CHAPTER-25

HOPE

Pilit kong iminulat ang aking mga mata. Sa nanlalabong paningin ay naaninag ko sa aking harapan ang tila baga ng apoy na may kaunting usok.

Kinusot ko nang bahagya ang nanlalabo kong pang mga mata.

Napatingin ako sa sarili, isang itim na jacket ang nakakumot sa akin.

Matinding pagka-uhaw ang tila gumising sa diwa kong mula tila nahimlay sa karimlan.

Ramdam ko ang matinding pagka-tuyot ng aking lalamunan at ang matinding init na tila sumisingaw sa aking katawan.

I felt diziness like I was in a kind of dilutions.

I was even not sure if I'm still living in reality or I'm still in severe hallucinations?

Pakiramdam ko, para akong nasa ibang dimension.

Napabaling ako sa aking tabi, dinig ko ang lalim ng kaniyang paghinga. Daniel?

No. His scent, is different from Daniel yet very familiar.

Tiningala ko siya, he's sleeping peacefully.

Malungkot akong napangiti nang maaninag ko ang mukha niya.

Sa umiikot kong paningin ay kinilala ko siya, is he really real? Mapait akong napangiti.