"Mas mabigat na ang iyong mga responsibilidad ngayon, Erica. Matanda na ako at bumabagsak ang aking kalusugan. Ikaw lang ang anak ko." Ang tahimik na mga hapunan, silang dalawa lamang, ay palaging nagdudulot ng lungkot sa puso ni Michael Lewis. Ang pagiging nasa listahan ng mga mayayamang at matagumpay na negosyante ay hindi garantiya ng kaligayahan para sa 60-taong-gulang na lalaki."Huwag mag-alala, Dad. Kaya ko ang lahat. Mula ngayon, mag-focus ka na lang sa iyong kalusugan!" Matigas ang sagot ni Erica. Alam na niya kung saan patungo ang kanyang ama sa pag-uusap na ito."Iyon ang hindi ko inaasahan. Gusto kong mag-asawa ka na. Sabihin mo lang, sino ang lalaking gusto mo? Tutulungan kitang magpakasal. Pagod na ako sa pagtutugma sa iyo sa ibang mga negosyante. Lagi kang tumatanggi." Malalim na bumuntong-hininga si Michael Lewis. May lungkot sa kanyang pagod at matandang mukha.Ngumiti si Erica, tulad ng dati. Hindi niya kailanman ipinakita kung gaano siya kalungkot, kung paano nagi
"Huwag kang maging katawa-tawa, Erica! Alam mong mahal na mahal ko si Sarah. Alam mo kung ano ang pinagdaanan ko para makasama si Sarah," sumulyap si Troy kay Erica, pagkatapos ay nagfocus ulit sa daan. Kumabog ang kanyang puso sa tuwing hinihiling ni Erica na iwanan si Sarah. Uminit ang kanyang emosyon, ngunit kailangan niyang pigilin ang mga ito, naaalala ang pagkakamaling nagawa niya kay Erica."Oh, talaga? Bakit ko nawala ang aking matris? Dahil sa babaeng iyon!" Tumataas ang boses ni Erica habang hinahawakan ang denim blazer na suot niya. Ang kanyang magandang mukha ay nag-init sa galit, tulad ng dati kapag binanggit ang pangalan ni Sarah.Mabilis na huminga si Troy, humigpit ang kanyang mukha."Sinabi ko na sa iyo ng maraming beses na hindi iyon kasalanan niya. Aksidente iyon. Kung may dapat sisihin, ako iyon, hindi si Sarah!" Hindi matanggap ni Troy na sinisisi ang babaeng mahal niya. Nang mangyari ang aksidente, wala pa ngang kaalam-alam si Sarah tungkol dito.Nagmumurang s
"Alam mo kung nasaan ako?" Naramdaman ni Troy ang pagtaas ng kanyang pagkabahala nang makita ang walang pakialam at tila hindi nagmamalasakit na anyo ni Sarah."Hindi mo na kailangang malaman kung paano ko nalaman. May gusto ka bang sabihin? Kung wala, matutulog na ako. Pagod na ako."Lalo pang nag-alala si Troy nang makita ang pagbabago sa asal ni Sarah. Naging tensyonado siya at hindi makapagsalita. Sa huli, umiling na lang siya.Agad na nagbago ang mukha ni Sarah mula sa kawalang-interes patungo sa inis at pagkadismaya."Sige. Matutulog na ako!" Agad na humiga si Sarah sa kama, nakatalikod kay Troy. Makalipas ang ilang segundo, humiga na rin si Troy, nakaharap sa kanya. Dahan-dahang niyakap ng kanyang malakas na braso ang bahagyang bilugang tiyan ni Sarah. Banayad na hinaplos ng kanyang mga daliri ang kanyang tiyan, at malalim niyang inamoy ang amoy ng kanyang buhok.'Pasensya na, mahal. Hindi ko pa maipapaalam sa iyo. Pero balang araw, pangako, sasabihin ko sa iyo ang lahat.'
Nakatagilid si Sarah sa likod ng taxi, nakatitig sa mga tanawin sa labas ng bintana habang umaagos ang mga luha sa kanyang mukha. Paminsan-minsan, kinuha niya ang tissue upang punasan ang mga luha na hindi tumitigil sa pag-agos.Paulit-ulit niyang binabalikan sa kanyang isipan ang pag-uusap nila ni Dr. Ivy sa ospital."Sarah, nag-iisa ka lang ba? Nasaan si Troy?" tanong ni Ivy nang pumasok si Sarah sa silid ng eksaminasyon."May meeting pa siya," sagot ni Sarah, naiintriga sa dating pagkakaalam ni Ivy sa kanyang asawa. Pagkatapos ng eksaminasyon, nagtipon siya ng lakas ng loob upang itanong ito."Doktor, kung hindi mo ikinakahiya, saan mo nakilala ang aking asawa dati?"Ngumiti si Ivy. "Nagkita kami sa States. Nagtrabaho ako sa ospital doon sa loob ng sampung taon. Noong mga panahong iyon, madalas dalhin ni Troy ang kanyang kaibigang babae para sa checkup. Ako ang nangangalaga sa kanyang kaso."Natatigilan si Sarah."Isang kaibigang babae? Isang gynecologist?""Nagpunta rin ba
Nagulat si Troy sa balita ni Diego. Biglang sumakit ang kanyang ulo sa pressure habang muling nahaharap sa dalawang mahirap na desisyon. Ayaw niyang mabigo ulit si Sarah at Gillian, ngunit labis na kailangan ng kanyang kumpanya ang kanyang atensyon sa ngayon.Tumingin siya kay Gillian na may lungkot sa kanyang mga mata, pagkatapos ay inilipat ang tingin kay Sarah, na agad na umiwas.Bago sumagot kay Diego, huminga si Troy ng malalim."Sige. Nandiyan ako, pero medyo mahuhuli ako. Pakihawak na lang ang mga bagay hanggang makararating ako," nagpasya si Troy. Nang marinig ito, muling naramdaman ni Sarah ang paninikip at bigat sa kanyang dibdib. Inaasahan na niyang mangyayari ito muli."Gillian... talagang pasensya na, pero maaaring hindi ako makapagtagal sa buong kaganapan. May biglaang meeting ako, sayang."Agad na bumagsak ang mukha ni Gillian."Bakit hindi ka makakapagtagal hanggang sa dulo? May bahagi sa dulo kung saan kami magbibigay ng bulaklak sa aming mga magulang," sabi niya
Nabigla si Derrick nang marinig ang pagtawag ni Gillian sa kanya ng "Daddy." Sobrang saya niya na hindi siya makapag-salita."Narito, ito para sa iyo, Daddy!" Ibinigay ni Gillian ang bouquet na hawak niya kay Derrick."Salamat, Gillian. Sobrang—""Mommy, tara na, umuwi tayo ng mabilis!" pinutol ni Gillian si Derrick bago pa siya makapagsalita. Tila malayo pa rin ang batang babae sa kanya.Binuksan ni Derrick ang pinto ng harapang pasahero para kay Sarah, ngunit tumanggi siya, "Dito na lang ako sa likuran kasama si Gillian," at siya na mismo ang nagbukas ng likurang pinto, umupo sa tabi ng kanyang anak.Lumagpak ang puso ni Derrick, ngunit tumango na lang siya at isinara ang harapang pinto."Mom, nasaan si Daddy? Bakit hindi siya pumasok sa auditorium?" nanginginig ang boses ni Gillian habang nagtatanong, tila gustong ilabas ang lungkot na kanyang pinapigilan."Sinabi sa iyo niyang may biglaang meeting siya, tama? Tara, umuwi tayo at hintayin siya roon."Mahina ang pag-tango ni
Shet, bakit ang daming sasakyan kahit Sabado? bulong ni Troy, paminsan-minsan ay hinahawakan ang manibela. Nais niyang makauwi agad. Nang makita ang telepono niyang naiwan sa sasakyan, agad siyang nag-try na makontak si Sarah. Pero hindi sumagot ang kanyang asawa. Sinubukan niyang magpadala ng mensahe ngunit walang sagot.Nagdesisyon si Troy na dumaan sa paaralan ni Gillian at huminto upang tanungin ang isa sa mga security guard."Excuse me! Nagsasagawa pa rin ba ng kaganapan ang mga bata?""Oh, natapos na iyon isang oras na ang nakalipas, sir. Umalis na ang lahat ng bisita," sagot ng security guard sa pwesto.Nang marinig ang sagot ng security guard, mabilis na pumasok si Troy sa sasakyan at umuwi. Sa buong biyahe, puno siya ng pag-aalala, kaya't pinabilis niya ang takbo ng sasakyan.Hindi lumampas sa labinlimang minuto, nakarating na siya sa bahay. Agad siyang bumaba at nagmadaling pumasok upang hanapin si Sarah at Gillian."Lily, nasaan si Sarah?" tanong ni Troy kay Lily, na n
Ikaw... hindi ka galit? Lumapit si Troy at dahan-dahang hinagod ang mukha ni Sarah.Si Sarah ay pansamantalang nabighani sa haplos ni Troy. Tumingin siya nang malalim sa mga mata nitong protektibo at matatag. Sa isang saglit, nakalimutan niyang malapit na silang magkaroon ng seryosong pag-uusap."Paano ako magiging galit sa isang lalaking taos-pusong nagmamahal sa mga anak ko? Isang lalaking palaging nandiyan para sa akin." Tiningnan ni Sarah si Troy nang may tindi.Naramdaman ni Troy ang kapayapaan sa mga sandaling iyon."Salamat, mahal!" Yakapin ni Troy si Sarah nang mahigpit, napansin na medyo lumaki na ang kanyang katawan.Niyakap nila ang isa't isa nang ilang sandali, na parang muling nagkikita pagkatapos ng tensyon na nabuo sa pagitan nila sa mga nakaraang araw. Ang stress na kanilang naranasan ay emotionally draining, ngunit ang pananabik nila para sa isa't isa ay hindi maikakaila.Ngayon, ang pananabik na iyon ay tila umaapaw, pinapayagan silang pansamantalang kalimutan a