"Nakalabas ka na naman ng gabi. Saan ka ba buong araw, Erica?"Si Erica, na bagong bumaba mula sa kanyang itim na Lexus, ay nagulat. Nakatayo na ang kanyang ama sa harap ng pangunahing pinto ng kanilang bahay."Dad? Bakit hindi ka pa natutulog?" Sinubukan ni Erica na ilihis ang usapan. Pagod na pagod na siya at ayaw na niyang makipagtalo sa kanyang ama. Ginugol niya ang buong araw sa pagsubaybay kay Troy at sa kanyang pamilya, natapos ang gabi sa isang nightclub na madalas niyang pinupuntahan kamakailan."Paano ako makakatulog kung ang anak kong babae ay nasa labas pa? Dapat may kasamang lalaki ka kapag ganyan ka na katagal sa labas."Nagsimula nang maging hindi komportable si Erica tuwing binabanggit ng kanyang ama ang tungkol sa kanyang partner. Hanggang ngayon, hindi pa siya nagtatagumpay sa pagtupad sa hiling ng kanyang ama na ipakilala ang kanyang magiging asawa."Dad, late na. Hayaan mong samahan kita sa kwarto mo," sabi ni Erica, ginagabayan si Michael patungo sa kanyang kw
"Sigurado ka bang gusto mong tanggapin ang babaeng iyon, Erica, sa iyong opisina?" Si Carrie, na kebo sa opisina ni Sarah, ay nagmukhang nag-aalala, kahit na hindi niya alam kung ano ang eksaktong nangyayari sa pagitan nina Erica at ng kanyang kaibigan. Tanong na niya ito kay Sarah ng ilang beses na. Nakita niya ang pag-aalinlangan sa mukha nito. Kamakailan, nagreklamo si Sarah tungkol sa pagiging malapit ni Erica at Troy.Niyugyog ni Sarah ang kanyang ulo, ang mukha ay walang emosyon."Talagang interesado akong malaman ang dahilan ng kanyang pagbisita," mahinahon na sagot ni Sarah. Pero kahit ganoon, nag-aalala pa rin si Carrie. Naglabas siya ng malalim na sigaw ng ilang beses. Si Carrie at Sarah ay higit pa sa magkaibigan at katrabaho; ang kanilang pagkakaibigan ay umusbong mula pa bago sila ikinasal."Dapat ko bang sabihin kay Troy?" muling tanong ni Carrie."Walang pangangailangan, Carrie. Hangga't siya ay papasok sa aking opisina nang mag-isa, wala tayong dapat ipag-alala.""
"May problema tayo. Itinigil ni Michael ang proyekto. Ang lahat ng mga manggagawa ay humihingi ng pananagutan. Gusto nila ang natitirang sahod ayon sa kanilang kontrata." Walang kumatok, biglang pumasok si Diego sa opisina ni Troy.Inaasahan na ni Troy na mangyayari ito. Agad siyang tumayo."Parang kailangan nating makipagkita kay Michael kaagad. Makikipag-usap ako sa kanya." Kinuyom ni Troy ang kanyang mga kamao."Sandali, Troy. Paano kung mas mabigat ang mga hiling niya sa pagkakataong ito? Pasensya na, pero narinig kong interesado si Erica sa iyo." Ang tingin ni Diego ay tila humihingi ng agarang sagot.Bumagsak si Troy pabalik sa kanyang upuan."Parang kailangan kong ibenta ang lahat ng aking ari-arian."Nang marinig ang mga salita ni Troy, mabilis na niyugyog ni Diego ang kanyang ulo sa pagdaramdam."Huwag kang gumawa ng mga padalos-dalos na desisyon. Dapat mo itong pag-isipang mabuti!" Malumanay ngunit may diin na sinabi ni Diego."Wala na akong ibang opsyon. Hindi ko maa
"Pasensya na! Lahat ng ito ay lampas na sa aking kontrol. Pakisuyo, huwag mo akong patuloy na parusahan sa guilt na ito, Erica!" nanginginig ang boses ni Troy. Talagang nabasag siya ng luha ni Erica. Sumasakit ang kanyang puso at labis siyang nalilito."Sabihin mo sa akin kung ano ang kailangan kong gawin para makabawi. Pero pakiusap, huwag mo nang isama si Sarah dito. Alam mong gaano siya kahalaga sa akin."Nang marinig ang mga salita ni Troy, isinara ni Erica ang kanyang mga mata. Muling bumukas ang sugat, muling dumudugo. Alam niyang hindi niya kailanman makakamit ang puso ni Troy. Ang pag-ibig na nararamdaman niya ay labis na masakit. Bilang nag-iisang anak ni Michael Lewis, mayroon siyang lahat ng kailangan niya, maliban sa isang bagay na hindi kayang bilhin ng pera—totoong pag-ibig. Bakit hindi niya makuha ang uri ng pag-ibig na mayroon ang ibang babae? Isang pag-ibig na nagdadala ng kaligayahan. Isang pag-ibig kung saan parehong kailangan ng isa’t isa."Erica..." Sa sandaling
"Si Michael ay may sakit at maghahanap ng paggamot sa ibang bansa. Sabi niya na ang reaksyon niya kahapon ay isang sandaling galit lamang. Kaya, magpapatuloy ang proyekto ayon sa plano." Huminga ng ginhawa si Troy matapos talagang masagot ang tanong ni Sarah.Tumango si Sarah sa sagot ni Troy. Bagamat sa kaloob-looban, parang may mali pa rin sa kanya."Oh, kumusta na ang ating baby? Kailan ang susunod na check-up kay Ivy?" Yumuko si Troy at hinalikan ang tiyan ni Sarah."Susunod na buwan. Ayon sa kanya, malusog ang bata." Pinapalo ni Sarah ang ulo ni Troy habang nakapatong ito sa kanyang mga hita. Tinutukan niya ng mabuti ang mukha ng kanyang asawa. Sa isang dahilan, naramdaman niyang hindi lubos na nasagot ni Troy ang kanyang tanong. Nakita niya ang bigat ng isang bagay sa mukha nito. Nagbuntong-hininga si Sarah ng malalim ng ilang beses."Tara na sa bahay. Siguro nag-aantay na ang mga bata para sa hapunan. Sa mga nakaraang araw, bihira ka na sumama sa amin sa hapunan." Pinadapo n
“Pangako kong papaligayahin kita. Pwede ba?”Si Carrie ay halos humihikbi nang marinig ang mga salitang binitiwan ni Diego. Kahit na dati siyang nasaktan ni Diego, sa kaloob-looban niya, labis siyang natutuwa. Siguro panahon na para bitawan ang kanyang kayabangan. Baka matutulungan siyang pagalingin ang sugat sa pamamagitan ng pagtanggap sa kaligayahang ito.Hindi na kayang pigilan ni Carrie ang kanyang ngiti. Tumingala siya, nahihiya na baka makita ni Diego ang kanyang namumula na mukha. Inisip niya na tiyak na namumula na ang kanyang mga pisngi sa mga oras na ito.Bigla, itinataas ni Diego ang kanyang baba, hinayaan silang magkatitigan muli."Carrie, pakakasalan mo ba ako?""Huh?" Nauntog si Carrie. Talagang hindi niya inaasahan na magpopropose si Diego."Carrie..." muling nagsalita si Diego, parang nag-aantay ng kanyang sagot nang may pagdududa."Eh... Isasaalang-alang ko muna." Sa wakas, may sagot na lumabas sa bibig ni Carrie. Pero hindi iyon ang sagot na inaasahan ni Diego
"Huwag kang magsinungaling sa akin! Sino ang tinitingnan mo roon?" Ang tingin ni Kendall ay nakatuon pa rin sa direksyon ng waiting room ng obstetrics ng prestihiyosong ospital. Labis pa rin siyang naguguluhan, dahil sa tingin niya ay parang nagulat si Derrick nang makita ang isang bagay doon."Sabi ko na, nagkamali lang ako ng nakita. Tara na, umuwi na tayo! Kawawa si Chloe, iniwan natin siya sa bahay; tiyak na hindi siya komportable sa mga anak ni Lorraine." Mas pinigilan ni Derrick ang kamay ni Kendall, pinipilit siyang pumunta sa pangunahing kalsada."Derrick, ang prestihiyosong ospital na ito, tiyak na mataas ang mga gastos. Hindi ko akalain na makakapanganak si Rebecca sa ganitong mamahaling ospital." Para bang nakalimutan ni Kendall ang tanong niya kay Derrick kanina. Habang naghihintay ng bus, nag-usap si Kendall tungkol sa kapitbahay na kanilang pinuntahan."Siguro may health insurance si Rebecca mula sa kumpanya ng kanyang asawa, katulad ng dati. Nakalimutan mo na ba?" Pat
'Troy? Anong oras siya umuwi kagabi?' Kakagising lang ni Sarah dahil kailangan niyang pumunta sa banyo. Alas-kwatro na ng umaga. Sa tabi niya, si Troy ay mahimbing na natutulog, nakatihaya. May mga malalambot na hilik na umuusbong sa kanyang mga labi.Tumayo si Sarah at nagmadaling pumunta sa banyo, saka bumalik sa kama at nahiga. Hindi na muling nakapikit ang kanyang mga mata. Nakahiga siya sa kanyang tagiliran, nasiyahan sa pagtingin sa mukha ng kanyang asawa. Ang madilim na balbas na bumubuo sa kanyang matatag na panga ay nagbigay ng mainit na kilig sa dibdib ni Sarah.Dahan-dahang pinadaan ni Sarah ang dalawang daliri sa kanyang guwapong mukha, ang mukha na hinahangaan ng maraming babae. Siguro kailangan na niyang masanay sa pagkakita ng maraming babae na nagtatangkang lumapit sa kanyang asawa.Inantay niya si Troy na umuwi kagabi, pero kahit pasado hatingabi, wala pa rin siya. Talaga bang nakikipagkita siya sa isang kliyente hanggang sa ganitong oras? Sino ba talaga ang kliyent