It’s been almost a week ever since I wake up in my bed with a pounding head and still visible memories of my stupid behavior. Akala ko ay nabubura ng alak ang kahit anong katangahan na ginagawa ng tao habang lasing ito pero bakit malinaw padin sa utak ko kung paano ko sinumbatan si Matthew.
Matthew.
My mind keeps on coming back on him every time that I am occupied with something. Para siyang droga na kahit alam kong masama sa akin ay masaya akong nagpapakalango. I cannot even help myself from crying when I remembered that he didn’t show even after those conversations parang wala lang, parang wala na.
One week of waiting for his calls or messages and one week of waiting for him infront of our door to just appear even if he chose to question everything. Pang kahit ano nalang basta makita ko lang siya at malaman na tulad ko naguguluhan din siya at may pakielam but I just keep on disappointing myself because he didn’t do anything, bigla nalang siyang naglaho at hindi nagparamdam.
“ Radia, are you okay?” I heard daddy said peeping inside my bedroom. This isn’t the first time that he asked me this but this is the most warm tone that I remember him using. I just nod at him before looking at my phone waiting for something to happen.
Nakabalot ako sa kumot na ipinahiram ni Matthew while reminiscing my memories of him. Daig ko pa ang broken hearted sa isang mahabang relasyon dahil sa ginagawa ko but I just cannot help myself because of what I am feeling. The motivation to lure him is fading because everytime I remember him, I remember that he have a girlfriend and I cannot do something like that, I don’t want to be a third party and I don’t want to make him a cheater. Siguro someday, kung totoo na siya talaga ang itinadhana sa akin, we will meet again and make everything happen.
“ I am going to the orphanage po.”
Halata ang pagkabigla sa mukha ni daddy matapos kong magpaalam na pupunta sa orphanage. Maybe he didn’t expect that I will go there with my own conviction.
“ Really?!”
“I mean, sige ingat iha!”
Bakas ang kasiyahan niya habang sinasabi ang mga bagay na iyan at mas lalo pang kuminang ang mata niya ng mapansin ang ayos ko. Like before I am wearing a mom’s jeans pero ang kaibahan nga lang ay nakaitim na simple t-shirt lang ako at white converse shoes. Nothing formal and extravagant.
I nod at him and waved before leaving the house. Nagpahatid lang ako sa driver patungo sa orphanage at sinabi ko dito na ako na ang bahalang umuwi mamaya. I planned on enjoying and refreshing my mind with the kids.
“ Iha! Tumawag ang daddy mo at pupunta ka daw ngayon!” salubong ng isang madre sa akin bago ako pasadahan ng tingin. Awkward akong ngumiti dito ng maalala ang huling tagpo. I kind of make a scandal here last time….with Matthew.
“ Opo.” Mahinang kong sabi dito bago sumunod sa kanya papunta sa playground ng mga bata. Nadatnan namin doon ang mga batang masayang naglalaro ng soccer.
“ Mag-enjoy ka nawa!” habilin ng madre bago unti-unting tumalikod.
“ Uh… excuse me po,” mahina kong tawag sa kanya bago pa man siya makalayo.
“ Sorry po pala…about po doon sa last time?”
“ Naku! Patawad din pala iha at ipinaliwanag na nga ni Matthew ang lahat noon ding araw na iyon!”
Bakas ang gulat sa mga mata ko dahil sa narinig. Gusto ko pa sanang tanungin ang madre kung ano ang ibig niyang sabihin ngunit umalis na ito dahil tinawag ng mga kasamahan.
Ipinaliwanag ni Matthew ang lahat?! Paanong?!
Ipinilig ko ang isip ko dahil nag-uumpisa nanaman akong umasa dahil sa nalaman. Maybe, Matthew just tell the truth and nothing else more than that. Baka nga dinadala din niya dito ang girlfriend niya kaya todo paliwanag siya sa mga madre.
“ Ate, games!”
Tumawa ako sa isang batang lalaki ng humawak ito sa kamay ako at hilahin ako sa mga naglalaro. The kids cheered up before letting me have the soccer ball and play with them. Masaya akong nakikipaglaro sa kanila at sumasabay sa asaran ng mga bata. Kids just make me wants to love the concept of childhood, more and more.
Saglit akong huminto dahil sa sobrang hingal sa paglalaro, itinukod ko ang dalawang kamay ko sa aking mga tuhod para habulin ang aking hininga at saglit na pumikit para namnamin ang lamig na dala ng simoy ng hangin ngunit ganoon nalang ang gulat ko dahil isang itim na sapatos ang aking nakita sa harapan ko.
Dahil sa pagkabigla ay agad akong umusog patalikod hanggang sa hindi ko nalang namalayan na matutumba na ako, mabuti nalang ay may mabilis na kamay na humila sa akin ngunit sa sobrang lakas ng pagkakahila ay tumama ako sa d****b ng taong iyon.
“ Matthew?!”
Gulat kong sambit ng maamoy ang pamilyar na pabango mula sa d****b ng taong humila sa akin. Humiwalay ako mula rito at gulat na tinignan siyang magkatotoo sa harapan ko. His eyes looks tired but he manage to cut his hair into a clean cut, kung dati ay medyo mahaba ito ngayon ay malinis na siyang tignan tulad ng nasa poster niya sa tapat ng building nila.
“ I was just thinking of you,” mahina niyang bulong bago hawakan ang kanang kamay ko at hilahin ako paalis sa playground ng mga bata. I bite my lips hiding a smile when I heard them squeal and tease.
I am enjoying holding his hand while walking to the place that we discovered last time when I remembered that he have a girlfriend. Mabilis kong inalis ang pagkakahawak niya sa kamay ko at itinago nito sa akin likuran. He stopped on his tracks to watch my actions but after a while he resumes with a disappointed look.
Bakit parang kasalanan ko?! Hindi ba siya ang may girlfriend?!
“ Ay girlfriend!” malakas kong hiyaw ng matapilok ako sa isang nakausling bato. Agad kong tinakpan ang bibig ko dahil sa nasabing salita.
“ What are you exactly thinking?” he smirks before getting my hand and holding it like before.
“ Iyong girlfriend mo,” mahina kong sabi bago ulit hilahin ang kamay ko paalis sa pagkakahawak niya but he just laughed at me and shake his head as if I said something that is unbelievable.
“ Ah, the one where you throw your bag at?” he teased remembering the embarrassing moment.
“ She’s my cousin, though.” He casually said before tugging me closer leaving me embarrassed because of what he just said.
His cousin! It was his cousin, you stupid girl! And you slapped him for hugging his cousin?!
I felt my cheeks burned because of too much embarrassment for my actions that day. Pinagmumura ko pa siya dahil sa isang maling akala.
“ Bakit hindi mo sinabi?!” I exclaimed before looking at his smirking face.
“ I was stunned with your question.”
He simply said like slapping him and causing a scandal for him is not a big deal at all.
“ So..” I reluctantly said while looking above the sky. Sobrang taas ng sikat ng araw ngayon at nakakasilaw ang liwanag na dala nito ngunit dahil sa mayabong na dahon ng punong aming kinalalagyan ay hindi ito naging malaking hadlang sa amin. Once again we are the back of the orphanage. Naalala ko kung paano kami huling nagpunta dito, it was chaotic and scandalous. Nag-init ang pisngi ko dahil kahit kapwa na kami nakahiga sa isang kumot sa ilalim ng puno ay hindi padin binibitawan ni Matthew ang kamay ko. He seems happy.. very happy because it is obvious that he is hiding a smile while looking at the sky. I glanced at him when he whistled once and a bird lands on his chest. Natatawa niya akong pinagmasdan ng mapasigaw ako dahil sa sobrang gulat sa ibon but in the end he shoo the bird away. The dead silence and the peacefulness of the place is deafening. Hindi ko alam kung paano ko uumpisahang kausapin si Matthew, it feels like all of my inhibiti
“ Aray!” malakas kong sigaw ng maputol nanaman ang isang string ng gitara at matalsikan ako nito. Inis kong tinignan ang tumatawang si Matthew na ngayon ay halos gumulong na sa sahig dahil sa kapalpakan ko. He is teaching me to learn guitar pero kahit anong turo niya ay hindi ko talaga makuha. “ Buti nalang madami akong stock na nakatago,” litanya niya bago umakyat sa taas at pumasok sa kanyang kwarto. We’ve been hanging out to their house dahil kanina ay ipinakilala niya ako sa parents niya but unfortunately his parents needs to go somewhere kaya kami nalang ang naiwan dito ngayon. Itinabi ko muna ang gitara sa katabing sofa at sinundan siya sa taas. He told me earlier to not enter his room because he is scared that we will not control our self once more tulad ng nangyari noong nakaraan kung saan halos may mangyari na sa amin sa likod ng puno. “ Knock knock,” I playfully said kahit nakaawang naman ang pintuan. Nakasimangot siyang lumingon sa akin bago ipinag
Love.. I’ve never imagined that I will be so in love with someone someday that I will want them only for myself. I feel so clingy and sad when I saw Matthew’s message saying that he will be gone for a week because he needs to do some gift-giving in some secluded area in a province. I pouted and took a selfie before clicking the sent button to our conversation. Stefan who is bothering me again in my room laughed at what I did and shook his head in disappointment. “ I’ve never pegged you to be this lovesick fool,” natatawa niyang turan bago kunin ang gitara sa tabi ng kama ko at nagsimulang tumugtog. I laughed because of his remarks and watch him struggle doing the guitar. “ Wala ka lang girlfriend!” I teased him back earning a death glare from him. “ Ikaw…” “ Huh?” nagulat kong tugon dahil sa biglaang sagot niya and it feels like he didn’t know that he said it allowed kaya pinagtakpan niya ito ng isang malakas na halakhak. I’ve crea
“ I know that you’ve missed me but I need you to do me a favor,” “ Radia?” “ H-Huh?” I instantly looked at Matthew when he calls my name waking me from staring to his brother. Inimbita ako ng mommy niya na mag-breakfast sa kanila but he’s smirking brother is sending shivers in my nerves kaya hindi ako makapagfocus sa sinasabi ni Matthew. “ I’m s-sorry, ano ulit iyon love?” nahihiya kong tanong habang tinitignan ang parents niyang nakangiti sa amin. “ I think she’s tired of you, son!” his father remarks making his eyes widen out of surprise. Malungkot siyang tumingin sa akin but then we heard his father laughed teasing him. “ N-No, o-of course not po tito,” I defended myself habang iniiwas ang tingin sa kaliwang kabisera ng kanilang dining table. Matthew held my hand and kissed it infront of his parents making me blushed. “ W-What was your favor again?” nahihiya kong tanong dahil hanggang ngayon ay nakangiti padin ang pare
“ Are you alright?” tanong ni Matthew ng makita niyang nakatulala ako sa loob ng tent. I wasn’t really thinking of anything aside from what his ex-girlfriend said earlier. Pinipilit kong patatagin ang loob ko at ngumiti kay Matthew but then I saw the woman walking towards our direction smirking at me pero ng lumingon si Matthew ay agad iyong napalitan ng mala-anghel na ngiti. “ I didn’t know you’re here Matt!” she sound like a conservative angel malayong malayo sa paraan ng pananalita niya kanina. Matthew held my hand and she looked at it, hindi maitago ang pait na nararamdaman but a minute later she smile again like nothing happened. “ Yeah,” maikling sagot ni Matthew still looking at me and not minding her presence pero ng tinawag sila na pinakahead ng community service ay walang choice si Matthew kung hindi sumabay sa kanya. She seems to be having a hard time scoring a real conversation with Matthew pero hindi siya nagtatagumpay dahil hindi man lang siya tapunan n
One week have passed and then another long week and another week without Matthew. I’ve waited almost everyday but he didn’t call nor sent me any messages about our argument and just like that I’ve accepted our fate that maybe that was the last time that I will saw him and I will be happy with him. It’s like a borrowed time…a borrowed moment and I didn’t realized it until I am here crying and hurting because of him. “ You know what?! Fuck him! Don’t destroy yourself like this!” sigaw ni Stefan matapos akong panoorin na umiinom nanaman sa bar niya. It is our summer break pero lagi akong nakatambay dito at nagpapakalango sa alak buti nalang ay dito lang din nagtrabaho si Stefan kaya libre akong pumunta dito kahit tanghaling tapat. “ Do you believe in fate?” tipsy, I asked him and looked directly at his eyes. He looks tired and pained watching me like this pero anong magagawa niya if this is the only way I know to stop the pain that I am feeling. “ Maybe it’s not
“ So how do you wanna start this?” nakangiti kong tanong kay Stefan ng makapunta kami sa gitna ng dance floor ng club. My arm is clinging into his neck while we are dancing in the middle of the crowd dahil nagsimulang magpatugtog ang dj ng slow songs. I laughed when he smirk at me and get his phone out of his suit. Pinanood ko siyang magpindot pindot doon until he looked upstairs kung nasaan ang station ng dj, the dj assigned then winked at him and quickly change the music into a party mix. Sobrang naglundagan ang mga tao at umugong ang tunog ng hiyawan sa buong lugar. Tinawanan ko si Stefan ng igiya niya ako sa pinakagitna ang nakapamaywang na hinamon ako ng sayaw and just like before I put my hands in air and dance wildly as if I didn’t mind anything that is beside me. Mas lalong lumakas ang hiyawan ng magseductive dance ako at hilahin ang isang lalaki bago mag-grind dito. I watch how he catches his breathe at mabilis din na lumayo ng magsimula na siyang humawak sa baywang
“Do you think I like good on this? Parang masyadong maikli naman!” Radia pouted while looking at herself in the mirror, umikot pa siya doon pero hindi talaga niya gusto kung gaano kaikli ang suot niyang dress. Stefan who is playing mobile games in her bed looked at her in disbelief and scoffed because of what he heard. “Look at these,” he said before doing something in his phone and showing it to her. Her face looked shocked because of what she is wearing in that picture hanggang sa tinignan niya ang lahat ng nakasave doon and they are all in same length. “ Halla!” she said and laughed at herself before looking in the mirror dahil mukhang mas disente pang tignan ang suot niya ngayon kaysa sa mga suot niya sa mga larawan na ipinakita ni Stefan. “ Hindi ako kumportable,” nasabi niya sa sarili bago pumasok ulit sa kanyang walk-in-closet at magpalit ng simpleng damit. Stefan scoffed and looked irritated again ng makita niya kung ano ang ipinalit k
“ Tell me that you didn’t get hurt,” malakas kong sabi sa kanya matapos kong buksan ang pintuan at makita siya sa kanyang mesa.Nothings changed. He was still in his messy dress shirt pero ngayon ko lang napansin ang maliit na sugat sa gilid ng labi niya. Immediately, I found myself grabbing his jaw to look at it.Marahan niyang hinawi ang kamay ko. “ Hindi mo na kailangang malaman.”“ Stefan naman,” sabi ko matapos mabatid na hanggang ngayon ay galit padin siya. The last time, he told me to avoid each other pero hindi ko pala kayang gawin iyon sa kanya.We’ve been friends ever since that I can remember, it is not easy to let go when every part of me remembers him. I just cannot leave him behind just because both of us cannot settle a feeling that should’ve never sufficed in the first place.Hinarap ko si Stefan sakin bago huminga ng malalim. “ I broke up with Rameses,” sumbong
" Grabe ka na talaga, Architect. Ganito ba kapag broken? Mas lalong gumaganda?"Napairap nalang ako sa pambobola ni Nathaniel matapos kong ilapag ang dala kong coffee para sa amin ngayong araw. It's morning and usually, we will have our meeting for the plans that is approved before mag-proceed sa pagpapatayo ng mga infrastracture. It's a usual meeting, assembly meeting actually matapos lahat ng nakakapagod na pangyayari sa buhay naming lahat.Luckily, no one leaves the company. Stefan is still the head of the firm, he is still avoiding me but I don't think it's because he's angry. It's to tame our wild heart, the one that is broken for too long. I just wished that it will be fixed immediately, because Stefan? I miss his banters and just being with him.He's my soulmate. Lagi lagi at magpakailanman.Rameses entered the room, he's not happy nor sad. Usual na talaga para sa kanya ang poker face habang bitbit ang mahiwagang leather bag
“ You’re breaking up with me?” kalmadong tanong ni Rameses matapos niyang tumingin sakin habang nakasandal sa salamin na pader ng kanyang condo. I simply nodded and look so small while sitting in his bed. Sinadya ko siyang puntahan dito, just to say that I want to break-up.Tinignan niya ako na para bang nagpapatawa ako. “Wala pa tayong one month,” he pointed out before stepping forward and sitting in front of me with both of his knees touching the floor.“ Why?” he asked in a serious voice, holding my face with both of his hands and making me looked at him. He looks confused and hurt at the same time.Sabi ko sa sarili ko, it’s wrong. Mali na magmahal hangga’t hindi pa naghihilom ang sugat sa puso ko. I chose to see this and needed to do this for the sake of our heart.“ You’re a good man, baby.” I smile as the words came out of my mouth. Rameses is indeed a good
Saksi ang mga kumikinang na mga butuin sa kalangitan kung paano ko nagustuhan at minahal si Matthew dahil sa mabuti niyang puso, ngunit ang makita siyang lango sa alak at gumagawa ng mga bayolenteng bagay ay talaga namang nakakapagpagababag sa aking isipan.“ Matthew!” Agad kaming napahinto sa paglalakad ni Matthew ng marinig namin ang hinihingal na tawag ni Sabrina. Right, the fiancé.She looks so messed up. “ Sa gilid lang ako, after your talk, I will bring you home,” she concluded before she looked at me with so much pain in her eyes. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, she’s a homewrecker who ruined our relationship but why does it feels like she’s suffering too much?Ni hindi man lang siya tinapunan ng kahit anong tugon ni Matthew bagkus ay nagpatuloy lang ito sa paglalakad. Pagod na tumingin sakin si Sabrina ngunit ngumiti siya kalaunan at hinayaan akong umalis at sundan ang kanyang minamahal.After I
“ Wuhoo! Power shot!” Magkasabay naming nilagok ni Rameses ang hawak naming whiskey matapos naming magkita para ngayong gabi. The brute really did resign from work at hindi din ako pinapansin ni Stefan. The atmosphere is so gloomy to the point that I didn’t even know what is happening to our life right now. Kanina lang ay naabutan ko nanaman siya, with the girl that I caught the last time…I think they are doing some nasty things in the office. Hindi naman ganoon si Stefan, before, he can still be decent pero ngayon mukhang lantaran na. “ I’m jealous.” “ Huh?” agad kong tanong kay Rameses ng higitin niya ako pasandal sa kanyang matigas na dibdib. We are in the corner of this bar, leaning into the glass railings habang nakatingin sa mga sumasayaw sa ibaba. I insisted to be here dahil hindi ko na masikmura ang nakakasulasok na amoy ng alak at sigarilyo sa baba. Palibhasa’y mukhang disente ang pangalawang palapag kaya’t napapayag ako ni Ram
Sobrang lakas ng tawa ko ng mabilis akong kiniliti ni Rameses habang nakatingin sa harap ng salamin. Hindi muna kami umuwi at nagdesisyong huwag munang pumasok sa trabaho para masulit namin ang pagpunta dito sa Baguio.“ Sure ka ba na magreresign ka?” Nag-aalala kong tanong kay Rameses habang nag-eemail ito ng letter niya kay Stefan. Buong magdamag niya ata akong kinulit para dito pero hindi ko padin maisip kung bakit kailangan niyang gawin iyon. Technically, isa padin ako sa mga may-ari ng kumpanya kaya pwede akong hindi pumasok kahit kailan ko gusto. Nag-iwan naman ako ng mensahe kay Stefan pero alam kong hindi niya ako sasagutin dahil sa huling pag-uusap namin.Seryoso lang si Rameses na bumalik sa kanyang laptop. Noong una ko siyang nakita, hindi ko naisip na balak niyang mag-abogado. All I know is that he’s a medical student before until he decided to shift into the legal career. Mukha naman siyang masaya sa ginagawa niya pero minsan napapaisip a
“ Still cold, babe?”Pakiramdam ko ay sobrang pula na nang mukha ko dahil sa mga ginagawa ni Rameses. He found me bawling my eyes in the office after I heard what Stefan said. Umiling ako dito at tumingin nalang sa magandang tanawin ng night lights dito sa Baguio City. No matter how beautiful the view is, all I can think about is Stefan. Pagod akong napabuntong-hininga bago ko naramdaman na mas hinapit ako ni Rameses sa kanyang katawan.He’s hugging me from behind. And I don’t know where this feeling started pero sobrang komportable ko sa kanya. It feels like, I am home.Gamit ang isang libreng kamay ay marahan niyang hinaplos ang hibla ng aking mga buhok. “ I thought this would make you happy.”“ Hmmm… I’m happy, thank you, Rameses.” Pinilit kong pasayahin ang boses ko para hindi siya masaktan. Alam kong he’s doing all of his efforts pero magulo lang kasi ang buhay ko. Bumuntong-hininga s
“Delivery?!”Napairap ako ng makita ang nakangising mukha ni Engr. Corpuz. May hawak pa itong milktea sa kanyang kamay habang masayang inaabot ‘to sakin. On this gloomy office, siya lang mag-isa ang may ganang ngumiti ngayong araw. We are all busy doing our works, no one is coming outside of our office at ramdam ng mga empleyado iyon, lalo na dahil parehas na mainit ang ulo ni Stefan at Rameses.“ I told you, mali itong drinaft mo!”Huminga ako ng malalim at kinuha ang papel bago ito marahas na nilukot. That was Rameses, scolding his assistant. Pang-ilang sigaw na ba iyong narinig ko ngayong araw? Mukhang nagpapalitan lang sila ni Stefan. Hindi ko na mabilang sa daliri ko kung ilang empleyado na ang nakita kong umiiyak dahil sa mga ugali nila.“ Tsk….ganda mo kasi, Architect.” Mabilis na umilag si Engr. Corpuz matapos kong ibato sa kanya ang blueprint na hawak ko. Kanina pa ako n
The sound of my heels echoes along the empty hallway of our office. Mukhang napaaga ata ako dahil kahit isang tao ay wala akong nakikita. I looked at my wristwatch and notice na medyo napaaga nga ang oras ng dating ko. Stefan and I needed a brief meeting about some of the building plan na na-bid namin. But I guess he wasn’t here yet. Nangilabot ako ng makarinig ako ng malakas na boses na parang nahihirapan kasabay ng ilang kalampag ng mga bagay. Huminto muna ako sa paglalakad hanggang sa nagdesisyon ako na sundan ang pinagmumulan ng ingay. I was curious and frozen in my place when I noticed where it was coming from. Nakatayo ako sa harap ng opisina ni Stefan, nakasarado ang mga blinds ng kanyang bintana but the wooden door wasn’t locked.Pinihit ko iyon at nagulantang sa nakita. “ What the hell?!” I shouted when I saw Stefan, sitting in his office chair, nakapikit at sarap na sarap habang may babae sa paanan nito. Parehas kaming nagulat sa presensya ng