Isla Malinao, Catanduanes Naglalakad-lakad ako dito sa dalampasigan para manguha ng mga shell hindi kalayuan sa bahay namin ng may makita ako na parang may bagay na nasa aplaya kaya tinungo ko ito kaagad, nagulat ako ng makita ko na hindi bagay kundi tao na walang buhay ang nakita ko kaya nahintakutan ako na napaatras. Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko dahil ngayon lang ito nangyari, kusa kong inilibot ang paningin ko sa paligid baka may mga tao na nandito pero wala naman. Si nanay ay nasa bahay at nagluluto ng tanghalian namin at gusto kong tumakbo palayo dahil natakot ako pero nanaig ang kuryosidad ko at lumapit sa taong nakadapa. Lumapit ako dito at napalunok ako ng makita ko na isang lalake pala ito na wala ng buhay naalala ko ang tinuro sa akin ni nanay kung paano malalaman kung buhay ba ang isang tao o hindi na katulad ng ginawa niya kay lola ng makita na lang namin na wala na itong buhay. Inilapit ko ang kamay ko sa bandang leeg ng lalake at kinapa ang pulso nito pero
Nagising ako na parang pinupukpok ang ulo ko kaya napapikit ako ng mariin at muling dumilat para makita kung nasaan ako medyo masakit rin ang likod ko dahil sa papag na hinihigaan ko. Wala akong maalala kahit pinipilit ko pa pero nagbibigay lang ito ng sakit sa ulo ko. Bumangon ako ng dahan-dahan kaya lang ay parang may makirot sa akin kaya kinapa ko ang tagiliran ko nasalat ko na may benda ako dito at may sugat pala ako. Pati na rin ang ulo ko mayroon ring benda nakasuot ako ng puting t-shirt na bahagya lang lumuwag sa akin at isang maong na pantalon. Linibot ko ang paningin ko sa maliit na kwarto wala namang masyadong nakalagay maliban sa maliit na cabinet at sa tabi ng papag ay isang vanity table na may salamin at ilang pambabaeng kagamitan ibig sabihin kwarto ito ng isang babae. Ang pinto ng kwarto ay manipis lamang na kurtina tumayo ako at paika-ika pa akong humakbang papalabas nakita ko na mayroong tao na kapwa pa tulog sa maliit na sala, isang may katandaan na babae at is
Nakatanaw ako sa papalubog na araw ng mahagip ng mga mata ko si Heart na naglalakad-lakad sa tabing dagat di-kalayuan mula dito sa kinaroroonan ko.Aaminin ko na mayroong unti-unting sumisibol na pagnanasa sa batang babae, kapag malapit siya ay binubuhay nito ang pagkalalaki ko kaya madalas sumakit ang puson ko.Ang mapula niyang labi na parang ang sarap halikan at sipsipin, ang sumisibol na niyang suso na bumabakat sa suot niyang sando o di kaya ay kamison. Lalo na kapag naliligo siya sa dagat.Ito agad ang tumatambad sa akin na ni hindi man lang niya napapansin dahil sa kainosentihan niya.Pinalaki talaga siya ng kanyang ina walang alam sa mga ganitong bagay.Mali ang pagnasahan ang batang ito na walang ideya sa mga iniisip ko, napakainosenteng dalaga."Kuya!" Napatingin ako sa kanya ng masaya siyang kumakaway sa akin.Ngumiti ako at lumapit sa kanya.Napaka-ganda niya sa malapitan ewan ko kung ano ang nagtulak sa akin na akayin siya sa may likod ng batuhan. Wala ang nanay niya dahi
Kanina ko pa hinahawakan ang mga labi ko pakiramdam ko ay namamantal na ito.Lalo lang itong namula kinabahan ako dahil baka mahalata ni nanay at magtanong siya. Ano ang sasabihin ko? Napabuntong-hininga na lang ako hindi ko alam kung bakit kailangan kong magustuhan iyong halik na iyon.Ang halik ay para lamang sa mga taong mayroong relasyon sa isa't isa tulad ng mga mag-kasintahan o mag-asawa, wala naman kaming relasyon ni Kuya Raphael kaya sa palagay ko mali ang ginawa namin pero nakaramdam ako ng kakaiba lalo at tuwing hahawakan niya ako at ang halik na iyon ay nagugustuhan ko kahit alam kong bawal.Tumanaw na lang ako sa papalubog ng araw at hinihintay si nanay.Napatingin ako sa may kubo ni kuya nakita ko siyang nakatanaw rin sa dagat parang ang lalim ng iniisip niya. Nakakalungkot nga lang alam kong pinipilit niyang maka-alala pero lagi rin sumasakit ang ulo niya. Tulad kanina ng nasa ilog kami.Bigla siyang tumigil sa paghalik sa akin dahil biglang kumirot ang ulo niya at paul
Hindi mapuknit ang ngiti ko habang nakatingin kay Raphael habang ibinababa ang mga pasalubong niya mula sa bangka.Kasama niya ang dalawang lalake na ipinakilala niya sa amin kanina ni nanay si Kuya Adrian at si Kuya Miko na mga pinsan pala niya.Kanina pa rin sila nagbubulungan na hindi ko alam kung para saan namula ako ng maalala ko ang ginawa ko kanina kaya nahihiya ako sa kanila hanggang ngayon.At isa pa mga ibang lenggwahe ang mga pinaguusapan nila, english yata ang tawag dito dahil halos hindi ko maintindihan ang sinasabi nila."Napakarami naman ng mga ito hijo pang limang buwan na yata iyan." Sabi ni nanay na hindi makapaniwala sa mga nakikita namin na mga pagkain."Kulang pa po iyan bumili ako ng maraming tubig na inumin nasa yate pa yong iba para hindi kayo kumukuha sa talon ng inumin na tubig." Sabi ni Raphael na binubuhat na ang galon ng tubig."Pasensya na kayo dito sa pinsan namin at nagpa grocery ng ganito karami." Natatawa na turan ni Kuya Adrian kaya napangiti ako sak
Hindi ako makapaniwala na makakabalik ang alaala ko ng maaga at ang una kong naisip ay tumawag sa pinsan ko dahil ito lang ang tanging tao na mapagkakatiwalaan ko.Nagpaalam ako kay Heart at sa nanay niya para pumunta ng bayan nakita ko kung gaano kalungkot si Heart pero nangako ako na babalik ako.Sakay ang bangka ni Nana Nely ay pumunta ako ng pinaka bayan at dito naghanap ako ng telepono buti na lang ay natatandaan ko pa ang personal na numero ni Adrian kaya agad ko itong dinial.Nakailang ring lang ay taranta ang boses sa kabilang linya na sumagot at nabosesan niya agad ako at halos hindi ito makapaniwala na buhay ako matapos ang ilang buwan kong pagkawala.Sinabi ko sa kanya kung na saan ako eksaktong lugar at agad itong pupunta sa akin at kasama niya ang isa pa naming kaibigan at isang abogado din katulad ng pinsan ko.Hindi makapaniwala ang dalawa na makita ako alam ko na ginamit ni Miko ang pribado niyang eroplano para makarating agad dito at ito pa ang nag-drive nito."Marami
Nakatingin lang ako dito sa nakaharang na salamin sa loob kung na saan si nanay na hindi pa gumigising.Sabi ni Raphael ay kailangan ilagay si nanay sa loob nito para maobserbahan ng mga doktor kaya kahit hindi ko maintindihan yong iba na sinabi niya ay tumango na lang ako.Ang mahalaga ay ligtas si nanay at may tiwala ako sa mga doktor na tumitingin sa kanya kaya magkakasya na lang ako dito na panoorin siya."Heart halika na." Napatingin ako kay Raphael kaya napatango ako."Uuwi na po tayo?" Tanong ko sa kanya kaya tumango lang siya at inakay ako papasok ng elevator natandaan ko ang pangalan bg kwartong ito na tinuro sa akin ni Raphael."Oo kailangan natin na bumalik sa isla." Sagot niya kaya tumango lang ako. Naalala ko si Alyssa ayaw nito na magkahiwalay kami noong namili kami pero kailangan na niyang unuwi kaya nalungkot ako."Si Alyssa kailan ko ulit siya makikita?" Tanong ko kay Raphael kaya napatingin siya sa akin habang nagda-drive ng kotse. "Bibisita siya ano man na oras kay
Wala akong imik kanina pa dahil nahihiya ako sa mga magulang ni Raphael na nakatingin sa akin ngayon at katabi ko si Raphael na hawak ng mahigpit ang mga kamay ko."She is the daughter of the woman you help with Raphael?" Nagsalita ang ina ni Raphael at ingles na naman."Mom can you talk in tagalog instead?" Turan naman ni Raphael na humigpit ang hawak sa kamay ko."Oh pasensya na hindi ka ba nakakaintindi ng ingles hija?" Baling sa akin ng babae kaya magalang akong tumango."Ano ang pangalan mo hija?" Tanong niya sa akin."Heart Serenety po." Magalang ko na sagot at napatango lang siya at tumingin kay Raphael."Son can we for awhile?" Sabi nito na tinitigan muna ako bago tumayo at nauna ng lumabas ng bahay."Pasensya ka na sa asawa ko hija ganun lang talaga ang ugali niya." Sabi sa akin ng ama ni Raphael, magkamukha silang mag-ama parehong gwapo at may pagka-istrikto ang buska ng mukha parang nakakatakot kung magalit."Okay lang po." Mahina ko na turan."Ako si Enrique at ang pangala
I fell in love with the daughter of my savior, the people who took care of me and my older sister.Kahit anak kami ng mga taong nagdulot ng sakit sa kanila ay hindi nila kami dinamay sa galit nila sa mga magulang namin.Maaga kaming naulila at masasabi ko na kahit nawala ng maaga ang aming ina ay nakawala naman kami ni ate sa impyernong pinaranas sa amin nito.Pero si Ate Lyra ay hindi kailanman gumaling, ginawa naman namin ang lahat para matulungan ito noon pero ang isip nito ang kusa ng bumitaw.She died when i was in second year highschool, she took her own life and that was the darkest day of my life.Nawala ang nag-iisang tao na tanging natitira ko na lang na pamilya.But my family never give up on me, they make sure that i will never like my ate.At ako ginawa ko ang lahat para lang patunayan sa kanila na malakas ako at hindi magiging mahina.I still remember what my ate told me before she died, she is happy and i know how grateful she is that day.Nagpaalam na pala ito na hindi
Mattheo is my first crush and my first love in my twenty five years of my existence in this world.I met him when my friend introduce me to him but the man seem not interested in me.Kaya medyo inalis ko na muna ang bagay na iyon sa sarili ko.Nag-focus ako sa pagtatrabaho dahil kailangan kong mabuhay.Good thing that i met Serenety. My one and only friend that i want to keep.This woman has a lot of pain in the past, may asawa na ito at may anak pero napakakomplikado ng buhay pag-ibig.Nalaman ko rin na hindi naging maganda ang sinapit nito sa kamay ng pamilya ng asawa nito na iniwan nito sa Pilipinas.But when i met her daughter Riley naniwala ako na ito ang liwanag sa buhay nito, the girl is so sweet and pretty.Sa nakalipas na panahon na kasama ko ang pamilya Davis ay nagkaroon ako ng bagong pamilya.Nakawala ako sa mapait na kabataan ko, at nawala ang takot sa puso ko na baka isang araw ay mawala rin ang mga taong ito sa buhay ko.Hindi ako nagkaroon ng magandang kabataan dahil s
Part twoI was happy the whole week, ang bigat sa trabaho ko ay hindi ko alintana.Nagtataka nga ang mga kasama ko dahil kahit may mga costumer na pasaway ay nakangiti lang ako lagi.Kilala kasi nila ako na mataray at walang sinasanto.Tatlong beses kasi sa isang linggo ay nagpa-part time ako sa clothing store ni mommy.Busy ako sa school pero nagagawa ko pa rin na magtrabaho.Minsan naman ay sa company naman ako ni daddy nagpa-part time.Brat lang ako pero hindi ako spoiled like the other know about me.This is the reason why my cousins loves me so much, alam nila na hindi ako spoiled at magastos sa kahit na anong bagay.Minsan lang ako humingi sa mga magulang ko, i have my own money, ang kinikita ko sa parttime job ko at sa ilang endorsment at syempre sa paintings ko.Ito rin ang laging pinagmamayabang ni mommy sa mga amigas niya na ang mga anak ay malayo sa ugali ko.Weekend ngayon at pahinga ko kaya hindi ako bumangon ng maaga.Alas diyes na ako bumaba matapos kong maligo at pagka
Part OneI've always had crush to my cousins bestfriend Miko.But he is not taking it seriously because he said i am off limits.Dahil ito sa kaibigan niya ang dalawa kong pinsan si Kuya Raphael at Kuya Adrian.But i always told him that i don't care about it, mahal ko nga ito mula pa nong nasa second year pa lang ako ng highschool.Napapansin na rin ito ng dalawa kong pinsan and they always told me that Miko is off limits too.When i turn eighteen i want him to be my final dance in my eighteenth roses but my mom don't want it.Instead she want the son of my parents business partner to be my last dance.I oppose it and rebel againts my mom who always want to ruin my days.Nanalo ako laban sa aking ina at si Miko ang naging final dance ko.Pero simula na rin ito ng laging pag-aaway namin ni mommy.Ang nanay ko hindi katulad ng ibang ina, unlike Tita Caroline the mother of Kuya Adrian that i always wish to be my real mom.I don't like Kuya Raphael mom too that much, she is the same like
Part threeNagising ako na masakit ang buo kong katawan, maging ang ibabang parte ng katawan ko.Mahigpit rin akong yakap mula sa likod ng amo ko at naalala ko bigla ang nangyari sa nagdaan na gabi.Dahan-dahan kong inalis ang mga braso ni Adrian sa akin at nang makawala ako at napahilamos na lang ako ng mukha.Hindi ako makapaniwala na magagawa ko ang kapusukan na iyon kagabi.Gusto kong maiyak sa inis sa sarili ko, paanong sa isang iglap lang ay nawala ang pinakainiingatan kong puri at binigay ng walang pagaalinlangan sa lalakenh ito na nasa tabi ko.And worst anak pa ito ng taong pinagkatiwalaan ako.Hindi ko alam ang gagawin ko pero napatingin ako sa mga damit namin na nagkalat sa sahig.Punit ang damit ko kaya napailing na lang ako.Pumunta ako sa banyo ng iika-ika at basta ko na lang binuksan ang shower at dito ay umiyak ako sa katangahan na nagawa ko.Gusto kong umalis pero hindi ko magawa, kaya ng matapos ako ay sinuot ko ang panty ko at kinuha ang polo shirt ni Adrian at ito
Bata pa lang ako ay iniwan na ako ng mga magulang ko sa pangangala sa aking lolo at lola.Nagtatrabaho kasi sa Japan si mama at papa, half japanese at half pilipina ako.Anak ako sa pagkadalaga ni mama at hindi ko kilala kung sino ang aking ama, ang tumayo kong ama ay ang pangalawang asawa ni mama.May dalawa akong kapatid na nakababata at sila ang kasama ko na inaalagaan ng grandparents ko.Pero nong tumuntong ako ng second highschool ay namatay sa aksidente ang lolo at lola ko.Dahil dito ay dinala na kami ng mga magulang namin sa Japan at dito na nag-aral.Naka-graduate ako at nakapagtapos sa kursong nursing at masayang nagtatrabaho sa isang nursing home dito sa Shibuya.May boyfriend ako na nakabase sa Tokyo at almost a decade na rin kami at malapit na rin na magpakasal.Dito ko rin nakilala si Mrs. Lagdameo ang naging pasyente ko nong inatake ito ng hika sa tren na papunta sa Tokyo at naging matalik ns kaming magkaibigan nito.“Hija, i know this is too much to ask but can you do
Part oneWhen my cousin missing for almost one year ako na ang tumingin sa kumpanya nito.Lahat ng mga tao ay tinangap na ang pagkawala nito at dineklara na rin nila itong patay.Pero ako hindi naniwala kaya ipinaglaban ko kay Tita Mildred na huwag pakialaman ang kumpanya ng pinsan ko.Buti na lang ay hindi rin pumayag si Tito Enrique at ang mga kapatid ni Raphael kaya may kakampi ako kahit papano.All the hate and badmouthed of that old woman are still in my mind that day.Na hindi ko alam kung bakit ganon na lang kasiguraduhan nito na patay na ang anak nito.And then when i almost give up, Raphael called me and i am beyond happy and greatful.I saw how my cousin change, lalo na at nakilala ko ang batang babae na nakapagpabago dito.Sa mga hindi kasi nakakakilala kay Raphael ay arogante at introvert itong pinsan kong ito kaya walang tumatagal sa ugali nito.Pero pagdating sa mga tauhan niya sa kumpanya ay patas siya sa lahat.Hindi ko nga lang maintindihan dito na magsuot pa ito ng k
Napahilot ako ng noo habang hawak ko ang mga papeles na kailangan kong pirmahan bago matapos ang buwan na ito ay dapat wala na akong iisipin na trabaho.Gusto ko na agad makauwi dahil kaarawan ng bunso namin ngayon at hahabol ako sa dinner party sa bahay.Napatingin ako sa sekretaryo ko na sumilip dito sa opisina ko.“Sir, pwede na po kayong umuwi ako na po bahala sa iba pa.“ Sabi nito kaya nilapag ko ang papel na hawak ko.“Sigurado ka ba?“ Tanong ko dito kaya tumawa lang ito at tumango.“Basta ba tataasan mo ang sahod ko next month.“ Biro nito kaya napatawa na lang ako at saka na ako tumayo at inayos ko na lamesa ko.“Humabol ka na lang ha isama mo na rin ang mag-ina mo.“ Sabi ko dito na sumaludo lang sa akin at inayos na nito ang mga papeles na nagkalat sa lamesa ko.Maaga pa naman pero kailangan kong samahan si Heart sa mall dahil maghahanap pa ito ng pwedeng iregalo sa pahikan namin na bunso.Rio is already twelve years old now pero hindi namin alam kung saan ito nagmana ng ugali
Iyak ng iyak si Raphael habang yakap ako dahil hindi ito makapaniwala na dalawa ang nakita nito na isinialng ko.Nagising ako na nandito ito sa tabi ko at nang makita na ako nitong gising na ay niyakap ako nito ng mahigpit.Paulit-ulit rin itong nagpasalamat sa akin kaya naging emosyonal rin ako.“You gave birth to a twin babe, and its a boy.“ Bulong nito kaya napangiti na lang ako.I gave birth to them in normal delivery, napakasakit at napakahirap pero nairaos ko naman ito ng maayos.And when the nurse take our twins here my husband never let his eyes out of them.“What you want to name them mahal?“ Tanong ko dito kaya napatitig ito sa akin.“I don't know babe, what you want?“ Sabi nito kaya napangiti ako lalo at napahawak sa tiyan ko na medyo kumirot.“I want you to give them a name Raphael, they are your son.“ Bulong ko kaya napangiti ito pero emosyonal na naman ito na nakatitig sa kambal.“Radley Hart Davis Leviste and Rayden Atlas Davis Leviste.“ Nakangiting turan ni Raphael mat