"Pasensya na, nakalimutan ko! Pero ayos lang. Makikita mo rin ang lahat mamaya." Hindi alintana ni Troy ang masamang tingin ni Sarah. Sabik na si Prince na mapunta sa matitipuno niyang bisig."Nakakain na ba si Prince?"Tumango lang si Sarah, halatang gulat pa rin siya sa suot ni Troy."Sige, magpahinga ka na. Ako na ang bahala kay Prince at patutulugin ko siya sa kwarto ko."Tumango ulit si Sarah. Namangha siya kung gaano kabilis kumalma si Prince sa mga bisig ni Troy.Bumalik si Sarah sa pagkakahiga niya sa kama. Antok na antok na siya pero ang isip niya ay na kay Prince pa rin. Dahil sa pagod sa paghihintay na ibalik ni Troy si Prince sa kanyang kwarto, unti-unting nakatulog nang mahimbing si Sarah.Sa kwarto ni Troy, nakatulog din siya kasama si Prince sa maluwang na kama. Ang maliit na bata, na wala pang isang taong gulang, ay tila gustong makitulog sa kanya ngayong gabi. Bago magbukang-liwayway, naunang nagising si Prince at pinagsisipa si Troy habang umiiyak.Naalimpungat
"Ang ganda-ganda niya!" bulong ni Troy sa sarili habang naglalakad si Sarah papalapit sakanya. Parang huminto ang kanyang hininga nang makita niya si Sarah sa unahan, na naglalakad nang maayos kasama si Gillian, mukhang kahanga-hanga at iba. Parang nahipnotismo si Troy sa itsura ni Sarah sa pagkakataong ito. Patuloy na naglakad si Sarah nang dahan-dahan sa malumanay na tugtugin ng musika at sa mga tula ng master of ceremony, na humihikbi sa mga bisita sa kanyang bridal gown. Ang kanyang mataas na pigura, na parang isang top model, ay mukhang elegante sa gown, na may belo na pinalamutian ng mahahabang bumabagsak na palamuti na nagbigay sa kanya ng marangya at classy na anyo. Sa harap niya, ang groom's procession, na si Troy ang nangunguna sa katugmang suit, ay mukhang napaka-gwapo at kaakit-akit. Ang karisma ni Troy Peterson ay matagumpay na nahikbi ang mga bisitang naroon nang hapon na iyon. Nagpalitan sila ng mga sulyap at pagkatapos ay nagkita sa harap ng wedding stage. Inalok
Tumawa si Troy nang makita ang gulat at malapad na mata ni Sarah. Ngunit sa loob ng ilang sandali, mabilis na tinakpan ni Sarah ang kanyang mukha na nagsisimulang mamula."Grabe. Hindi ka kapanipaniwala!" mahinang bulyaw ni Sarah."Hey, saan ka pupunta, mahal?" agad na hinawakan ni Troy si Sarah habang sinubukan nitong umatras pabalik sa kanyang kwarto."Matutulog ako kasama si Prince ngayong gabi," sagot ni Sarah na nagagalit habang sinisikap niyang makawala sa matibay na pagkakahawak ni Troy sa kanyang mga braso."Hey... okay, pasensya na. Mahal, please!" patuloy na hawak ni Troy kay Sarah, sinisikap na pigilan siyang umatras.Sa wakas, nagpasya si Troy na bitawan ang kanyang mga braso ngunit mabilis na niyakap si Sarah sa kanyang mga bisig, bitbit siya sa estilo ng kasal. Nagsigaw si Sarah habang matagumpay siyang dinala ni Troy sa master bedroom."Troy, ibaba mo ako!""Shh... huwag kang maingay! Magigising si Prince!" bulong ni Troy, inilapit ang kanyang mga labi sa tainga n
"Sino kaya ang pumunta sa bahay ko? Walang nakakaalam tungkol sa lugar na ito kundi ang pamilya ko," bulong ni Troy. "Troy..." nanginginig ang boses ni Sarah sa kaba. "Kumalma ka, nandito na ako! Tara na." Dahan-dahang bumaba si Troy sa kotse at binuksan ang pinto para kay Sarah. Lumabas mula sa likod ang mga yaya at si Gillian. "Welcome home, Mr at Mrs Peterson!" Mabilis na lumapit sa kanila si Lily at ang dalawang kasambahay. "Lily, sino ang nandiyan?" tanong ni Troy na may pagka-impulsive. "Si Mr Vincent at Mrs Marie Peterson, sir." "Ano? Nandito ang lolo at lola ko? Hindi ba sila nasa States pa?" Muling nagalit ang mukha ni Troy, na nagpalala ng pagkabahala ni Sarah. "Nasaan sila ngayon?" tanong ni Troy muli. "Nasa salas sila, sir." "Okay. Lily, pakidala ang mga anak ko at ang mga yaya sa kanilang mga kwarto." Tumango si Lily at ang dalawang kasambahay, pagkatapos ay tinulungan ang mga yaya na dalhin ang kanilang mga bagay sa mga kwarto nang hindi dumadaan sa
"Mommy... nasaan si Daddy? Gusto kong mag-swimming." Ang pag-angal ni Gillian ay gumising kay Sarah mula sa kanyang pagninilay."May mga bisita si Daddy ngayon. Bukas na tayo mag-swimming, okay? Magpahinga muna tayo ngayon. Pagod si Mommy," malumanay na sabi ni Sarah habang hinihimas ang mahabang buhok ni Gillian.Tumango ang bata at masayang umiikot sa maluwag niyang kwarto. Dinisenyo ni Troy ang kwarto ni Gillian na parang bahay-manika mula sa isang cartoon movie. Tuwa siya nang tuwa at paulit-ulit na sumisigaw sa tuwa tuwing may nadidiskubre siyang nakakatuwa."Mommy, tingnan mo ito! Ang ganda ng banyo. Pwede akong magbabad sa maliit na bathtub. Parang yung banyo mo sa dati nating bahay—may bathtub din!" tuwang-tuwang sabi ni Gillian habang pumapasok sa banyo ng kanyang kwarto.Sinundan ni Sarah ang anak at sumilip sa banyo, na medyo maluwag para sa isang batang kasing-edad ni Gillian.'Oh Troy. Sobrang ipinakita ng lalaking yun kung gaano niya kami kamahal. Pero magiging mas ma
"Babalik sa States? May seryoso bang nangyayari?" Saglit na nabigla si Sarah pero sinubukan niyang manatiling positibo."Sabi ni Grandpa, nasa bingit ng pagkabangkarote ang kumpanya natin doon," unti-unting humina ang boses ni Troy."Ano? Paano nangyari iyon?" Agad na bumangon si Sarah mula sa kama. Nang makita ito, bumangon din si Troy at lumapit sa kanya."Iyon ang kailangan kong imbestigahan," bakas ang alalahanin sa mukha ni Troy."Kaya... kailan ka aalis?" Biglang bumigat din ang mukha ni Sarah. Agad siyang niyakap nang mahigpit ni Troy."Ayoko na mahiwalay sa'yo. Kailangan sumama kayong lahat sa akin!"Saglit silang natahimik, ramdam ang init ng yakap. Pero hindi payapa ang kanilang mga puso.Unti-unting kumawala si Sarah mula sa yakap at bumangon mula sa kama. Ayaw niyang magising si Prince dahil sa kanilang usapan. Sumunod si Troy at naupo sa sofa."Anong problema? Galit ka ba?" tanong ni Troy habang umupo sa tabi ni Sarah, hinila siya palapit at ipinatong ang ulo nito
"Talagang mami-miss kita, mahal." Mahigpit na niyakap ni Troy si Sarah, pakiramdam niya'y hindi niya kayang mahiwalay kahit ilang pulgada mula sa kanyang asawa ngayong gabi. Matagal nang nakapulupot ang malalakas niyang braso sa baywang ni Sarah, habang ang mainit niyang hininga ay humahaplos sa ulo nito."Maikli lang naman ang aalis ka, di ba? Bakit parang napaka-dramatiko mo?" Ngumiti si Sarah, nakikitang sobrang malambing ni Troy ngayong gabi."Hindi! Ayokong mahiwalay sa'yo, kahit isang segundo!" Bulong ni Troy habang hinalikan si Sarah sa noo."Sobrang OA mo!" Biro ni Sarah habang kinurot ang baywang ni Troy."Sumama ka sa akin! Pumunta ka sa States kasama ako!" Muling sinubukan ni Troy na kumbinsihin si Sarah."Troy... isipin mo si Prince."Hindi sumagot si Troy. Sa kanyang puso, alam niyang magiging mahirap isama si Prince. Hindi rin pwedeng mamiss ni Gillian ang kanyang eskwela.Huminga nang malalim si Troy at sinimulang halikan ang buhok, mukha, leeg, at bawat pulgada n
"Huwag kang mahuhuli! Ayokong ma-miss natin ang flight dahil sa'yo!" Pangalawang beses nang tumawag si Vincent kay Troy. Mukhang nag-aalala siya na baka umatras si Troy sa pagpunta sa Austin, Texas, sa States—ang lungsod na pupuntahan nila.Ibinalik ni Troy ang kanyang telepono at humarap kay Sarah."Sino iyon? Si Grandpa na naman?" tanong ni Sarah habang inaabot kay Troy ang navy blue niyang suit jacket."Mahal..."Nagulat si Sarah nang bigla siyang niyakap ni Troy nang mahigpit. Ramdam niya ang kaba nito.'Ano itong nararamdaman ko? Bakit parang ang hirap siyang pakawalan? Diyos ko, pakiusap, protektahan Mo ang asawa ko,' taimtim na dasal ni Sarah sa kanyang isip, habang bumibigat ang kanyang puso."Hahatid mo pa rin ba ako sa paliparan?" tanong ni Troy matapos siyang halikan nang marahan sa labi.Si Sarah, na nakabihis na nang maayos para sa opisina, ay nakaplano nang pumunta roon matapos ihatid si Troy sa paliparan."Oo, mahal," sagot ni Sarah, nag-ipon ng lakas ng loob upa
Naging tensyonado ang mukha nina Arnold at Erica nang makita nilang nakatayo ang doktor sa pintuan."Kumusta na siya, doktor?" Hindi makapaghintay si Erica na malaman ang tungkol kay Irene at sa kanyang sanggol."Congratulations, sir. Mayroon kayong malusog na baby girl," sabi ng babaeng doktor, at sandaling huminga nang maluwag sina Arnold at Erica.Pero nanatili pa rin ang kaba sa kanilang mukha, dahil hindi pa nila naririnig ang kalagayan ni Irene."Kumusta ang ina, doktor?" tanong ni Arnold, nanginginig ang boses."Asawa ka ba niya?" Tinitigan ng doktor si Arnold nang mabuti."O-oo, doktor," nauutal na sagot ni Arnold, ramdam ang bigat ng konsensiya dahil hindi man lang niya sinasamahan si Irene sa mga pagpunta nito sa ospital."Sir, ang kalagayan ni Irene ay... kritikal. Sinusubukan pa rin naming pigilan ang pagdurugo. Ipagdasal niyo po siya."Natigilan si Arnold sa sinabi ng doktor. Hindi siya makapagsalita nang lumakad palayo ang doktor, iniwan silang dalawa ni Erica sa
"Irene, ayos ka lang ba? Inaalagaan ka ba nang maayos ni Arnold?" tanong ni Erica na may pag-aalala nang kontakin siya ni Irene. Malat at magaspang ang boses ni Irene, kaya't nag-alala si Erica."Kailan ka babalik sa Jaketon? Gusto ko nandito ka pag manganak ako.""Sandali, nasaan si Arnold? Hindi pa rin ba siya nag-aalaga sa'yo?" Lalong lumalim ang pag-aalala ni Erica. Bihira siyang makatanggap ng tawag mula kay Arnold, maliban na lang kung may kailangang pag-usapang tungkol sa trabaho."Si Arnold... sabi niya sobrang busy siya sa trabaho."Napabuntong-hininga si Erica. Mula sa boses ni Irene, naramdaman niyang may problema ito. Pero parang pinipili pa rin ng buntis na babae na kimkimin ang mga bagay na iyon."Sige, Irene. Tatapusin ko lang ang trabaho ko dito. Susubukan kong makabalik bago ka manganak. Dapat alagaan mo ang sarili mo at ang baby, ha?""Salamat. Salamat!"Pagkatapos makausap si Irene, nagpadala ng mensahe si Erica kay Arnold, hinihikayat itong magbigay ng mas ma
Napasigaw si Sarah nang buhatin siya ni Troy. Inakay siya ng malalakas na braso ng asawa, parang bagong kasal, papunta sa malaking kama. Ang maganda at malambot na kama ay napapalibutan ng manipis ngunit magagandang kurtina, at pinapalamutian ng mga talulot ng rosas na nagpabango sa buong silid."Sabi ng doktor, pwede na tayo, ahem... kaya okay lang, di ba?" Dahan-dahang inilatag ni Troy ang katawan ni Sarah sa maluho at komportableng kama.Ngumiti si Sarah, namumula ang mukha habang nakayuko si Troy sa ibabaw niya. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya."Miss na miss din kita, Troy!" Iniyakap ni Sarah ang kanyang mga braso sa leeg ni Troy, at hindi na ito makapagpigil. Sinimulan niyang hagkan ang mukha ni Sarah, at agad itong naging matitinding halik na hindi na niya matigilan.Hindi na alam kung sino ang nagsimula, pero ilang minuto lang ang lumipas, pareho na nilang inalis ang lahat ng suot nila. Gaya ng unang gabi nila, sabik silang paligayahin ang isa't isa. Ang tindi ng
"Honey, gising ka na ba?" Malambing na hinaplos ni Troy ang mukha ni Sarah. Kumurap ito na tila ba nagising sa boses niya bago ito tuluyaang humarap sakanya. "Anong oras na?" "Alas-sais ng umaga. Papasok pa rin tayo sa opisina ngayon, di ba?" Umupo si Sarah. "Siyempre. Ikaw din papasok, di ba?" "Oo naman, mahal. Oh, nga pala, kumusta ang stock ng gatas para kay Kingsley? Sapat ba?" "Sobra pa sa sapat," sagot ni Sarah habang nagmamadaling pumasok sa banyo para mag-ayos. Hindi niya alam na tahimik siyang sinundan ni Troy sa loob, na nakalimutan niyang i-lock. Simula nang manganak siya kay Kingsley, madalas na niyang maalalang i-lock ang pinto. "Troy!" sigaw ni Sarah, nagulat nang makita si Troy sa likod niya habang nagbibihis. Bumilis ang tibok ng puso ni Troy nang makita ang katawan ng asawa niya, na hindi pa niya nahahawakan ng halos dalawang buwan. Ngayong umaga, lakas-loob siyang lumapit kay Sarah, lalo na't kinumpirma kahapon ng doktor na ganap na siyang naka-recover
"Uuwi na ba tayo ngayon, honey?" tanong ni Irene habang umuupo siya sa gurney. Kakakalas lang ng IV needle mula sa kanyang kamay. Tila napakaputla pa rin ng kanyang mukha."Sandali lang," sagot ni Arnold nang malamig nang hindi lumilingon sa kanya, na nagpatulong kay Irene na huminga ng malalim upang mapawi ang sakit na patuloy na umuukit sa kanya. Mula nang umalis si Erica, napansin ni Irene na si Arnold ay naglalakad-lakad, sinusubukang tumawag ng sinuman sa kanyang telepono. Hinala niya na sinusubukan niyang kontakin si Erica, ngunit hindi ito sumasagot.Tahimik na nakaupo si Irene, naghihintay kay Arnold, na patuloy pa rin sa paglalakad sa harap niya. Si Theresa, na nangako na babalik, ay hindi na bumalik."Okay, uuwi na tayo. Kaya mo bang maglakad?" tanong ni Arnold habang pinapanood si Irene, na nahihirapang bumaba mula sa gurney sa kanyang mahinang katawan."Excuse me, ma'am, gamitin niyo po ang wheelchair na ito. Mahina pa po ang katawan niyo." Isang staff ng ER ang nag-alo
"Oo, binabati kita muli sa pagbubuntis ng iyong asawa. Kung maayos ang mga obserbasyon, maaari siyang umuwi ngayong gabi."Tumango lang si Arnold sa paliwanag ng doktor. Nanatili siyang tahimik kahit umalis na ang doktor sa silid. Ang narinig niya ay lubos na hindi inaasahan."H-honey, hindi ka ba masaya na buntis ako?" tanong ni Irene na may nanginginig na boses. Ang kanyang dibdib ay tila nahirapang huminga, hindi makakita ng kahit anong bakas ng kasiyahan sa mukha ni Arnold matapos marinig ang tungkol sa kanyang pagbubuntis. Sa halip, nakita niyang may kalituhan at gulat ito. Sinubukan ni Irene na pigilin ang lungkot at pagkadismaya na nararamdaman niya."Ikaw ba ay dahil hindi si Erica ang buntis?" tanong ni Irene muli, sa pagkakataong ito ay hinahanda ang sarili para sa sagot ni Arnold."Huwag mo nang pag-isipan pa. Masisiyahan ang Mama at Papa. Lalabas ako sandali." Mabilis na iniwan ni Arnold si Irene at nagtungo sa waiting area sa harap ng ER."Sila lang ang mama at papa ni
Mahigpit na niyakap ni Diego si Carrie. Sa wakas, payapa na ang kanyang puso. Ang mga magkaibang trauma na pareho nilang pinagdaraanan ay sa wakas ay nalampasan na.Ganoon din ang nangyari kay Carrie. Mula nang palihim siyang magpatingin sa psychiatrist isang buwan matapos ang kasal nila ni Diego, unti-unting nawala ang trauma mula sa kanyang nakaraan. Ang magandang babae na may maitim na buhok ay dahan-dahang nakalimutang ang mga masakit na alaala mula sa kanyang nakaraan matapos ang ilang buwan ng paggamot. Gayunpaman, nahihiya siyang ipaalam kay Diego ang tungkol sa kanyang paggaling. Masyado rin siyang mayabang upang gumawa ng unang hakbang o hilingin kay Diego na huwag siyang iwan sa kama."Saan ka pupunta, honey?" hinawakan ni Carrie ang malakas na braso ng kanyang asawa isang gabi habang sila ay nagiging malapit. Ngunit tumayo pa rin si Diego at iniwan siya."Pasensya na, Carrie. Hindi ko kayang..."Nabigla si Carrie sa pagtanggi ng kanyang asawa. Hindi niya maintindihan kun
"Bakit ka nagmamadali, mahal? Dapat tatlong araw ka sanang nandito?" Nakatutok si Irene kay Arnold habang mabilis itong kumakain mula nang umalis siya sa silid. Hindi masyadong nagsalita ang kanyang asawa mula noon. Ang mga matatamis na salita o mapagmahal na kilos na dapat sana'y naroon sa pagitan ng mga bagong kasal ay ganap na wala para kay Irene. Para bang nakalimutan na ni Arnold ang nangyari kagabi.Hindi sumagot si Arnold. Isang sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakaupo sa tapat niya. Ilang minuto ang lumipas, tumayo siya, kinuha ang susi ng kanyang sasakyan mula sa mesa, at sinabi,"Umalis na ako. Huwag ka nang maghintay sa akin!" Nang hindi naghihintay sa sagot ni Irene, nagmadali si Arnold palabas sa kanyang sasakyan. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya kay Irene, na nakatingin sa kanya na may hindi mabasang ekspresyon. Pero wala siyang pakialam. Ang isip niya ay ganap na nakatuon kay Erica. Naramdaman niyang nagkasala siya sa kanyang unang asawa.'Eri
Naiiyak pa rin si Irene, nakatalikod kay Arnold. Nakatagilid siya, sinusubukang tiisin ang sakit, hindi lamang sa pisikal kundi pati na rin sa emosyonal. Hindi niya namamalayan na nabanggit ni Arnold ang pangalan ni Erica sa pagtatapos ng kanilang sesyon sa silid, na nagpalala sa sakit ni Irene ng sampung beses.Mabilis na nakatulog si Arnold sa pagod sa tabi ni Irene. Nakaramdam siya ng ginhawa na ang pagnanasa na itinagong niya simula kaninang umaga ay sa wakas natupad na. Kahit na si Erica ang talagang gusto niya, si Irene pa rin ang legal niyang asawa.Matapos umiyak nang todo, sinubukan ni Irene na bumangon at linisin ang sarili. Dahan-dahan siyang umupo sa gilid ng kama, hinanap ang kanyang mga damit, at sinuot muli ang mga ito.Naalala niya ang hinihiling ng kanyang biyenan kaninang umaga. Tumawag si Drew sa kanya at nakipag-usap sa telepono."Irene, kailangan mong mabuntis sa lalong madaling panahon! Alam naming hindi ka pa tinatamaan ni Arnold. Kailangan mong ipatulog siya