Kabanata 08- Playful Emotions

“ You just keep embarrassing yourself aren’t you?” Stefan once again laughed because of my miserable face that’s why I can’t help to throw him a daggered look dahil kasalanan niya ang lahat.

 If he didn’t passed out and make me drink too much to the point that I almost lost myself then I will not make out with Rameses and I will not shout to Matthew for having a frustrated feelings. 

“ Iiyak iyak ka kasi!” galit kong turan dito bago siya tuktukan sa ulo niya dahil sa sobrang inis. 

“ I didn’t cry! It was just your stupid hallucination!” he defended habang inaayos ang hawak sa manibela dahil nakasabunot ako sa buhok niya. 

Nagbiyabiyahe kami ngayon papunta sa pinakamalapit na coffee shop sa tabi ng school ni Matthew. I am contemplating whether I am going to apologize to him dahil sa nagawa ko. I feel like he didn’t really deserve to be shouted and ignored that way. 

“ Mababangga tayo Radia!” Stefan shouted habang kumakawala sa pagkakasabunot ko sa buhok niya. He is also having a hard time dahil may hangover pa siya pero pinagdrive ko na agad siya papunta dito. 

“ Just drive! Baka umiyak ka nanaman diyan!” I teased him before faking shedding my tears just like how he did last night pero ang mokong ay nanahimik lang sa tabi dahil hindi daw niya maalala kung ano daw ang sinasabi ko. 

I keep on telling him that he cried yesternight while confessing that he likes someone but this ugly brute just called me a scam and story maker. Bahala nga siya, kaya din siguro siya iniiwan dahil hindi niya maamin kung ano ang tunay na nararamdaman niya. He is just so dense and playful at the same time. 

“ What will you say to him?” he asked before parking the car just outside the coffee shop. Ipinilig ko ang ulo ko dahil kahit ako ay hindi ko din alam kung ano ang sasabihin ko once na nakaharap ko si Matthew. What I did is rude, just plain rude. 

“ I am sorry?” patanong kong tanong kay Stefan umaasa na tutulungan niya ako in forming a correct sentence but the brute just laugh like I said something that is ridiculous. 

 “ Try adding some emotions,” he said before mimicking my gestures earlier. Inis kong ibinato ang dala kong bag dahil sa ginagawa niya pero hindi niya ako tinigilan hanggang sa makarating kami sa coffee shop.

 Like what I expected ay punong-puno ng mga estudyante ang lugar na iyon, hindi pa nakatulong na malapit ng maglunch break kaya marami na ang nagsisilabasan. 

“ Chicks!” Stefan said before whistling to some random freshmen girls na napadaan sa gilid namin. Binatukan ko siya dahil sa ginawa niya but he just laughed at my reaction and continue to survey the place. 

Palinga linga ako nagbabakasakali na makita ko si Matthew dito but after how many minutes ay sumuko na ako dahil hindi ata siya nagagawi dito. Matthew is ahead of us ng isang taon and he is graduating student kaya nakapagtataka na andami niyang oras sa mga bagay. 

“ Puntahan mo nalang kaya?!” naiinip na sabi ni Stefan habang prenteng nakasandal sa pader na salamin sa  labas ng coffee shop. Kanina padin kasi kami nakatayo kaya sigurado ako na naiinis na din siya sa tagal ng hinihintay namin. 

“ Tara na nga!” 

I almost run when he suddenly grabbed my hand and dragged me papunta sa loob ng campus. He talks to the guard when it tries to stop us at may ipinakita lang siyang I.d. dito hanggang sa tuloy tuloy na niya akong hinila papasok.

 Pilit kong hinihila ang kamay ko dahil kinakabahan ako at hindi pa ako nakakapagdecide kung paano ko haharapin si Matthew but suddenly Stefan stopped in his tracks only to run outside the campus laughing and leaving me dumbfounded. 

Nanlilisik ang mata ko siyang tinignan sa labas ng gate na nakangisi sa akin at isinesenyas na lumakad na ako paalis. 

Sa huli ay may gana pa siyang kumaway bago diretsong tumalikod at naglakad papasok sa coffee shop where I saw him talking to some random girl. 

Wala na akong nagawa kundi magpatuloy sa paglalakad at hanapin ang college building nila Matthew. He is a business major kaya madali lang malaman din dahil tanyag ang school nila sa business course and they have a distinct uniform. 

Halos ilang minuto lang ay tumigil na ako sa paglalakad ng matanaw ang isang matayog na building sa harapan. Hindi ko maiwasang hindi mamangha dahil nakita ko ang tarpaulin niya sa labas kung saan siya ang nagsilbing modelo ng college nila for the uniform.

 His smiles says it all about his personality. Gentle, kind and responsible, no wonder he caught my attention the first time I saw him. 

“ Hi! Nakita mo ba siya?” natawa ang pinagtanungan kong lalaki dahil itinuro ko ang tarpaulin ni Matthew sa itaas hanggang sa nakangiti niyang itinuro ang bandang fountain sa gitna ng harapan ng building nila kung saan napapalibutan ng mga halaman at mga bleachers. 

Nagpasalamat ako dito at tinahak ang lugar na kanyang itinuro hanggang sa namalayan ko nalang ang sarili kong inihinto ng kusa ang mga paa dahil sa nakita. 

Just infront of the fountain ay kitang-kita ko si Matthew na tumatawa, he is laughing like there’s no tomorrow pero nagulat nalang ako ng sa isang iglap ay mabilis niyang hinatak ang babaeng kasama niyang tumatawa hanggang sa niyakap niya ito ng mahigpit. 

He didn’t mind that there is many people staring at them but he hugged her like a fragile flower. Agad na kumulo ang dugo ko dahil sa nakita at namalayan ko nalang ang sarili kong mabilis na naglalakad patungo sa kanila. My face contorts when I saw how the woman smiled at him. 

Sa sobrang inis ko ay saktong pagtingin ni Matthew sa direksyon ko at siya namang pagbato ko ng hawak kong bag. 

People gasped because of my sudden action at hindi din sila nakailag dahil nabigla din sila sa akin. The woman even have the audacity to shout and cry even if hinarang ni Matthew ang likod niya para hindi siya matamaan ng bag. 

Mas lalo akong naiinis dahil sa ginawa niya kaya’t mabilis akong naglakad palapit sa kanila at pinulot ang bag ko hanggang sa magkaharap na kaming dalawa and in just one swift move, my palm landed on his right cheek.

“ Putang’ina mo!” mura ko sa kanya dahil sa tindi ng nararamdaman. How can he play with me like this? Tears starts forming in my eyes dahil sa sobrang sakit ng iniisip ko dahil sa kanya. 

Kung may girlfriend pala siya bakit ganoon nalang niya ako i-entertain?! How dare him make me fall for his actions?! How dare him make me feel like I am stupid for dreaming of him?!

“ Radia!” gulat niyang sigaw bago tumingin sa paligid at sa kasama niya. 

The woman is still in shock because of the commotion at nakahakot na din kami ng mga nanonood mula sa college nila pero wala akong pake dahil sobrang nasasaktan ako. 

“ How dare you?!” I shouted at the top of my lungs before storming out of the place not minding his shouts and the people’s curious reactions. 

Sobrang bigat ng bawat hakbang ko at ng talukap ng mata ko dahil sa namumuong mga luha. My goal is to walk faster and find Stefan para makaalis na sa lugar na ito.

 I didn’t even get bothered by Matthew’s shouts, I just keep on walking pero ng malapit na ako sa gate ng campus nila ay naramdaman ko nalang na may humila sa akin paliko sa isang lugar. 

I tried to struggle out of his hands pero sobrang firm ng pagkakahawak niya hanggang sa namalayan ko nalang na nasa tapat na kami ng isang malaking puno kung saan kami lang ang taong nandoon.

 I roughly wiped the tears out of my face before facing Matthew. Sobrang galit ng mga mata niya ngunit ng makita niya ang mga luhang pilit na kumakawala sa mga mata ko ay bigla itong lumamlam at naging mahinahon. 

“ What did you do?” tanong niya sa isang mahinahon na boses habang pilit na pinupunasan ang mga luha sa pisngi ko ngunit mabilis kong tinabig ang kamay niya.

 I watched how pained his reaction was bago ito tumingin sa gilid to calm himself. 

“ What are you doing?” I asked without hesitation. Agad rumihestro ang pagtataka sa mukha niya na parang hindi niya alam kung ano ang sinasabi ko. 

“ Pinaglalaruan mo lang ba ako?!” 

Ilang minuto kong hinintay ang magiging sagot niya but he seems so stunned with my question na walang kahit anong salita ang namutawi sa bibig niya. 

I laughed hysterically because of the pain and embarrassment. 

“ That’s what I thought.” 

I nodded to myself acknowledging his silence as an answer. Hindi ko na hinintay na magsalita siya, I just wiped my tears and nod to him as an answer. 

“ Don’t worry, I understand.” 

Finally, I said before turning my back and walking away.