Naguguluhan si Alea kung sino ang una niyang pupuntahan. Hindi na niya nakita pa si Iris nang matapos ang digmaan. At ang dalawang lalaking malapit sa kaniya ay parehong sugatan.
Sa huli ay napagpasyahan niya na puntahan muna si Yulan dahil naroon din ang ibang mga sugatan lalong-lalo na ang si Boboy at si Avaleighra.
Nagpunta si Alea sa isang silid kung saan naroon ang mga sugatan at kasalukuyang ginagamot. Nakita niya ang nakahigang si Avaleighra at Boboy. Magkatabi ang dalawa
at parehong walang malay. "Lumaban kayo. Sana ay gumaling na kayo at magising," sabi ni Alea sa dalawa habang nakahawak sa kamay ng mga ito.Nagpalinga-linga si Alea sa paligid. Hinahanap ng kaniyang mga mata si Yulan ngunit hindi niya ito makita roon. Nilapitan ni Alea ang isang kawal. "Magtatanong lang sana ako. Saan ko po makikita ang prinsipe?" tanong niya sa kawal.
"Paumanhin ngunit sa ngayon ay walang sino man ang pinahihintulutan ng hari na lumapit sa
Nang makarating siya sa kaharian ay napansin niya kaagad ang kalungkutan na bumabalot sa buong paligid. Nilapitan niya ang isang kawal na nakatayo at nagtanong dito, "Alam mo ba kung saan ko makikita si Prinsipe Akillus?""Dinala ng mahal na hari ang mahal na prinsipe sa hardin ng kalayaan," sagot ng kawal."Sige po. Maraming salamat."Agad naglaho si Alea upang puntahan ang lugar na sinasabi ng kawal. Alam niya ang lugar na iyon dahil naipasyal na siya ng kaibigan doon.Pagkarating pa lang niya ay dinig na niya ang iyakan ng mga naroon. Dahan-dahan siyang lumapit, nanginginig ang kaniyang mga tuhod at mga kamay. Taimtim siyang nagdadasal na sana mali ang kaniyang naiisip, na sana ayos lang ang kaniyang kaibigan at patuloy pa rin ito sa paglaban.Nang tuluyang makalapit ay nakita niya ang kaibigan na nakahiga sa isang puting higaan. Napapalibutan ito ng mga magagandang bulaklak na kulay puti. Ang nakababatang kapatid nit
Sumikat muli ang araw at humalik ito sa pisngi ni Alea. Nagising naman ang dalaga dahil sa nararamdamang init sa mukha. "Nasaan ako?" tanong niya sa kaniyang isipan. Inilibot niya ang kaniyang paningin sa paligid at napansin ang pamilyar na bahay. Dahan-dahan siyang bumangon at napansing iba na ang kaniyang suot na damit. "Lola?" pagtawag niya kay Freya."O, Alea. Mabuti't gising ka na. Nagluto ako ng masarap na pagkain. Halika na't kumain," sabi ni Freya."Salamat, lola pero busog pa po ako.""Alea, dapat kang kumain upang tuluyan ka nang gumaling. Alam mo bang napakataas ng iyong lagnat kagabi?""Wala po talaga akong gana, lola.""Kung hindi ka kakain ay hindi na rin ako kakain. Ako'y magtitiis na lang din sa gutom."Walang nagawa si Alea kundi ang sumunod na lamang kay Freya. Pilit siyang kumain kahit na parang hindi niya nalalasahan ang kaniyang kinakain."Lola, aalis lang po ako. Matatagalan po siguro ako sa pag-uwi," pagpa
Sumilip si Alea sa silid kung saan huli niyang nakita si Boboy at si Avaleighra. Nakita niyang natutulog pa ang mga ito. Nang makitang maayos naman ang dalawa ay napagpasyahan na niyang umalis sa kahariang iyon.Bumalik si Alea sa kubo ng kaniyang Lola Freya. Hindi niya alam kung ano ang susunod na gagawin. Wala na ang kaniyang kaibigan na si Ash at hindi pa niya nakikita ang kaibigang si Iris. Walang ganang kinatok ni Alea ang pinto ng kubo ni Freya. "Lola?"Nang bumukas ang pinto ay hindi agad nakakilos si Alea nang makita ang babaeng nasa kaniyang harapan. Nakita niyang umiiyak ito kaya agad niya itong niyakap. "Iris, salamat at ligtas ka," wika ni Alea."Patawarin mo ako, Alea. Sana mapatawad mo ako," umiiyak na sabi ni Iris."Shhh, tahan na." Tiningnan ni Alea sa mga mata ang kaibigan. "Wala kang kasalanan. Saan ka ba nagpunta?""Hindi ko alam. Isang umaga nagising na lang ako na nasa ilalim na ako ng puno. Kung saan-saan ako napun
Lakad-takbo ang ginawa ni Alea habang hinahanap ang kaibigang si Iris. "Iris!" Sigaw niya nang makita ang kaibigan na kasama ng mga tagasilbi at tumatakbo palayo. "Iris!" muling sigaw niya ngunit nagpatuloy lamang ito sa pagtakbo. Hahabulin na sana ni Alea ang kaibigan ngunit nakarinig siya ng isang iyak at humihingi ng tulong. Nais niyang sundan ang kaibigan ngunit hindi niya magawang balewalain lamang ang narinig. Agad niyang nilapitan ang pinanggalingan ng boses. Nakita niya ang isang babae na nakaupo sa sahig at napapaatras dahil may isang dragon sa harapan nito. Napaka kalat ng buong paligid. May mga butas at sira na rin ang iilang parte ng pader."Ahhh! Sigaw ng babae nang tuluyan na ngang nakalapit ang dragon at pinagkatitigan siya. Nanginginig ang kanyang mga kamay dahil sa sobrang takot. "Maawa ka, huwag mo akong saktan," wika ng babae habang wala pa ring tigil sa pag-iyak."Hoy, batang dragon! Ako Ang harapin mo!" Sigaw ni Alea. Inangat ng dragon ang ka
Naglalakad si Alea na parang walang buhay. Lakad lang siya nang lakad na walang pakialam kung saan man siya dalhin ng kaniyang mga paa. Nang makaramdam ng pagod ay huminto siya at umupo sa ilalim ng punong kahoy. Ipinikit niya ang kaniyang mga mata, ninanamnam ang presko't malamig na hangin. Hindi nagtagal, siya ay nakatulog. "Alea, bumalik ka na. Huwa ka sanang sumuko, Alea," rinig niyang sabi ng kanyang lola. Hinarap niya ito at nginitian. "Wala akong balak na sumuko, lola. Napagod lang po ako ngunit wala akong balak na takasan ang suliraning kinakaharap ko ngayon. Nais ko lamang pong mapag-isa at pakalmahin ang sarili," sagot niya. "Ako ay magtutungo riyan." "Huwag na po, lola. Magpagaling na lang po kayo. Huwag po kayong mag-alala, babalik po ako." "Mag-iingat ka, Alea." "Lola, may paraan po ba upang matalo ko si Dargon?" "Alea, huwag na huwag kang magpapakita sa hari ng mga dragon." "Lola, handa ko pong harapin ang problema kahit gaano paman iyan kahirap. Naniniwala po ak
Unang nagpunta si Alea sa Kaharian ng Turing upang hanapin si Reyna Theodora. Isa ang reyna sa mga nakapulot sa nagkapira-pirasong brilyante. Nang makita ang hinahanap ay agad niya itong nilapitan."Ano ang iyong ginagawa rito? Hindi ba't pinauwi mo na ang lahat ng mga aliping tao rito? Ano pa ang iyong kailangan?" tanong ng reyna."Mahal na reyna, may nais lang sana akong hingin sa iyo."Ngumisi ang reyna sa narinig mula kay Alea. "Ginto ba, Alea?""Hindi po, mahal na reyna.""At sa tingin mo ba ay ibibigay ko sa iyo ang iyong hinihingi? Nagkakamali ka, Alea. Kung ano man iyan ay hinding-hindi ko ibibigay sa iyo!""Nagmamakaawa ako. Ibigay mo sa akin ang kapiraso ng nabasag na brilyante, mahal na reyna.""Umalis ka na," mariing sabi ng reyna."Mahal na reyna, nagmamakaawa ako sa 'yo.""At bakit ko naman ibibigay sa iyo? Isa kang kalaban! Kaya huwag kang umasa na ibibigay ko sa iyo ang iyong hinihingi!"
Maagang gumising si Alea kinabukasan at nagpunta sa ilog. Ninanamnam niya ang lamig ng tubig na yumayakap sa kaniyang katawan. Nakapikit ang kaniyang mga mata, iniisip kung ano ang mga gagawing hakbang upang makuha ang dalawa pang natitirang piraso ng nabasag na brilyante.Nang makaramdam ng gutom ay agad siyang naghanap ng prutas na mapipitas upang may makain. Lumapit siya sa isang malaking puno ng kahoy na may maraming bunga. Hindi niya maabot ang mga bunga nito kaya napilitan siyang umakyat sa puno. Umupo siya sa isang sanga habang kumakagat sa prutas na kaniyang nakuha. "Akala ko, mag-isa lang akong kakain ngayon. Mabuti na lamang at nandito kayo para ako'y sabayan sa pagkain," nakangiting sabi ni Alea. Natutuwa siyang pagmasdan ang mga maiingay at malilit na ibon na nakatungtong sa maliliit na sanga. Kumakain din ang mga ito kagaya niya.Tumayo si Alea at umakyat sa pinaka-itaas na bahagi ng puno. Pinagmamasdan niya ang kulay asul na kalangitan. Ipinikit niya ang
Napatitig si Yulan sa mga mata ni Alea.Nang makita ng hari si Alea ay agad itong lumapit sa dalaga. "Ano ang iyong ginagawa rito? Hindi ba't may kasunduan tayo?" bulong nito. Hinawakan ng hari ang braso ni Alea at inilayo sa prinsipe."Sandali lamang, ama. Nais ko muna siyang makausap," sabi ng prinsipe.Napatigil ang hari at dahan-dahang bumitaw sa pagkakahawak sa braso ni Alea. Humarap si Alea sa prinsipe at naghihintay sa sasabihin nito."Ano ang iyong pangalan? Parang nakita na kita dati ngunit hindi ko maalala kung saan."Hindi kaagad nakapagsalita at nakagalaw si Alea. Nakaramdam siya ng kirot sa puso na parang tinusok-tusok ito ng mga karayom nang marinig niya ang sinabi ng prinsipe."Hindi mo siya nakikilala, mahal na prinsipe?" tanong ng babae ngunit hindi man lang ito pinansin ni Yulan. Nakatitig lamang ang prinsipe sa mukha ni Alea."Nagkita na ba tayo noon, binibini?" tanong ni Yulan kay Alea