Every day I am holding to fate, wishing that someday everything will go back to its rightful place and I don’t know that this day will be that day.
“ Shit, nasaan ba kasi iyon!?” frustrated kong sabi sa aking sarili matapos mapagod na mag-ikot dito sa grocery kakahanap sa pinapabiling condiments. Inis kong tinignan ang suot kong white heels at white dress dahil kanina pa ako pinagtitinginan ng mga tao.
I looked like a frustrated bride-to-be.
Nakakainis naman kasi at kailangan ko pang dumaan dito sa grocery bago umuwi, gaano ba kaimportante ang bisita ni mama. “ You okay?” dinig kong may nagtanong sa aking gilid at sa tingin at patagong pagtawa pa lamang ng mga tao ay alam ko ng isang tukmol ang nagtanong niyan.
“ Nahanap mo!?” nakapamaywang kong tanong sa kanya bago ko suriin ang ayos niya sa oras na iyon.
He looks like my groom minus the annoying look. Parang tanga lang dahil sumama din siya dito kahit naiinitan siya sa suot niyang black suit. “ Yup, tara na’t magbayad bride, ” pabiro nitong turan bago kuhanin ang bitbit kong basket. I just want run out of this store at magkulong sa sasakyan ng makitang may mga kabataang hindi maitago ang kilig dahil sa suot naming dalawa.
Binagalan ko ang lakad ko at hinayaan si Stefan na magbayad sa counter. I boredly scanned the place and stilled when I noticed na magseven na pala ng gabi at kailangan ko ng umuwi.
Inis kong sinenyasan si Stefan na magmadali because he was busy flirting with the cashier.
“ Kaharot!” bungad ko dito at tinulungan siya sa pagbibitbit ng pinamili pero nagulat ako ng imbis na plastic ang ibigay niya ay malandi niyang pinulupot ang braso niya sa baywang ko.
“ The cashier said “ good luck on your honeymoon sir” and gave me a free condom, ” tumatawa niyang bulong and I cannot help but to burst out laughing while he’s handing me the strawberry flavor condom.
"Ilugar mo nga iyang kalaswaan mo, nakakadiri ka. Tsaka, bakit mo tinanggap itong condom? Ew." maarte kong wika dito bago kurutin and kanyang braso. He just laughed and pinched my nose before driving.
While he was busy driving, hindi ko maiwasang tignan ang dinadaanan namin and it feels great but there’s a little pain while seeing those familiar place. It looks the same pero alam ko naman na hindi na. The memory of the past still haunts me and there are things that I regret pero ano nga bang magagawa ko if that is what supposed to happen in the first place. May mga bagay na nawawala na gusto nating mabalik pero minsan naisip ko na may mga bagay na nawala because it is for the better.
I automatically shifted my gaze away ng mapadaan kami sa tagong park ng aming bayan. That place for me is a secret and sacred place, and I don’t have the courage to simply look at it dahil baka kapag naalala ko manghina ako at maisip ang mga regrets ko sa buhay.
Those should remain in the past dahil baka umasa ako sa sinasabi nilang “ if you are truly fated for each other, you will always find each other” but that same fate is the reason why we didn’t make it in the first place.
“ Mukhang nagsenti tayo love ah!?” Stefan playfully said before wiping my fake tears and maneuvering his car. Doon ko lang napansin na nasa tapat na pala kami ng bahay.
“ Thank you, love, ” pabiro kong sabi dito bago ko kunin ang mga pinamili sa likod ng kanyang sasakyan. Saglit akong tumayo sa harap ng gate pero nagulat ako ng bumaba din siya sa sasakyan niya at yapusin ako. I felt the warm of his embrace and it makes me want to cry.
“ Kaya mo pa ba? You know, you can crash by at my place anytime right?Look at me, "
With a teary eyes I look at him and appreciate his kindness.
" Wala kang kasalanan, got it? Just...just call me if something happens, okay? Hindi kita masasamahan sa loob dahil baka mas lalong magalit si tito but just call me, okay?” nag-aalala nitong sabi and I just stood there nodding my head dahil kahit ako hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon galit padin sila mama at papa sa akin, sa amin.
It’s been 6 years since I lost the love that they think is perfect for me. Ako din naman, I feel like I lost something magmula ng maghiwalay kami but what can I do if it is something that is supposed to happen even?
Tinignan ko ang papalayong bulto ni Stefan, he was my strength and the only person who believes in me after all these years, I am glad to have him as a friend. Nakangiti akong kumaway rito bago huminga ng malalim at pumasok sa aming bahay.
The fresh air from the garden brings peace to my mind. Ang hallway na siyang nagsisilbing gabay patungo sa maindoor ay sadyang nakakahumaling dahil sa mga iba’t ibang bulaklak na parang nakabitin sa paligid at sa itaas nito. Our landscaper really did a good job dahil napakaganda ng pwesto ng mga halaman. The arched hallway resembles those fantasy scenes in movies, iyong tipong kapag naglalakad ka dito para kang isang prinsesa na naliligaw sa kagubatan na puno ng pulang rosas. Dagdag pa ang maliit na fountain sa gilid na napapalibutan ng mga maliliit na elves na tila ba nagkakasiyahan. It feels like they are destined to be there.
Everything seems to fall in their rightful place, ako nga lang ata ang hindi paborito ng tadhana dahil everything that I assumed to be destined sa akin ay hindi naman nangyayari.
Natawa ako sa ganoong pagiisip at patuloy na naglakad papasok but while walking bigla akong nakaramdam ng kakaiba, pakiwari ko ba’y it is a destiny that I am walking here today and I was destined to wear this white dress. White was never my favorite color, dahil madali siyang magkastain and it is not match with my skin complexion but this time why does it feels like, I have made the right choice of wearing this white colored dress?
Fate, destiny, I was a firm believer, a fan of those concept pero isang pagkakamali sa buhay ang nagpatigil sa akin upang maniwala sa tadhanang iyan.
Awtomatiko akong napatigil sa paghakbang ng marinig ko ang pamilyar na tunog ng gitara mula sa aming sala. It was the same tune of love that I used to sing with. If I feel like I was fated to walk down here wearing this dress, am I fated to continue and see who plays that familiar music?
Pero If I have that fate, do I have the courage to do it this time?
Sa lamig palang ng boses ay pakiramdam ko nanghina na ako, I know deep in my heart who owns this voice. I never had a hard time choosing what to do, ngayon palang. Am I fated to continue until I found who owns the voice or do I need to make a u-turn and ignore everything for the second time around? I wish those flowers can talk to me and help me right now, or should I just call Stefan?
Halos walong hakbang nalang ang gagawin ko pero heto ako’t mukhang ayaw nang lumakad ng sariling paa. I was about to make a turn dahil pakiramdam ko hindi pa ako handa, hindi pa pala ako ganoon kahanda. So Iet myself to just stand there in the middle of the arched red roses while wearing a white dress frustrated to a simple action. Itinadhana ba akong humakbang o tulad dati itinadhana akong tumalikod sa lahat? Pero baliw na yata ako talaga dahil awtomatiko akong napahakbang ng marinig ang paborito kong parte ng kanta.
We used to change the lyrics from this time sa to this fate sa chorus ng kanta. He was a believer in fate and I was too but our relationship made me not to believe it anymore,because if we are really fated for each other, gaya ng sinasabi niya, why the same fate paved a way to ruin our happiest life? Why does the same fate makes us experience pain and let us suffer?
Finally, with all the remaining strength that I have, I walked down the hall and see him sitting on our porch kasama si daddy. He was singing his heart out at alam kong hindi niya ako mapapansin because when he does this, his eyes were closed to feel the soul of the song kaya may lakas na loob akong panoorin siya habang tumutugtog.
The song and him singing make me want to go and kneel to whoever controls the fate and ask if I can just have him back again, if can I just redo everything for him.
I was busy watching him and remembering us when he suddenly opened his eyes and turn his gaze on me. I don’t know if I’m just feeling things but his eyes replicate the shadow of my soul, na para bang through the hymn of this background song, we feel each other’s long-lost love.
Fate, is this fate? Am I fated to see him today, lagi nalang akong umaasa sa tadhana pagdating sa kanya. This time will fate agree on us or will it disappoint us once again? But then I remember my poor self begging fate that day but our fate betrayed us, in our happiest moment it chose to destroy us and ripped us into pieces.
I smiled when my father applauds him for his music and give him a high five. It was just like before, ang pinagkaiba lang dati I was there singing with him and pouring our love for each other habang ngayon I was here, standing alone, watching him move on his life while I am stuck here asking the mighty fate and reminiscing our memories.
If this time, fate is listening to me, I wish it grants me just one last wish, I wish my man would be happy, even if he’s not fated to be happy with me...
“ Excited na ba kayo para sa mga activities?” nakangiting tanong sa amin ni Ate Aileen matapos makita na nakahanda na kaming magkakaklase para sa Zombie fun run para mamaya. Tanaw namin mula dito sa labas ng camping tent ang unti-unting pagsikat ng araw at ang unti-unting pagdami ng mga estudyanteng nakikiparticipate para sa event. Isa ito sa mga pakulo ng school organization namin para sa early celebration ng holidays at para sa field trip na ito. Andito kami ngayon sa isang team building camp at halos malayo din ang marathon na kailangan naming takbuhin to finish the race. “ Sure ba ate na may zombies?” natatawa kong tanong habang sinusuot ang aking sapatos, I should wear a very comfortable shoes. “Are you scared, love?” rinig kong tawa ni Stefan mula sa loob ng aming tent habang prenteng nakahiga na para bang wala kaming activity na pupuntahan. “ Bawal yan ha? Mga mahaharot kayo!” turan ni Ate Aileen at pabiro akong sin
“ Why am I here again?” Bobong tanong ni Stefan matapos tamad na humiga sa kama ko at kalikutin ang kanyang cellphone. His body seems to be a foreign object in my bed. Inis kong pinagbabato sa gilid ang lahat ng sinusukat kong damit at napasabunot nalang sa sarili dahil halos isang oras na akong pumipili ng susuotin pero hanggang ngayon ay wala pa akong nakikitang babagay para sa akin. All my clothes looks formal and slutty para sa isang pagkikita. I don’t wear something that is normal dahil lagi ako sa nightclub so I’ll always have a dress na babagay sa ganoong buhay. I love drinking and it is my hobby. Bakit nga ba ako namromroblema? Kukunin ko lang naman iyong necklace ko. But then I remembered that I ripped that poor necklace so I can have his attention at kailangan kong magmukhang normal sa paningin niya. “ Anong susuotin ko?” nakapamaywang kong tanong kay Stefan at inis siyang tinignan. Isang sulyap lang iginawad niya sa akin bago ti
“Radia, come out for a minute!”rinig kong tawag ni daddy mula sa labas ng aking kwarto. Inis kong tinignan ang aking wall clock para tignan kung anong oras palang ng umaga. “ What now?” inaantok kong tanong kay daddy habang nakasandal sa pintuan. He looks casual in his clothes for today. I surveyed him and assumes that he might be going to the orphanage to visit the children . “ Be ready at 9, you will accompany me today!” strikto nitong sabi before turning his back on me. “ But dad, I don’t want to!” reklamo ko dito pero agad akong napatigil ng saglit niya akong tinignan sa isang istriktong paraan before continuing to walk away. “ Wear normal clothes!” rinig ko pang sigaw niya bago siya tuluyang nawala sa paningin ko. Napapadyak nalang ako sa inis at agad na nagmessage kay Matthew upang sabihin na hindi ako makakapunta. Sobra akong nanghihinayang dahil magkikita dapat kami nga
“ Halla!” Malakas akong napasigaw dahil nang iaangat ko na ang nilalabhang kumot ay hindi ko akalain na sobrang bigat noon kaya imbes na ang kumot ang umangat ay ako ang nabuhat nito hanggang sa mapasubsob ako sa baldeng nasa harapan ko. Naiiyak kong pinahiran ang mukha ko na ngayon ay puno ng mga bumubulang sabon. Sobrang hapdi din ng mga mata ko hanggang sa namalayan ko nalang na may tumatawang lumapit sa akin at hinila ako paalis sa balde bago punasan ng isang t-shirt ang mukha ko. Napalabi ako kay Matthew habang tinitignan siyang tumatawa dahil sa kalagayan ko ngayon. Sobrang basa ng buhok ko at ng damit ko buti nalang ay medyo makapal naman ito kaya masyadong nagbakat ang bra ko sa loob. Naiiyak na ako noong oras na iyon dahil pakiramdam ko ay sobrang napahiya ako sa harap ni Matthew lalo na dahil tuloy tuloy padin siya sa pagtawa na para bang sobrang entertaining ng nangyari sa akin. Sa sobrang inis ko ay inis ko ding i
“ Why do you have to do that infront of them?!” I cannot help but to shout to my father as soon as we arrives home. If he is furious , I am more furious because he embarrassed me infront of everyone without listening to my story. “ And why would you do that in the orphanage?!” he shouted back before slamming our front door before making the maids leave the living room. “ Do exactly what, daddy?!” Naiintindihan ko na hindi maganda ang posisyon namin ni Matthew ng makita niya kami kanina pero wala naman kaming ginagawa, if only he will listen to my explanation. “ Nakakahiya ka Radia!” final na sinabi ni daddy bago nagmartsa papasok sa kanyang study area kung saan narinig ko siyang kausap pa ang madre sa kanyang telepono habang naglalakad. Hindi ko mapigilang hindi malungkot dahil narinig ko siyang humihingi ng tawad sa madre kahit sinasabi ko na sa kanya na wala naman akong ginagawa. How can
“ What did you do?!” I rolled my eyes at Stefan when I saw how amused his face are habang ikinukwento ko dito kung ano ang ginawa kong kahihiyan sa club. It’s been a week since that happen at hanggang ngayon ay hindi ko padin makalimutan ang kagagahang ginawa ko kay Matthew. Pilit kong sinasabi sa sarili ko na it was just the alcohol in my system but there is a part of me that believes that it is a mixture of alcohol and temptation. “ I kiss him, okay?! Gosh! I kiss him and left him dumbfounded!” At isang linggo na ang nakalipas ay sobrang frustrated ko padin dahil hindi ko alam kung anong gagawin ko pagkatapos ng bagay na iyon. Halos ilang araw din akong nakatitig lang sa aking cellphone contemplating if I will apologize through text or just call him para mag-explain pero I always ended up scared of the thought of him being disgust about me. “ You naughty girl!” Stefan chuckle
“ Congratulations!” Malakas kong hiyaw sa aking kaibigan habang inaabot ang isang champagne wine dito para sa kanilang after wedding party. They rent a whole club para sa aming mga bisita to enjoy the rest of the evening at syempre ay sobrang pabor sa akin iyon lalo na dahil free drinks ngayong gabi. Hinila ko si Stefan sa aking tabi dahil sa isang picture taking kaya wala siyang nagawa ng ipagtabi ko sila ng bride at senyasan ang isang kaibigan para kuhanan kami ng litrato. I will always laugh at this moment dahil kita ko kung paano magtiim ang bagang ni Stefan dahil sa ginawa ko. The bride is his first love but then sa sobrang kagaguhan niya ay hindi niya ito napangalagaan hanggang sa they agreed in being friends nalang. He is really in love with her, the reason why after his heartbreak hindi na siya kailanman nagseryoso sa isang relasyon. The pain that he felt must been so much and he cursed himself for being a jerk.
“ You just keep embarrassing yourself aren’t you?” Stefan once again laughed because of my miserable face that’s why I can’t help to throw him a daggered look dahil kasalanan niya ang lahat. If he didn’t passed out and make me drink too much to the point that I almost lost myself then I will not make out with Rameses and I will not shout to Matthew for having a frustrated feelings. “ Iiyak iyak ka kasi!” galit kong turan dito bago siya tuktukan sa ulo niya dahil sa sobrang inis. “ I didn’t cry! It was just your stupid hallucination!” he defended habang inaayos ang hawak sa manibela dahil nakasabunot ako sa buhok niya. Nagbiyabiyahe kami ngayon papunta sa pinakamalapit na coffee shop sa tabi ng school ni Matthew. I am contemplating whether I am going to apologize to him dahil sa nagawa ko. I feel like he didn’t really deserve to be shouted and ignored that way. “ Mababangga tayo Radia!” Stefan shoute
“ Tell me that you didn’t get hurt,” malakas kong sabi sa kanya matapos kong buksan ang pintuan at makita siya sa kanyang mesa.Nothings changed. He was still in his messy dress shirt pero ngayon ko lang napansin ang maliit na sugat sa gilid ng labi niya. Immediately, I found myself grabbing his jaw to look at it.Marahan niyang hinawi ang kamay ko. “ Hindi mo na kailangang malaman.”“ Stefan naman,” sabi ko matapos mabatid na hanggang ngayon ay galit padin siya. The last time, he told me to avoid each other pero hindi ko pala kayang gawin iyon sa kanya.We’ve been friends ever since that I can remember, it is not easy to let go when every part of me remembers him. I just cannot leave him behind just because both of us cannot settle a feeling that should’ve never sufficed in the first place.Hinarap ko si Stefan sakin bago huminga ng malalim. “ I broke up with Rameses,” sumbong
" Grabe ka na talaga, Architect. Ganito ba kapag broken? Mas lalong gumaganda?"Napairap nalang ako sa pambobola ni Nathaniel matapos kong ilapag ang dala kong coffee para sa amin ngayong araw. It's morning and usually, we will have our meeting for the plans that is approved before mag-proceed sa pagpapatayo ng mga infrastracture. It's a usual meeting, assembly meeting actually matapos lahat ng nakakapagod na pangyayari sa buhay naming lahat.Luckily, no one leaves the company. Stefan is still the head of the firm, he is still avoiding me but I don't think it's because he's angry. It's to tame our wild heart, the one that is broken for too long. I just wished that it will be fixed immediately, because Stefan? I miss his banters and just being with him.He's my soulmate. Lagi lagi at magpakailanman.Rameses entered the room, he's not happy nor sad. Usual na talaga para sa kanya ang poker face habang bitbit ang mahiwagang leather bag
“ You’re breaking up with me?” kalmadong tanong ni Rameses matapos niyang tumingin sakin habang nakasandal sa salamin na pader ng kanyang condo. I simply nodded and look so small while sitting in his bed. Sinadya ko siyang puntahan dito, just to say that I want to break-up.Tinignan niya ako na para bang nagpapatawa ako. “Wala pa tayong one month,” he pointed out before stepping forward and sitting in front of me with both of his knees touching the floor.“ Why?” he asked in a serious voice, holding my face with both of his hands and making me looked at him. He looks confused and hurt at the same time.Sabi ko sa sarili ko, it’s wrong. Mali na magmahal hangga’t hindi pa naghihilom ang sugat sa puso ko. I chose to see this and needed to do this for the sake of our heart.“ You’re a good man, baby.” I smile as the words came out of my mouth. Rameses is indeed a good
Saksi ang mga kumikinang na mga butuin sa kalangitan kung paano ko nagustuhan at minahal si Matthew dahil sa mabuti niyang puso, ngunit ang makita siyang lango sa alak at gumagawa ng mga bayolenteng bagay ay talaga namang nakakapagpagababag sa aking isipan.“ Matthew!” Agad kaming napahinto sa paglalakad ni Matthew ng marinig namin ang hinihingal na tawag ni Sabrina. Right, the fiancé.She looks so messed up. “ Sa gilid lang ako, after your talk, I will bring you home,” she concluded before she looked at me with so much pain in her eyes. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, she’s a homewrecker who ruined our relationship but why does it feels like she’s suffering too much?Ni hindi man lang siya tinapunan ng kahit anong tugon ni Matthew bagkus ay nagpatuloy lang ito sa paglalakad. Pagod na tumingin sakin si Sabrina ngunit ngumiti siya kalaunan at hinayaan akong umalis at sundan ang kanyang minamahal.After I
“ Wuhoo! Power shot!” Magkasabay naming nilagok ni Rameses ang hawak naming whiskey matapos naming magkita para ngayong gabi. The brute really did resign from work at hindi din ako pinapansin ni Stefan. The atmosphere is so gloomy to the point that I didn’t even know what is happening to our life right now. Kanina lang ay naabutan ko nanaman siya, with the girl that I caught the last time…I think they are doing some nasty things in the office. Hindi naman ganoon si Stefan, before, he can still be decent pero ngayon mukhang lantaran na. “ I’m jealous.” “ Huh?” agad kong tanong kay Rameses ng higitin niya ako pasandal sa kanyang matigas na dibdib. We are in the corner of this bar, leaning into the glass railings habang nakatingin sa mga sumasayaw sa ibaba. I insisted to be here dahil hindi ko na masikmura ang nakakasulasok na amoy ng alak at sigarilyo sa baba. Palibhasa’y mukhang disente ang pangalawang palapag kaya’t napapayag ako ni Ram
Sobrang lakas ng tawa ko ng mabilis akong kiniliti ni Rameses habang nakatingin sa harap ng salamin. Hindi muna kami umuwi at nagdesisyong huwag munang pumasok sa trabaho para masulit namin ang pagpunta dito sa Baguio.“ Sure ka ba na magreresign ka?” Nag-aalala kong tanong kay Rameses habang nag-eemail ito ng letter niya kay Stefan. Buong magdamag niya ata akong kinulit para dito pero hindi ko padin maisip kung bakit kailangan niyang gawin iyon. Technically, isa padin ako sa mga may-ari ng kumpanya kaya pwede akong hindi pumasok kahit kailan ko gusto. Nag-iwan naman ako ng mensahe kay Stefan pero alam kong hindi niya ako sasagutin dahil sa huling pag-uusap namin.Seryoso lang si Rameses na bumalik sa kanyang laptop. Noong una ko siyang nakita, hindi ko naisip na balak niyang mag-abogado. All I know is that he’s a medical student before until he decided to shift into the legal career. Mukha naman siyang masaya sa ginagawa niya pero minsan napapaisip a
“ Still cold, babe?”Pakiramdam ko ay sobrang pula na nang mukha ko dahil sa mga ginagawa ni Rameses. He found me bawling my eyes in the office after I heard what Stefan said. Umiling ako dito at tumingin nalang sa magandang tanawin ng night lights dito sa Baguio City. No matter how beautiful the view is, all I can think about is Stefan. Pagod akong napabuntong-hininga bago ko naramdaman na mas hinapit ako ni Rameses sa kanyang katawan.He’s hugging me from behind. And I don’t know where this feeling started pero sobrang komportable ko sa kanya. It feels like, I am home.Gamit ang isang libreng kamay ay marahan niyang hinaplos ang hibla ng aking mga buhok. “ I thought this would make you happy.”“ Hmmm… I’m happy, thank you, Rameses.” Pinilit kong pasayahin ang boses ko para hindi siya masaktan. Alam kong he’s doing all of his efforts pero magulo lang kasi ang buhay ko. Bumuntong-hininga s
“Delivery?!”Napairap ako ng makita ang nakangising mukha ni Engr. Corpuz. May hawak pa itong milktea sa kanyang kamay habang masayang inaabot ‘to sakin. On this gloomy office, siya lang mag-isa ang may ganang ngumiti ngayong araw. We are all busy doing our works, no one is coming outside of our office at ramdam ng mga empleyado iyon, lalo na dahil parehas na mainit ang ulo ni Stefan at Rameses.“ I told you, mali itong drinaft mo!”Huminga ako ng malalim at kinuha ang papel bago ito marahas na nilukot. That was Rameses, scolding his assistant. Pang-ilang sigaw na ba iyong narinig ko ngayong araw? Mukhang nagpapalitan lang sila ni Stefan. Hindi ko na mabilang sa daliri ko kung ilang empleyado na ang nakita kong umiiyak dahil sa mga ugali nila.“ Tsk….ganda mo kasi, Architect.” Mabilis na umilag si Engr. Corpuz matapos kong ibato sa kanya ang blueprint na hawak ko. Kanina pa ako n
The sound of my heels echoes along the empty hallway of our office. Mukhang napaaga ata ako dahil kahit isang tao ay wala akong nakikita. I looked at my wristwatch and notice na medyo napaaga nga ang oras ng dating ko. Stefan and I needed a brief meeting about some of the building plan na na-bid namin. But I guess he wasn’t here yet. Nangilabot ako ng makarinig ako ng malakas na boses na parang nahihirapan kasabay ng ilang kalampag ng mga bagay. Huminto muna ako sa paglalakad hanggang sa nagdesisyon ako na sundan ang pinagmumulan ng ingay. I was curious and frozen in my place when I noticed where it was coming from. Nakatayo ako sa harap ng opisina ni Stefan, nakasarado ang mga blinds ng kanyang bintana but the wooden door wasn’t locked.Pinihit ko iyon at nagulantang sa nakita. “ What the hell?!” I shouted when I saw Stefan, sitting in his office chair, nakapikit at sarap na sarap habang may babae sa paanan nito. Parehas kaming nagulat sa presensya ng