"Sigurado ka bang gusto mong tanggapin ang babaeng iyon, Erica, sa iyong opisina?" Si Carrie, na kebo sa opisina ni Sarah, ay nagmukhang nag-aalala, kahit na hindi niya alam kung ano ang eksaktong nangyayari sa pagitan nina Erica at ng kanyang kaibigan. Tanong na niya ito kay Sarah ng ilang beses na. Nakita niya ang pag-aalinlangan sa mukha nito. Kamakailan, nagreklamo si Sarah tungkol sa pagiging malapit ni Erica at Troy.Niyugyog ni Sarah ang kanyang ulo, ang mukha ay walang emosyon."Talagang interesado akong malaman ang dahilan ng kanyang pagbisita," mahinahon na sagot ni Sarah. Pero kahit ganoon, nag-aalala pa rin si Carrie. Naglabas siya ng malalim na sigaw ng ilang beses. Si Carrie at Sarah ay higit pa sa magkaibigan at katrabaho; ang kanilang pagkakaibigan ay umusbong mula pa bago sila ikinasal."Dapat ko bang sabihin kay Troy?" muling tanong ni Carrie."Walang pangangailangan, Carrie. Hangga't siya ay papasok sa aking opisina nang mag-isa, wala tayong dapat ipag-alala.""
"May problema tayo. Itinigil ni Michael ang proyekto. Ang lahat ng mga manggagawa ay humihingi ng pananagutan. Gusto nila ang natitirang sahod ayon sa kanilang kontrata." Walang kumatok, biglang pumasok si Diego sa opisina ni Troy.Inaasahan na ni Troy na mangyayari ito. Agad siyang tumayo."Parang kailangan nating makipagkita kay Michael kaagad. Makikipag-usap ako sa kanya." Kinuyom ni Troy ang kanyang mga kamao."Sandali, Troy. Paano kung mas mabigat ang mga hiling niya sa pagkakataong ito? Pasensya na, pero narinig kong interesado si Erica sa iyo." Ang tingin ni Diego ay tila humihingi ng agarang sagot.Bumagsak si Troy pabalik sa kanyang upuan."Parang kailangan kong ibenta ang lahat ng aking ari-arian."Nang marinig ang mga salita ni Troy, mabilis na niyugyog ni Diego ang kanyang ulo sa pagdaramdam."Huwag kang gumawa ng mga padalos-dalos na desisyon. Dapat mo itong pag-isipang mabuti!" Malumanay ngunit may diin na sinabi ni Diego."Wala na akong ibang opsyon. Hindi ko maa
"Pasensya na! Lahat ng ito ay lampas na sa aking kontrol. Pakisuyo, huwag mo akong patuloy na parusahan sa guilt na ito, Erica!" nanginginig ang boses ni Troy. Talagang nabasag siya ng luha ni Erica. Sumasakit ang kanyang puso at labis siyang nalilito."Sabihin mo sa akin kung ano ang kailangan kong gawin para makabawi. Pero pakiusap, huwag mo nang isama si Sarah dito. Alam mong gaano siya kahalaga sa akin."Nang marinig ang mga salita ni Troy, isinara ni Erica ang kanyang mga mata. Muling bumukas ang sugat, muling dumudugo. Alam niyang hindi niya kailanman makakamit ang puso ni Troy. Ang pag-ibig na nararamdaman niya ay labis na masakit. Bilang nag-iisang anak ni Michael Lewis, mayroon siyang lahat ng kailangan niya, maliban sa isang bagay na hindi kayang bilhin ng pera—totoong pag-ibig. Bakit hindi niya makuha ang uri ng pag-ibig na mayroon ang ibang babae? Isang pag-ibig na nagdadala ng kaligayahan. Isang pag-ibig kung saan parehong kailangan ng isa’t isa."Erica..." Sa sandaling
"Si Michael ay may sakit at maghahanap ng paggamot sa ibang bansa. Sabi niya na ang reaksyon niya kahapon ay isang sandaling galit lamang. Kaya, magpapatuloy ang proyekto ayon sa plano." Huminga ng ginhawa si Troy matapos talagang masagot ang tanong ni Sarah.Tumango si Sarah sa sagot ni Troy. Bagamat sa kaloob-looban, parang may mali pa rin sa kanya."Oh, kumusta na ang ating baby? Kailan ang susunod na check-up kay Ivy?" Yumuko si Troy at hinalikan ang tiyan ni Sarah."Susunod na buwan. Ayon sa kanya, malusog ang bata." Pinapalo ni Sarah ang ulo ni Troy habang nakapatong ito sa kanyang mga hita. Tinutukan niya ng mabuti ang mukha ng kanyang asawa. Sa isang dahilan, naramdaman niyang hindi lubos na nasagot ni Troy ang kanyang tanong. Nakita niya ang bigat ng isang bagay sa mukha nito. Nagbuntong-hininga si Sarah ng malalim ng ilang beses."Tara na sa bahay. Siguro nag-aantay na ang mga bata para sa hapunan. Sa mga nakaraang araw, bihira ka na sumama sa amin sa hapunan." Pinadapo n
“Pangako kong papaligayahin kita. Pwede ba?”Si Carrie ay halos humihikbi nang marinig ang mga salitang binitiwan ni Diego. Kahit na dati siyang nasaktan ni Diego, sa kaloob-looban niya, labis siyang natutuwa. Siguro panahon na para bitawan ang kanyang kayabangan. Baka matutulungan siyang pagalingin ang sugat sa pamamagitan ng pagtanggap sa kaligayahang ito.Hindi na kayang pigilan ni Carrie ang kanyang ngiti. Tumingala siya, nahihiya na baka makita ni Diego ang kanyang namumula na mukha. Inisip niya na tiyak na namumula na ang kanyang mga pisngi sa mga oras na ito.Bigla, itinataas ni Diego ang kanyang baba, hinayaan silang magkatitigan muli."Carrie, pakakasalan mo ba ako?""Huh?" Nauntog si Carrie. Talagang hindi niya inaasahan na magpopropose si Diego."Carrie..." muling nagsalita si Diego, parang nag-aantay ng kanyang sagot nang may pagdududa."Eh... Isasaalang-alang ko muna." Sa wakas, may sagot na lumabas sa bibig ni Carrie. Pero hindi iyon ang sagot na inaasahan ni Diego
"Huwag kang magsinungaling sa akin! Sino ang tinitingnan mo roon?" Ang tingin ni Kendall ay nakatuon pa rin sa direksyon ng waiting room ng obstetrics ng prestihiyosong ospital. Labis pa rin siyang naguguluhan, dahil sa tingin niya ay parang nagulat si Derrick nang makita ang isang bagay doon."Sabi ko na, nagkamali lang ako ng nakita. Tara na, umuwi na tayo! Kawawa si Chloe, iniwan natin siya sa bahay; tiyak na hindi siya komportable sa mga anak ni Lorraine." Mas pinigilan ni Derrick ang kamay ni Kendall, pinipilit siyang pumunta sa pangunahing kalsada."Derrick, ang prestihiyosong ospital na ito, tiyak na mataas ang mga gastos. Hindi ko akalain na makakapanganak si Rebecca sa ganitong mamahaling ospital." Para bang nakalimutan ni Kendall ang tanong niya kay Derrick kanina. Habang naghihintay ng bus, nag-usap si Kendall tungkol sa kapitbahay na kanilang pinuntahan."Siguro may health insurance si Rebecca mula sa kumpanya ng kanyang asawa, katulad ng dati. Nakalimutan mo na ba?" Pat
'Troy? Anong oras siya umuwi kagabi?' Kakagising lang ni Sarah dahil kailangan niyang pumunta sa banyo. Alas-kwatro na ng umaga. Sa tabi niya, si Troy ay mahimbing na natutulog, nakatihaya. May mga malalambot na hilik na umuusbong sa kanyang mga labi.Tumayo si Sarah at nagmadaling pumunta sa banyo, saka bumalik sa kama at nahiga. Hindi na muling nakapikit ang kanyang mga mata. Nakahiga siya sa kanyang tagiliran, nasiyahan sa pagtingin sa mukha ng kanyang asawa. Ang madilim na balbas na bumubuo sa kanyang matatag na panga ay nagbigay ng mainit na kilig sa dibdib ni Sarah.Dahan-dahang pinadaan ni Sarah ang dalawang daliri sa kanyang guwapong mukha, ang mukha na hinahangaan ng maraming babae. Siguro kailangan na niyang masanay sa pagkakita ng maraming babae na nagtatangkang lumapit sa kanyang asawa.Inantay niya si Troy na umuwi kagabi, pero kahit pasado hatingabi, wala pa rin siya. Talaga bang nakikipagkita siya sa isang kliyente hanggang sa ganitong oras? Sino ba talaga ang kliyent
"Kailangan kitang kausapin tungkol kay Troy. Magugulat ka sa nakita ko kagabi.""Huh? Ano?" Agad na lumingon si Sarah kay Derrick. Sinundan niya ang mga hakbang ng kanyang ex-asawa habang nag-aayos ito para umakyat sa kotse. Samantala, nakaupo na si Gillian sa likurang upuan.Malinaw na narinig ni Sarah ang bumulong si Derrick kanina. Labis siyang nagulat. Sa pagkabahala, sumulyap si Sarah pabalik sa bahay. Naririnig pa rin niya si Troy na nakikipag-usap sa telepono.Muli, tumingin si Derrick kay Sarah mula sa likod ng manibela. Gumawa siya ng galaw gamit ang kanyang kamay at bumulong ng mga salitang, "Tawagan mo ako!" nang walang tunog. Pagkatapos, dahan-dahang inalis ni Derrick ang kotse mula sa gate.Pagkatapos umalis ni Derrick, nanatiling nakatayo si Sarah, sinusubukang unawain ang mga salitang bumulong siya."May mahalaga? Tungkol kay Troy?" inuulit niya nang mahina, halos hindi marinig. Bakit parang konektado ang mga salita ni Derrick sa kanyang kamakailang pagkabahala? Sa
Naging tensyonado ang mukha nina Arnold at Erica nang makita nilang nakatayo ang doktor sa pintuan."Kumusta na siya, doktor?" Hindi makapaghintay si Erica na malaman ang tungkol kay Irene at sa kanyang sanggol."Congratulations, sir. Mayroon kayong malusog na baby girl," sabi ng babaeng doktor, at sandaling huminga nang maluwag sina Arnold at Erica.Pero nanatili pa rin ang kaba sa kanilang mukha, dahil hindi pa nila naririnig ang kalagayan ni Irene."Kumusta ang ina, doktor?" tanong ni Arnold, nanginginig ang boses."Asawa ka ba niya?" Tinitigan ng doktor si Arnold nang mabuti."O-oo, doktor," nauutal na sagot ni Arnold, ramdam ang bigat ng konsensiya dahil hindi man lang niya sinasamahan si Irene sa mga pagpunta nito sa ospital."Sir, ang kalagayan ni Irene ay... kritikal. Sinusubukan pa rin naming pigilan ang pagdurugo. Ipagdasal niyo po siya."Natigilan si Arnold sa sinabi ng doktor. Hindi siya makapagsalita nang lumakad palayo ang doktor, iniwan silang dalawa ni Erica sa
"Irene, ayos ka lang ba? Inaalagaan ka ba nang maayos ni Arnold?" tanong ni Erica na may pag-aalala nang kontakin siya ni Irene. Malat at magaspang ang boses ni Irene, kaya't nag-alala si Erica."Kailan ka babalik sa Jaketon? Gusto ko nandito ka pag manganak ako.""Sandali, nasaan si Arnold? Hindi pa rin ba siya nag-aalaga sa'yo?" Lalong lumalim ang pag-aalala ni Erica. Bihira siyang makatanggap ng tawag mula kay Arnold, maliban na lang kung may kailangang pag-usapang tungkol sa trabaho."Si Arnold... sabi niya sobrang busy siya sa trabaho."Napabuntong-hininga si Erica. Mula sa boses ni Irene, naramdaman niyang may problema ito. Pero parang pinipili pa rin ng buntis na babae na kimkimin ang mga bagay na iyon."Sige, Irene. Tatapusin ko lang ang trabaho ko dito. Susubukan kong makabalik bago ka manganak. Dapat alagaan mo ang sarili mo at ang baby, ha?""Salamat. Salamat!"Pagkatapos makausap si Irene, nagpadala ng mensahe si Erica kay Arnold, hinihikayat itong magbigay ng mas ma
Napasigaw si Sarah nang buhatin siya ni Troy. Inakay siya ng malalakas na braso ng asawa, parang bagong kasal, papunta sa malaking kama. Ang maganda at malambot na kama ay napapalibutan ng manipis ngunit magagandang kurtina, at pinapalamutian ng mga talulot ng rosas na nagpabango sa buong silid."Sabi ng doktor, pwede na tayo, ahem... kaya okay lang, di ba?" Dahan-dahang inilatag ni Troy ang katawan ni Sarah sa maluho at komportableng kama.Ngumiti si Sarah, namumula ang mukha habang nakayuko si Troy sa ibabaw niya. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya."Miss na miss din kita, Troy!" Iniyakap ni Sarah ang kanyang mga braso sa leeg ni Troy, at hindi na ito makapagpigil. Sinimulan niyang hagkan ang mukha ni Sarah, at agad itong naging matitinding halik na hindi na niya matigilan.Hindi na alam kung sino ang nagsimula, pero ilang minuto lang ang lumipas, pareho na nilang inalis ang lahat ng suot nila. Gaya ng unang gabi nila, sabik silang paligayahin ang isa't isa. Ang tindi ng
"Honey, gising ka na ba?" Malambing na hinaplos ni Troy ang mukha ni Sarah. Kumurap ito na tila ba nagising sa boses niya bago ito tuluyaang humarap sakanya. "Anong oras na?" "Alas-sais ng umaga. Papasok pa rin tayo sa opisina ngayon, di ba?" Umupo si Sarah. "Siyempre. Ikaw din papasok, di ba?" "Oo naman, mahal. Oh, nga pala, kumusta ang stock ng gatas para kay Kingsley? Sapat ba?" "Sobra pa sa sapat," sagot ni Sarah habang nagmamadaling pumasok sa banyo para mag-ayos. Hindi niya alam na tahimik siyang sinundan ni Troy sa loob, na nakalimutan niyang i-lock. Simula nang manganak siya kay Kingsley, madalas na niyang maalalang i-lock ang pinto. "Troy!" sigaw ni Sarah, nagulat nang makita si Troy sa likod niya habang nagbibihis. Bumilis ang tibok ng puso ni Troy nang makita ang katawan ng asawa niya, na hindi pa niya nahahawakan ng halos dalawang buwan. Ngayong umaga, lakas-loob siyang lumapit kay Sarah, lalo na't kinumpirma kahapon ng doktor na ganap na siyang naka-recover
"Uuwi na ba tayo ngayon, honey?" tanong ni Irene habang umuupo siya sa gurney. Kakakalas lang ng IV needle mula sa kanyang kamay. Tila napakaputla pa rin ng kanyang mukha."Sandali lang," sagot ni Arnold nang malamig nang hindi lumilingon sa kanya, na nagpatulong kay Irene na huminga ng malalim upang mapawi ang sakit na patuloy na umuukit sa kanya. Mula nang umalis si Erica, napansin ni Irene na si Arnold ay naglalakad-lakad, sinusubukang tumawag ng sinuman sa kanyang telepono. Hinala niya na sinusubukan niyang kontakin si Erica, ngunit hindi ito sumasagot.Tahimik na nakaupo si Irene, naghihintay kay Arnold, na patuloy pa rin sa paglalakad sa harap niya. Si Theresa, na nangako na babalik, ay hindi na bumalik."Okay, uuwi na tayo. Kaya mo bang maglakad?" tanong ni Arnold habang pinapanood si Irene, na nahihirapang bumaba mula sa gurney sa kanyang mahinang katawan."Excuse me, ma'am, gamitin niyo po ang wheelchair na ito. Mahina pa po ang katawan niyo." Isang staff ng ER ang nag-alo
"Oo, binabati kita muli sa pagbubuntis ng iyong asawa. Kung maayos ang mga obserbasyon, maaari siyang umuwi ngayong gabi."Tumango lang si Arnold sa paliwanag ng doktor. Nanatili siyang tahimik kahit umalis na ang doktor sa silid. Ang narinig niya ay lubos na hindi inaasahan."H-honey, hindi ka ba masaya na buntis ako?" tanong ni Irene na may nanginginig na boses. Ang kanyang dibdib ay tila nahirapang huminga, hindi makakita ng kahit anong bakas ng kasiyahan sa mukha ni Arnold matapos marinig ang tungkol sa kanyang pagbubuntis. Sa halip, nakita niyang may kalituhan at gulat ito. Sinubukan ni Irene na pigilin ang lungkot at pagkadismaya na nararamdaman niya."Ikaw ba ay dahil hindi si Erica ang buntis?" tanong ni Irene muli, sa pagkakataong ito ay hinahanda ang sarili para sa sagot ni Arnold."Huwag mo nang pag-isipan pa. Masisiyahan ang Mama at Papa. Lalabas ako sandali." Mabilis na iniwan ni Arnold si Irene at nagtungo sa waiting area sa harap ng ER."Sila lang ang mama at papa ni
Mahigpit na niyakap ni Diego si Carrie. Sa wakas, payapa na ang kanyang puso. Ang mga magkaibang trauma na pareho nilang pinagdaraanan ay sa wakas ay nalampasan na.Ganoon din ang nangyari kay Carrie. Mula nang palihim siyang magpatingin sa psychiatrist isang buwan matapos ang kasal nila ni Diego, unti-unting nawala ang trauma mula sa kanyang nakaraan. Ang magandang babae na may maitim na buhok ay dahan-dahang nakalimutang ang mga masakit na alaala mula sa kanyang nakaraan matapos ang ilang buwan ng paggamot. Gayunpaman, nahihiya siyang ipaalam kay Diego ang tungkol sa kanyang paggaling. Masyado rin siyang mayabang upang gumawa ng unang hakbang o hilingin kay Diego na huwag siyang iwan sa kama."Saan ka pupunta, honey?" hinawakan ni Carrie ang malakas na braso ng kanyang asawa isang gabi habang sila ay nagiging malapit. Ngunit tumayo pa rin si Diego at iniwan siya."Pasensya na, Carrie. Hindi ko kayang..."Nabigla si Carrie sa pagtanggi ng kanyang asawa. Hindi niya maintindihan kun
"Bakit ka nagmamadali, mahal? Dapat tatlong araw ka sanang nandito?" Nakatutok si Irene kay Arnold habang mabilis itong kumakain mula nang umalis siya sa silid. Hindi masyadong nagsalita ang kanyang asawa mula noon. Ang mga matatamis na salita o mapagmahal na kilos na dapat sana'y naroon sa pagitan ng mga bagong kasal ay ganap na wala para kay Irene. Para bang nakalimutan na ni Arnold ang nangyari kagabi.Hindi sumagot si Arnold. Isang sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakaupo sa tapat niya. Ilang minuto ang lumipas, tumayo siya, kinuha ang susi ng kanyang sasakyan mula sa mesa, at sinabi,"Umalis na ako. Huwag ka nang maghintay sa akin!" Nang hindi naghihintay sa sagot ni Irene, nagmadali si Arnold palabas sa kanyang sasakyan. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakatingin sa kanya na may hindi mabasang ekspresyon. Pero wala siyang pakialam. Ang isip niya ay ganap na nakatuon kay Erica. Naramdaman niyang nagkasala siya sa kanyang unang asawa.'Eri
Naiiyak pa rin si Irene, nakatalikod kay Arnold. Nakatagilid siya, sinusubukang tiisin ang sakit, hindi lamang sa pisikal kundi pati na rin sa emosyonal. Hindi niya namamalayan na nabanggit ni Arnold ang pangalan ni Erica sa pagtatapos ng kanilang sesyon sa silid, na nagpalala sa sakit ni Irene ng sampung beses.Mabilis na nakatulog si Arnold sa pagod sa tabi ni Irene. Nakaramdam siya ng ginhawa na ang pagnanasa na itinagong niya simula kaninang umaga ay sa wakas natupad na. Kahit na si Erica ang talagang gusto niya, si Irene pa rin ang legal niyang asawa.Matapos umiyak nang todo, sinubukan ni Irene na bumangon at linisin ang sarili. Dahan-dahan siyang umupo sa gilid ng kama, hinanap ang kanyang mga damit, at sinuot muli ang mga ito.Naalala niya ang hinihiling ng kanyang biyenan kaninang umaga. Tumawag si Drew sa kanya at nakipag-usap sa telepono."Irene, kailangan mong mabuntis sa lalong madaling panahon! Alam naming hindi ka pa tinatamaan ni Arnold. Kailangan mong ipatulog siya