siguro pagkasal na tayo at handa na ako!" sabi ko sa aking nobyo. Ngunit mukhang hindi talaga ito paawat dahil hinihimas-himas na n'ya ang dalawa kong susò at pinipisil-pisil pa niya ang korona nito. Sa totoo lang unti-unting ng umiinit ang aking pakiramdam at may kung anong kakaibang bagay na nabubuhay sa aking himaymay sa kanyang ginagawa sa aking katawan. Actually mahalagang araw namin ngayon. Nagsi-celebrate kami ng aming unang anibersaryo. Ngunit hindi pa ako handa na ibigay o isuko sa kanya ang aking pagkababae. Pero paano kung hindi ko ibinigay sa kanya ang nais niya at hiwalayan ako? Ano ba ang tamang gawin?' tanong ko sa aking isipan. Naguguluhan ako at nahahati ang nararamdaman ko. "Shhhhh! Isipin mo na lang na ito ang regalo mo sa akin sa unang anibersaryo natin, babe," sabi nya sa akin habang hinahalik-halikan ang aking tainga at leeg saka dinidilaan ang aking panga na siyang naghahatid ng kiliti sa akin. "Pero! Paano kung, kung mabunt—...ohhh.." hindi na ko naituloy ang nais sabihin dahil sa ungol na kumawala sa aking bibig nang bigla nitong s******n ang leeg ko. Bahagya akong nahiya sa aking pag ungol dahil narinig ko mula dito ang mahinang pagtawa niya. "Alam mo naman na nag-aaral pa ako at may part-time job pa ako di ba?" sambit ko rito upang pagtakpan ang aking pagkapahiya dala ng pag ungol ko. "Wag kang mag-alala dahil kung magbunga man ang ating gagawin pangako ko sa'yo na pananagutan kita kahit anong mangyari," sabi nya sa akin. Dahil mahal ko sya ay pumayag ako sa kanyang gagawin at pinanghawakan ko ang kanyang pangako. Noong una ay ramdam ko ang sakit na parang hinihiwa ako sa gitna, pero hindi nagtagal ay naplitan ito ng kakaibang sarap na hindi ko maipaliwanag. "Ahhh..... Ohhh..." tanging ungol ko habang nilalasap ang sarap ng kanyang pagbayo sa ngayon ay madulas ko ng lagusan. "Ohhh... shit... It feels so good. Damn, you're so fucking tight baby, you're squeezing my dick," ungol nito na may kkasamang pagmumura habang gumagalaw sa aking ibabaw. Para itong isang taong adik sa isang sèx at ngayon lang ulit ito nakatikim. Hanggang sa tila may kakaibang tensyon na namumuo sa aking puson at may kanu anong gustong lumabas na hindi ko alam. "Drew, sandali na iihi ako," sambit ko rito pero hindi talaga ito nagpaawat. Mabilis itong nag labas masok sa aking kweba na parang walang naririnig sa sinabi ko. Hanggang sa huminto ito sa pagbayo sa akin. Akala ko pinapayagan nya na akong pumunta sa banyo upang umihi pero bigla na lang itong lumuhod sa aking paanan at sinunggaban ang naglalaway kong hiyas dahilan upang mapa arko ang aking likod at mapa ungol ako ng malakas. Hindi ko alam kung saan ko ipapaling ang aking ulo, dahil sa ibayong sarap ang aking nararamdaman dulo't ng kan'yang dila at daliri sa aking gitna. Para itong kumakain ng isang ice-cream at sarap-sarap itong dumidila sa aking gitna. Habang ang dalawang daliri naman nito ay busy sa paglabas masok sa masikip ko pa ring butas. Walang kasing sarap ang ginagawang pagdila at pag finger ni Drew sa pagkababae ko. Kaya hindi ko na mapigilan ang mapa ungol ng malakas. Halos tumitirik na ang mata ko sa sarap ng kanyang ginagawa lalo na nun s******n niya ang nakausli kong kuntil. Na siyang halos panawan ako ng ulirat sa sarap. "Hmmmm, you like it?" tanong n'ya sa akin habang may ngiti sa labi nito saka dinilaan ang sariling labi. Tatayo na sana ako pero pinigilan n'ya ako saka pinatalikod at pinatuwad ng bahagya. Kahit nagtataka ako kung ano ang gagawin n'ya ay sinunod ko na lamang ito. Pero nanlaki ang aking mga mata ng bigla na lang kinain ulit ni Andrew ang aking pechay. "Ohh.... Ahhh..." tanging ungol ko rito hanggang tumayo ito saka pinasok ang kanyang pagkalalaki sa akin dahilan upang sabay kaming mapa ungol. Sagad na sagad n'ya itong ibinaon sa aking lagusan, hanggang bumilis na kanyang paglabas masok mula sa aking likuran. "Ughhh shit, you're so fucking tight, Rhian. You're mine from now on and no one will own you, but me," ungol niyo habang kumakabayo sa aking likod. Hanggang pareho kaming umuungol sa sarap at sabay na narating ang sukdulan. Hindi lang isa kundi limang beses nya akong inangkin ng paulit-ulit. Kaya kina-umagahan ay parang binugbog ang katawan ko hindi ko masyadong maigalaw ng maayos. Kaya nag pasya kaming bukas na lang kami uuwi. Lumipas ang isang buwan mula ng may nagyayari sa aming ng nobyo ko ay hindi ko na ito makita pa ang masaklap ay nabalitaan ko na lang na ikakasal na pala ito sa isang modelo. Napaka sakit ang aking nararamdaman hanggang hinimatay ako sa loob ng campus kung saan ako ng aaral. Doon ko nalamang buntis na pala ako ng isang buwan. Kaya nag lakas loob akong puntahan ito sa kanyang condo upang sabihin nagdadalang-tao ako. Akala ko ay matutuwa sya sa aking sasabihin hindi pala. Mas masakit pinagmukha nya akong tanga at uto-uto sa harap ng kan'yang mga kaibigan nasa loob ng condo n'ya. "Ito kunin mo," sabi nya sa akin. "Para saan `to?" tanong ko dito. "Bayad `yan sa iyong pagkababae at ito," sabay bigay nya sa akin ng isa pang pera. "Buddy, tama na. Wag mo naman masyadong saktan ang damdamin ng iyong kasintahan," dinig ko mula sa kan'yang kaibigan pero ang iba ay nagtawanan lang sila na parang nasiyahan pa silang nakitang nasasaktan ako. Ngunit sadyang masama lang talaga ang ugali ng aking minahal. Dahilan upang binigyan nya ulit ako ng pera na may pang-insultong mananalita. "Ipalaglag mo ang bata, dahil hindi ikaw ang nais kong magdala sa aking binhi," sabi nya sa akin kaya mas lalo akong nasaktan dahil sa kanyang sinabi, agad kong kinuha ang pera sa kan'yang mga kamay kaya nagsitawanan ang kan'yang mga kaibigan pati ang mga babaeng kasama nila. Pero agad ko ding binato sa kan'yang pag-mumukha ang mga ito. Dahilan upang mapa singhap ang mga nakakita sa aking ginawa. Sabay sampal sa kanyang matigas na pagmumukha at kasing kapal ng perang binigay n'ya sa akin. "Wala kang kwentang lalake, wala kang bayag! sa'yo na ang pera mo, ito ang tandaan mo oras mag kruz ang ating landas muli. Pagbabayaran mo ang ginawa mong pag-abandona sa amin," sabi ko dito saka umalis sa kanyang harapan. Labis akong naawa sa aking sarili lalo na ang munting anghel nasa aking tyan. 'Sorry anak kung kinangkang ipalaglag ka ng iyong aman walang kwenta. Hayaan mo andito lang Mommy handang protektahan ka kahit anong mangyayari at mamahalin kita ng lubos,' sabi ko habang hinihimas ko ang aking impis na tyan.Chapter 2Na pag-pasyahan kong umuwi muna sa aming bahay. Pagdating ko doon ay isang malakas na sampal ang aking natanggap sa aking Ina.Masakit sa akin ng pati ang aking mga magulang ay itinatakwil ako, dahil malas raw ako sa aming pamilya. Maraming mga masasamang salita ang aking natatanggap sa aking magulang kahit ang aking sariling kapatid na babae ay ganoon rin. "Layas! malandi ka, iba ka talaga sa iyong kapatid, ipokrita!" sabi ng aking Ina pagkatapos nya akong sampalin. "Malas ka talaga sa pamilya na to pok-pok ka!" sabi naman sa aking Ama. "Naka malas-malas ang pamilyang ito ng dumating ka sa buhay namin!" sabi din sa aking matatandang kapatid. "Wala kaming anak na malandi, pok-pok at higit sa lahat walang kwentang anak!" sabi ulit ng aking Ina. "Ma, Pa!" tanging sambit ko sa kanila. "Mula noong nagkaroon ako ng tamang pag-iisip, ni minsan ay hindi ko lubos maisip kung bakit n'yo ako laging minamaltrato," sabi ko habang humihikbi. "Ngayon ay gusto ko ang inyong kalinga at
Chapter 3 LAST, last day ko na ngayon dito sa hospital kung kaya ay masaya kaming nag ku-kwentuhan sa naging personal nurse ko. Hindi ko na kailangan pang kumuha ng visa dahil si Mommy na ang bahala sa lahat, may inutusan itong tao upang kunin ang mga kailangan ko pati ang form ko sa paaralan kung saan ako ng aaral ng BUSINESS ADMINISTRATION at last ko na sana ngayon pasukan at ga-graduate na ako. Mabilis nakuha ang mga kailangan ko at ang personal kung damit ay bibilhan rin ako, kaya lubos akong nagpapasalamat sa kan'yang kabutihang loob. Ngayon ang araw pag-alis namin patungo sa USA kung saan ako magsimula muli. Kaya mula sa araw ngayon ay tuluyan na akong kinupkop ni Mommy Matilde, at tuluyan na n'ya akong inakong Anak. Kasalukuyang nasa daan kami papunta sa airport dahil ngayon araw ang aming pag-alis. Insaktong insakto ang aming pagdating dahil tinawag na ang aming flight kaya diretso ang aming paglalakad habang bitbit ng mga tauhan nito ang aming bagahe. Hanggang na ka pa
Chapter 4LUMILIPAS, ang mga buwan lalong lumalaki ang aking tyan pero hindi hadlang upang hindi ko ipag-papatuloy sa pag-aaralan, hindi hadlang ang aking pagbubuntis, thankfull nga ako dahil may mga naging kaklase ko kahit kaylan ay hindi nila ako hinusgahan, hanggang nagkaroon ako ng isang kaibigan, s'ya si Elaine Balandra Achaso, may half-pinay half-espanya. Palagi ko itong pinanggigilan dahil sa kanyang mukha. Mabait at malambing ito sa akin. Dito ko hinihingi ang mga pinaglilihian kung pagkain lalot na't ang kan'yang Ina ay mahilig mag luto ng mga kakain. Mabilis lumipas ang mga araw at buwan, ay graduation na namin kaya laking tuwa naming lahat dahil nalampasan ko ang mga pagsubok na dumating sa aming ng anak ko. Hindi biru ang mag-aaral kung mag dadalang tao ka lalo't kabuwanan mo na rin. "Congratulations to both of you, especially my daughter Rhian because despite your condition, you graduated suma cumlaude, we are all happy for your success, just keep going we are here rea
Chapter 5Rhian POVLUMIPAS, lumipas ang mga nagdaang taon, araw at buwan ay ganap na akong isang pinaka sikat ma model sa buong mundo. At ngayon ay sine-celebrate namin ang kaarawan ng aking prinsesa, prinsesa sa aming buhay. Si Mommy Matilde ang nag pangalan sa akin anak. Pinangalanan ito ni Mommy Matilde na Angie Suarez. Sa edad na 5 years old ay marami na itong ng achievement nakukuha nito sa paaralan. Matalino, masayahin, mabait, maganda at malambing. Hindi sa akin namana ang kanyang kagandahan, nagmana ito sa kanyang Ama. Kaya hindi ko maiwasang hindi ito ma-alala. Nagpapasalamat na lang ako sa Poong-Maykapal dahil kahit papaano ang may nama sa akin ay yung pagka-lambing at mabait. Well, dati `yun. Iwan ko lang ngayon dahil iba na si Rhian na dating inalipusta at laging mali sa mata ng dati kung magulang. Matagal ko ng pinatawad ito pero hindi na maibalik ang kanyang binasag n'yang pagmamahal ko sa kanya. Hanggang may nag offer sa akin na mag model sa kanilang damit, kahit n
Chapter 6 Andrew POV Andito ako ngayon sa loob ng sarili kong office, sa loob ng mahabang panahon paghahanap kay Rhian ay hanggang ngayon hindi ko pa rin ito mahanap. Lahat na inupahan kong private investigator ay walang maibigay na lead, dahil daw ay may humaharang sa kanilang kapang mag imbestiga para hindi makuha nila ang impormasyon na kailangan nila at mag tuturo kay Rhian. 'Ito na kaya ang kabayaran sa aking ginawa?" tanong ko sa aking isipan. "If yes! Sana man lang magkausap kami at malaman ko kung buhay ba ang aming anak,' dag-dag kong tanong sa akin sarili. "Sh*t," inis kong bigkas habang binato kong hawak na glass wine, dahilan upang magkadurog-durog ang baso at nagkalat ang laman dito. Kaya napa sabunot na lang ako sa aking buhok dahil sa galit ko sa sarili. Hanggang tinawag ko ang taga linis sa aking kompanya upang linisin ang basag na baso. Pagkatapos nitong linisin ay agad kong pinalabas agad, hanggang tumawag ang isa kong kaibigan kaya agad ko iyong sinagot. "
Chapter 7 KINABUKASAN, kinabukasan ay hindi ko alam kung paano ako na ka uwi sa mansyon namin, kahit palaisipan ang mga nangyayari ay pinagwalang bahala ko na lang hanggang na pag-disesyonan ko na lang pumasok sa banyo upang gawin ang morning routine ko. Hindi nag tagal ay agad rin natapos ang aking pagliligo. Pagkatapos kung ginawa ang morning routine ay agad akong lumabas sa aking silid upang pumunta sa kusina. Ngunit nasa kagitnaan ng hagdanan ay agad akong pinagalitan ng aking magaling na Ina. "Buti naman at gising kana!" sabi nga sa akin. "Ano bang ginawa mo sa iyong buhay huh!" dag-dag niyong sabi. Ngunit hindi ko lang ito sinagot kaya pinagpatuloy ko ang aking paglalakad. "Andrew!" tawag nito sa'kin pero dinedma ko lamang ito. "Kina ka-usap pa kita wag kang bastos. Saan ka pupunta kagabi? Ano ba kina kausap kita Kaya sumagot ka!" dag-dag nitong sabi sa akin pero hindi ko pa rin ito pinansin. Hanggang ngayon kasi ay masama pa rin ang loob ko dito, dahil ang kaiis
Chapter 8 Napantingin ako sa sinabi nya, mukhang napansin nito na hindi ako comfortable na kasama ko sila. Basi sa aking obserbasyon ay iba ito sa dalawang ginang na palaging binibida ang kanilang mga anak na babae ngumiti ako sa kanyang sinabi. Kaya agad akong excuse sa kanila bago ako umalis at pumunta sa may harden upang sagutin ang tawag sa aking kaibigan. "Hello?!" sagot ko dito sa tumawag walang iba kundi si Julius. "Buddy, free ka ba ngayon?" tanong nito sa akin. Napangiti ako dahil ito na ang pagkakataon makaalis dahil nais ko ring makaiwas sa aking Ina. "Yeah! Why?" tanong ko dito. "Puntahan mo ko dito sa INDAY'S BAR, wala kasi akong kasama ngayon," sabi nito saka nagbuntong hininga. Mukhang may problema atang hinahambing ang aking kaibigan kaya agad ko itong tinanong. "Do you have problems Julius?" tanong ko dito kaya lang nakarinig ako ng isang buntong-hininga ulit saka sinagot ang tanong ko. "Aish! Ang sakit Buddy," sabi nito sa akin na parang galing sa
Chapter 9 Rhian POV Habang nag aayos ako para sa paghahanap namin muli ni Andrew ay syang naman pumasok ang aking Anak habang namangha sa aking ayos. "OMG Mommy, you so gorgeous and sexy, know I wonder why so many men's wants to courting you. Even if you have a daughter," sabi sa aking anak. Ngumiti ako sa sinabi nito kaya agad konitong hinalikan sa pisngi saka nag pasalamat sa kanyang sinabi. "Ohhh! Thank you so much, my sweet and lovely baby Angie," sabi ko sa aking unica iha. "Oh wait me here Mom, I have something to put your hair," sabi nito saka nagamadaling umalis at pumunta sa sariling silid. Kahit nag tataka ako ay hinintay ko pa rin ito sa aking silid. Ilang sandali ay may dala na itong isang silver na hairclips at may design na paru-paro at may diamond sa bawat ditalye nito. "I made it," nahihiyang sabi nito. "And I hope you like it Mom." Saka ito nilagay sa aking kabilang side sa aking buhok. Sa subra ganda ay hindi ako nakapagsalita agad-agad. "Ang
Chapter 122 "Yung mga ancient artifacts po, Daddy. Ang dami pong interesting na bagay at kwento tungkol sa ating kasaysayan," sagot ni Gabriel, habang kumikislap ang mga mata. "Ang saya naman! Proud kami sa'yo, anak. Ang dami mong natututunan," sabi ni Angie, habang niyayakap din si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Salamat po, Daddy," sabi ni Gabriel, habang nakangiti. Habang nagkukwentuhan kami, napansin namin ang kambal na sina Danae at Daniel na abala sa kanilang mga drawings. "Wow, ang gaganda ng mga drawings niyo! Ano 'yan?" tanong ko, habang tinitingnan ang kanilang mga gawa. "Mommy, Daddy, ito po yung mga drawings namin ng mga bayani na natutunan namin sa school," sagot ni Danae, habang ipinapakita ang kanyang drawing. "Ang galing naman! Ang creative ninyo talaga," sabi ni Angie, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. Pagkatapos ng kwentuhan at pagpapakita ng mga gawa, nagdesisyon kaming maghanda ng espesyal na hapunan para sa buong pamilya. "Tara, mga anak, magluto t
Chapter 121 "Ang galing naman! Good luck sa presentation mo, anak. Alam kong magagawa mo 'yan nang mahusay," sabi ko, habang hinahaplos ang balikat ni Gabriel. "Salamat po, Daddy. Gagawin ko po ang best ko," sagot ni Gabriel, habang ngumiti. Pagkatapos ng almusal, hinatid namin ang mga bata sa school at nagtungo na kami ni Angie sa opisina. "Love, ready ka na ba para sa mga meetings natin ngayon?" tanong ko kay Angie habang nagmamaneho. "Oo, Love. Kailangan nating siguraduhin na maayos ang lahat at walang magiging problema," sagot ni Angie, habang tinitingnan ang mga notes niya. Pagdating namin sa opisina, sinalubong kami ni Mia. "Good morning, Ma'am Angie, Sir Rocky. Ready na po ang conference room para sa meeting natin," sabi ni Mia, habang inaayos ang mga dokumento. "Salamat, Mia. Tara na, Love. Let's get this day started," sabi ko, habang inaakay si Angie papunta sa conference room. Habang naglalakad kami papunta sa conference room, naramdaman ko ang excitement at det
Chapter 120 Rocky POV Pagpasok namin sa conference room, naroon na ang mga department heads at naghihintay. Agad kaming naupo at sinimulan ang meeting. "Good morning, everyone. Salamat sa inyong pagdating. Kailangan nating pag-usapan ang mga bagong security measures na ipapatupad natin," simula ni Angie, habang tinitingnan ang mga tauhan. "Unang-una, nais naming ipaalam na lahat ng access sa mga sensitibong dokumento ay lilimitahan na lamang sa mga authorized personnel. Kailangan din nating paigtingin ang monitoring at reporting ng mga activities sa ating sistema," dagdag ko, habang ipinapakita ang mga bagong patakaran sa projector. "Yes, Sir Rocky. Susundin po namin ang mga bagong patakaran. Mahalaga po talagang maprotektahan natin ang ating mga dokumento," sabi ni Mark, ang head ng IT department. "Salamat, Mark. At gusto rin naming ipaalam na bukas ang aming pintuan para sa anumang katanungan o concerns na mayroon kayo. Huwag kayong mag-atubiling lumapit sa amin," sabi ni A
Chapter 119 Angie POV Pagdating namin sa bahay, sinalubong kami ni Gabriel na may hawak na mga libro at notes. "Daddy, Mommy, salamat po at nandito na kayo. Kailangan ko po ng tulong sa project namin tungkol sa mga bayani," sabi ni Gabriel, habang excited na ipinapakita ang kanyang mga notes. "Sige, anak. Tulungan ka namin," sabi ko, habang inaayos ang mga gamit sa mesa. Habang nag-uusap kami tungkol sa mga bayani ng ating bansa, naramdaman ko ang saya at pagmamalasakit ni Gabriel sa kanyang proyekto. "Mommy, sino po ang paborito niyong bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan ako. "Marami akong paboritong bayani, anak. Pero isa sa mga hinahangaan ko talaga ay si Jose Rizal dahil sa kanyang talino at pagmamahal sa bayan," sagot ko, habang ngumingiti. "Wow, ang galing po niya. Paano naman po si Daddy? Sino po ang paborito niyang bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan si Rocky. "Si Andres Bonifacio, anak. Dahil sa kanyang tapang at determinasyon na ipaglaban ang kal
Chapter 118 Pagkatapos ng kwentuhan, hinalikan namin ang mga bata at siniguradong maayos ang kanilang pagkakahiga. "Goodnight, mga anak. Mahal na mahal namin kayo," sabi ko, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. "Goodnight, Mommy. Goodnight, Daddy. Mahal din namin kayo," sagot ng kambal na sina Danae at Daniel nang sabay-sabay, habang unti-unti nang pumipikit ang kanilang mga mata. Ang panganay naming anak na si Gabriel ay sumunod sa amin palabas ng kwarto. Maingat kaming lumabas upang hindi magising ang kanyang bunsong kambal na kapatid. Paglabas namin, tumingin si Gabriel sa amin at ngumiti. "Mommy, Daddy, salamat po sa kwento. Ang saya-saya po," sabi ni Gabriel, habang hinahawakan ang kamay ko. "You're welcome, anak. Alam mo, mahal na mahal ka namin," sabi ni Angie, habang niyayakap si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Mahal ko rin po kayo," sagot ni Gabriel, habang niyayakap si Angie. "Gabriel, magpahinga ka na rin ha? Mahaba ang araw mo bukas," sabi ko, habang hinahaplos ang
Chapter 117 Rocky POV Hindi ko maiwasang mabigla, dahil kauna-unahang pagkakataon ay nakita kong nagalit si Angie nang ganun. Pero buti na lang at naayos agad ang problema. Kaya ngayon, bumalik na siya sa kanyang malambing na boses at kalmado na ulit. "Love, salamat sa pag-intindi at suporta mo," sabi ko, habang tinitingnan siya. "Alam kong mahirap ang sitwasyon, pero natutuwa ako na nagawa nating ayusin ito ng magkasama." "Salamat din, Love. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ito kung wala ka," sagot ni Angie, habang hinahawakan ang kamay ko. Habang magkasama kami sa opisina, naramdaman ko ang bigat ng sitwasyon na unti-unting nawawala. Alam kong marami pa kaming kailangang gawin para masigurong ligtas at maayos ang lahat, pero masaya ako na nandito kami para sa isa't isa. "Love, kailangan nating siguraduhin na hindi na mauulit ang ganitong insidente. Kailangan nating magpatupad ng mas mahigpit na security measures at paigtingin ang komunikasyon sa mga tauhan," sabi ko, haba
Chapter 116 Angie POV Habang naghihintay kami ng mga department heads, sinubukan kong kalmahin ang sarili ko. Alam kong kailangan kong maging matatag para sa mga tauhan namin, pero hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot at pagkabahala. "Arnold, alam kong mahirap ang sitwasyon mo ngayon. Pero sana maging leksyon ito para sa iyo. Huwag mong hayaan na ang isang pagkakamali ay sirain ang buong buhay mo," sabi ni Rocky, habang tinitingnan si Arnold. "Salamat, Rocky. Natutunan ko na ang leksyon ko. Sana mapatawad ninyo ako," sagot ni Arnold, na halatang nagsisisi. "Arnold, alam kong mahirap ang pinagdadaanan mo. Pero gusto kong malaman mo na hindi namin intensyon na pahirapan ka. Kailangan lang naming siguraduhin na ligtas ang negosyo at ang mga tauhan namin," sabi ko, habang pinipilit na maging kalmado ang boses ko. "Pasensya na talaga, Angie. Alam kong mali ang ginawa ko," sagot ni Arnold, na halos maluha. "Arnold, ang importante ngayon ay natutunan mo ang leksyon. Sana sa susuno
Chapter 115 Rocky POV Habang papunta kami sa address ni Arnold, naramdaman ko ang tensyon sa loob ng sasakyan. Alam kong galit na galit si Angie, at kailangan kong maging kalmado para sa aming dalawa. "Love, kalma lang. Kakausapin natin siya ng maayos. Kailangan nating malaman ang totoo," sabi ko, habang hinahawakan ang kanyang kamay. "Alam ko, Love. Pero hindi ko maiwasang magalit. Sobrang importante ng mga dokumentong iyon," sagot ni Angie, habang pilit na pinapakalma ang sarili. Nang makarating kami sa address, nakita namin ang isang maliit na apartment building. Huminga ako nang malalim at tinapik si Angie sa balikat. "Love, nandito na tayo. Mag-ingat tayo," sabi ko, habang bumababa ng sasakyan. Pumunta kami sa unit na nakalista sa papel. Kumakatok ako nang marahan sa pinto. "Arnold Santos, nandiyan ka ba? Kami ito, sina Angie at Rocky. Kailangan ka naming makausap," sabi ko, habang hinihintay ang sagot mula sa loob. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto at lumabas si Arnold.
Chapter 114 "Love, mukhang ito na ang taong may kinalaman sa pagkawala ng mga dokumento," sabi ni Rocky, habang patuloy na pinapanood ang footage. Hindi ko inaalis ang aking mata sa monitor ng CCTV. "Oo nga, Love. Kailangan nating malaman kung sino siya at kung paano siya nakapasok dito," sagot ko, habang nararamdaman ang pagbalik ng galit. Ilang sandali pa, bumalik si Mia na may kasamang security guard. "Ma'am Angie, may report po na may isang bisita kahapon na hindi nakalista sa logbook. Mukhang ito po ang tao sa footage," sabi ni Mia, habang ipinapakita ang logbook. Hindi ko maiwasang maningkit ang aking mga matang tumingin sa pangalan naruon. "Tingnan natin," sabi ko, habang tinitingnan ang logbook. Nakita ko ang pangalan ng bisita, ngunit hindi ko pa rin siya kilala kaya hindi ko maiwasang mas lalong maningkit ang aking mga mata. "Mark, pakitawag ang HR at itanong kung may kilala silang tao na ito," utos ko dito na may madiing sabi, habang iniabot ang logbook sa kanya.