Tinaasan ng prinsesa ng kilay ang lalaking kaharap. "At sa tingin mo, matatalo mo kami gamit ang palakol na iyong hawak?" tanong nito.
Hinila ni Alea si Areya paatras at siya na ang humarap sa lalaki. "Kasamahan ka ni Dargon, hindi ba? Nasaan ang inyong hari?"Biglang tumawa ang lalaki. "Nais mo yatang mapadali ang iyong kamatayan. Huwag kang mag-alala, ako na ang tatapos sa inyo." Tumakbo ang lalaki papalapit sa kanila. Agad din namang sumeryoso ang mukha ni Alea. Hinawakan niya ang kamay ng prinsesa at sinama sa paglaho. Lumitaw sila sa likuran ng lalaki at agad na sinipa ni Alea ang likod nito. Nawalan ng balanse ang lalaki at tuluyang nasubsob sa lupa. Tumama naman sa likod ng hita nito ang palaso na pinakawalan ni Areya. Sinundan pa nito ng isa pang tira at tumama naman ito sa braso ng lalaki. "Ahhh!" Sigaw ng lalaki."Hindi na ba iyan makakatayo?" tanong ni Alea."Pinahiran ko ng lason ang dulo ng aking mga palaso. Nakakasiguro akong hindPaika-ikang naglakad si Alea palapit sa halaman. Hapdi, kirot at pagod ang kaniyang nararamdaman. Nang makakuha ng dahon ay agad niya itong dinikdik at dinurog. Umupo siya sa ilalim ng puno at nilagyan ang bawat sugat sa kanyang katawan. Gusto niyang bumalik sa kaharian ng mga faraya ngunit alam niyang hindi pa sapat ang kaniyang lakas upang muling sumabak sa laban. Lalagyan na niya sana ng gamot ang isa pang sugat sa kaniyang binti nang biglang gumalaw ang kaniyang kinauupuan. Agad niyang binitiwan ang gamot at pinakiramdaman ang buong paligid. Hindi niya alam kung ano ang nangyayari. Bigla na lamang siyang umangat. Muntik pa siyang mahulog nang mawalan ng balanse mabuti na lamang at nakahawak siya sa isang hibla ng buhok. Nagulat si Alea sa kaniyang napagtanto. Nakatayo pala siya sa balikat ng isang higanteng engkantado. Isang higanteng bumangon at tumayo mula sa pagkakahiga sa lupa.Napakamot sa ulo ang higante at nagsimula na itong maglakad. Hindi man lang p
Namangha si Alea sa nakita nang sila ay makapasok. "Ikaw pa lamang ang diwatang nakakapasok dito, Alea," wika ni Axel. Nilibot ni Alea ng tingin ang paligid. Hindi niya inakala na gano'n pala kalaki ang lugar sa likod ng mga dahong nakaharang. Ang buong lugar ay napapalibutan ng mga naglalakihang mga dahon. May mga pasikot-sikot rin sa lugar. Mga naglalakihang mga bato na pinagpatong-patong ang ginawang pangharang. May matatayog na mga punong kahoy rin siyang nakikita na siyang nagproprotekta sa kanila sa ulan at init dahil sa makakapal at malalapad na mga dahon nito. Huminto si Axel sa paglalakad at humarap sa mga dahon na kung titingnan ay parang nakadikit sa pader. Hinawi niya ito at bumungad sa kanila ang lalaking nakahiga at walang malay. "Siya si Noah, ang aming panganay na kapatid." Lumapit si Axel at umupo sa gilid ng nakahigang kapatid. Naawa si Alea sa kanyang nakita. Ang katawan nito ay may mga sugat. "Bakit nagkaganyan ang kaniyang katawan?
"Alea," sambit ng dragon."Nasaan si Dargon?" tanong ni Alea. Pinunasan niya ang luhang tumulo sa pisngi at diritsong tumingin sa mga mata ng dragon. "Sabihin mo sa akin kung nasaan si Dargon," dugtong niya. "Mas mabuting huwag ka na lamang magpakita pa kay Haring Dargon kung ayaw mong matulad sa mga farayang iyan," sabi ng dragon."Hindi ako natatakot sa kaniya! Haharapin ko siya at lalabanan!""Huminahon ka, Alea.""Ituro mo na kung nasaan si Dargon, aking kaibigan. At si Iris? Nasaan siya? Hindi ba't kasama mo siya?""Huwag kang mag-alala, ang iyong kaibigan ay ligtas.""Isa ka rin ba sa mga lumusob na mga dragon dito?""Hindi ko na kailangang sagutin ang tanong mong iyan.""Bakit? Dahil isa ka rin sa kanila?""Hindi ko kayang manakit ng iba, Alea."Napayuko na lamang si Alea. Naaalala niya ang kanilang unang pagtatagpo at ang pagligtas nito sa kanya at sa kaibigan niyang si Iris.
Nalilito si Alea sa lugar na kanyang pinasok. Ang tahanan ng mga dragon ay parang isang napakalaking kweba na may napakaraming pasikot-sikot. Posible siyang maligaw doon at ang daan palabas ay hindi matunton. Ngunit kahit na gano'n ay pinagpatuloy niya pa rin ang paglalakad. Sa Bawat gilid ng daang kanyang tinatahak ay may apoy na sa paligid ay nagbibigay liwanag. Tahimik lamang siyang naglalakad, minsan ay tumatago sa madilim na sulok upang hindi makita ng mga kalabang palakad-lakad.Hindi pa nahahanap ni Alea ang kanyang lola nang marinig na niya ang sigawan mula sa labas. Huminto siya saglit at pinakiramdaman ang paligid. "May mga kalaban!" rinig niyang sigaw ng isang boses lalaki na malapit lamang sa kanyang kinatatayuan.Agad siyang nagtago sa likod ng bato nang makita ang isang lalaking tumatakbo papalapit sa kanya. Nang malampasan siya nito ay tahimik niya itong sinundan. Pumasok ito sa isang silid. "Nilusob tayo ng mga kalaban, mahal na hari," rinig niyang
Hinugot ni Alea ang espada sa sisidlan nito na nakasabit lamang sa kanyang likuran. Hinawakan niya ito nang mahigpit at itinutok sa lalaking papalapit. Nakatutok lamang ang kanyang mga mata rito. Ngunti nagulat na lamang siya nang bigla na lamang itong nawala sa kanyang harapan. Lilingon na sana siya nang maramdaman niyang nasa likuran niya ito ngunit hindi paman siya nakakilos ay naramdaman na niya ang malakas na sipa nito. Muntik pa siyang masubsob sa lupa dahil sa napalakas na sipa na tumama sa kanya mula sa likuran.Umayos siya ng tayo at agad na umikot upang harapin si Dargon ngunit hindi niya ito nakita. Isang sipa na naman sa kanyang likuran ang kanyang natanggap at tuluyan na nga siyang natumba sa lupa. "Ang bilis niya," sambit niya sa isipan. Agad siyang tumayo at hindi na muling kumilos pa. Nanatili lamang siyang nakatayo ngunit ang kanyang isipan ay nasa kalaban. Pinakiramdaman niya nang maigi ang bawat galaw nito. Alam niya na nasa likuran niya pa rin
Agad din namang bumangon at tumayo si Alea. Hinarap niya ang babae na nakangising tumingin sa kanya. "Ikaw na naman? Hindi mo talaga ako tatantanan, ah! inis niyang wika at agad na naglaho. Sumulpot siya sa likuran nito at hinampas sa ulo gamit ang bakal na hawakan ng kanyang espada. Natumba ang babae at nawalan ng malay. Nakita niyang naglalaban pa rin si Yulan at Dargon kaya agad siyang naghanap ng pantali. Dinala niya ang babae sa lugar kung saan itinali ang kanyang Lola Freya. Nang makakita ng lubid ay agad niya itong kinuha at ginapos ang babae nang napakahigpit sa malaking bato.Tinalikuran niya ang babae ngunit nagulat na lamang siya nang sa kaniyang pagharap ay nakita niya si Avaleighra na nakatayo at umiiyak. "Avaleighra, kayrami ng iyong sugat," nag-aalalang wika niya. "Alea, tulungan mo ako," usal nito at agad na yumakap kay Alea. "Huwag kang mag-alala, gagamutin kita," sagot naman ni Alea. Ramdam niya ang higpit ng pagkakayakap nito sa kanya.
Muli na namang gumalaw ang mga bato."Umatras kayo!" utos ni Alea sa mga kasamahan upang hindi ang mga ito mapahamak kung tunay ngang buhay pa ang magkapatid at sila ngang gumagalaw ngayon sa ilalim ng nagkukumpulan na mga bato. Nag-atrasan naman ang lahat gaya ng sinabi ni Alea.Humakbang si Alea upang lumapit doon ngunit may kamay na humawak sa kanyang braso. Nilingon niya ito at kanyang nakita ang seryosong mukha ni Yulan. "Huwag kang lumapit," sabi ni YulanSumunod naman si Alea at nanatili lamang sa tabi ng prinsipe. Ang lahat ay nagulat nang biglang tumilapon ang mga bato dahil sa biglaang pag-ahon ng dragon mula sa ilalim ng mga bato. Umungol ito nang napakalakas at bumuga ng napakalaking apoy. Nag-atrasan naman ang iba at nagsitakbuhan upang hindi masunog sa apoy na ibinuga nito. "Huwag kayong matakot! Lalaban tayo!" Sigaw ng isang kawal. "Ahhh! Sigaw ng karamihan at patakbong lumapit sa napakalaking dragon upang laba
"Saan ka pupunta?" tanong ni Yulan nang makita si Alea na tumayo."Kailangan kong lumaban. Hindi ko kayang manatili rito at pagmasdan lamang ang ating mga kasamahan na patuloy na nakikipaglaban.""Dito ka na lamang. Ako na lamang ang tutulong sa ating mga kasamahan.""Kaya ko, Yulan. Huwag mo na lamang akong pigilan.""Kung gano'n ay kumapit ka sa akin."Humawak naman si Alea kay Yulan at sabay na naglakad.Bumuga na naman ng apoy si Dagorn habang naglabas naman ng hangin sa bibig si Dargon. Hinipan nito ang apoy na ibinuga ng kapatid kaya mas naging malaki ang apoy nito. Napatakbo naman paatras ang mga kasamahan nila Alea dahil talagang maabutan sila ng apoy ni Dagorn dahil mas kumalat at lumago ito.Hindi paman tuluyang nakalapit si Alea at Yulan sa kalaban ay nakita na nilang tumilapon ang kanilang ibang mga kasamahan. "Hinding-hindi niyo kami matatalo! Kami ang pinakamalakas na nilalang sa mundong ito!" sa
Nakaramdam na ng pananakit ng tiyan si Alea. "Yulan! Mukhang manganganak na yata ako," sabi niya sa asawa habang nakahawak sa tiyan.Agad na pinatay ni Yulan ang shower at dali-daling lumabas ng banyo nang nakatapis lang ng tuwalya. Nang makalapit sa asawa ay agad niya itong binuhat. "Dadalhin na kita sa hospital," sabi ni Yulan. "Sandali! Ibaba mo ako! Dadalhin mo ako sa hospital nang naka tuwalya ka lang?" Napatingin si Yulan sa kanyang sarili at kanya ngang nakita na wala siyang suot na damit. Dahan-dahan niyang binaba si Alea sa kama at dali-daling nagbihis."Bilisan mo, Yulan!" Tumakbo naman kaagad si Yulan palapit sa asawa. "Tayo na." Binuhat muli ni Yulan ang asawa at agad na lumabas ng bahay."Ahhh!" Sigaw ni Alea.Si Yulan ay hindi mapakali sa kanyang kinatatayuan habang naghihintay sa labas. Nais man niyang pumasok sa loob upang samahan ang asawa ngunit hindi siya pinayagan ng doctor. "Huminah
"Sandali!" Sigaw ni Flora at agad na tumakbo upang lapitan si Yulan.Agad naman na napahinto si Yulan nang marinig ang sigaw ni Flora. Hinarap ni Alea ang kaibigan ng kanyang ina ngunit si Yulan ay nanatiling nakatalikod lamang dito."Ano ang iyong pangalan, iho?" tanong ni Flora. Dahan-dahan namang humarap si Yulan sa ina at nagtagpo ang kanilang mga mata. "Ako po si Yulan," sagot niya at tipid na ngumiti. Nanatiling nakatitig lamang si Flora sa mukha ni Yulan. "Saan ka nakatira?" muling tanong ni Flora. "Ang aming bahay ay malapit lamang sa bahay nila Alea. Sige po, kami ay aalis na." Yumuko muli si Yulan sa harap ng ina at muling nagpatuloy sa paglalakad."Maaari ba kayong bumisita ulit dito?""Sige po, tita. Susubukan po namin," sagot ni Alea. Patuloy lang sila sa paglalakad. Si Yulan ay nanatiling tahimik lamang habang hawak-hawak ang kamay ni Alea."Bakit tayo umalis? Hindi mo ba gusto na mak
"Bakit tayo umalis?" tanong ni Avaleighra."Avaleighra, nakita mo rin naman, 'di ba? Makakagulo lamang ako kung lalapit pa ako.""Mas mabuting linawin natin ang lahat kaya halika na. Balikan na natin ang dalawang iyon." Hinawakan ni Avaleighra ang kamay ni Alea upang muling pumasok sa mundo ng mga diwata. Ngunit agad ring napatigil. "Narinig ko na may babaeng ipapakasal kay Yulan," wika ni Alea. Nakita ni Avaleighra ang malungkot na mga mata ni Alea. Binitawan niya ang kamay nito at niyakap. "Akala ko pa naman ipaglalaban niya ang aming pagmamahalan. Mukhang nakalimutan na niya yata ako nang dahil sa babaeng iyon."Kumalas si Avaleighra sa pagkakayakap kay Alea at pinunasan ang luhang tumulo sa pisngi nito. "Alea, mas mabuti kung iyong kakausapin si Yulan.""Hihintayin ko na lamang siya rito sa aming mundo. Kung talagang mahal niya ako, babalik siya rito upang makita ako."Maraming nakahandang pagkain sa mesa. Mag
SA MUNDO NG MGA DIWATA"Prinsipe! Saan ka pupunta?" tanong ng reyna."Sa mundo ng mga tao, ina.""Susuwayin mo talaga kami, Yulan?" galit na tanong ng hari. "Ina, ama, mahal ko si Alea.""Paano kami, Yulan?" tanong muli ng reyna."Ikaw ang susunod na magiging hari sa kahariang ito, anak. Kung gusto mo siyang makasama ay kailangan mo siyang kumbinsihin na mamuhay dito sa ating mundo. Hindi ako makakapayag na mamuhay ka sa mundo ng mga tao, Yulan," sabi ng hari."Hayaan niyo na lamang ako, ama." Tumalikod si Yulan at nagsimulang maglakad ngunit napatigil na lamang siya nang may mga kamay na yumakap sa kanya mula sa likuran. "Anak ko, huwag kang umalis," pagmamakaawa ng reyna. Umiiyak ito kaya hindi na nagpumiglas pa si Yulan. "Ina, tahan na." Hinarap niya ang ina at niyakap."Kaya ko namang mamuno sa kahariang ito, ama," biglang sabi ni Prinsesa Yolanda. "Anak, isa kang babae," sabi ng hari."A
Araw-araw ay pumupunta si Yulan sa mundo ng mga tao upang ipakita sa mag-asawang Jose at Milagros na tunay ang kanyang pagmamahal para sa anak na si Alea. Ngayon ang ika-sampung araw ng pagpunta ni Yulan sa bahay nina Alea. Palulubog na ang araw at tapos na rin si Yulan sa mga gawaing pinapagawa ni Jose sa kanya. Nagpaalam siya na aalis na upang bumalik na sa mundo ng mga diwata ngunit pinigilan siya ni Jose. "Dito ka na lang muna maghapunan, Yulan. Malapit na rin namang maluto ang pagkaing niluluto ng aking asawa.""Sige po, itay," sagot ni Yulan.Napailing na lamang si Jose sabay ngisi. "Ikaw talagang bata ka. Napapadalas na ang pagtawag mo sa akin ng itay.""Ayaw niyo po ba na itay ang itawag ko sa iyo, itay?" Natawa nang tuluyan si Jose. "Mas mabuting pumasok na tayo upang makakain na," pag-aya nito kay Yulan.Umupo si Yulan sa tabi ni Alea. "Kumain ka lang ng marami, iho," sabi ni Milagros."Masasarap ang mga 'to,
"Itay? Inay?" pagtawag ni Alea sa mga magulang."Mahal na prinsesa, halika rito sa kusina dahil kakain na," nakangiting sabi ni Iris habang nakatingin kay Alea."Tigil-tigilan mo nga ako sa kakaprinsesa mo, Iris.""Ito naman! Hindi mabiro!" sabi ni Iris at tumawa. Napahinto na lamang ito nang may mapansin sa mukha ng kaibigan. "Sandali! Umiiyak ka ba kagabi?" tanong nito nang mapansin ang namamagang mga mata ni Alea. "Halata ba?""Halatang-halata, girl!"Babalik na sana si Alea sa kanyang kwarto nang bigla siyang hinila ni Iris papunta sa kusina. "Saan ka pupunta? Huwag kang magpapalipas ng gutom. Kakain na daw sabi ng nanay mo."Nagpahila na lamang si Alea sa kaibigan. Nadatnan niyang nag-uusap si Ash at ang kanyang ina. "Inay, nasaan po si itay? tanong ni Alea sa ina na naghahanda ng pagkain."Nasa labas siya, Alea.""Nakita ko po si Yulan sa labas, 'nay. Ano po ba ang nangyayari?" kinakab
Huminto si Alea sa tapat ng kanilang bahay. "Dito ako nakatira. Ito ang aming bahay," sabi niya sabay turo sa bahay nila."Ngayon ay alam ko na kung saan kita dadalawin, Alea," sabi ni Yulan."Yulan, magpaalam ka na. Kailangan na nating bumalik sa ating mundo," wika ni Leo."Sige na, Yulan. Papasok na ako sa loob. Mag-ingat kayo pauwi.""Alea!" Napalingon kaagad si Alea nang marinig ang sigaw ng kanyang itay. Kalalabas lamang nito ng bahay. "Aba'y gabi na! Saan ka ba nanggaling? At sino ang lalaking ito?" tanong ni Jose."Itay, siya po si Yulan, kasintahan ko po.""Magandang gabi po, itay," wika ni Yulan."Anong itay? At kailan ka pa nagka nobyo, Alea? Naglilihim ka na pala sa amin ng iyong inay?""Pasensya na po, itay.""Halika na! Pumasok ka na sa bahay, Alea!" Hinila ni Jose si Alea. "At ikaw lalaki! Umuwi ka na sa inyo! Ayaw kong palihim kayong nagkikita nitong anak ko. Naiintindihan mo ba?"
Nakatitig lang si Alea sa kisame habang nakahiga sa kanyang kama. Hindi pa rin mawala sa isip niya ang sinabi ni Ash. "Tinatanong ka niya sa akin nang magkita kami, Alea. Ang sabi ko ay narito ka na sa mundo ng mga tao.""Siya nga ba talaga 'yong nakita ko sa labas ng simbahan? Naalala mo na ba ako, Yulan?" tanong niya sa isipan.Tumingin siya sa orasan at nakita niyang alas dose na pala ng gabi. Ipinikit niya ang kanyang mga mata at pinilit ang sarili na matulog. "Alea," sambit ng isang boses. Agad na niyakap ni Alea ang babaeng tumatawag sa kanyang pangalan. "Avaleighra. Kamusta ka na?""Ayos lang ako, Alea." Inilahad ni Avaleighra sa harapan ni Alea ang isang tela. Nakaburda sa tela ang pangalan na "Alea"."Tanggapin mo, Alea. Pasensya na kung kinuha ko ito sa iyo. Ngayon ay isinasauli ko na. Alam kong napaka importante ng taong nagbigay nito sa 'yo.""Ito ang telang binigay sa 'kin ni Yulan." Malungkot na tumitig s
Nagising si Alea dahil sa katok ng pintuan ng kanyang kwarto. "Anak, gumising ka na dahil kakain na," boses ng kanyang ina. "Opo, inay. Lalabas na po."Nakapikit pa ang kanyang mga mata nang siya ay bumangon. Bumaba siya sa kama at nagpunta sa banyo upang manghilamos. Nasa isip niya pa rin ang kaibigang si Iirs. Kilala niya ang kanyang kaibigan. Alam niyang magtatanong iyon tungkol sa nangyari kagabi kung bakit niya nagawa ang bagay na iyon."Anak, bilisan mo na riyan. Nakahanda na ang pagkain.""Opo, itay." Binuhos niya kaagad ang tubig na nasa tabo at pagkatapos ay pinunasan niya ang mukha gamit ang telang nakasabit sa kanyang balikat.Tahimik lamang si Alea habang kumakain. Iniisip niya pa rin ang kaibigang si Iris. "Anak, pagkatapos mong kumain ay maghanda ka na dahil magsisimba tayo.""Sige po, 'nay."Nang makarating sa simbahan ay nakita kaagad ni Alea ang maraming tao. Nilingon niya ang upuan kung saan sila unang nagkita ni Yulan. "Ano ang in