"Sir, kailangan na nating umalis. Tumawag ulit ang lolo mo!" pilit ng driver nang mapansing hindi pa gumagalaw si Troy mula sa terasa."Ah, oo... Tara na!" Mabilis na lumapit si Troy sa kotse at sumakay.Umandar na ang sasakyan, palayo mula sa bahay. Pero nakatutok pa rin ang tingin ni Troy sa bintana ng kwarto ni Prince.Paulit-ulit siyang bumuntong-hininga nang mabigat, puno ng mga gulong-gulong na isipin. Habang palayo ang sasakyan, wala nang magawa si Troy kundi tanggapin ang pagkakahiwalay sa kanyang asawa at mga anak. Umaasa siyang mabilis na mareresolba ang mga hamon na kanilang haharapin.Makalipas ang kalahating oras, sinubukan ni Troy tawagan si Sarah sa telepono. Pero ilang ulit na niyang sinubukan, hindi ito sumasagot. Kumunot ang kanyang noo sa pag-aalala, kaya’t napagpasyahan niyang tawagan si Lily."Hello, sir."Napabuntong-hininga si Troy sa ginhawa nang agad sinagot ni Lily ang tawag."Nasan ang asawa ko? Kamusta si Prince?" tanong ni Troy, bumibilis ang kanyang
"Bakit hindi ko makontak si Troy?" bulong ni Sarah sa inis. Ilang beses na niyang sinubukan tawagan si Troy, pero naka-off pa rin ang telepono nito.Napabuntong-hininga si Sarah at inilagay ang telepono sa tabi ng kama. Napagdesisyunan niyang ipatulog si Prince sa kanyang kwarto. Patuloy pa rin sa pag-aalboroto si Prince, at kahit hatinggabi na, hindi pa rin makatulog si Sarah dahil palagi siyang ginigising ni Prince upang padedein.Habang lumalalim ang gabi, nakaramdam na si Sarah ng gutom at uhaw. Ayaw niyang gisingin ang mga yaya, at hindi niya rin maiwan si Prince na mag-isa sa kwarto. Kaya't napagdesisyunan niyang pumunta sa kusina, buhat si Prince.'Troy, kung nandito ka lang sana, hindi ako mag-iisa. Nandito ka sana sa tabi ko,' naisip ni Sarah nang mabigat ang puso, ramdam ang lungkot na bumabalot sa kanya.Si Troy sana ang gumawa ng gatas para sa kanya. Siya rin sana ang nagpakain sa kanya. Hindi namalayan ni Sarah na tumutulo na pala ang mga luha niya. Simula nang ipangan
'Putik! Sino ang naglalakas-loob na paglalaruan ako?'Malakas na pinukpok ni Troy ang kamao sa mesa sa harapan niya, dumidilim ang kanyang mukha habang sumiklab ang galit sa kanyang katawan. Humihingal siya sa bawat paghinga, at lalo siyang nakakatiyak na ang pagkawasak ng kanyang kumpanya ay gawa ng isang tagaloob. Isang taong lubos na nakakaalam ng kanyang negosyo ang may sala, kahit may isa na siyang pinaghihinalaan. Ngunit maaaring mayroon pang iba na sangkot."Kailangan kong patunayan ito nang mag-isa," bulong ni Troy, sabay kuha ng kanyang coat at mga susi ng kotse. Mabilis siyang lumabas ng mataas na gusali, kung saan inuupahan niya ang isang buong palapag para sa kanyang kumpanya.Hindi kalayuan ang bahay na tinutuluyan niya mula sa opisina. Sa loob ng labinlimang minuto, nakarating siya sa bahay, kung saan may ilang kasambahay na nagtatrabaho."Magandang gabi, Mr. Peterson. Handa na po ang hapunan," bati ng isa sa mga kasambahay nang pumasok siya.Tumango lamang si Troy h
Crash!"Ah!" sigaw ni Sarah nang biglang madulas sa kanyang kamay ang baso. Nagkalasog-lasog ang ceramic na baso sa sahig ng kusina.'Masamang palatandaan ito. May nangyari kaya kay Troy?' Natigilan si Sarah, nakatitig sa mga bubog na nagkalat malapit sa kanyang mga paa. Biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso. Pumunta lang siya sa kusina para uminom, pero bigla na lang napunta kay Troy ang kanyang mga isipin. Nagsimulang sumikip ang kanyang dibdib, nanginginig ang kanyang mga kamay, at nabitawan niya ang baso."Okay lang po, ma'am. Ako na ang maglilinis niyan." Lumapit ang isa sa mga kasambahay, narinig ang ingay ng nabasag na baso. Yumuko ito malapit kay Sarah, dala ang walis."Gusto niyo po ba ng inumin, ma'am? Kukunin ko na lang para sa inyo," alok ng isa pang kasambahay habang papalapit kay Sarah, na malalim pa rin ang iniisip.Bumalik sa katinuan si Sarah, tumingin sa dalawang kasambahay."Pasensya na, pakidala na lang ako ng isang baso ng tubig sa kwarto.""Opo, ma'am."
"Talaga bang iniisip mong pumunta sa States?" Nakatingin si Carrie kay Sarah nang hindi makapaniwala. Pansamantalang naputol ang kanilang tanghalian nang biglang sabihin ni Sarah na gusto niyang sundan si Troy.Ibinaba ni Sarah ang tingin, bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha. Inilapag niya ang kutsara sa gilid ng kanyang plato."Hindi ko talaga alam ang gagawin ko. Tatlong araw na at hindi ko pa rin makontak ang sarili kong asawa. Wala akong ideya kung ayos lang ba siya." Unti-unting namasa ang malalaking mata ni Sarah habang pinipigilan niyang umiyak."Inumin mo muna ito." Inabot ni Carrie kay Sarah ang isang baso ng guava juice, umaasang makakatulong itong pakalmahin siya.Kinuha ni Sarah ang baso at dahan-dahang uminom."Nasubukan mo bang kontakin ang pamilya niya o iba pang tao doon?" tanong ulit ni Carrie."Oo." Paos ang boses ni Sarah, at tinitingnan siya ni Carrie na puno ng simpatiya habang hinihintay itong magpatuloy. Samantala, ipinagpatuloy ni Carrie ang pagkain ng k
"Sino ka ba talaga?" tanong ni Derrick, nakatingin nang may pagdududa sa lalaking naka-light brown na suit.Natawa ang lalaki."Mag-relax ka, walang dapat ipag-alala na ikaw ay kikidnapin. At saka, ano bang akala mo, importante ka para kidnapin?"Umungol si Derrick sa inis pero sa loob-loob niya, alam niyang may punto ang estranghero."Ipapaliwanag ko ang lahat sa kotse," patuloy ng lalaki.Tinignan ni Derrick ang lalaki nang may pag-iingat pero sa huli, nagpasya siyang sumama. Wala siyang masyadong pagpipilian dahil sa mga hirap na kanyang nararanasan.'Baka maganda ang sahod,' naisip niya habang sumasakay sa puting SUV.Pinanood ni Derrick ang mga tanawin habang nagmamaneho sila pa-hilaga. Napunta ang isip niya kay Kendall at sa kanilang anak, na hindi pa kumakain simula umaga.Nagtataka siya kung paano siya muling napunta kay Kendall. Dapat ay bumalik siya kay Sarah, pero alam niyang hinding-hindi siya tatanggapin ni Sarah muli. Hindi kayang tapatan ni Troy Peterson ang nara
"Pera? Pera ba talaga ito, Derrick?" Nanlaki ang mga mata ni Kendall nang makita ang mga perang bumagsak mula sa brown envelope."Ano bang inaasahan mo? French fries?" inis na sagot ni Derrick."Ngayon, ayan na! Makakabili na ako ng skincare at mga magagandang damit," sabi ni Kendall habang sabik na pinupulot ang mga perang kumalat sa sahig."Huwag mo nang isipin 'yan! At huwag mag-aksaya! Para sa pagkain at upa ang perang ito. Magtabi ka para sa emergency. Bata pa si Chloe. Kung bigla siyang magkasakit, kailangan natin ng ipon," babala ni Derrick, nakatingin ng matalim kay Kendall."Derrick, hindi ka talaga nagbago. Kuripot ka pa rin!" bulong ni Kendall habang naglakad papunta sa kabinet para itago ang pera sa envelope.Napabuntong-hininga na lang si Derrick sa pagkadismaya habang pinapanood ang mga galaw ni Kendall, na palaging nakakapagpainit ng ulo niya.Kinagabihan, nagdesisyon si Derrick na uminom ng tsaa at kainin ang natirang kanin at crackers sa mesa. Samantala, bumili s
"Bakit? Kung nag-aalangan ka, kalimutan na lang. Aalis na ako!" sabi ni Derrick habang tumatalikod.Sumulyap si Sarah sa kanyang relo."Sige na nga. Bilisan mo lang!"Ngumiti si Derrick sa sagot ni Sarah. Kinuha niya ang susi mula kay Sarah at mabilis na pumasok sa driver's seat. Samantala, piniling maupo ni Sarah sa likod."Bakit ikaw ang nagmamaneho? Nasaan ang driver mo?" tanong ni Derrick habang binibilisan ang takbo, alam na nagmamadali si Sarah."Inutusan ko si Joshua para sunduin si Gillian," sagot ni Sarah ng maikli nang hindi lumilingon. Nagpadala siya ng mensahe kay Carrie, sinasabing baka ma-late siya ng kaunti."Dapat may personal driver ka. Huwag kang magmaneho mag-isa. Delikado kung mangyari ulit ito, lalo na kung gabi ka na uuwi."Hindi sumagot si Sarah sa sinabi ni Derrick, pero tahimik niyang inisip na maaaring tama ito. Baka kailangan niya ngang pag-isipan."Nandito na tayo," sabi ni Derrick nang makarating sila sa lobby ng kumpanya ni Sarah."Salamat. Iwan m