"Talagang mami-miss kita, mahal." Mahigpit na niyakap ni Troy si Sarah, pakiramdam niya'y hindi niya kayang mahiwalay kahit ilang pulgada mula sa kanyang asawa ngayong gabi. Matagal nang nakapulupot ang malalakas niyang braso sa baywang ni Sarah, habang ang mainit niyang hininga ay humahaplos sa ulo nito."Maikli lang naman ang aalis ka, di ba? Bakit parang napaka-dramatiko mo?" Ngumiti si Sarah, nakikitang sobrang malambing ni Troy ngayong gabi."Hindi! Ayokong mahiwalay sa'yo, kahit isang segundo!" Bulong ni Troy habang hinalikan si Sarah sa noo."Sobrang OA mo!" Biro ni Sarah habang kinurot ang baywang ni Troy."Sumama ka sa akin! Pumunta ka sa States kasama ako!" Muling sinubukan ni Troy na kumbinsihin si Sarah."Troy... isipin mo si Prince."Hindi sumagot si Troy. Sa kanyang puso, alam niyang magiging mahirap isama si Prince. Hindi rin pwedeng mamiss ni Gillian ang kanyang eskwela.Huminga nang malalim si Troy at sinimulang halikan ang buhok, mukha, leeg, at bawat pulgada n
"Huwag kang mahuhuli! Ayokong ma-miss natin ang flight dahil sa'yo!" Pangalawang beses nang tumawag si Vincent kay Troy. Mukhang nag-aalala siya na baka umatras si Troy sa pagpunta sa Austin, Texas, sa States—ang lungsod na pupuntahan nila.Ibinalik ni Troy ang kanyang telepono at humarap kay Sarah."Sino iyon? Si Grandpa na naman?" tanong ni Sarah habang inaabot kay Troy ang navy blue niyang suit jacket."Mahal..."Nagulat si Sarah nang bigla siyang niyakap ni Troy nang mahigpit. Ramdam niya ang kaba nito.'Ano itong nararamdaman ko? Bakit parang ang hirap siyang pakawalan? Diyos ko, pakiusap, protektahan Mo ang asawa ko,' taimtim na dasal ni Sarah sa kanyang isip, habang bumibigat ang kanyang puso."Hahatid mo pa rin ba ako sa paliparan?" tanong ni Troy matapos siyang halikan nang marahan sa labi.Si Sarah, na nakabihis na nang maayos para sa opisina, ay nakaplano nang pumunta roon matapos ihatid si Troy sa paliparan."Oo, mahal," sagot ni Sarah, nag-ipon ng lakas ng loob upa
"Sir, kailangan na nating umalis. Tumawag ulit ang lolo mo!" pilit ng driver nang mapansing hindi pa gumagalaw si Troy mula sa terasa."Ah, oo... Tara na!" Mabilis na lumapit si Troy sa kotse at sumakay.Umandar na ang sasakyan, palayo mula sa bahay. Pero nakatutok pa rin ang tingin ni Troy sa bintana ng kwarto ni Prince.Paulit-ulit siyang bumuntong-hininga nang mabigat, puno ng mga gulong-gulong na isipin. Habang palayo ang sasakyan, wala nang magawa si Troy kundi tanggapin ang pagkakahiwalay sa kanyang asawa at mga anak. Umaasa siyang mabilis na mareresolba ang mga hamon na kanilang haharapin.Makalipas ang kalahating oras, sinubukan ni Troy tawagan si Sarah sa telepono. Pero ilang ulit na niyang sinubukan, hindi ito sumasagot. Kumunot ang kanyang noo sa pag-aalala, kaya’t napagpasyahan niyang tawagan si Lily."Hello, sir."Napabuntong-hininga si Troy sa ginhawa nang agad sinagot ni Lily ang tawag."Nasan ang asawa ko? Kamusta si Prince?" tanong ni Troy, bumibilis ang kanyang
"Bakit hindi ko makontak si Troy?" bulong ni Sarah sa inis. Ilang beses na niyang sinubukan tawagan si Troy, pero naka-off pa rin ang telepono nito.Napabuntong-hininga si Sarah at inilagay ang telepono sa tabi ng kama. Napagdesisyunan niyang ipatulog si Prince sa kanyang kwarto. Patuloy pa rin sa pag-aalboroto si Prince, at kahit hatinggabi na, hindi pa rin makatulog si Sarah dahil palagi siyang ginigising ni Prince upang padedein.Habang lumalalim ang gabi, nakaramdam na si Sarah ng gutom at uhaw. Ayaw niyang gisingin ang mga yaya, at hindi niya rin maiwan si Prince na mag-isa sa kwarto. Kaya't napagdesisyunan niyang pumunta sa kusina, buhat si Prince.'Troy, kung nandito ka lang sana, hindi ako mag-iisa. Nandito ka sana sa tabi ko,' naisip ni Sarah nang mabigat ang puso, ramdam ang lungkot na bumabalot sa kanya.Si Troy sana ang gumawa ng gatas para sa kanya. Siya rin sana ang nagpakain sa kanya. Hindi namalayan ni Sarah na tumutulo na pala ang mga luha niya. Simula nang ipangan
'Putik! Sino ang naglalakas-loob na paglalaruan ako?'Malakas na pinukpok ni Troy ang kamao sa mesa sa harapan niya, dumidilim ang kanyang mukha habang sumiklab ang galit sa kanyang katawan. Humihingal siya sa bawat paghinga, at lalo siyang nakakatiyak na ang pagkawasak ng kanyang kumpanya ay gawa ng isang tagaloob. Isang taong lubos na nakakaalam ng kanyang negosyo ang may sala, kahit may isa na siyang pinaghihinalaan. Ngunit maaaring mayroon pang iba na sangkot."Kailangan kong patunayan ito nang mag-isa," bulong ni Troy, sabay kuha ng kanyang coat at mga susi ng kotse. Mabilis siyang lumabas ng mataas na gusali, kung saan inuupahan niya ang isang buong palapag para sa kanyang kumpanya.Hindi kalayuan ang bahay na tinutuluyan niya mula sa opisina. Sa loob ng labinlimang minuto, nakarating siya sa bahay, kung saan may ilang kasambahay na nagtatrabaho."Magandang gabi, Mr. Peterson. Handa na po ang hapunan," bati ng isa sa mga kasambahay nang pumasok siya.Tumango lamang si Troy h
Crash!"Ah!" sigaw ni Sarah nang biglang madulas sa kanyang kamay ang baso. Nagkalasog-lasog ang ceramic na baso sa sahig ng kusina.'Masamang palatandaan ito. May nangyari kaya kay Troy?' Natigilan si Sarah, nakatitig sa mga bubog na nagkalat malapit sa kanyang mga paa. Biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso. Pumunta lang siya sa kusina para uminom, pero bigla na lang napunta kay Troy ang kanyang mga isipin. Nagsimulang sumikip ang kanyang dibdib, nanginginig ang kanyang mga kamay, at nabitawan niya ang baso."Okay lang po, ma'am. Ako na ang maglilinis niyan." Lumapit ang isa sa mga kasambahay, narinig ang ingay ng nabasag na baso. Yumuko ito malapit kay Sarah, dala ang walis."Gusto niyo po ba ng inumin, ma'am? Kukunin ko na lang para sa inyo," alok ng isa pang kasambahay habang papalapit kay Sarah, na malalim pa rin ang iniisip.Bumalik sa katinuan si Sarah, tumingin sa dalawang kasambahay."Pasensya na, pakidala na lang ako ng isang baso ng tubig sa kwarto.""Opo, ma'am."
"Talaga bang iniisip mong pumunta sa States?" Nakatingin si Carrie kay Sarah nang hindi makapaniwala. Pansamantalang naputol ang kanilang tanghalian nang biglang sabihin ni Sarah na gusto niyang sundan si Troy.Ibinaba ni Sarah ang tingin, bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha. Inilapag niya ang kutsara sa gilid ng kanyang plato."Hindi ko talaga alam ang gagawin ko. Tatlong araw na at hindi ko pa rin makontak ang sarili kong asawa. Wala akong ideya kung ayos lang ba siya." Unti-unting namasa ang malalaking mata ni Sarah habang pinipigilan niyang umiyak."Inumin mo muna ito." Inabot ni Carrie kay Sarah ang isang baso ng guava juice, umaasang makakatulong itong pakalmahin siya.Kinuha ni Sarah ang baso at dahan-dahang uminom."Nasubukan mo bang kontakin ang pamilya niya o iba pang tao doon?" tanong ulit ni Carrie."Oo." Paos ang boses ni Sarah, at tinitingnan siya ni Carrie na puno ng simpatiya habang hinihintay itong magpatuloy. Samantala, ipinagpatuloy ni Carrie ang pagkain ng k
"Sino ka ba talaga?" tanong ni Derrick, nakatingin nang may pagdududa sa lalaking naka-light brown na suit.Natawa ang lalaki."Mag-relax ka, walang dapat ipag-alala na ikaw ay kikidnapin. At saka, ano bang akala mo, importante ka para kidnapin?"Umungol si Derrick sa inis pero sa loob-loob niya, alam niyang may punto ang estranghero."Ipapaliwanag ko ang lahat sa kotse," patuloy ng lalaki.Tinignan ni Derrick ang lalaki nang may pag-iingat pero sa huli, nagpasya siyang sumama. Wala siyang masyadong pagpipilian dahil sa mga hirap na kanyang nararanasan.'Baka maganda ang sahod,' naisip niya habang sumasakay sa puting SUV.Pinanood ni Derrick ang mga tanawin habang nagmamaneho sila pa-hilaga. Napunta ang isip niya kay Kendall at sa kanilang anak, na hindi pa kumakain simula umaga.Nagtataka siya kung paano siya muling napunta kay Kendall. Dapat ay bumalik siya kay Sarah, pero alam niyang hinding-hindi siya tatanggapin ni Sarah muli. Hindi kayang tapatan ni Troy Peterson ang nara