"Bakit ka umuuwi ng ganito ka-late, Arnold?"Nagulat si Arnold nang makita si Irene na nagbubukas ng pinto para sa kanya, lalo na’t dalawa na ng umaga. Matapos ihatid si Erica sa bahay, bumalik si Arnold sa opisina. Sa ilang kadahilanan, hindi siya nakaramdam ng pagnanais na umuwi, kaya’t umalis lamang siya sa opisina bandang alas-diyes ng gabi. Gayunpaman, hindi siya agad umuwi. Matapos ang ilang oras sa isang café malapit sa kanyang opisina, sa wakas ay nakarating si Arnold sa bahay ng alas-dos ng umaga."Marami akong trabaho sa opisina. Bakit hindi ka pa natutulog?" wrinkle ang noo ni Arnold."Paano ako makakatulog kung hindi ka pa umuuwi? Hindi mo man lang ako pinaalam na nagtatrabaho ka ng late," sagot ni Irene habang ibinuhos ang isang baso ng mainit na tubig para kay Arnold.Ininom ni Arnold ang lahat ng ito sa isang subok."Irene, puwede bang makasama mo ako sandali?" Si Arnold, na unang nag-aalinlangan, ay nagpasya nang makipag-usap kay Irene."Um... pag-usapan? Tungkol
"Kaya, nagpasya akong tanggapin ang kondisyon ng aking mga magulang na pakasalan si Irene bilang aking pangalawang asawa."Si Erica, na humahawak ng kanyang hininga upang marinig ang desisyon ni Arnold, ay nahirapang huminga. Hindi siya makapaniwala na gagawin ni Arnold ang ganitong desisyon.Naiinis? Siyempre, gusto niyang magalit. Pero, magiging makasarili ba siya kung hindi niya kayang pasayahin si Arnold? Hindi na siya perpektong babae. Kaya, ano ang dapat niyang gawin ngayon? Hindi siya puwedeng mag-rebelde. Sa lahat ng oras na ito, hindi kailanman nalaman ni Arnold ang kanyang mga damdamin."Erica, muli, pasensya na!"Nakita ang katahimikan at walang ekspresyon ni Erica, nakaramdam si Arnold ng pagkakasala at hinawakan ang mga daliri ng kanyang asawa at hinagkan ang mga ito ng sunud-sunod."Oo, mula sa simula, iniwan ko ang desisyong ito sa iyo. Pagkatapos ng lahat, ang ating kasal ay dahil sa aking ama. Ayos lang. Walang problema kung talagang gusto mong pakasalan si Irene.
"D-Drew?" Lumingon si Erica kay Drew, na nakatingin sa kanya nang malamig."Si Erica ay tumutulong lang sa akin sa paghahanda ng lunch, hindi siya nagpapakita ng yabang," ipinaliwanag ni Irene, sumulyap kay Erica na may kaunting awa."Ano bang magagawa niya? Siguro ay natatakot siyang masira ang kanyang mga kamay kung magtatrabaho siya sa kusina," muling nagreklamo si Drew."Excuse me, naglive ako sa ibang bansa ng ilang taon, nag-iisa sa isang apartment, walang mga katulong. Ako ang gumagawa ng lahat. Kaya, please, huwag mo akong maliitin palagi!" Nagsalita si Erica sa isang kalmadong tono, sinisikap na panatilihin ang kanyang composure. Halos napprovoked na siya."Ang mamuhay sa ibang bansa at dito, oo, magkaiba iyon!" bawi ni Drew, tumangging umatras.Nagpasya si Erica na manahimik pagkatapos ituro ni Irene na huwag na siyang sumagot."Gusto mo bang kumain ngayon?" tanong ni Irene habang inilalagay ang huling ulam na kanyang niluto sa araw na iyon sa mesa."Oo, siyempre. Kail
"Maraming beses na nating ipinaliwanag na ang pag-aasawa kay Irene ay hindi lang para magbayad ng utang. Gusto rin ng iyong ina ng isang tao na mag-aalaga sa iyo. Si Erica ay abala sa trabaho, kaya wala siyang oras para alagaan ka!""Mom, please, huwag mong patuloy na sisihin si Erica!" mahinang pero may diin na sabi ni Arnold.Nakita ang pagtaas ng tensyon, tumayo si Erica."Sapat na iyon, Arnold. Aminin mo na talagang gusto mong pakasalan si Irene. Tinatanggap ko kung pakasalan ni Arnold si Irene. Mula sa simula, pinakasalan ko si Arnold dahil sa kahilingan ng aking ama. Kaya, makatarungan lamang na tuparin ni Arnold ang iyong kahilingan sa pagkakataong ito. Umaasa ako na pagkatapos nito, wala nang hidwaan sa ating pamilya."Nabigla si Arnold sa lahat ng sinabi ni Erica. Malaya siyang nagsalita, at kahit ang mga magulang ni Arnold ay hindi tumutol sa mga salita ni Erica."Okay! Sa kasong ito, dapat kayong magpakasal na. Huwag nang patagilid kung ayaw ng sinuman na magbago ang is
"Troy, andito ka na?" sinilip ni Sarah sa orasan sa dingding."Oo, ngayon ang huli kong shooting kaya sindya kong umuwi ng maaga." Nakatayo pa rin si Troy habang hindi pa rin bumitaw si Gillian sa pagkakayakap nito sakanyang bewang.Isang kamay ni Troy ang yumakap kay Gillian, habang ang isa ay umabot at humawak sa balikat ni Sarah, at pagkatapos ay hinalikan niya ang kanyang noo."Ano ang masayang balita? Hindi na ako makapaghintay.""Well... ang masayang balita ay bukas, gusto kong dalhin tayong lahat sa bakasyon."Nang marinig iyon, tumalon si Gillian sa saya. "Yay! Pupunta tayo sa bakasyon. Ang saya! Gusto kong sabihin kay Prince muna." Tumakbo si Gillian sa loob para hanapin ang kanyang nakababatang kapatid."Saan mo plano dalhin ang mga bata?" ginabayan ni Sarah ang kanyang asawa na umupo sa isa sa mga sofa."Pasensya na... mga bata lang ang maidadala ko sa villa dahil magsisimula na naman akong mag-shoot sa Lunes." Nagsalita si Troy habang maingat na hinahaplos ang pisngi
"Mahal... gising na. Umaga na," maingat na hinaplos ni Troy ang pisngi ng kanyang asawa ng ilang beses hanggang sa magising si Sarah.Pumikit-pikit si Sarah at nag-unat ng kaunti. Ang kanyang katawan ay parang nangangalay. Hindi niya alam kung bakit ang mga aktibidad kagabi kasama si Troy ay nag-iwan sa kanya ng sobrang pagod. Kahit na si Troy ay napaka-ingat at mabagal, at si Sarah ay hindi naman masyadong gumalaw. Siguro dahil sa kanyang pagbubuntis na medyo advanced na. Parang iba ang pagbubuntis na ito kumpara sa kanyang nakaraang dalawa."Pagod ka pa ba?" maingat na hinaplos ni Troy ang ulo ni Sarah. "Dapat bang ipagpaliban ang bakasyon?""Eh, hindi, Troy. Ayos lang ako. Tumayo na tayo, mag-shower, at maghanda!" Tumayo si Sarah at umalis sa kama."Talaga bang ayos ka, mahal?" Tumingin si Troy na may pag-aalala, napansin ang pagkapagod ni Sarah. Pero umaasa siyang epekto lang ito ng pagbubuntis."Pasensya na! Dapat sana ay nagtimpi ako kagabi." Sinundan ni Troy ang kanyang asa
"Troy?"Agad na bumaling si Troy at Sarah sa boses na sumalubong sa kanila. Isang mag-asawa na kilala nila ang nakatayo sa harap ng gate ng villa."Arnold, Erica! Nandito rin kayo?"Ngumiti si Arnold at tumango, habang ang tingin ni Erica ay nakatuon sa lumalaking tiyan ni Sarah."Kamusta ka, Erica?" Lumapit si Sarah kay Erica, na ilang hakbang lang mula sa kanya."Okay lang, Sarah." Tumingin si Erica kay Sarah ng may simpatiya at nagmadaling lumapit sa buntis."Kamusta ang pagbubuntis mo? Ayos ka ba? Pasensya na, hindi ako masyadong marunong dito. Pero mukhang pagod na pagod ka." Tumingin si Erica kay Sarah na may pag-aalala.Sinubukan ni Sarah na ngumiti, pawis na muling dumadaloy sa kanyang noo."Oo, siguro dahil nasa ikawalo na akong buwan ng pagbubuntis. Nandito ba kayo para sa espesyal na okasyon o..." Sumiksik si Sarah sa pagitan nina Erica at Arnold."Eh, gusto lang naming magbakasyon," sagot ni Arnold, pagkatapos makipagkamay kay Troy.Nagbigay si Troy ng mabilis na
"Derrick, bilisan mo!"Si Derrick, na nagwawash ng sasakyan sa bakuran, agad na ibinagsak ang hose at nagmadaling pumunta sa silid ni Troy at Sarah, na hindi kalayuan mula sa terrace."A-anong nangyayari? Oh hindi!" Nagulat si Derrick nang makita ang dugo na umaagos sa mga binti ni Sarah. Tumibok ang kanyang puso ng mabilis na hindi niya alam ang gagawin. Namatay ang kulay ng kanyang mukha nang makita si Sarah na nakahiga at walang malay."Derrick, anong ginagawa mo! Mabilis, ihanda mo ang sasakyan! Ngayon na!" sumigaw si Troy sa takot.Tumalon si Derrick at mabilis na lumingon, tumakbo sa labas. Walang pag-aalinlangan, binuksan niya ang pinto ng sasakyan habang karga ni Troy si Sarah at inilagay siya sa loob ng sasakyan. Agad na umupo si Derrick sa likurang manibela at nagmadaling pumunta sa pinakamalapit na ospital na kanilang napag-usapan kahapon."S-sorry, anong nangyari kay Sarah? Bakit siya...?" Mukhang labis na nag-aalala si Derrick, paminsang sumisilip kay Sarah."Derrick
Naging tensyonado ang mukha nina Arnold at Erica nang makita nilang nakatayo ang doktor sa pintuan."Kumusta na siya, doktor?" Hindi makapaghintay si Erica na malaman ang tungkol kay Irene at sa kanyang sanggol."Congratulations, sir. Mayroon kayong malusog na baby girl," sabi ng babaeng doktor, at sandaling huminga nang maluwag sina Arnold at Erica.Pero nanatili pa rin ang kaba sa kanilang mukha, dahil hindi pa nila naririnig ang kalagayan ni Irene."Kumusta ang ina, doktor?" tanong ni Arnold, nanginginig ang boses."Asawa ka ba niya?" Tinitigan ng doktor si Arnold nang mabuti."O-oo, doktor," nauutal na sagot ni Arnold, ramdam ang bigat ng konsensiya dahil hindi man lang niya sinasamahan si Irene sa mga pagpunta nito sa ospital."Sir, ang kalagayan ni Irene ay... kritikal. Sinusubukan pa rin naming pigilan ang pagdurugo. Ipagdasal niyo po siya."Natigilan si Arnold sa sinabi ng doktor. Hindi siya makapagsalita nang lumakad palayo ang doktor, iniwan silang dalawa ni Erica sa
"Irene, ayos ka lang ba? Inaalagaan ka ba nang maayos ni Arnold?" tanong ni Erica na may pag-aalala nang kontakin siya ni Irene. Malat at magaspang ang boses ni Irene, kaya't nag-alala si Erica."Kailan ka babalik sa Jaketon? Gusto ko nandito ka pag manganak ako.""Sandali, nasaan si Arnold? Hindi pa rin ba siya nag-aalaga sa'yo?" Lalong lumalim ang pag-aalala ni Erica. Bihira siyang makatanggap ng tawag mula kay Arnold, maliban na lang kung may kailangang pag-usapang tungkol sa trabaho."Si Arnold... sabi niya sobrang busy siya sa trabaho."Napabuntong-hininga si Erica. Mula sa boses ni Irene, naramdaman niyang may problema ito. Pero parang pinipili pa rin ng buntis na babae na kimkimin ang mga bagay na iyon."Sige, Irene. Tatapusin ko lang ang trabaho ko dito. Susubukan kong makabalik bago ka manganak. Dapat alagaan mo ang sarili mo at ang baby, ha?""Salamat. Salamat!"Pagkatapos makausap si Irene, nagpadala ng mensahe si Erica kay Arnold, hinihikayat itong magbigay ng mas ma
Napasigaw si Sarah nang buhatin siya ni Troy. Inakay siya ng malalakas na braso ng asawa, parang bagong kasal, papunta sa malaking kama. Ang maganda at malambot na kama ay napapalibutan ng manipis ngunit magagandang kurtina, at pinapalamutian ng mga talulot ng rosas na nagpabango sa buong silid."Sabi ng doktor, pwede na tayo, ahem... kaya okay lang, di ba?" Dahan-dahang inilatag ni Troy ang katawan ni Sarah sa maluho at komportableng kama.Ngumiti si Sarah, namumula ang mukha habang nakayuko si Troy sa ibabaw niya. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya."Miss na miss din kita, Troy!" Iniyakap ni Sarah ang kanyang mga braso sa leeg ni Troy, at hindi na ito makapagpigil. Sinimulan niyang hagkan ang mukha ni Sarah, at agad itong naging matitinding halik na hindi na niya matigilan.Hindi na alam kung sino ang nagsimula, pero ilang minuto lang ang lumipas, pareho na nilang inalis ang lahat ng suot nila. Gaya ng unang gabi nila, sabik silang paligayahin ang isa't isa. Ang tindi ng
"Honey, gising ka na ba?" Malambing na hinaplos ni Troy ang mukha ni Sarah. Kumurap ito na tila ba nagising sa boses niya bago ito tuluyaang humarap sakanya. "Anong oras na?" "Alas-sais ng umaga. Papasok pa rin tayo sa opisina ngayon, di ba?" Umupo si Sarah. "Siyempre. Ikaw din papasok, di ba?" "Oo naman, mahal. Oh, nga pala, kumusta ang stock ng gatas para kay Kingsley? Sapat ba?" "Sobra pa sa sapat," sagot ni Sarah habang nagmamadaling pumasok sa banyo para mag-ayos. Hindi niya alam na tahimik siyang sinundan ni Troy sa loob, na nakalimutan niyang i-lock. Simula nang manganak siya kay Kingsley, madalas na niyang maalalang i-lock ang pinto. "Troy!" sigaw ni Sarah, nagulat nang makita si Troy sa likod niya habang nagbibihis. Bumilis ang tibok ng puso ni Troy nang makita ang katawan ng asawa niya, na hindi pa niya nahahawakan ng halos dalawang buwan. Ngayong umaga, lakas-loob siyang lumapit kay Sarah, lalo na't kinumpirma kahapon ng doktor na ganap na siyang naka-recover
"Uuwi na ba tayo ngayon, honey?" tanong ni Irene habang umuupo siya sa gurney. Kakakalas lang ng IV needle mula sa kanyang kamay. Tila napakaputla pa rin ng kanyang mukha."Sandali lang," sagot ni Arnold nang malamig nang hindi lumilingon sa kanya, na nagpatulong kay Irene na huminga ng malalim upang mapawi ang sakit na patuloy na umuukit sa kanya. Mula nang umalis si Erica, napansin ni Irene na si Arnold ay naglalakad-lakad, sinusubukang tumawag ng sinuman sa kanyang telepono. Hinala niya na sinusubukan niyang kontakin si Erica, ngunit hindi ito sumasagot.Tahimik na nakaupo si Irene, naghihintay kay Arnold, na patuloy pa rin sa paglalakad sa harap niya. Si Theresa, na nangako na babalik, ay hindi na bumalik."Okay, uuwi na tayo. Kaya mo bang maglakad?" tanong ni Arnold habang pinapanood si Irene, na nahihirapang bumaba mula sa gurney sa kanyang mahinang katawan."Excuse me, ma'am, gamitin niyo po ang wheelchair na ito. Mahina pa po ang katawan niyo." Isang staff ng ER ang nag-alo
"Oo, binabati kita muli sa pagbubuntis ng iyong asawa. Kung maayos ang mga obserbasyon, maaari siyang umuwi ngayong gabi."Tumango lang si Arnold sa paliwanag ng doktor. Nanatili siyang tahimik kahit umalis na ang doktor sa silid. Ang narinig niya ay lubos na hindi inaasahan."H-honey, hindi ka ba masaya na buntis ako?" tanong ni Irene na may nanginginig na boses. Ang kanyang dibdib ay tila nahirapang huminga, hindi makakita ng kahit anong bakas ng kasiyahan sa mukha ni Arnold matapos marinig ang tungkol sa kanyang pagbubuntis. Sa halip, nakita niyang may kalituhan at gulat ito. Sinubukan ni Irene na pigilin ang lungkot at pagkadismaya na nararamdaman niya."Ikaw ba ay dahil hindi si Erica ang buntis?" tanong ni Irene muli, sa pagkakataong ito ay hinahanda ang sarili para sa sagot ni Arnold."Huwag mo nang pag-isipan pa. Masisiyahan ang Mama at Papa. Lalabas ako sandali." Mabilis na iniwan ni Arnold si Irene at nagtungo sa waiting area sa harap ng ER."Sila lang ang mama at papa ni
Mahigpit na niyakap ni Diego si Carrie. Sa wakas, payapa na ang kanyang puso. Ang mga magkaibang trauma na pareho nilang pinagdaraanan ay sa wakas ay nalampasan na.Ganoon din ang nangyari kay Carrie. Mula nang palihim siyang magpatingin sa psychiatrist isang buwan matapos ang kasal nila ni Diego, unti-unting nawala ang trauma mula sa kanyang nakaraan. Ang magandang babae na may maitim na buhok ay dahan-dahang nakalimutang ang mga masakit na alaala mula sa kanyang nakaraan matapos ang ilang buwan ng paggamot. Gayunpaman, nahihiya siyang ipaalam kay Diego ang tungkol sa kanyang paggaling. Masyado rin siyang mayabang upang gumawa ng unang hakbang o hilingin kay Diego na huwag siyang iwan sa kama."Saan ka pupunta, honey?" hinawakan ni Carrie ang malakas na braso ng kanyang asawa isang gabi habang sila ay nagiging malapit. Ngunit tumayo pa rin si Diego at iniwan siya."Pasensya na, Carrie. Hindi ko kayang..."Nabigla si Carrie sa pagtanggi ng kanyang asawa. Hindi niya maintindihan kun
"Bakit ka nagmamadali, mahal? Dapat tatlong araw ka sanang nandito?" Nakatutok si Irene kay Arnold habang mabilis itong kumakain mula nang umalis siya sa silid. Hindi masyadong nagsalita ang kanyang asawa mula noon. Ang mga matatamis na salita o mapagmahal na kilos na dapat sana'y naroon sa pagitan ng mga bagong kasal ay ganap na wala para kay Irene. Para bang nakalimutan na ni Arnold ang nangyari kagabi.Hindi sumagot si Arnold. Isang sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakaupo sa tapat niya. Ilang minuto ang lumipas, tumayo siya, kinuha ang susi ng kanyang sasakyan mula sa mesa, at sinabi,"Umalis na ako. Huwag ka nang maghintay sa akin!" Nang hindi naghihintay sa sagot ni Irene, nagmadali si Arnold palabas sa kanyang sasakyan. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakatingin sa kanya na may hindi mabasang ekspresyon. Pero wala siyang pakialam. Ang isip niya ay ganap na nakatuon kay Erica. Naramdaman niyang nagkasala siya sa kanyang unang asawa.'Eri
Naiiyak pa rin si Irene, nakatalikod kay Arnold. Nakatagilid siya, sinusubukang tiisin ang sakit, hindi lamang sa pisikal kundi pati na rin sa emosyonal. Hindi niya namamalayan na nabanggit ni Arnold ang pangalan ni Erica sa pagtatapos ng kanilang sesyon sa silid, na nagpalala sa sakit ni Irene ng sampung beses.Mabilis na nakatulog si Arnold sa pagod sa tabi ni Irene. Nakaramdam siya ng ginhawa na ang pagnanasa na itinagong niya simula kaninang umaga ay sa wakas natupad na. Kahit na si Erica ang talagang gusto niya, si Irene pa rin ang legal niyang asawa.Matapos umiyak nang todo, sinubukan ni Irene na bumangon at linisin ang sarili. Dahan-dahan siyang umupo sa gilid ng kama, hinanap ang kanyang mga damit, at sinuot muli ang mga ito.Naalala niya ang hinihiling ng kanyang biyenan kaninang umaga. Tumawag si Drew sa kanya at nakipag-usap sa telepono."Irene, kailangan mong mabuntis sa lalong madaling panahon! Alam naming hindi ka pa tinatamaan ni Arnold. Kailangan mong ipatulog siya