"Kaka-gising mo lang. Hindi mo ba dapat iwasan ang sobrang pag-iisip ngayon? Magpokus ka muna sa iyong kalusugan!" Sinubukan ni Diego na ilihis ang usapan."Nais kong masolusyunan ang lahat nang mabilis. Gusto kong umuwi sa lalong madaling panahon." Nagsalita si Troy na parang nahihirapan."Sige. Pagkatapos kong umalis dito, susuriin ko ang laptop mo. Oh, sa pamamagitan ng paraan, ayaw mo bang makipag-usap kay Sarah?"Huminga ng malalim si Troy. Humigpit ang kanyang lalamunan tuwing naiisip niya si Sarah at ang mga bata."Alam ba ng asawa ko ang kalagayan ko?" nag-aalalang tanong ni Troy.Tumango si Diego ng may pag-aalinlangan."Pasensya na. Dahil hindi ka nagigising, kinailangan kong ipaalam kay Sarah."Mapait na ngumiti si Troy. Naiisip niyang tiyak na labis na nag-aalala si Sarah para sa kanya."Kumusta na sila?"Hindi binanggit ni Diego ang pag-kidnap kay Gillian. Wala pa rin siyang natanggap na balita mula kay Sarah."Okay lang sila. Mabuti naman," sagot ni Diego na may
"Hindi ito parang totoo. Paano nagawa ng isang taong nirespeto ko mula pagkabata na bigla na lang akong pagtataksilan? Bukod pa rito, isang family business ang kumpanyang iyon. Si Lolo ay isa rin sa mga shareholder doon."Matapos huminga nang malalim, nagsalita si Troy habang nakatitig nang walang kibo sa kisame."Kung hindi lang si Lolo, tinuruan ko na sana ng leksyon ang taong iyon. Pero ito... ugh!"Mukhang naiinis si Troy, hawak-hawak ang sarili niyang buhok."Ano'ng plano mo ngayon?" tanong ni Diego habang nagsisimula nang ayusin ang laptop. Ayaw niyang makita ng iba ang mga datos."Hindi ko alam. Pag-iisipan ko. Pero hindi ako mananatiling walang ginagawa. Ito ang tinatawag na panloloko, at tiyak na hindi ito maaaring gawing tama sa negosyo." Lalong tumindi ang galit ni Troy sa kanyang lolo. Gayunpaman, alam niyang hindi niya ito kayang ayusin sa legal na paraan.Pinakinggan ni Diego ang lahat ng sinabi ni Troy. Hindi siya basta kung sino lang, kundi isang kaibigan at pinag
“Kendal, sagutin mo ako! Si Sarah ba talaga yun?” Pumasok si Lorraine sa kwarto ni Kendall na may curious pna reaksyon."Oo! Si Sarah, ang dati mong hipag."Agad namang nagliwanag ang mukha ni Lorraine."Mabait na ba siya sa'yo ngayon? Paano nangyaring nagpunta si Derrick sa bahay niya?" tanong ni Lorraine nang hindi na mapakali.Tamad na tumingin si Kendall kay Lorraine at tumango."Kung gano'n, sasama ako sa'yo!" agad namang nagmamadali si Lorraine papunta sa kwarto niya."Hintayin mo ako!" sigaw niya mula sa labas ng kwarto ni Kendall."Nakakainis naman, gusto pang sumama!" reklamo ni Kendall, sabay mabilis na naghanda.Handa na sina Derrick at Kendall. Si Chloe ay bitbit ni Derrick habang mabilis silang lumabas ng kwarto."Tara na!" si Lorraine na matagal nang nakahanda, tumayo mula sa upuan sa sala."Sandali lang, Lorraine, saan ka pupunta?" tanong ni Derrick na litong-lito."Sasama ako, siyempre. Nasa bahay ng tatay nila ang mga bata. May kasunduan kami ni Jack na doon
"Magandang gabi, Troy. Pasensya na, bumisita lang kami ng pamilya ko. Gusto rin naming makita si Gillian." Biglang tumayo si Derrick at magalang na tumango."Makita si Gillian?" Agad na lumingon si Troy kay Sarah. Tumango naman ang asawa niya."Mukhang maraming nangyari habang wala ako, ha?" bulong ni Troy sa tainga ng asawa niya."Ipapaliwanag ko lahat mamaya!" mahinang sagot ni Sarah."Sige, pupunta muna kami ni Diego sa study." Hinalikan ni Troy si Sarah sa noo bago iniwan ang mga bisita. Sumunod si Diego sa kanya."Sarah, sikat ba talaga ang asawa mo?" tanong ni Lorraine, na mula pa kanina ay hindi maalis ang tingin kay Troy."Oo, siya ang asawa ko," kinumpirma ni Sarah. Umupo siya muli. Sobrang miss na miss niya si Troy. Ang dami niyang gustong itanong at sabihin dito, kabilang na ang tungkol sa pagbubuntis niya.Pero hindi angkop ang pagkakataon ngayon. Lalo na't dumating si Troy kasama si Diego."Wow, ang galing mo, Sarah. Ano'ng pakiramdam ng mapangasawa ang isang sikat
"Salamat, mahal! Salamat!" Pinuno ni Troy ng mga halik ang mukha ni Sarah. Sobrang saya niya. Matapos marinig ang balita tungkol sa pagbubuntis, halos lumutang sa tuwa si Troy. Nang gabing iyon, isang beses lang sila nagniig. Ayaw niyang makaapekto sa pagbubuntis sa anumang paraan."Ngayon, pwede mo nang ikwento sa akin kung ano ang nangyari habang wala ako." Sumandal si Troy sa headboard ng kanilang kama habang si Sarah ay nakasandal sa malapad niyang dibdib, na laging nagpapalulong at naglalayo ng pananabik sa kanya.Nagsimulang ikwento ni Sarah ang buong detalye ng pagkidnap kay Gillian. Ikinuwento rin niya kung paano nailigtas ni Derrick si Gillian."Paano nailigtas ni Derrick si Gillian? Nagsisimula akong magduda sa lalaking 'yan."Umiling lang si Sarah. Ang mahalaga sa kanya ay ligtas si Gillian."Pasensya na. Siguradong napakahirap para sa'yo noon." Tiningnan ni Troy si Sarah na tila puno ng pagsisisi. Isa sa kanyang mga kamay ang humaplos sa mahabang buhok ni Sarah na naka
"Saan ka na ba, Derrick? Ang anak ni Kendall ay nagsusuka sa lahat ng dako! Nagiging magulo lang sa bahay!" Nakatayo si Lorraine na nakasapo ang kamay sa kanyang balakang sa pintuan habang sumasalok si Derrick sa porch."Ano? Nagsusuka si Chloe? Chloe!" Hindi pinansin ni Derrick ang mga salita ni Lorraine at tumakbo siya papasok."Bakit kaya siya nagmamalasakit sa anak ng iba? Hindi man lang siya kumikilos para sa sariling pamangkin. Siguro ay nahulog siya sa kanyang alindog," bulong ni Lorraine, habang umiinom ng kanyang ulo. Mula sa malayo, nakita niya si Kendall na naglalakad na parang walang anuman mula sa tindahan, nakangiti sa kanyang sarili."Nababaliw ka na ba, tumatawa sa sarili mo? Nagsusuka ang anak mo sa lahat ng dako! Magulo ang bahay. Linisin mo na, bilisan mo!""Ano? Sino ang nagsusuka?" tanong ni Kendall nang walang pakialam."Langit! Nagsusuka si Chloe. Narinig mo ba ako?" sigaw ni Lorraine na may inis."Huh, si Chloe?" Nang marinig ito, nagmadali si Kendall papa
Umatras si Derrick hanggang sa dumikits ang kanyang likod sa malamig na pader ng waiting room. Habang patuloy na pakikipag usap ni Kendall sa lalaki sa kabilang linya, di Derrick naman ay mahigpit na nakakuyumos ang mga kamao. Dapat ay pinigilan niya si Kendall na humingi ng pera sa lalaking iyon, lalo na't siya na ngayon ang stepfather ni Chloe. Pero paano niya haharapin ang bayarin sa ospital? Hindi pa siya nakakaipon ng limang libo. Nag-aalinlangan siyang magpautang si Sarah."Brian, hindi mo ba dapat alagaan si Chloe? Siya ang anak mo!" Mukhang naiinis si Kendall."Ha? Ano? Ang walang puso mo. Sige, kahit ano! Pero kung hindi mo babayaran ang paggamot ni Chloe, hihingin ko ang pera sa asawa mo nang direkta!" Tinapos ni Kendall ang tawag. Ang kanyang mukha ay nagpakita ng mga senyales ng naipong galit. Tumingin siya sa paligid, pagkatapos ay mabilis na itinago ang kanyang telepono sa kanyang shoulder bag.'Dapat iwasan ko munang makipagtalo kay Kendall. Kailangan kong isantabi an
"Pakisuri ulit, sir! Sigurado ka bang bayad na ito nang buo? Baka nagkamali ka?" Nagbuhol ang noo ni Derrick."Tama po, sir. Ang bayad ay ginawa mga kalahating oras na ang nakalipas.""Sino ang nagbayad, sir?" Tumingin si Derrick sa opisyal ng administrasyon na naguguluhan."Naka-record dito sa pangalan ni Ginoong Brian Powell."Muling humigpit ang dibdib ni Derrick nang binanggit ng opisyal ang pangalan ng taong nagbayad para sa mga bayarin sa medisina ni Chloe."Okay, salamat." Mahina ang boses ni Derrick habang siya'y sumasagot. Pakiramdam niya'y humihina ang kanyang katawan, at tila siya'y isang walang silbi na asawa at ama. Pero sa kabilang banda, nakahinga siya ng ginhawa na makakauwi na si Chloe.Dahan-dahan siyang naglakad pabalik sa emergency room. Kahit papaano, susubukan niyang alagaan si Chloe nang mabuti. Ngunit sumakit ang kanyang puso nang makita niyang nakaupo si Chloe sa mga hita ng isang lalaki na nakasuot ng business attire. Ang lalaking mukhang nasa kuwarenta
Naging tensyonado ang mukha nina Arnold at Erica nang makita nilang nakatayo ang doktor sa pintuan."Kumusta na siya, doktor?" Hindi makapaghintay si Erica na malaman ang tungkol kay Irene at sa kanyang sanggol."Congratulations, sir. Mayroon kayong malusog na baby girl," sabi ng babaeng doktor, at sandaling huminga nang maluwag sina Arnold at Erica.Pero nanatili pa rin ang kaba sa kanilang mukha, dahil hindi pa nila naririnig ang kalagayan ni Irene."Kumusta ang ina, doktor?" tanong ni Arnold, nanginginig ang boses."Asawa ka ba niya?" Tinitigan ng doktor si Arnold nang mabuti."O-oo, doktor," nauutal na sagot ni Arnold, ramdam ang bigat ng konsensiya dahil hindi man lang niya sinasamahan si Irene sa mga pagpunta nito sa ospital."Sir, ang kalagayan ni Irene ay... kritikal. Sinusubukan pa rin naming pigilan ang pagdurugo. Ipagdasal niyo po siya."Natigilan si Arnold sa sinabi ng doktor. Hindi siya makapagsalita nang lumakad palayo ang doktor, iniwan silang dalawa ni Erica sa
"Irene, ayos ka lang ba? Inaalagaan ka ba nang maayos ni Arnold?" tanong ni Erica na may pag-aalala nang kontakin siya ni Irene. Malat at magaspang ang boses ni Irene, kaya't nag-alala si Erica."Kailan ka babalik sa Jaketon? Gusto ko nandito ka pag manganak ako.""Sandali, nasaan si Arnold? Hindi pa rin ba siya nag-aalaga sa'yo?" Lalong lumalim ang pag-aalala ni Erica. Bihira siyang makatanggap ng tawag mula kay Arnold, maliban na lang kung may kailangang pag-usapang tungkol sa trabaho."Si Arnold... sabi niya sobrang busy siya sa trabaho."Napabuntong-hininga si Erica. Mula sa boses ni Irene, naramdaman niyang may problema ito. Pero parang pinipili pa rin ng buntis na babae na kimkimin ang mga bagay na iyon."Sige, Irene. Tatapusin ko lang ang trabaho ko dito. Susubukan kong makabalik bago ka manganak. Dapat alagaan mo ang sarili mo at ang baby, ha?""Salamat. Salamat!"Pagkatapos makausap si Irene, nagpadala ng mensahe si Erica kay Arnold, hinihikayat itong magbigay ng mas ma
Napasigaw si Sarah nang buhatin siya ni Troy. Inakay siya ng malalakas na braso ng asawa, parang bagong kasal, papunta sa malaking kama. Ang maganda at malambot na kama ay napapalibutan ng manipis ngunit magagandang kurtina, at pinapalamutian ng mga talulot ng rosas na nagpabango sa buong silid."Sabi ng doktor, pwede na tayo, ahem... kaya okay lang, di ba?" Dahan-dahang inilatag ni Troy ang katawan ni Sarah sa maluho at komportableng kama.Ngumiti si Sarah, namumula ang mukha habang nakayuko si Troy sa ibabaw niya. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya."Miss na miss din kita, Troy!" Iniyakap ni Sarah ang kanyang mga braso sa leeg ni Troy, at hindi na ito makapagpigil. Sinimulan niyang hagkan ang mukha ni Sarah, at agad itong naging matitinding halik na hindi na niya matigilan.Hindi na alam kung sino ang nagsimula, pero ilang minuto lang ang lumipas, pareho na nilang inalis ang lahat ng suot nila. Gaya ng unang gabi nila, sabik silang paligayahin ang isa't isa. Ang tindi ng
"Honey, gising ka na ba?" Malambing na hinaplos ni Troy ang mukha ni Sarah. Kumurap ito na tila ba nagising sa boses niya bago ito tuluyaang humarap sakanya. "Anong oras na?" "Alas-sais ng umaga. Papasok pa rin tayo sa opisina ngayon, di ba?" Umupo si Sarah. "Siyempre. Ikaw din papasok, di ba?" "Oo naman, mahal. Oh, nga pala, kumusta ang stock ng gatas para kay Kingsley? Sapat ba?" "Sobra pa sa sapat," sagot ni Sarah habang nagmamadaling pumasok sa banyo para mag-ayos. Hindi niya alam na tahimik siyang sinundan ni Troy sa loob, na nakalimutan niyang i-lock. Simula nang manganak siya kay Kingsley, madalas na niyang maalalang i-lock ang pinto. "Troy!" sigaw ni Sarah, nagulat nang makita si Troy sa likod niya habang nagbibihis. Bumilis ang tibok ng puso ni Troy nang makita ang katawan ng asawa niya, na hindi pa niya nahahawakan ng halos dalawang buwan. Ngayong umaga, lakas-loob siyang lumapit kay Sarah, lalo na't kinumpirma kahapon ng doktor na ganap na siyang naka-recover
"Uuwi na ba tayo ngayon, honey?" tanong ni Irene habang umuupo siya sa gurney. Kakakalas lang ng IV needle mula sa kanyang kamay. Tila napakaputla pa rin ng kanyang mukha."Sandali lang," sagot ni Arnold nang malamig nang hindi lumilingon sa kanya, na nagpatulong kay Irene na huminga ng malalim upang mapawi ang sakit na patuloy na umuukit sa kanya. Mula nang umalis si Erica, napansin ni Irene na si Arnold ay naglalakad-lakad, sinusubukang tumawag ng sinuman sa kanyang telepono. Hinala niya na sinusubukan niyang kontakin si Erica, ngunit hindi ito sumasagot.Tahimik na nakaupo si Irene, naghihintay kay Arnold, na patuloy pa rin sa paglalakad sa harap niya. Si Theresa, na nangako na babalik, ay hindi na bumalik."Okay, uuwi na tayo. Kaya mo bang maglakad?" tanong ni Arnold habang pinapanood si Irene, na nahihirapang bumaba mula sa gurney sa kanyang mahinang katawan."Excuse me, ma'am, gamitin niyo po ang wheelchair na ito. Mahina pa po ang katawan niyo." Isang staff ng ER ang nag-alo
"Oo, binabati kita muli sa pagbubuntis ng iyong asawa. Kung maayos ang mga obserbasyon, maaari siyang umuwi ngayong gabi."Tumango lang si Arnold sa paliwanag ng doktor. Nanatili siyang tahimik kahit umalis na ang doktor sa silid. Ang narinig niya ay lubos na hindi inaasahan."H-honey, hindi ka ba masaya na buntis ako?" tanong ni Irene na may nanginginig na boses. Ang kanyang dibdib ay tila nahirapang huminga, hindi makakita ng kahit anong bakas ng kasiyahan sa mukha ni Arnold matapos marinig ang tungkol sa kanyang pagbubuntis. Sa halip, nakita niyang may kalituhan at gulat ito. Sinubukan ni Irene na pigilin ang lungkot at pagkadismaya na nararamdaman niya."Ikaw ba ay dahil hindi si Erica ang buntis?" tanong ni Irene muli, sa pagkakataong ito ay hinahanda ang sarili para sa sagot ni Arnold."Huwag mo nang pag-isipan pa. Masisiyahan ang Mama at Papa. Lalabas ako sandali." Mabilis na iniwan ni Arnold si Irene at nagtungo sa waiting area sa harap ng ER."Sila lang ang mama at papa ni
Mahigpit na niyakap ni Diego si Carrie. Sa wakas, payapa na ang kanyang puso. Ang mga magkaibang trauma na pareho nilang pinagdaraanan ay sa wakas ay nalampasan na.Ganoon din ang nangyari kay Carrie. Mula nang palihim siyang magpatingin sa psychiatrist isang buwan matapos ang kasal nila ni Diego, unti-unting nawala ang trauma mula sa kanyang nakaraan. Ang magandang babae na may maitim na buhok ay dahan-dahang nakalimutang ang mga masakit na alaala mula sa kanyang nakaraan matapos ang ilang buwan ng paggamot. Gayunpaman, nahihiya siyang ipaalam kay Diego ang tungkol sa kanyang paggaling. Masyado rin siyang mayabang upang gumawa ng unang hakbang o hilingin kay Diego na huwag siyang iwan sa kama."Saan ka pupunta, honey?" hinawakan ni Carrie ang malakas na braso ng kanyang asawa isang gabi habang sila ay nagiging malapit. Ngunit tumayo pa rin si Diego at iniwan siya."Pasensya na, Carrie. Hindi ko kayang..."Nabigla si Carrie sa pagtanggi ng kanyang asawa. Hindi niya maintindihan kun
"Bakit ka nagmamadali, mahal? Dapat tatlong araw ka sanang nandito?" Nakatutok si Irene kay Arnold habang mabilis itong kumakain mula nang umalis siya sa silid. Hindi masyadong nagsalita ang kanyang asawa mula noon. Ang mga matatamis na salita o mapagmahal na kilos na dapat sana'y naroon sa pagitan ng mga bagong kasal ay ganap na wala para kay Irene. Para bang nakalimutan na ni Arnold ang nangyari kagabi.Hindi sumagot si Arnold. Isang sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakaupo sa tapat niya. Ilang minuto ang lumipas, tumayo siya, kinuha ang susi ng kanyang sasakyan mula sa mesa, at sinabi,"Umalis na ako. Huwag ka nang maghintay sa akin!" Nang hindi naghihintay sa sagot ni Irene, nagmadali si Arnold palabas sa kanyang sasakyan. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakatingin sa kanya na may hindi mabasang ekspresyon. Pero wala siyang pakialam. Ang isip niya ay ganap na nakatuon kay Erica. Naramdaman niyang nagkasala siya sa kanyang unang asawa.'Eri
Naiiyak pa rin si Irene, nakatalikod kay Arnold. Nakatagilid siya, sinusubukang tiisin ang sakit, hindi lamang sa pisikal kundi pati na rin sa emosyonal. Hindi niya namamalayan na nabanggit ni Arnold ang pangalan ni Erica sa pagtatapos ng kanilang sesyon sa silid, na nagpalala sa sakit ni Irene ng sampung beses.Mabilis na nakatulog si Arnold sa pagod sa tabi ni Irene. Nakaramdam siya ng ginhawa na ang pagnanasa na itinagong niya simula kaninang umaga ay sa wakas natupad na. Kahit na si Erica ang talagang gusto niya, si Irene pa rin ang legal niyang asawa.Matapos umiyak nang todo, sinubukan ni Irene na bumangon at linisin ang sarili. Dahan-dahan siyang umupo sa gilid ng kama, hinanap ang kanyang mga damit, at sinuot muli ang mga ito.Naalala niya ang hinihiling ng kanyang biyenan kaninang umaga. Tumawag si Drew sa kanya at nakipag-usap sa telepono."Irene, kailangan mong mabuntis sa lalong madaling panahon! Alam naming hindi ka pa tinatamaan ni Arnold. Kailangan mong ipatulog siya