CHAPTER-28

HOPE

"Mine, please. Don't make this so hard for me-for us!"

aniyang tila nawawalan na ng pasensya sa akin.

Binaliwala ko ang galit niya kahit pa nga ang totoo punong-puno ngayon ng takot ang dibdib ko para sa kaniya.

Pero ayaw kong tumiklop at magpakita ng takot.

Galit ang nangingibabaw at nanaig sa akin ngayon.

Nanatili ang mga mata ko sa labas ng veranda. Pero maraming bagay ang tumatakbo sa isipan ko.

"If you're not going to eat, paano ka gagaling, huh?!" hindi pa rin ako umimik. He hssed in frustration.

"Damn it! You fvcking talk to me, Hope bago ako mawalan ng pasensya!"

Padaskol niyang binitawan ang mga kubyertos mula sa tray ng pagkain. Gumawa iyon ng malakas na ingay. I didnt flick.

Kita ko sa sulok ng aking mga mata nang galit siyang tumayo, nagpalakad-lakad.

Huminto. Tiningnan muli ako. Umiigting ang panga niya.

Sinabunutan ang sariling buhok, namaywang at inis na d*****g.

"What do you want me to do?!" I mentally smirked. Anong gusto kong gawin mo?

Ibalik mo'ko s