"Ibalik mo ang telepono, o maaari kang umalis sa bahay na ito!"Nabigla si Kendall sa ultimatum mula sa kanyang asawa."B-but, kailangan ko ang teleponong ito para sa...""Para sa ano? Para makipag-ugnayan sa isang lalaking hindi mo asawa?"Nang marinig ito, mabilis na tumingin si Kendall sa paligid, nag-aalala na baka marinig sila ni Lorraine o ng kanyang mga anak."Ano bang sinasabi mo? Kung may makakarinig nito, magiging nakakahiya," nagprotesta si Kendall, na may masamang tingin sa kanya."Ah, kaya may hiya ka, huh? Ang manghingi ng load sa ibang lalaki ay hindi ka nakakahiya? Ang makipag-ugnayan sa ibang lalaki sa publiko ay hindi ka nakakahiya?" Pumailanlang ang galit ni Derrick. Humigop siya ng malalim na hininga upang kalmahin ang galit na bumubuo sa loob niya."Ngayon, ibalik mo ang telepono!" Mariing inutos ni Derrick sa mas malambot na tono.Nagmukhang nagtatampu si Kendall."Nadinig mo ba ako o hindi?" Ang boses ni Derrick, na humina kanina, ay naging matatag muli.
"Sigurado ka bang gusto mong mag-apply sa kumpanya ng bruha na iyon muli? Hindi ba nila ikaw tinanggihan noon?" Inabot ni Kendall kay Derrick ang bagong plantsadong shirt."Oo, umaasa akong sa pagkakataong ito ay tatanggapin ako nina Sarah at Troy. Kahit na bilang driver lang, ayos lang sa akin." Natapos na si Derrick sa pagsusuot at sinuri ang sarili sa kalahating salamin."Pakisabi na lang na good luck, okay? Malakas ang dasal ng asawa para sa kanyang asawa, alam mo.""Sige, basta huwag kalimutan na bilhan mo ako ng telepono kapag nakatanggap ka na ng sahod." Sinimulan ni Kendall na yayain si Derrick, niyayakap ang kanyang baywang."Kendall, sinusubukan kong makahanap ng trabaho dito. Kung patuloy mo akong yayakapin ng ganyan, baka hindi na ako matuloy." Lumiko si Derrick upang harapin si Kendall."Sa gabi, okay, Derrick? Gusto ko..."Mula nang magtalo sila sa telepono noong isang araw, medyo napagod ang kanilang relasyon. Ang mga gabi na dati nilang ginugugol sa mga aktibidad
"Nang makita ng kanyang asawa si Derrick, tumayo si Kendall. Alam na alam niyang hindi gusto ni Derrick ang mga pagbisita ni Brian.""Bahay ito ng kapatid ko. Anong ginagawa mo rito?" matigas na tanong ni Derrick, hindi pinansin si Kendall at nakatitig kay Brian."Nais ko lang sanang silipin si Chloe. Gusto kong makita kung maayos ang buhay niya rito," tugon ni Brian nang walang pakialam, habang sinisiyasat ang masikip at magulong sala ng inuupahang bahay ni Lorraine mula nang lumipat si Derrick."Ano'ng sinabi mo? Maayos na buhay? Bakit ngayon ka lang nag-iisip tungkol diyan? Nasaan ka noon?" Tumaas ang boses ni Derrick sa galit."Derrick, pakisuyo, kalmahin mo ang sarili mo. Baka marinig tayo ng mga kapitbahay!" Maingat na hinagod ni Kendall ang likod ni Derrick, sinusubukang palamigin siya."Ano'ng ibig mong sabihin?" sumagot si Brian, na nakatingin din kay Derrick.Nang makita ni Kendall ang tensyon sa pagitan ng dalawang lalaki, nanginig siya. Mabilis niyang inakay si Chloe
"Nakahanap na tayo ng mamumuhunan na kapareho ni Vincent," sabi ni Diego, umupo sa upuan sa harap ni Troy."Talaga? Sino siya? Kilala ko ba ang mamumuhunang ito?" Nagniningning ang mukha ni Troy sa pagk curiosity. Interesado siyang malaman kung sino ang mamumuhunan. Sa tingin niya, hindi malamang na may mag-invest ng ganitong kalaking halaga kung wala silang tiwala sa kumpanya. Nahihinala niyang dapat ay kilala ang mamumuhunan sa Peterson Group."Ang may-ari ng Callista Corp. Matagal na nilang alam ang mga nakaraang tagumpay ng Peterson Group. Kaya naman kumpiyansa silang mag-invest sa atin."Tumango si Troy habang nakikinig sa paliwanag ni Diego."Kailan ko makikita ang may-ari ng Callista Corp? Kailangan naming makilala sila ni Sarah.""Isaayos ko ito sa lalong madaling panahon. Sa pagkakasangkot ng mamumuhunang ito, naniniwala akong babalik sa dati ang Peterson Group. Ang pagsasama sa Johnson Corp ay walang gaanong epekto." Pinaamo ni Diego ang kanyang boses habang nagsasalita.
"Kendall, gumising ka na! Ihanda mo ang almusal at mga damit ko!" Mabilis na kumuha si Derrick ng tuwalya, patungo sa banyo."Bakit sobrang aga? Alas cinco pa lang!" nagreklamo si Kendall, nakahiga pa sa kanilang manipis na kutson."Ano'ng meron sa iyo? Kailangan kong dalhin si Gillian sa paaralan. Nagsisimula siya ng alas-siyete y medya. Halika na, gawin mo akong kape!"Nang makita ni Derrick na bumangon na ang kanyang asawa, mabilis siyang tumungo sa banyo, ang tanging banyo sa kanilang inuupahang bahay. Magigising na rin ang tatlong anak ni Lorraine upang maghanda para sa paaralan."Hey, bihira kitang makita na gising ng ganitong kaaga! Huwag kang magtagal; kailangan din gamitin ng mga anak ko ang banyo!" sabik na sabi ni Lorraine habang nagluluto ng almusal sa masikip na kusina."Lorraine, anong niluluto mo? Puwede bang gumawa ka rin para kay Derrick?" tanong ni Kendall habang lumalapit kay Lorraine, tumitingin sa magulong kusina."Saan pupunta si Derrick ng maaga?" tanong ni
"Huwag kalimutan, ngayong gabi ay may meeting tayo sa ating potensyal na mamumuhunan. Nakapag-reserve na ako sa isang mamahaling restaurant," ipinaalam ni Diego kay Troy sa telepono."Nakuha. Kayo ni Carrie ay kailangan nang nandoon bago ang takdang oras," binigyang-diin ni Troy bago niya pinutol ang tawag."Sarah, may dinner tayo kasama ang potensyal na mamumuhan ngayong gabi. Kung gusto mong sumama, maaari tayong umalis ng maaga para makapagpahinga ka muna.""Hala, Troy. Huwag ka nang mag-alala sa akin! Ayos lang ako. Sobrang abala kami ni Carrie sa trabaho ngayon, pero siguradong nandoon ako mamaya.""Walang paraan! Ang anak na dinadala mo ay akin, kaya kailangan mong makinig sa akin!" Hinila ni Troy si Sarah malapit sa kanya, pinaharap siya upang magkatagpo ang kanilang mga mata."Ako ang ina. Ako ang buntis. Alam kong pareho tayong malakas." Lumapit ang magandang mukha ni Sarah kay Troy.Nawasak ang atensyon ni Troy nang mapansin ang kanyang nakakaakit na labi na kulay nude,
"Carrie... hintayin mo!" Mabilis na naglakad si Diego upang makahabol kay Carrie.Sampung hakbang na lang sila mula sa mesa kung saan nakaupo sina Troy at Sarah. Huminga ng maluwag si Carrie dahil hindi pa dumadating ang kanilang bisita.Lumiko si Carrie nang mahawakan ng matibay na daliri ni Diego ang kanyang kanang kamay."Huwag kang magreklamo. Ayaw mong mag-away tayo sa harap nila, di ba?" bulong ni Diego, lumalapit ang kanyang mukha sa tenga ni Carrie.Hindi tumugon si Carrie ngunit lihim na sinubukan niyang hilahin ang kanyang kamay mula sa tabi ng lalaki. Ngunit walang kabuluhan; nakatingin na sa kanila sina Troy at Sarah."Mas mabuti na 'yan! Paminsan-minsan, puwede kayong magkasundo sa labas ng trabaho, di ba?" ngumiti si Sarah na may pang-aasar sa magkapareha na bagong dumating."Magkasundo? Anong ibig mong sabihin?" nagreklamo si Carrie habang lumalapit kay Sarah."Umupo ka rito!" hinila ni Diego ang isang upuan at inanyayahan si Carrie na umupo. Si Carrie ay nag-atub
**"Seloso kay Derrick?" natawang sabi ni Troy habang nilal shake ang kanyang ulo.**"Kung hindi selos, ano ito?" Lalong nainis si Sarah."Hindi ko alam. Ayaw ko lang kayong maging malapit ni Gillian kay Derrick muli.""Troy, hindi ko kayang maging malapit kay Derrick. Alam ko ang hangganan ko bilang iyong asawa. Pero si Gillian ang kanyang biological daughter. Nakakabobo na paghiwalayin sila. Tandaan mo, kapag nag-asawa si Gillian balang araw, may karapatan ang kanyang biological father na ibigay siya."Nang marinig ang mga salita ni Sarah, biglang naging malungkot ang mukha ni Troy."Oo. Iyon ang isang bagay na hindi ko kailanman naisip hanggang ngayon." Lumikha ang boses ni Troy ng mas malambot habang siya'y umupo sa kama."Daddy... Mommy... aalis na ako sa school!" tawag ni Gillian, at mabilis na tumayo si Troy at umalis ng kwarto para batiin siya. Sumunod si Sarah."Halika, samahan kita sa porch!" Hinawakan ni Troy ang kamay ni Gillian at dinala siya sa porch, habang si Sara
Naging tensyonado ang mukha nina Arnold at Erica nang makita nilang nakatayo ang doktor sa pintuan."Kumusta na siya, doktor?" Hindi makapaghintay si Erica na malaman ang tungkol kay Irene at sa kanyang sanggol."Congratulations, sir. Mayroon kayong malusog na baby girl," sabi ng babaeng doktor, at sandaling huminga nang maluwag sina Arnold at Erica.Pero nanatili pa rin ang kaba sa kanilang mukha, dahil hindi pa nila naririnig ang kalagayan ni Irene."Kumusta ang ina, doktor?" tanong ni Arnold, nanginginig ang boses."Asawa ka ba niya?" Tinitigan ng doktor si Arnold nang mabuti."O-oo, doktor," nauutal na sagot ni Arnold, ramdam ang bigat ng konsensiya dahil hindi man lang niya sinasamahan si Irene sa mga pagpunta nito sa ospital."Sir, ang kalagayan ni Irene ay... kritikal. Sinusubukan pa rin naming pigilan ang pagdurugo. Ipagdasal niyo po siya."Natigilan si Arnold sa sinabi ng doktor. Hindi siya makapagsalita nang lumakad palayo ang doktor, iniwan silang dalawa ni Erica sa
"Irene, ayos ka lang ba? Inaalagaan ka ba nang maayos ni Arnold?" tanong ni Erica na may pag-aalala nang kontakin siya ni Irene. Malat at magaspang ang boses ni Irene, kaya't nag-alala si Erica."Kailan ka babalik sa Jaketon? Gusto ko nandito ka pag manganak ako.""Sandali, nasaan si Arnold? Hindi pa rin ba siya nag-aalaga sa'yo?" Lalong lumalim ang pag-aalala ni Erica. Bihira siyang makatanggap ng tawag mula kay Arnold, maliban na lang kung may kailangang pag-usapang tungkol sa trabaho."Si Arnold... sabi niya sobrang busy siya sa trabaho."Napabuntong-hininga si Erica. Mula sa boses ni Irene, naramdaman niyang may problema ito. Pero parang pinipili pa rin ng buntis na babae na kimkimin ang mga bagay na iyon."Sige, Irene. Tatapusin ko lang ang trabaho ko dito. Susubukan kong makabalik bago ka manganak. Dapat alagaan mo ang sarili mo at ang baby, ha?""Salamat. Salamat!"Pagkatapos makausap si Irene, nagpadala ng mensahe si Erica kay Arnold, hinihikayat itong magbigay ng mas ma
Napasigaw si Sarah nang buhatin siya ni Troy. Inakay siya ng malalakas na braso ng asawa, parang bagong kasal, papunta sa malaking kama. Ang maganda at malambot na kama ay napapalibutan ng manipis ngunit magagandang kurtina, at pinapalamutian ng mga talulot ng rosas na nagpabango sa buong silid."Sabi ng doktor, pwede na tayo, ahem... kaya okay lang, di ba?" Dahan-dahang inilatag ni Troy ang katawan ni Sarah sa maluho at komportableng kama.Ngumiti si Sarah, namumula ang mukha habang nakayuko si Troy sa ibabaw niya. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya."Miss na miss din kita, Troy!" Iniyakap ni Sarah ang kanyang mga braso sa leeg ni Troy, at hindi na ito makapagpigil. Sinimulan niyang hagkan ang mukha ni Sarah, at agad itong naging matitinding halik na hindi na niya matigilan.Hindi na alam kung sino ang nagsimula, pero ilang minuto lang ang lumipas, pareho na nilang inalis ang lahat ng suot nila. Gaya ng unang gabi nila, sabik silang paligayahin ang isa't isa. Ang tindi ng
"Honey, gising ka na ba?" Malambing na hinaplos ni Troy ang mukha ni Sarah. Kumurap ito na tila ba nagising sa boses niya bago ito tuluyaang humarap sakanya. "Anong oras na?" "Alas-sais ng umaga. Papasok pa rin tayo sa opisina ngayon, di ba?" Umupo si Sarah. "Siyempre. Ikaw din papasok, di ba?" "Oo naman, mahal. Oh, nga pala, kumusta ang stock ng gatas para kay Kingsley? Sapat ba?" "Sobra pa sa sapat," sagot ni Sarah habang nagmamadaling pumasok sa banyo para mag-ayos. Hindi niya alam na tahimik siyang sinundan ni Troy sa loob, na nakalimutan niyang i-lock. Simula nang manganak siya kay Kingsley, madalas na niyang maalalang i-lock ang pinto. "Troy!" sigaw ni Sarah, nagulat nang makita si Troy sa likod niya habang nagbibihis. Bumilis ang tibok ng puso ni Troy nang makita ang katawan ng asawa niya, na hindi pa niya nahahawakan ng halos dalawang buwan. Ngayong umaga, lakas-loob siyang lumapit kay Sarah, lalo na't kinumpirma kahapon ng doktor na ganap na siyang naka-recover
"Uuwi na ba tayo ngayon, honey?" tanong ni Irene habang umuupo siya sa gurney. Kakakalas lang ng IV needle mula sa kanyang kamay. Tila napakaputla pa rin ng kanyang mukha."Sandali lang," sagot ni Arnold nang malamig nang hindi lumilingon sa kanya, na nagpatulong kay Irene na huminga ng malalim upang mapawi ang sakit na patuloy na umuukit sa kanya. Mula nang umalis si Erica, napansin ni Irene na si Arnold ay naglalakad-lakad, sinusubukang tumawag ng sinuman sa kanyang telepono. Hinala niya na sinusubukan niyang kontakin si Erica, ngunit hindi ito sumasagot.Tahimik na nakaupo si Irene, naghihintay kay Arnold, na patuloy pa rin sa paglalakad sa harap niya. Si Theresa, na nangako na babalik, ay hindi na bumalik."Okay, uuwi na tayo. Kaya mo bang maglakad?" tanong ni Arnold habang pinapanood si Irene, na nahihirapang bumaba mula sa gurney sa kanyang mahinang katawan."Excuse me, ma'am, gamitin niyo po ang wheelchair na ito. Mahina pa po ang katawan niyo." Isang staff ng ER ang nag-alo
"Oo, binabati kita muli sa pagbubuntis ng iyong asawa. Kung maayos ang mga obserbasyon, maaari siyang umuwi ngayong gabi."Tumango lang si Arnold sa paliwanag ng doktor. Nanatili siyang tahimik kahit umalis na ang doktor sa silid. Ang narinig niya ay lubos na hindi inaasahan."H-honey, hindi ka ba masaya na buntis ako?" tanong ni Irene na may nanginginig na boses. Ang kanyang dibdib ay tila nahirapang huminga, hindi makakita ng kahit anong bakas ng kasiyahan sa mukha ni Arnold matapos marinig ang tungkol sa kanyang pagbubuntis. Sa halip, nakita niyang may kalituhan at gulat ito. Sinubukan ni Irene na pigilin ang lungkot at pagkadismaya na nararamdaman niya."Ikaw ba ay dahil hindi si Erica ang buntis?" tanong ni Irene muli, sa pagkakataong ito ay hinahanda ang sarili para sa sagot ni Arnold."Huwag mo nang pag-isipan pa. Masisiyahan ang Mama at Papa. Lalabas ako sandali." Mabilis na iniwan ni Arnold si Irene at nagtungo sa waiting area sa harap ng ER."Sila lang ang mama at papa ni
Mahigpit na niyakap ni Diego si Carrie. Sa wakas, payapa na ang kanyang puso. Ang mga magkaibang trauma na pareho nilang pinagdaraanan ay sa wakas ay nalampasan na.Ganoon din ang nangyari kay Carrie. Mula nang palihim siyang magpatingin sa psychiatrist isang buwan matapos ang kasal nila ni Diego, unti-unting nawala ang trauma mula sa kanyang nakaraan. Ang magandang babae na may maitim na buhok ay dahan-dahang nakalimutang ang mga masakit na alaala mula sa kanyang nakaraan matapos ang ilang buwan ng paggamot. Gayunpaman, nahihiya siyang ipaalam kay Diego ang tungkol sa kanyang paggaling. Masyado rin siyang mayabang upang gumawa ng unang hakbang o hilingin kay Diego na huwag siyang iwan sa kama."Saan ka pupunta, honey?" hinawakan ni Carrie ang malakas na braso ng kanyang asawa isang gabi habang sila ay nagiging malapit. Ngunit tumayo pa rin si Diego at iniwan siya."Pasensya na, Carrie. Hindi ko kayang..."Nabigla si Carrie sa pagtanggi ng kanyang asawa. Hindi niya maintindihan kun
"Bakit ka nagmamadali, mahal? Dapat tatlong araw ka sanang nandito?" Nakatutok si Irene kay Arnold habang mabilis itong kumakain mula nang umalis siya sa silid. Hindi masyadong nagsalita ang kanyang asawa mula noon. Ang mga matatamis na salita o mapagmahal na kilos na dapat sana'y naroon sa pagitan ng mga bagong kasal ay ganap na wala para kay Irene. Para bang nakalimutan na ni Arnold ang nangyari kagabi.Hindi sumagot si Arnold. Isang sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakaupo sa tapat niya. Ilang minuto ang lumipas, tumayo siya, kinuha ang susi ng kanyang sasakyan mula sa mesa, at sinabi,"Umalis na ako. Huwag ka nang maghintay sa akin!" Nang hindi naghihintay sa sagot ni Irene, nagmadali si Arnold palabas sa kanyang sasakyan. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakatingin sa kanya na may hindi mabasang ekspresyon. Pero wala siyang pakialam. Ang isip niya ay ganap na nakatuon kay Erica. Naramdaman niyang nagkasala siya sa kanyang unang asawa.'Eri
Naiiyak pa rin si Irene, nakatalikod kay Arnold. Nakatagilid siya, sinusubukang tiisin ang sakit, hindi lamang sa pisikal kundi pati na rin sa emosyonal. Hindi niya namamalayan na nabanggit ni Arnold ang pangalan ni Erica sa pagtatapos ng kanilang sesyon sa silid, na nagpalala sa sakit ni Irene ng sampung beses.Mabilis na nakatulog si Arnold sa pagod sa tabi ni Irene. Nakaramdam siya ng ginhawa na ang pagnanasa na itinagong niya simula kaninang umaga ay sa wakas natupad na. Kahit na si Erica ang talagang gusto niya, si Irene pa rin ang legal niyang asawa.Matapos umiyak nang todo, sinubukan ni Irene na bumangon at linisin ang sarili. Dahan-dahan siyang umupo sa gilid ng kama, hinanap ang kanyang mga damit, at sinuot muli ang mga ito.Naalala niya ang hinihiling ng kanyang biyenan kaninang umaga. Tumawag si Drew sa kanya at nakipag-usap sa telepono."Irene, kailangan mong mabuntis sa lalong madaling panahon! Alam naming hindi ka pa tinatamaan ni Arnold. Kailangan mong ipatulog siya