**"Si Derrick ay nagsisimula nang magtaka. Dapat ko na bang siyang tanggalin?" muttered ni Troy habang ibinababa ang telepono.**"Bakit ang galit mo? Anong nangyayari sa kanya? Okay ba si Gillian?" Si Sarah, na bagong pasok sa kwarto, ay agad na nataranta nang makita ang mukha ng kanyang asawa na pulang-pula sa galit."Si Lily ay tumawag sa akin. Ayon sa impormasyon mula sa school group ni Gillian, pinakawalan ang klase ng alas-onse ngayon. Dapat nandito na si Gillian. Sinubukan ni Lily na kontakin si Derrick, pero hindi siya sumagot.""OMG! So nasaan si Gillian ngayon?" Lalo pang nataranta si Sarah, nakakaramdam ng hirap sa paghinga."Sa tila, dinala ni Derrick si Gillian sa bahay niya. Nakapag-usap ako kay Gillian.""Ah, salamat sa Diyos! Hayaan mo na, Troy. Baka namimiss lang ni Gillian si Chloe, anak ni Kendall."Lalo pang nagalit si Troy nang makita si Sarah na kumalma. Ang kanyang asawa ay nagpatuloy na sa pagtuon sa kanyang laptop."Dapat ay humingi si Derrick ng permiso
**Kumatok si Sarah sa pinto. Pagkatapos ng isang katok, agad na bumukas ang pinto.**"Hello...""Pasok ka, Sarah. Troy!" Maluwag na binuksan ni Derrick ang pinto."Mommy... Daddy!" Si Gillian, na nagdrawing kasama si Chloe, ay agad na tumayo at tumakbo kay Troy."Anak, umuwi na tayo. Hindi pa kumakain si Mommy." Maingat na hinaplos ni Troy ang ulo ni Gillian."Umupo ka muna, Sarah! Paano kung magluto ako ng something para sa iyo?" alok ni Lorraine.Nabigla si Sarah sa alok ni Lorraine. Hindi naman ito nagluluto noon."Don't worry! Marunong nang magluto ang kapatid ko. Natutunan naming magluto habang nasa piitan kami."Ngumiti si Sarah. "Pero hindi mo na gagamitin ang lason sa pagkakataong ito, di ba?" tinukso niya.Naduling si Lorraine, nahihiya sa pang-aasar ni Sarah. Naalala niya kung paano niya sinubukan ng dalawang beses na lasunin ang pagkain at inumin ni Sarah. Pero tila lagi namang suwerte si Sarah."Hindi, Lorraine, kakain kami sa bahay. Nandiyan si Sofia. Umalis na k
**"Maganda ang anak ni Michael Lewis." Nakatuon ang tingin ni Sarah sa magandang babae na may buhok na umaabot sa balikat na nakatayo sa entablado.**"Pakisuyo, Ms. Erica Lewis, tanggapin ang simbolo na nagmamarka ng paglilipat ng kumpanya." Muling umabot ang boses ng emcee."Troy, Erica ang pangalan niya." Patuloy na nagsasalita si Sarah nang hindi tumitingin kay Troy sa tabi niya."Minamahal na mga bisita, sa sandaling ito, ang Callista Crop ay nakikipagtulungan sa Peterson Group. Kaya't nais naming imbitahan ang isang kinatawan mula sa Peterson Group na umakyat sa entablado!""Huh? Ano?" naguguluhang tanong ni Troy nang marinig ang pangalan ng kanyang kumpanya na binanggit ng emcee.Naguluhan si Sarah. Ang kanyang karaniwang kumpiyansang asawa ay tila maputla sa gabing ito nang tanungin siyang umakyat sa entablado."Troy, tinatawag ka nila.""Troy, ikaw na lang ang umakyat!"Lalo pang naguluhan si Sarah sa pagtanggi ni Troy. Hindi siya mapigilan ng kanyang kuryusidad at patu
**"Sarah, anong ginagawa mo dito?"**Halos magulat si Sarah nang marinig ang pamilyar na boses sa likuran niya. Mabilis siyang lumingon."Troy, nasaan ka? Hanap ako nang hanap sa'yo. Akala ko nandito ka." Patuloy na sinisiyasat ni Sarah ang paligid. Napansin niyang nag-isa lang si Troy, ngunit may pakiramdam siyang may kakaiba."Oh, gusto sana kitang dalhin sa umaga para maglakad, pero mukhang pagod ka, kaya ayaw kong gisingin ka. Nagpasya akong mag-isa na lang.""Mag-isa?" tanong ni Sarah, puno ng pagdududa."Oo. Nakasalubong ko si Erica sa daan, kaya naglakad kami nang magkasama. Pero hindi naman malayo, dito lang." Tumuro si Troy sa daan sa tabi ng mga villa."Kasama si Erica?" Parang humigpit ang lalamunan ni Sarah sa pagbanggit sa babaeng nagbigay sa kanya ng pagkabalisa mula kagabi.Tumango nang mabilis si Troy."Oh, naiintindihan ko. Sige. Gusto mo bang bumalik na sa bungalow? Hanap nang hanap si Gillian sa'yo." Sinikap ni Sarah na pigilin ang higpit sa kanyang dibdib. A
"Troy, anong meron sa mata mo? Lumapit ka dito, tingnan ko!" Sinadya ni Sarah na lumapit kay Troy at niyakap ang kanyang baywang."Ano'ng nangyayari, sayang?" Yumuko si Troy at inilapit ang kanyang mukha."May something sa mata mo." Nagkunwari si Sarah na sinusuri ang mata ng kanyang asawa. Nakita ito ni Troy at hindi siya nakapagpigil, pinagsaluhan ng mga halik ang mukha ni Sarah. Nagprotesta si Sarah na may biro.Inanyayahan ni Troy sina Gillian at Prince na sumali sa paghalik sa kanilang nanay. Na-overwhelm si Sarah, ngunit siya'y tumawa nang masaya. Sumulyap siya kay Erica, na patuloy na nakatitig sa kanya. Ngumiti si Sarah nang may kasiyahan, tahimik na nanalangin na sana hindi lumingon si Troy sa babaeng iyon. Gusto niyang ipakita ang kanyang pagmamahal kay Troy nang mas bukas, umaasang maiintindihan ni Erica ang kanyang lugar.Nagtapos ang kanilang masayang sandali sa yakap ni Troy kay Sarah at sa kanilang mga anak sa damuhan."Salamat, Troy. Talagang nagmamalasakit ka sa m
Pagdating nila sa bahay, hindi tinanong ni Sarah si Troy tungkol sa naka-lock na telepono o sa mensahe mula sa hindi kilalang numero. Gusto niyang alamin ito sa kanyang sarili, kahit na sana'y maging tapat si Troy sa kanya.Dahil sa pagod mula sa maagang pagbubuntis, agad na humiga si Sarah pagdating nila sa bahay."Ano'ng nangyayari? Pagod?" Maingat na hinaplos ni Troy ang likod ni Sarah habang nakatagilid ito, nakatalikod sa kanya."Antok. At pagod.""Sige, matulog ka na," sabi ni Troy habang humihiga siya sa likod ni Sarah, nakaharap dito."Troy...""Troy...""Ano yun, sayang?""Nais kong i-cancel ang plano kong pagsamahin sa Peterson Group."Nagtaka si Troy, huminto ang kanyang kamay na maingat na humahaplos sa likod ni Sarah."Ikansela ito? Bakit?""Hindi ko alam. Pakiramdam ko lang. Sa tingin ko, hindi ito magiging mabuti para sa hinaharap. Mas mabuti pang manatili na lang ang Johnson Corp.""Sigurado ka?" tanong ni Troy habang marahan niyang minamasahe ang mga binti
"Mas mabigat na ang iyong mga responsibilidad ngayon, Erica. Matanda na ako at bumabagsak ang aking kalusugan. Ikaw lang ang anak ko." Ang tahimik na mga hapunan, silang dalawa lamang, ay palaging nagdudulot ng lungkot sa puso ni Michael Lewis. Ang pagiging nasa listahan ng mga mayayamang at matagumpay na negosyante ay hindi garantiya ng kaligayahan para sa 60-taong-gulang na lalaki."Huwag mag-alala, Dad. Kaya ko ang lahat. Mula ngayon, mag-focus ka na lang sa iyong kalusugan!" Matigas ang sagot ni Erica. Alam na niya kung saan patungo ang kanyang ama sa pag-uusap na ito."Iyon ang hindi ko inaasahan. Gusto kong mag-asawa ka na. Sabihin mo lang, sino ang lalaking gusto mo? Tutulungan kitang magpakasal. Pagod na ako sa pagtutugma sa iyo sa ibang mga negosyante. Lagi kang tumatanggi." Malalim na bumuntong-hininga si Michael Lewis. May lungkot sa kanyang pagod at matandang mukha.Ngumiti si Erica, tulad ng dati. Hindi niya kailanman ipinakita kung gaano siya kalungkot, kung paano nagi
"Huwag kang maging katawa-tawa, Erica! Alam mong mahal na mahal ko si Sarah. Alam mo kung ano ang pinagdaanan ko para makasama si Sarah," sumulyap si Troy kay Erica, pagkatapos ay nagfocus ulit sa daan. Kumabog ang kanyang puso sa tuwing hinihiling ni Erica na iwanan si Sarah. Uminit ang kanyang emosyon, ngunit kailangan niyang pigilin ang mga ito, naaalala ang pagkakamaling nagawa niya kay Erica."Oh, talaga? Bakit ko nawala ang aking matris? Dahil sa babaeng iyon!" Tumataas ang boses ni Erica habang hinahawakan ang denim blazer na suot niya. Ang kanyang magandang mukha ay nag-init sa galit, tulad ng dati kapag binanggit ang pangalan ni Sarah.Mabilis na huminga si Troy, humigpit ang kanyang mukha."Sinabi ko na sa iyo ng maraming beses na hindi iyon kasalanan niya. Aksidente iyon. Kung may dapat sisihin, ako iyon, hindi si Sarah!" Hindi matanggap ni Troy na sinisisi ang babaeng mahal niya. Nang mangyari ang aksidente, wala pa ngang kaalam-alam si Sarah tungkol dito.Nagmumurang s
Naging tensyonado ang mukha nina Arnold at Erica nang makita nilang nakatayo ang doktor sa pintuan."Kumusta na siya, doktor?" Hindi makapaghintay si Erica na malaman ang tungkol kay Irene at sa kanyang sanggol."Congratulations, sir. Mayroon kayong malusog na baby girl," sabi ng babaeng doktor, at sandaling huminga nang maluwag sina Arnold at Erica.Pero nanatili pa rin ang kaba sa kanilang mukha, dahil hindi pa nila naririnig ang kalagayan ni Irene."Kumusta ang ina, doktor?" tanong ni Arnold, nanginginig ang boses."Asawa ka ba niya?" Tinitigan ng doktor si Arnold nang mabuti."O-oo, doktor," nauutal na sagot ni Arnold, ramdam ang bigat ng konsensiya dahil hindi man lang niya sinasamahan si Irene sa mga pagpunta nito sa ospital."Sir, ang kalagayan ni Irene ay... kritikal. Sinusubukan pa rin naming pigilan ang pagdurugo. Ipagdasal niyo po siya."Natigilan si Arnold sa sinabi ng doktor. Hindi siya makapagsalita nang lumakad palayo ang doktor, iniwan silang dalawa ni Erica sa
"Irene, ayos ka lang ba? Inaalagaan ka ba nang maayos ni Arnold?" tanong ni Erica na may pag-aalala nang kontakin siya ni Irene. Malat at magaspang ang boses ni Irene, kaya't nag-alala si Erica."Kailan ka babalik sa Jaketon? Gusto ko nandito ka pag manganak ako.""Sandali, nasaan si Arnold? Hindi pa rin ba siya nag-aalaga sa'yo?" Lalong lumalim ang pag-aalala ni Erica. Bihira siyang makatanggap ng tawag mula kay Arnold, maliban na lang kung may kailangang pag-usapang tungkol sa trabaho."Si Arnold... sabi niya sobrang busy siya sa trabaho."Napabuntong-hininga si Erica. Mula sa boses ni Irene, naramdaman niyang may problema ito. Pero parang pinipili pa rin ng buntis na babae na kimkimin ang mga bagay na iyon."Sige, Irene. Tatapusin ko lang ang trabaho ko dito. Susubukan kong makabalik bago ka manganak. Dapat alagaan mo ang sarili mo at ang baby, ha?""Salamat. Salamat!"Pagkatapos makausap si Irene, nagpadala ng mensahe si Erica kay Arnold, hinihikayat itong magbigay ng mas ma
Napasigaw si Sarah nang buhatin siya ni Troy. Inakay siya ng malalakas na braso ng asawa, parang bagong kasal, papunta sa malaking kama. Ang maganda at malambot na kama ay napapalibutan ng manipis ngunit magagandang kurtina, at pinapalamutian ng mga talulot ng rosas na nagpabango sa buong silid."Sabi ng doktor, pwede na tayo, ahem... kaya okay lang, di ba?" Dahan-dahang inilatag ni Troy ang katawan ni Sarah sa maluho at komportableng kama.Ngumiti si Sarah, namumula ang mukha habang nakayuko si Troy sa ibabaw niya. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya."Miss na miss din kita, Troy!" Iniyakap ni Sarah ang kanyang mga braso sa leeg ni Troy, at hindi na ito makapagpigil. Sinimulan niyang hagkan ang mukha ni Sarah, at agad itong naging matitinding halik na hindi na niya matigilan.Hindi na alam kung sino ang nagsimula, pero ilang minuto lang ang lumipas, pareho na nilang inalis ang lahat ng suot nila. Gaya ng unang gabi nila, sabik silang paligayahin ang isa't isa. Ang tindi ng
"Honey, gising ka na ba?" Malambing na hinaplos ni Troy ang mukha ni Sarah. Kumurap ito na tila ba nagising sa boses niya bago ito tuluyaang humarap sakanya. "Anong oras na?" "Alas-sais ng umaga. Papasok pa rin tayo sa opisina ngayon, di ba?" Umupo si Sarah. "Siyempre. Ikaw din papasok, di ba?" "Oo naman, mahal. Oh, nga pala, kumusta ang stock ng gatas para kay Kingsley? Sapat ba?" "Sobra pa sa sapat," sagot ni Sarah habang nagmamadaling pumasok sa banyo para mag-ayos. Hindi niya alam na tahimik siyang sinundan ni Troy sa loob, na nakalimutan niyang i-lock. Simula nang manganak siya kay Kingsley, madalas na niyang maalalang i-lock ang pinto. "Troy!" sigaw ni Sarah, nagulat nang makita si Troy sa likod niya habang nagbibihis. Bumilis ang tibok ng puso ni Troy nang makita ang katawan ng asawa niya, na hindi pa niya nahahawakan ng halos dalawang buwan. Ngayong umaga, lakas-loob siyang lumapit kay Sarah, lalo na't kinumpirma kahapon ng doktor na ganap na siyang naka-recover
"Uuwi na ba tayo ngayon, honey?" tanong ni Irene habang umuupo siya sa gurney. Kakakalas lang ng IV needle mula sa kanyang kamay. Tila napakaputla pa rin ng kanyang mukha."Sandali lang," sagot ni Arnold nang malamig nang hindi lumilingon sa kanya, na nagpatulong kay Irene na huminga ng malalim upang mapawi ang sakit na patuloy na umuukit sa kanya. Mula nang umalis si Erica, napansin ni Irene na si Arnold ay naglalakad-lakad, sinusubukang tumawag ng sinuman sa kanyang telepono. Hinala niya na sinusubukan niyang kontakin si Erica, ngunit hindi ito sumasagot.Tahimik na nakaupo si Irene, naghihintay kay Arnold, na patuloy pa rin sa paglalakad sa harap niya. Si Theresa, na nangako na babalik, ay hindi na bumalik."Okay, uuwi na tayo. Kaya mo bang maglakad?" tanong ni Arnold habang pinapanood si Irene, na nahihirapang bumaba mula sa gurney sa kanyang mahinang katawan."Excuse me, ma'am, gamitin niyo po ang wheelchair na ito. Mahina pa po ang katawan niyo." Isang staff ng ER ang nag-alo
"Oo, binabati kita muli sa pagbubuntis ng iyong asawa. Kung maayos ang mga obserbasyon, maaari siyang umuwi ngayong gabi."Tumango lang si Arnold sa paliwanag ng doktor. Nanatili siyang tahimik kahit umalis na ang doktor sa silid. Ang narinig niya ay lubos na hindi inaasahan."H-honey, hindi ka ba masaya na buntis ako?" tanong ni Irene na may nanginginig na boses. Ang kanyang dibdib ay tila nahirapang huminga, hindi makakita ng kahit anong bakas ng kasiyahan sa mukha ni Arnold matapos marinig ang tungkol sa kanyang pagbubuntis. Sa halip, nakita niyang may kalituhan at gulat ito. Sinubukan ni Irene na pigilin ang lungkot at pagkadismaya na nararamdaman niya."Ikaw ba ay dahil hindi si Erica ang buntis?" tanong ni Irene muli, sa pagkakataong ito ay hinahanda ang sarili para sa sagot ni Arnold."Huwag mo nang pag-isipan pa. Masisiyahan ang Mama at Papa. Lalabas ako sandali." Mabilis na iniwan ni Arnold si Irene at nagtungo sa waiting area sa harap ng ER."Sila lang ang mama at papa ni
Mahigpit na niyakap ni Diego si Carrie. Sa wakas, payapa na ang kanyang puso. Ang mga magkaibang trauma na pareho nilang pinagdaraanan ay sa wakas ay nalampasan na.Ganoon din ang nangyari kay Carrie. Mula nang palihim siyang magpatingin sa psychiatrist isang buwan matapos ang kasal nila ni Diego, unti-unting nawala ang trauma mula sa kanyang nakaraan. Ang magandang babae na may maitim na buhok ay dahan-dahang nakalimutang ang mga masakit na alaala mula sa kanyang nakaraan matapos ang ilang buwan ng paggamot. Gayunpaman, nahihiya siyang ipaalam kay Diego ang tungkol sa kanyang paggaling. Masyado rin siyang mayabang upang gumawa ng unang hakbang o hilingin kay Diego na huwag siyang iwan sa kama."Saan ka pupunta, honey?" hinawakan ni Carrie ang malakas na braso ng kanyang asawa isang gabi habang sila ay nagiging malapit. Ngunit tumayo pa rin si Diego at iniwan siya."Pasensya na, Carrie. Hindi ko kayang..."Nabigla si Carrie sa pagtanggi ng kanyang asawa. Hindi niya maintindihan kun
"Bakit ka nagmamadali, mahal? Dapat tatlong araw ka sanang nandito?" Nakatutok si Irene kay Arnold habang mabilis itong kumakain mula nang umalis siya sa silid. Hindi masyadong nagsalita ang kanyang asawa mula noon. Ang mga matatamis na salita o mapagmahal na kilos na dapat sana'y naroon sa pagitan ng mga bagong kasal ay ganap na wala para kay Irene. Para bang nakalimutan na ni Arnold ang nangyari kagabi.Hindi sumagot si Arnold. Isang sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakaupo sa tapat niya. Ilang minuto ang lumipas, tumayo siya, kinuha ang susi ng kanyang sasakyan mula sa mesa, at sinabi,"Umalis na ako. Huwag ka nang maghintay sa akin!" Nang hindi naghihintay sa sagot ni Irene, nagmadali si Arnold palabas sa kanyang sasakyan. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakatingin sa kanya na may hindi mabasang ekspresyon. Pero wala siyang pakialam. Ang isip niya ay ganap na nakatuon kay Erica. Naramdaman niyang nagkasala siya sa kanyang unang asawa.'Eri
Naiiyak pa rin si Irene, nakatalikod kay Arnold. Nakatagilid siya, sinusubukang tiisin ang sakit, hindi lamang sa pisikal kundi pati na rin sa emosyonal. Hindi niya namamalayan na nabanggit ni Arnold ang pangalan ni Erica sa pagtatapos ng kanilang sesyon sa silid, na nagpalala sa sakit ni Irene ng sampung beses.Mabilis na nakatulog si Arnold sa pagod sa tabi ni Irene. Nakaramdam siya ng ginhawa na ang pagnanasa na itinagong niya simula kaninang umaga ay sa wakas natupad na. Kahit na si Erica ang talagang gusto niya, si Irene pa rin ang legal niyang asawa.Matapos umiyak nang todo, sinubukan ni Irene na bumangon at linisin ang sarili. Dahan-dahan siyang umupo sa gilid ng kama, hinanap ang kanyang mga damit, at sinuot muli ang mga ito.Naalala niya ang hinihiling ng kanyang biyenan kaninang umaga. Tumawag si Drew sa kanya at nakipag-usap sa telepono."Irene, kailangan mong mabuntis sa lalong madaling panahon! Alam naming hindi ka pa tinatamaan ni Arnold. Kailangan mong ipatulog siya