Ulan
Days had passed and I am still doing my work well. Hindi na ako nababastos pa dahil na rin sa bagong empleyado sa restaurant. Pero hindi ko na ulit nakita si Darryl.Lagi akong nakangiti sa tuwing nag se-serve ng mga order pero napapawi iyon kapag nahuhuli kong nakatingin sa akin si Kaleb ang bagong delivery boy.
Akala ko talaga mayaman siya. Pero nang pinakilala siya ni Sir Vincent sa amin, doon lang ako naniwala na mahirap lang talaga siya.
Siguro nga pinagpala lang siya sa pisikal na anyo.
"Siguro nang nagpaulan si God ng kakisigan at magandang lahi sinalo niya," mahinang usal ko sa sarili.
Nakaka-insecure lang, ang gwapo niyang mahirap. Kahit na titigan mo siya sa pisikal parang walang bakas ng sugat o peklat sa katawan.
Kung pagmamasdan naman siya ay talagang makaagaw ng atensyon.
Matangkad, maganda ang hubog ng katawan at kahit nakasuot ng employee uniform mahahalata pa rin na may abs siya dahil sa malaki niyang braso na… maugat pa.
Napalabi ako at hindi inalis ang tingin sa kaniya habang nakangiti siya at kausap ang isang katrabaho.
His natural tan skin, thick eyelashes, short fade haircut na talagang bumagay sa kaniya, at ang lalo pang nakakaakit sa kaniya ay ang tsokolateng mga mata.
Napalunok ako at hindi maalis sa kaniya ang tingin nang makaramdam ng kamay na kumakalabit sa akin.
"Gwapo 'no?"
Lihim akong napaigtad nang narinig ang boses ni Kendra. Hindi maikakaila na gwapo nga siya pero mukhang hindi mapagkakatiwalaan at mukhang, babaero.
Mabilis akong lumingon kay Kendra at umiling-iling.
"Hindi naman. Mukhang gago…" sabi ko.
Tumalikod na ako ngunit bigla niya akong pinigilan.
"Ano ka ba Kyline! Kailangan mo na yata magsuot ng salamin sa mata," anito na kinasimangot ko.
Bumaling siya sa pwesto nina Kaleb kaya lumingon din ako pabalik doon at saktong nakatingin na sa amin ang binata na may ngisi sa labi.
Lumapad lalo ang ngiti niya nang magtagpo ang mga mata namin. Umangat ang kamay at kinakamot-kamot ang gilid ng labi. Mahinang tumili si Kendra kaya napaismid ako.
"Kyline, ang gwapo ni Kaleb!" mahinang tili niya na akala mo'y nakakita ng artista.
Napadiretso ako ng tayo at akmang maglalakad na ako pabalik sa kitchen nang muli kong tingnan ang pwesto ni Kaleb na may kausap na ngayon na babae.
Napangisi ako, nilingon ko sa gilid si Kendra at tinapik ang kaniyang balikat. Unti-unting napawi ang kaniyang ngiti sa labi.
"Sabi sa'yo, babaero 'yan…"
Naglakad na ako palayo pero narinig ko pa ang pagmamaktol ni Kendra kaya pailing-iling na lang ako.
Isa-isa kaming napaayos ng tayo nang pumasok si Sir Vincent sa loob ng kitchen kung nasaan kami. Siniko-siko pa ako ni Kendra sa gilid ko kaya binalingan ko siya.
Kinakagat-kagat niya ang kanyang labi habang nakatitig ng maigi kay Sir Vincent. Pumungay ang mata ko at ibinalik ang atensyon kay Sir.
Hindi ko rin masisisi ang mga kasamahan ko sa trabaho na pinagpapantasyahan si Sir Vincent.
Gwapo naman kasi talaga siya, at kung pagmamasdan ay mas may ibubuga pa siya sa ibang mga artista.
May pagka-singkit ang kaniyang abong mga mata na mas lalong nakakakuha ng atensyon. Matangkad din siya kagaya ni Kaleb— Teka! Ba't ko siya naiisip!
Iniling ko ang ulo upang iwaksi ang mga nasa isip. Basta kahit sino pa iyan, kahit gaano pa ka gwapo hindi ako attracted sa mga mayayaman.
"Kyline, are you listening?"
Napakurap-kurap ako at napabalik sa reyalidad nang narinig ang boses ni Sir Vincent na ngayon ay nakatitig na sa akin. Hindi lang siya kundi pati na ang lahat ng kasamahan ko sa trabaho.
"S—Sir?"
Nagtawanan ang iba kaya napayuko ako. 'Ano ba kasing sinabi niya? Ganoon na ba kalalim ang pagsusuri ko sa kanya?' Lihim long kinastigo ang sarili dahil sa kalutangan.
Malakas na tumikhim si Sir kaya umangat ang ulo ko pabalik sa kinaroroonan niya. He was looking at me intently as if he was memorizing my appearance.
Gumalaw ang labi niya at dahan-dahan itong napangisi na wari'y may napagtanto sa sarili. Bumuntong hininga siya kaya napaayos ako ng tayo at inalis ang tingin sa kaniya.
"Kyline?" he suddenly called my name.
"Sir?"
Sa sobrang taranta ko ay napuno na naman nang tawanan sa loob ng kitchen kaya napaismid ako sa kawalan.
"Did you heard me a while ago?" kalmado niyang tanong.
Kumunot ang noo ko at dahan-dahang lumingon sa gawi ni Sir Vincent na ngayon ay inilalagay ang dalawang kamay sa bulsa ng suot na faded jeans.
I swallowed hard. "P—Pardon me, Sir…"
Yumuko ako dahil sa kahihiyan at kalutangan ngunit wala akong narinig ni kahit isang tawanan mula sa ibang kasamahan.
"Okay lang iyan, gwapo naman talaga si in— what I mean the new employee. Kaya hindi kita masisisi kung bakit ka nagkagan’yan," anito.
Napakurap-kurap ako at binalik ang tingin sa kanya.
"Hindi naman, Sir Vincent. Hindi lang ako ready na napadalaw kayo rito. Tsaka kadalasan kasi si Sir Liam ang nandito o kaya si Ma'am Fiona…" sabi ko.Tumawa lang siya at umiling-iling. "Well, for now I'm the one who'll manage the restaurant so expect me to be here often…"
Lahat ay nagbigay ng reaksyon dahil sa mga sinabi ni Sir. Hindi ko rin maiwasan ang mapangiti dahil siguradong wala na talagang mambabastos sa akin lalo na kapag naka night duty kami.
"Hindi naman kayo excited sa akin 'no?" natatawang aniya.
Lumingon ako kay Kendra nang mahina niya akong siniko. "Parang may gusto sa'yo si Sir Vincent…" bulong niya na ikinamilog ng mga mata ko.
"Baliw! Tumahimik ka nga baka may makarinig sa'yo!" mahina ngunit mariin kong sinabi.
Ngumuso siya. "Totoo naman. Kanina pa ako nakatingin sa kaniya at kanina pa siya tingin ng tingin sa'yo. Kung hindi talaga kita kaibigan itinakwil na kita ngayon mismo…" nakasimangot ang mukha niya.
Natawa na lang ako sa reaksyon niya. "Sa'yo lang si Sir Vincent, okay? Like what I said… ayoko sa mayaman…" bulong ko.
Mabilis na lumapad ang ngiti niya sa labi at biglang nangamatis ang dalawang pisngi. "Aakitin ko talaga si sir," bulong pa niya.
Hinayaan ko na lang siya at binalik ang tingin sa pwesto ni sir Vincent na nakatingin na naman sa akin.
"Sir ano po ulit iyong sinabi n'yo?" tanong ko upang maibsan ang kabang nararamdaman.
Ngumisi siya at nagkakamot ng kilay, at sa simpleng galaw niya ay napatili ang gagang Kendra sa tabi ko.
"Okay, okay. Like I said. Kailangan ko ng pwedeng mag a-assist kay Kaleb na bagong empleyado."
Kumunot ang noo ko sa pagtataka pero ang iba ay nagtilian na halatang kinikilig at na e-excite.
"Sir ako pwedeng pwede!""Sir ako na lang!"
"Sir, Libre na kapag ako."
Lalong nagsalubong ang kilay ko dahil sa mga sinasabi nila. Nilingon ko si Kendra na ngayon ay malapad na nakangiti."Bakit?" bulong ko.
"Gusto ko sana mag volunteer, kaso madalas pala si Sir dito, kaya huwag na lang..."
"Tss," mariin akong napapikit dahil sa mahinang komisyong nangyayari.
Napatikhim ako nang malakas at hindi na nakapagpigil.
"Sir, bakit po kailangan pang i-assist? Pare-pareho lang naman kaming empleyado," kaswal na sinabi ko at unti-unting tumahimik ang paligid.
Malakas na tumawa si Vincent kaya nakuha niya ang atensyon ng lahat.
"You seemed to disagree, Miss Gamboa. Well he's just new with this work. He's from the province, so basically he needs someone to assist him," he explained.
Tumango-tango na lang ako kahit hindi kumbinsido. Lahat naman ng empleyado nag-uumpisa sa walang alam, pero bakit— hays.
"Ano po bang position niya, Sir?"
Nakahinga ako ng maayos ng may naglakas loob na magtanong sa mga kasamahan ko.
Binigay ko ang buong atensyon kay sir Vincent habang hinihintay ang sagot niya. Humakbang siya patungo sa pintuan palabas at mukhang tatapusin na ang biglaang usapan.
"Well, he's just a delivery boy," kaswal niyang sinabi. "And… Miss Gamboa will be the one who'll assist Kaleb," dagdag niya bago naglakad palabas ng kitchen.
Napatulala ako sa narinig ngunit hindi nakawala sa pandinig ko ang iba't-ibang reaksyon. Napailing na lang ako sa kawalan.
Delivery worker na kailangan pang i-assist. Wow lang ha! Ang special!
Nakabusangot ang mukha ko habang inayos ang pagkain na in-order online. Nagulat din ako ng biglang anunsyo ni Sir Vincent na ako ang matotoka sa mga online order.
Well, wala naman problema sa akin. Nakakapanibago lang dahil biglaan.
Na-print ko na ang bill ng order at nilagay sa loob ng box na naglalaman ng pagkain. Ready na ang order na naka paper bag.
Lumabas ako ng counter at nilapitan si Kaleb na prenteng nakaupo sa gilid sa bakanteng upuan.
"Ito na ang order. Nandiyan na rin ang address," sabi ko at ipinatong ang paper bag sa harapan niya.
Lumingon ako sa kaniya ng hindi siya sumagot at napansin kong nakatitig siya sa akin.
"Hoy!" sita ko.
Napakurap-kurap siya at nagkakamot ng ulo. Ngumingiti rin ang labi niya at mabilis na tumayo. Pagkuwa'y tumango siya.
"Good morning…"
Kumunot ang noo ko dahil ang layo ng sagot niya. Tumango na lang din ako at dahan-dahang tumalikod mula sa kanya.
Bumalik na ako sa kitchen dahil pakiramdam ko sasabog ang d****b ko. Shit! Ang presko niya!
Napatampal ako sa sariling bibig dahil sa biglang naisip.
"Hi, Kyline…"
Nakahinga ako ng maayos dahil sa sumulpot na si Kendra. Kaya kumalma ang sistema ko.
The whole day went well but I'm so feel exhausted. Hindi ko alam na ganoon pala karami ang nag o-order online. Kailangan talaga maging flexible ka dahil oras ang kalaban.
Dumaan ang buong araw na pagmumukha ni Kaleb ang bumubungad sa akin kapag nilalabas ang order. Hindi ko alam kung nagkataon lang na siya lagi ang naabutan ko ng mga order.
At isa pa! I felt so irritated with him.
Para siyang tanga na nakangisi buong araw. Ewan ko pero naiirita ako lalo na't puro tilian ang naririnig ko sa mga katrabaho ko na hindi naman madalas mangyari noon.
Shit. Napamura ako at mabilis na nilabas ang payong mula sa bag dahil sa biglang bagsak ng ulan.
"Teka, huwag mo ako basain!" parang tanga na kausap ko sa ulan.
Nabuksan ko na ang payong at tuloy-tuloy na bumuhos ang ulan kaya medyo nababasa ako. Patakbo akong naglalakad patungo sa paradahan ng jeep ngunit ang haba ng nila.
Tumawid ako sa kabilang kalsada upang mag-abang ng taxi dahil natatakot ako sa kulog.
"Taxi please..."
Palinga-linga ako sa paligid ngunit walang dumadaan. Napapapikit na lang ako sa kaba sa tuwing lumiliwanag ang kalangitan dahil sa kidlat.
Nababasa na rin ako ng malakas na ulan at hindi kinakaya ng payong. Naman oh! Ang malas!
Naglakad-lakad ako at nagbabakasakali na may dumaang taxi ngunit mas lalong bumuhos ang malakas na ulan. Hindi ko alam kung saan patutungo. Konti na lang din ang mga sasakyang dumadaan.
Nakagat ko ang labi at sinubukan dukutin ang lumang cellphone sa loob ng bag upang tawagan si Manong Lito na tricycle driver ngunit malakas na kumawala ang kulog sa madilim na kalangitan kaya halos mapatalon ako sa sobrang gulat.
Hindi rin nakawala ang mahina kong pagsigaw.
Nilabanan ko ang takot sa d****b kahit na nangangatog na ako sa kaba. Kaya kong harapin ang lahat pero sa kulog… takot ako.
Napayuko ako, napapikit at nakatakip ng tainga kaya nabitawan ko ang payong dahil sa malakas na kulog ng kalangitan.
Tuluyan na akong nabasa ng ulan at para akong na estatwa sa kinatatayuan ko, ngunit makalipas ang ilang segundo ay naramdaman kong hindi na pumapatak ang ulan sa ulo at katawan ko.
Dahan-dahan akong dumilat at nabungaran ko ang itim na pares ng sapatos. Umangat ang ulo ko hanggang sa tuluyang masilayan ang taong nasa harapan.
"Hindi ka naman siguro nag sho-shooting para damhin ang buhos ng ulan," kalmadong aniya.
Napalunok ako at pilit inaaning ang mukha niya ngunit hindi ko masyadong masilayan dahil madilim sa kinaroroonan namin.
Pero pamilyar ang kaniyang mabangong amoy. Bumuntong hininga siya at hinawakan ang kamay ko bago ako hinila.
"Ihahatid na kita, baka magkasakit ka…" mahinahon niyang sinabi.
Napalunok ako at hinayaan siyang hilain ako patungo sa harap ng kanyang motor.
"Kyline, hawakan mo ang payong pupunasan ko ang upuan ng motor ko," sabi niya.
"Kaleb…" tanging nasambit ko at kumurap-kurap.
Mahina siyang humalakhak malapit sa aking tainga kaya napasinghap ako dahil sa nakakakiliti niyang epekto na gumapang sa kaibuturan ko.
"It's good to hear that you finally uttered my name, Kyline Deion…" napapaos niyang bulong.
AroganteKinaumagahan late na akong nagising dahil sa lamig ng panahon. Tsaka, after lunch pa naman ang shift ko sa resto dahil binago ang schedule namin at mas mabuti na rin dahil hindi ko na kailangan magmadali.Dumukwang ako sa labas ng bintana ng maliit na apartment na kinuha ko.Isang taon na ako rito sa Manila at nagtatrabaho sa sikat na restaurant upang buhayin ang sarili.Kailangan kong mag-ipon para sa pasukan ay may panggastos ako.Isang taon mula nang natigil ako sa pag-aaral. Pagka-graduate ko ng Grade-12 hindi agad ako nakapag kolehiyo dahil kailangan ko muna mag-ipon.
EstrangheroNakasimangot ako pagkatapos mabasa ang updated announcement sa page ng Estevez University dahil sa gulong nangyari kamakailan lang. Pero okay na rin siguro iyon para makapag review pa ako sa darating na exam.Sinarado ko na ang pintuan ng apartment at saktong bumukas ang katabi kong kuwarto.Napalingon ako roon dahil sa pamilyar na pabangong nanunuot sa aking ilong. Unti-unting nagsalubong ang kilay ko nang makilala ang taong iyon.“Good morning, Kyline…” he greeted nicely.But instead of responding I just rolled my eyes on him feeling irritated.
FriendsNapayakap ako sa sariling katawan at patakbong nagtungo sa kusina ngunit hindi pa man ako tuluyang nakakalayo nang hablutin niya ang kamay ko.“Ang choosy mo naman, Miss…”Tumalim ang tingin ko sa lalaki at pilit binabawi ang kamay sa kaniya ngunit mabilis niya akong tinulak kaya napaupo ako sa sofa.“K-Kuya, m-magkano po ba ang kailangan n’yo?” halos takasan na ako ng sariling boses dahil kabang lumulukso sa kalooban ko.Ngumisi ito lalo. “Ikaw ang kailangan ko, Miss…”Umiling-iling ako sa kaniya at
Beat“Kumusta ka naman? Nahuli na ba ang bad guy?” bungad ni Kendra pagpasok ko ng resto.“Oo,” tugon ko.Ngumiti ako sa kaniya at dire-diretsong naglalakad patungo sa kusina dahil nakikita ko pa rin ang bulto ni Kaleb sa sulok ng mata ko.I sighed heavily as I glanced back at Kendra. “Okay lang ako…” sabi ko at pumasok sa locker room. Sinundan ako ni Kendra.“Bakit kayo mag kasama ni Kaleb? Tsaka, himala yatang umangkas ka sa kaniya?” hindi nakaligtas sa pandinig ko ang mapanukso niyang tono.Pinasok ko ang bag sa loob ng locker ko bago siya nilingon.
HinahanapTumayo kaming lahat ng maayos nang pumasok si Sir Vincent sa loob ng kitchen. Halos lahat kami ay nandito dahil may mahalaga sigurong anunsyo.Umikot ang mga mata ko sa malapad na kusina at hindi inaasahan na napadako iyon sa pwesto nina Kaleb at Tope na nakatingin sa akin. Kaswal lang ang tingin niyang iyon ngunit hindi nakawala ang kakaibang emosyon sa kaniyang mga mata.Pinilig ko at ulo at kibit balikat na binalik ko ang atensyon kay Sir Vincent. May hawak itong makapal na sobre. Nangunot ang noo ko habang pinagmamasdan siya.Tahimik niyang inumpisahan ang pag-abot sa amin bawat isa na may kaniya-kaniya naming pangalan hanggang sa natapos.“Kung nagtataka kayo kung bakit kami nagbigay ng sobre sa bawat empleyado ay dahil pang bunos namin yan para sa lahat dahil sa magagandang performance na ginagawa ninyo sa inyong trabaho. We were glad that you were have a professional behavior not to apply your personal problem during your job,” paliwanag nito kaya ang karamihan ay n
Init"Attention everyone!”Lahat kami ay parang mga robot na nakuha ng atensiyon dahil sa boses na iyon ni sir Vincent.Nakahelera kaming lahat sa loob ng kitchen habang nakatingin sa kaniya at nagtataka.“So today is our anniversary. And we decided to throw a small party tonight. We are temporarily closed and we will enjoy for the rest of the day,” anunsyo nito habang nakangiti.Agad namang naghiyawan kaming mga empleyeado."Oh my gosh! This will be exciting!""Gosh, kailangan ko bumili ng dress!"Nangingiti lang ako habang nakatingin sa mga co-workers ko na masayang-masaya dahil sa binalita ni Sir Vincent."And Vixon will join us here tonight," pahabol na sinabi ni Vincent bago ito dire-diretsonglumabas ng kusina.Mas lalong lumakas ang ingay sa paligid dahil sa pasabog na surpresa. Pero sa kaalamang nandito si Vixon parang ayoko na lang dumalo.Minsan kong naging manliligaw si Vixon na kapatid ni Vincent. Mas seryoso iyon at strikto pagdating sa trabaho kumpara kay Vincent. Magalin
Init "Attention everyone!” Lahat kami ay parang mga robot na nakuha ng atensiyon dahil sa boses na iyon ni sir Vincent. Nakahelera kaming lahat sa loob ng kitchen habang nakatingin sa kaniya at nagtataka. “So today is our anniversary. And we decided to throw a small party tonight. We are temporarily closed and we will enjoy for the rest of the day,” anunsyo nito habang nakangiti. Agad namang naghiyawan kaming mga empleyeado. "Oh my gosh! This will be exciting!" "Gosh, kailangan ko bumili ng dress!" Nangingiti lang ako habang nakatingin sa mga co-workers ko na masayang-masaya dahil sa binalita ni Sir Vincent. "And Vixon will join us here tonight," pahabol na sinabi ni Vincent bago ito dire-diretsonglumabas ng kusina. Mas lalong lumakas ang ingay sa paligid dahil sa pasabog na surpresa. Pero sa kaalamang nandito si Vixon parang ayoko na lang dumalo. Minsan kong naging manliligaw si Vixon na kapatid ni Vincent. Mas seryoso iyon at strikto pagdating sa trabaho kumpara kay Vince
LikeNapapikit ako nang maglakad siya palayo. Ngunit bigla kong naalala si Kendra kaya nilingon ko siya sa kinaroroonan niya subalit hindi ko na siya nakita roon."T-Teka si Kendra..."Sinubukan kong bumaba mula sa bisig ni Kaleb pero hindi siya natinag. At mas lalo pang humigpit ang pagkakahawak sa akin."Don't worry she's safe," malamig niyang sinabi.Napabuntong hininga ako at sumubsob ang ulo ko sa matigas niyang dibdib dahil sa pag-ikot ng paningin. Wala na rin naman akong magagawa kung makikipagtalo ako sa kaniya.Napapikit ako at dinama ang kanyang amoy na nanunuot sa aking ilong.Unti-unting humina ang malakas na tugtugin kaya napaangat ang ulo at namalamayan ko na lang na nakalabas na pala kami ng resto."Kaleb..."Hindi siya nagsalita at patuloy lang sa paghakdbang hanggang sa huminto siya kaya lumingon ako at nakitang may binuksan itong sasakyan at pinasok ako roon.Dahan-dahan at puno nang pag-iingat kahit na parang nahihirapan."Kanino 'to?" usisa ko pero wala akong natan
SPECIAL CHAPTER Kaleb Oliver Villaruz Naalimpungatan ako dahil sa ingay na nagmumula sa sala. Dahan-dahan akong nagmulat ng mga mata at napansin kong bukas ang pintuan ng kuwarto. Lumingon ako sa tabi ko at wala na roon ang asawa at anak ko kaya agad akong napabangon mula sa kama at nagmamadaling lumabas ng silid. Diretso akong nagtungo sa living room dahil doon nanggagaling ang ingay. Nang makababa ay doon ko lamang napansin na may ibang kasama si Kyline. “I miss you so much.” Nangunot ang noo ko dahil pamilyar ang boses sa akin. Dahan-dahan akong lumapit dahil nakatalikod ito sa akin habang kayakap si Kyline. “Nagtatampo pa rin ako. Ang tagal mong nawala at hindi nagparamdam,” sambit ng asawa ko. Mahina akong tumikhim upang makuha ang kanilang atensiyon at hindi nagtagal ay sabay silang napalingon sa akin. “Hi, honey,” si Kyline na ngumiti sa akin. I smiled back at her as I walked toward her. Nang nakalapit ay agad ko siyang h******n sa ulo pababa sa pisngi. “Hoy mahiya
Kaleb Oliver VillaruzAs time passed by, nothing changed. There’s nothing to improve about the investigation because they stick to what they know. I am not losing my hope even day by day it could break me down. Did I fail to protect her? Is this the payback for my sacrifices?I buried my face in my office desk as another fresh tear rolled down my cheek. “Please baby, come back…”I immediately fixed myself when I heard someone knocking. I don’t want them to see how desperate I am now. I wiped my tears as I spoke. “Come in,” I said calmly. No one knows how hopeless I am. How miserable my life was day by day without my girlfriend. I pretended to check all the resort sales when I notice Mommy appeared.“Mom, what brought you here?” I asked without looking at her because my eyes don’t lie. I hear Mommy close the door as she walked toward me.“Your father is in a meeting and the resort is slowly going back to normal. We are very proud of you…” she expressed. I nodded. “Thanks, Mom. Whe
Kaleb Oliver Villaruz The following days were not been easy. After a day of spending time with her almost every day, I got busy at the same time Kyline's school started. I admit whenever I am with her I am always distracted and I even forgot my job because all I want is to be with her. And the most unexpected day happened when my mother gets kidnapped and thankfully that Owen and his team are immediately taking action. It was a successful mission by saving Mommy because the syndicates group didn’t aware that we are arriving. On that night they planned to assail the warehouse they traced for the past few days when someone give them a lead on this place.“Cousin, you should stay in the car or you should go home. This is not your job anymore,” said Owen which makes me shook my head as I held my gun tightly. “Just let me help you with this. I wanted to catch who dare to hurt my mother,” I insisted. “But it quite dangerous-” “I will be a careful cousin. I can defend myself.” Hindi
Kaleb Oliver VillaruzSince that day, I have been pretending to be a delivery boy in my cousin's restaurant. It's way better so I could slowly be friends with her.Baka kasi kapag nalaman niyang mayaman ang pamilya ko ay layuan niya rin ako. Knowing that she hates wealthy people. And that proves that she's such a simple woman with a nice personality.And I still remember the day I saved her from that asshole who tried to harass her inside her apartment. I was blaming myself for being late. Kung hindi sana ako unang umalis hindi mangyayari sa kaniya iyon. I was in the SM store to buy something for her. Nagmamadali akong bumalik ng resto ngunit napansin kong wala pa siya. “Miss, dumating na ba si Miss Gamboa?” I asked nicely.Ngumiti ito sabay iling ulo kaya agad na nabalot ng kaba ang dibdib ko. I was about to call her but damn it, I forgot my phone in my unit. Dali-dali akong sumakay sa dinadala kong motor sa pag-deliver at pinaharurot ito pabalik sa apartment. And I never thought t
Oliver Kaleb Villaruz (POV)Napabalikwas ako nang bangon mula sa higaan nang nakarinig nang pagkahulog ng isang bagay mula sa kung saan.Pupungas-pungas ang mga mata kong bumangon at agad napalingon sa aking tabi. I immediately smiled genuinely when I saw our little angel peacefully sleeping. I stared intently at Khloe's face as I slowly neared my face to her. My eyes watered and no words could define how happy I am knowing that she's my daughter. Our daughter. Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala sa lahat.They said, I already did my best to find Kyline before. But it feels like it was not enough. I still felt useless.Kung ginawa ko lang sana ang lahat hindi aabot ng anim na taon bago ko nalaman na may anak ako sa babaeng akala ko hindi na ako mahal.My tears rolled down my cheeks while pecking a soft kiss on her cheek.Hindi ko man lang siya nakita noong lumabas siya. Hindi ko man lang na alagaan ang mommy niya habang nasa sinapupunan siya nito.Hindi ko man lang sila na
Home"Nasaan tayo?" tanong ko nang makababa mula sa sasakyan.Sinarado niya ang pinto bago diretsong lumapit sa akin. Umakbay bigla ang kaniyang braso sa aking balikat."Wait, I need to cover your eyes," halakhak niya at sunod na tinakpan ng tela ang aking mga mata.Sumimangot ako."Ano ba ‘tong pakulo mo Kaleb? Baka pinagtitripan mo ako, ah," sambit ko.Mahina lamang siyang tumawa at inalalayan akong humakbang nang matapalan ng tela ang aking mata."You will like this for sure," paninigurado niya.Hindi na ako umimik pa. Malakas na tumatambol ang dibdib ko habang sinusunod ang kaniyang mga sinasabi.Hanggang sa unti-unti kong naririnig ang pagaspas na alon ng tubig at ang preskong hangin na humahampas sa mukha ko.Napangiti ako, na-relax ang sarili at naalala ang mga biglaang pangyayari sa mga nakalipas na buwan.After the unexpected tragedy, everything prevailed. Villaruz's hidden enemies planned everything to try them down but Villaruz's siblings are too good to be defeated.Furthe
Reason"Mommy… I'm so sorry. I was just excited to see you because Tito Gerome said that we were going to surprise you but…" ani Khloe nang nagising ito mula sa pagkakatulog. Until now she's still trembling and her eyes are swollen. But I'm glad that she's still fine despite what happened. Humigpit ang yakap niya sa akin. Pinunasan ko ang luha sa kaniyang mga mata at marahan na hinagod-hagod ang likod. "Shh, it's alright, baby. We are safe now. Mommy is proud of you. You are very brave…" I whispered full of bliss as I gaze in Kaleb’s direction. Nakatulala ito kay Khloe. Namamangha, namumula ang mga mata."I'm still scared, Mommy… there's a lot of bad people..." hikbi nito kaya niyakap ko siyang muli."Mommy is here now baby, we are safe now…" Muling pumalahaw ang iyak ni Khloe. At dumagundong iyon sa buong apat na sulok ng silid. Napabalik-tanaw ako kay Kaleb nang suminghap ito na animo'y hindi alam ang gagawin. Umangat ang kamay niya na para bang gustong hawakan si Khloe ngunit
ForgivenessWhen Papa brought me to Australia after knowing that I am pregnant. He stayed with me for a couple of months. I also met his parents who are already old but unfortunately, Lolo died after.Papa took care of me. He paid attention and he always gave me everything that I needed.He's been good to me and I could see how he regretted leaving my mother, the reason why as time passed by, I slowly genuinely accepted him being part of my life."Sweetie, I have to go back to the Philippines. But I will be back here," aniya. Tumango ako kay Papa habang nanonood ng TV. "Ano po bang business n'yo?" tanong ko. Tumawa lamang si Papa at ginulo ang buhok ko. He's always like that. Every time I was asking about his business he constantly changed the topic. "Do you want to meet your sister? She can go here if you want," Papa said. Naninikip ang dibdib ko. Pilit kong tinatago ang pait na nararamdaman. But this is one of my dreams… having a family aside from my mother. "If that's okay wi
Scar"W-What happened? W-What should I do?" natataranta niyang tanong.Kahit ako ay parang na blanko ang isipan at hindi rin malaman kung anong gagawin. Nangangatog ang buo kong katawan habang malakas ang pagkabog ng dibdib."M-Mom…"“B-Baby again, inhale and exhale-”"Kuya!" Sabay-sabay kaming napabaling sa mga dumating dahil na rin sa gulat. Nanlalabo ang paningin ko dahil sa luhang nakaharang sa mga mga ngunit hindi nakatakas sa paningin ko ang dalaga. Nabuhayan ako ng loob nang nakita ang kapatid ni Kaleb. "What's happening here?" tanong nila nang nakalapit. Agad kong tiningnan ang dalaga. "Do you have the i-inhaler with you? I saw you holding it—"Tumango ito kahit na bakas ang pagtataka."Here, it's still unused," alanganin niyag inabot sa akin. Agad kong kinuha iyon ay nilagay sa bibig ni Khloe. Alam kong nakatutuok silang lahat sa akin at mahinang nagtatanong ngunit kahit isa ay wala akong pinapansin. Desperada na akong umayos ang paghinga ng anak ko."Baby, use this one t