DINIG ko ang usapan ng mag ina sa labas ng aking kwarto. Malakas ang tinig nila kaya nagising ako. Mukhang nagtatalo ang mag ina. Binuksan ko ng bahagya ang pinto at nakinig. "Ma! si Lizzy ang girlfriend ko!" mataas ang boses ni Gerald. Waring hindi nito nagustuhan ang sinasabi ng ina dito, "kaya may karapatan siyang mag inarte!" "Sinisigawan mo ako ng dahil lang sa babaeng iyon? okay ka lang Gerald? nasa tamang katinuan ka ba?" sagot ni mommy Amanda. "Pati pg galang mo sa akin nakakalimutan mo na ng dahil sa babaeng iyon!" Ma, labas na si Lizzy sa kung ano man ang pinagtatalunan natin ngayon. Babae rin kayo, sana nauunawaan niyo ang damdamin niya!" gigil na sabi ni Gerald "Walang ginagawang masama sa inyo yung tao!" "Yan, yan na nga ba ang sinasabi ko. Naisip ko na to eh, na darating ang araw, aawayin mo ako at babastusin ng dahil sa babaeng iyon! Wala na talaga! Nabilog na ng babaeng iyon ang iyong ulo. Wala ka ng maririnig sa akin simula ngayon! Tandaan mo, kapag lumabas ka
Malalakas na katok ang pumukaw sa aking mahimbing na pagkakatulog. Bumalikwas ako ng bangon! Kinapa ko ang aking sarili. May suot akong damit. Hanggang sa pamaginip ay iniisip ko pang natitikman ko si Gerald? nababaliw na ata akong talaga. Tumayo ako upang alamin kung sino ang taong nasa pinto. "Mommy Amanda.." nakangiting bumungad sa akin ang aking biyenan. "Kumain na tayo, alas otso na ng gabi.." sabi niya sa akin. Nanlaki ang aking mga mata, ibig sabihin, halos limang oras pala akong nakatulog. Hindi ko akalaing makakatulog ako ng ganoon katagal. Dinalaw pa ako ng mainit na panaginip. "Mukhang malalim ang tulog mo ah. Nag aalala ng ako, kasi kanina pa ako dito eh," nakangiti si mommy Amanda sa akin, "bubuksan ko na sana ito using my duplicate key." "Sorry po, hindi ko rin po namalayan na nakatulog na po ako,"lumabas na ako ng tuluyan. May hain na sa lamesa. Ang mukha ni Gerald ay parang pinagsakluban ng langit at lupa. Nakahalukipkip ito na prang nag iisip. Napating
Hindi na ako nakatiis, nilapitan ko ang aking asawa na parang nag ienjoy makipagkwentuhan sa mga lalaking kasing edaran nito. "Kuya Gerald," una akong binati ni Russel, "ang sarap kausap nitong asawa mo." Ngumiti ako ng tipid at bahagyang tumango kay Russel. Tila ba may mga bagay na gusto kong itanong, ngunit pinilit kong magpaka-kalmado. "Ah, ganun ba?" sagot ko, sabay tapon ng tingin sa asawa kong parang masayang-masaya sa usapan. "Mukhang enjoy na enjoy nga kayo d'yan, ah." Nakita kong ngumiti ang aking asawa, halatang nag-eenjoy sa kanilang kwentuhan. Hindi ko maiwasang makaramdam ng konting kaba at selos, pero sinubukan kong kontrolin ang aking nararamdaman. Gusto kong malaman kung tungkol saan ang kanilang pinag-uusapan, pero ayokong magmukhang masyadong prangka o nag-aalala. "Anong topic niyo?" tanong ko, pilit na ngumiti habang hinihintay ang kanilang sagot. Ang aking batambatang asawa ay parang pinagkakaguluhan ng kanyang mga kasing edad. Hindi ko mawari kung bak
Nakauwi na kami ng Pilipinas, ngunit si kuya Gerald ay hindi pa rin masyadong kumikibo. Hindi naman kami makapag usap ng aking biyenan tungkol dito, sapagkat baka marinig niya kami. Paglapag ng eroplano, tahimik pa rin siya, hindi namin mawari kung bakit may toyo ito simula pa noong nasa Europe kami hanggang makarating kami ng Manila. "Mag babanyo lang ako, doon niyo ako hintayin sa may WENDY'S," hindi na niya kami naaalalang lingunin. Ngadiretso na siya sa banyo. "Anong problema ng asawa mo? alam mo ba, next week pa sana tayo uuwi, kaso ang anak ko, hindi na makapaghintay! may balak pa naman kaming magkakaibigan na manood ng fashion week." reklamo ni mommy Amanda, "hindi ko talaga maintindihan ang lalaking ito." "Hayaann niyo na po, matanda na kasi," napapangiti kong sabi. "Ano bang nangyari kagabi? kasi, pagpasok mo sa kwarto, hindi na rin siya lumabas.. magkatabi ba kayong natulog?" tanong niya sa akin. Bigla akong nag init at namula ang aking mga pisngi, 'naku, mommy, h
"Sino ang hindi makakapasok dito?" tanong ni Gerald sa babaeng mukhang manager sa airport. Nakakunot ang noo ng aking asawa habang nakatitig sa babae. "Mi-Mr. Suarez.." yumuko pa ito ng bahagya, "ka-kanina pa po kayo dito?" "Oo," malamig ang kanyang boses at tiningnan ng masama ang mga namumutlang Kano. "Who is he?" tanong ng isang foreigner sa babaeng nakikipagtalo sa akin. "He's the CEO of this airport, he is Mr. Suarez.." mahinang sagot ng babae. Napatingin kay Gerald ang mga iyon. Kahit ako ay hindi ko inaasahang ang ganoong eksena. Hindi ko alam na ganoon pala sila kayaman. Napatingin ako kay mommy Amanda, at nakangiting nagkibit balikat lang siya sa akin. "He is the one that we are going to meet?" nanlaki ang mata ng lalaking sinipat ko. "Yes," sagot ng babae, "sir," hinarap nito si Gerald, "ako na po ang bahala sa sitwasyon. Paalisin ko na po ang babaeng ito sa lalong madaling panahon.." "Miss.." sinipat ni Gerald ang kanyang nameplate, "Miss Montalbo.. maaari ka ng mag
Habang kami ay nasa biyahe pauwi, nanatiling tahimik si Gerald, tila nag-iisip ng malalim. Si mommy Amanda naman ay masayang nakikipag-usap sa akin tungkol sa aming biyahe at mga plano namin pagkatapos ng honeymoon. Ngunit sa kabila ng kanyang mga tanong, hindi ko maiwasang bumalik-balik sa eksenang naganap sa airport. Sa loob ng pagsasama namin ni Gerald, ito ang unang pagkakataon na nakita ko siyang ganoon katindi ang reaksyon. Ang kanyang presensya bilang CEO ay ramdam na ramdam sa bawat galaw at salita niya kanina, na para bang wala nang makakapigil sa kanya."Ang tahimik mo naman," napansin ni mommy Amanda na hindi ako sumasabay sa kwento niya. "Ayos ka lang ba, hija?"Napatingin ako sa kanya at pilit na ngumiti. "Ayos lang po, mommy. Iniisip ko lang yung nangyari kanina. Hindi ko kasi inaasahan na ganoon pala ang magiging reaksyon ni Gerald."Natawa si mommy Amanda. "Hija, matagal na siyang ganun. Kapag may nakitang mali o kapag may bastos na tao, hindi 'yan nagpapatalo. Hindi
Hindi man ako ang mahal ni Gerald, iniligtas naman niya ako sa kahihiyan na nais ng aking ama, ang ipakasal ako sa magandang si Arnold Rivera.Habang nagmumuni Muni, hindi ko inaasahang ang pagdating ng nobya ng aking asawa-- si Lizzy."Hi, Janna.. bakit hindi man lang sinabi sakin ni Gerald na uuwi na kayo, naiwan tuloy ako sa abroad," umupo siya malapit sa akin, "Anyway, nabasa ko ang tungkol sa airport incident.. hay.. napakabait talaga ng aking boyfriend," may diin ang huling salitang sinabi niya.Bahagya akong nasaktan, subalit hindi ko ipinahalata sa kanya. Ngumiti ako at sinabi, "oo nga eh. Naroon si Gerald sa likod, nag iihaw ng pananghalian," itinataboy ko na siya, dahil pakiramdam ko, pinaplastic niya lang ako.Habang nakaupo ako at pilit na pinapakalma ang sarili, ramdam ko ang tensyon sa pagitan namin ni Lizzy. Alam ko na hindi ito magiging madali. Sa kabila ng mga ngiti at malumanay na boses, ramdam ko ang pwersa ng mga salita niya. Hindi ko man inamin sa sarili ko noon,
Pinanood ko si Gerald habang nagmamadali siyang lumabas ng bahay, tila ba kinalimutan ang lahat para habulin si Lizzy. Hindi ko mapigilan ang pagbigat ng aking dibdib habang tahimik akong nakaupo, hinihintay ang kanyang pagbabalik. Alam ko na hindi ako dapat masaktan—ako ang kanyang asawa sa papel, ngunit si Lizzy ang babaeng laman ng puso niya. Alam kong darating ang araw na haharapin ko ang katotohanang ito, pero hindi ko akalain na ngayon na iyon. Pagkalipas ng ilang minuto, narinig ko ang malumanay na pagbukas ng pinto. Si Gerald ang bumalik, at kasama niya si Lizzy. Nakita ko ang kanyang maamong ngiti habang naglalakad silang magkatabi papasok. May usapan silang hindi ko marinig, pero kitang-kita ko sa mga mata ni Gerald ang pag-aalala para kay Lizzy. Dumiretsong umupo si Lizzy sa sofa, habang si Gerald ay umupo sa tabi niya, patuloy na nakikinig sa bawat salita ng babae. Parang may maliit na sugat sa aking puso na unti-unting lumalala. Pilit kong sinisikap na huwag magpakita n