Chapter 5

Mula noon, madalas na kaming magkasama ni Franco. We both agreed to become civil on school, but other than that, parang hindi na kami mapaghiwalay na dalawa. At lingid ito sa kaalaman ng mga kaibigan ko.

Nang dumating ang prom namin, Franco asked me to be his date na hindi ko naman tinanggihan. It was the night he was waiting for, ang ipangalandakan sa buong eskwelahan na nililigawan niya ako.

“Hija, bilisan mo naman. Kanina pa naghihintay si Franco sa ibaba,” sabi ni Mommy ng silipin niya akong muli sa aking kwarto. 

“Just a minute, Mom.” Sagot ko.

Kinakabahan ako na hindi ko mawari. Muli akong umikot sa harap ng salamin. Naka-yellow dress ako na parang damit ni Belle sa Beauty and the Beast. Ang buhok ko ay itininaas ni Mommy at nagtira lang ng konting mga hibla sa harap. As usual, light pa rin ang make-up ko na nagpalutang sa taglay kong kagandahan.

Nang makontento ako sa aking ayos, bumaba na ako. Nasa puno pa lamang ako ng hagdanan sa taas ay matamang nakamasid na sa akin si Franco. Seryosong-seryoso ito. Tumayo ito at lumapit sa akin ng nasa ibaba na ako. Inilagay nito ang wrist corsage na dala-dala nito sa kamay ko. Isang pulang rosas. 

Tiningnan ko si Franco na matamang nakatingin sa akin. Napaka-gwapo nito ngayong gabi. Parang biglang naging kagalang-galang ito sa suot na two-piece black suit. Ang buhok nito ay maayos na naka-wax. Ang salaming makapal ay pinalitan nito ng contact lenses na nagpalabas sa magagandang mga mata nito. Nakikini-kinita ko na maraming babae ang maiinggit sa akin ngayong gabi, at natitiyak kong uulanin ako ng mga katanungan mula sa aking mga kaibigan. Biglang napabaling ang tingin ko sa mga labi nito. Parang….

Tumikhim si Daddy. “You two will be late, kung tatayo lang kayo at magtititigan riyan.” 

Napapitlag ako at natatawang tiningnan ko ito na iiling-iling. Kakaiba ang kislap ng mga mata ni Daddy. Alam kong botong-boto rin ito kay Franco. 

“Let’s go?” sabi ni Franco at inilahad ang kamay sa harapan ko. Masaya ko naman iyong tinanggap. Bago kami lumabas ng bahay ay sinulyapan ko ang aking mga magulang. Tumatango-tango si Daddy, habang si Mommy ay umusal ng good luck. 

Wala na talagang pagsidlan ang aking kasiyahan. Ang mga taong mahal ko sa buhay ay malaki ang suportang ibinibigay sa kung anong merun kami ni Franco.

Binuksan ni Franco ang kotse. Bago ako sumakay ay may ibinulong ito sa tenga ko. “You’re so lovely, my Princess. I cannot wait to dance with you.” Banayad na sabi nito.

Bigla akong kinilabutan. Ang pagdamyo ng hininga nito sa balat ko ay nagpatayo sa mga balahibo sa batok ko. Kakaibang init ang hatid nito sa buo kong katawan.

At para di mahalata, pumasok na agad ako sa kotse. Habang nasa byahe kami kung anu-ano lang ang aming napag-usapang dalawa hanggang sa marating namin ang SPC.

***

Mabilis na bumaba si Franco ng kotse at umikot sa gilid ko. Ang mga estudyanteng hindi pa nakakapasok sa loob ay biglang napatigil sa paglalakad at tiningnan itong mabuti. Karamihan sa mga ito ay mga kababaihan na waring kinikilala kung sino ang binata. 

Nang makababa na ako, parang iisang taong nagpakawala ng isang malakas na “oh” ang mga taong nakamasid sa amin. Lahat sila’y paghanga ang masasalamin sa mga mata. Biglang nadagdagan ang confidence ko, at alam kong ganoon din si Franco. 

Nakakapit ako sa braso nito at magkasabay kaming naglakad papasok ng auditorium. Kami na siguro ang pinakamagandang pareha sa buong SPC ng gabing iyon. Bawat madaanan namin ay hindi maiiwasang hindi kami lilinguning muli. Ang mga kababaihan ay kababakasan ng inggit sa mga mata, habang ang mga kalalakihan naman ay paghanga para sa akin.

Dumeretso kami ni Franco sa naka-assign na upuan sa amin. Nadatnan namin doon ang dalawa kong kaibigan na nagtatakang nakatingin sa akin, pero mas lalong higit kay Franco.

Nanlalaki ang mga mata ni Nicole na nakatitig dito. Waring hindi makapaniwala sa anyong iyon ni Franco. Para itong natuklaw ng ahas. Siniko ito ni Gina. 

“A-are you really Franco?” nag-e-stammer na tanong ni Nicole. Makailang ulit itong lumunok at bumukas-sara ang mga mata.

Natatawa namang tumango si Franco. “Yes, I am.”

Napaupong bigla ito ng marinig ang kumpirmasyong iyon ni Franco. Sapo-sapo nito ang dibdib na parang pinangangapusan ng hininga. Ilang sandali itong nanatili sa ganoong posisyon at pagkatapos ay isang nagtatanong na tingin ang ibinigay sa akin. Mababakas ang hinanakit sa mukha nito.

“How could you do this to me?” ang naghihinampong tanong nito sa akin. Bakas sa mukha nito ang matinding panibugho sa akin. She felt betrayed by her own friend and that was me. 

Nawala ang confidence at nadarama kong saya kani-kanina lang. Napalitan iyon bigla ng guilt. I felt so guilty knowing I hide what’s going on between me and Franco from them.

Alam naming tatlong magkakaibigan kung gaano kalaki ang pagkagusto nito kay Franco at aware din ‘don ang binata. Oo nga at hindi pa kami ni Franco, but the fact that I kept it from myself was wrong. Kaibigan ko si Nicole na umaasang balang-araw ay papansinin din ito ni Franco but, it won’t happen anymore. Dahil nakuha ko na ang buong atensyon ng binata.

Bumuntong hininga ako. I owed her an apology. Nasaktan ko si Nicole at kailangang ayusin ko ito.  Para na rin sa pagkakaibigan namin.

Tiningnan ko ito. “I’m so sorry, Nicole…”ang panimula ko, “it’s just that we wanted to keep what’s between us in private. I have no intention to steal him from you. I know how much you liked him—”

Nicole hissed na ikinatigil ko. “But you already did…” naghihinananakit na wika nito. Nangingilid na ang luha nito sa mga mata. 

Tumayo si Nicole at nagtatakbo palabas. Kita ko ang ginawa nitong pagpahid sa mga mata. She was crying!

Nagkatinginan kaming tatlo and Gina looked at me intently. “You should have informed her first about this,” sabi nito. “Alam mo namang gustong-gusto niya si Franco,” dagdag pa nito.

Nagyuko ako ng ulo. “I know—”

“Walang kasalanan si Marga dito. Ako ang may gusto sa kanya. We are not even a thing as of this moment,” putol ni Franco sa sasabihin ko. Napatingin ako dito. Seryosong-seryoso ito, ang ngiting kani-kanina lang naka-plaster sa mga labi nito ay naglaho.

I was out of words. Nakaramdam lalo ako ng inis sa aking sarili. Alam kong pinaghandaan ng husto ni Franco ang gabing ito ngunit, masisira pa yata iyon ng dahil sa akin.

Gina sighed. She looked at us. “You know were I stand on this, Marga. I understand both of you,” humugot ulit ito ng hininga at ginagap ang kamay ko. “I’ll follow Nicole. Ako na ang bahalang kumausap sa kanya,” sabi nito at ngumiti ng may kasamang assurance.

Ngumiti ako ng bahagya. Halo-halo ang aking nadarama. Lungkot, inis at pag-aalala. Ano na lang ang mangyayari sa pagkakaibigan namin? Sa amin ni Franco ngayong gabi? Ayokong masira ang lahat ng iyon dahil sa akin.

Tumayo si Gina at niyakap ako sabay bulong, “Masaya ako para sa ‘yo… para sa inyo ni Franco. I know you’re happy when his around. I saw it in your eyes. Sagutin mo na. Baka makawala pa yan,” nagbibirong sabi nito.

Natawa ako sa tinuran nito. Nabawasan nang bahagya ang bigat ng kalooban ko. As always, I could really rely on her.  

Lumabas si Gina ng auditorium para sundan si Nicole. Naiwan kami ni Franco sa upuan. Walang umiimik sa aming dalawa. Marahan lang nitong tinapik-tapik ang aking mga kamay which somehow gave me strength.

Makalipas lamang ang ilang sandali ay bumalik na si Gina, kasama si Nicole. Nakangiti na ang aking kaibigan. Tumayo ako at sinalubong ito ng mahigpit na yakap. 

“I’m sorry,” ang tanging nausal ko dito.

Bahagya ako nitong hinampas sa braso. “I’m fine now kahit pa nga may tampo pa rin ako sa ‘yo. But, I totally understand.” Luminga ito sa paligid. “Dali-dalian mo lang ang pagsagot kay Franco, baka maunahan ka pa ng iba d’yan,” biro nito sabay nguso sa mga kababaihan nakatutok ang atensyon kay Franco.

I knew that. Simula ngayong araw na ito, marami na akong magiging karibal kay Franco. ‘Yun ay kung papatulan sila nito. 

Lumalalim na ang gabi and we were dancing like there’s no tomorrow. Maya-maya ay tumigil ang tugtugan at umakyat sa stage ang emcee. It time to announce who stand-out that night. 

Isa-isa nitong tinawag ang mga nagkamit ng awards. Walang humpay ang palakpakan sa paligid. Pero biglang natahimik ang lahat ng ang prom King and Queen na ang iaanunsyo nito.

The drum starts rolling. Lahat ay nag-aabang sa sasabihin nito. Anticipation filled the whole room. 

“Sino kaya ang mapalad na parehang magiging prom King and Queen ngayong taon?!” ang excited na wika nito. “They were none other than....” drum roll ulit. Halos hindi na yata humihinga ang ilan sa mga naroroon.

“Mr. Franco Saavedra and Miss Marga Agustin from IV-Aristotle!” ang sigaw ng emcee. 

Biglang nagtalunan ang mga kasama namin sa table lalo na ang aking mga kaibigan. Wala na halos akong marinig sa tindi ng palakpakan at hiyawan sa loob ng auditorium. 

Hindi ako makapaniwalang kaming dalawa mismo ni Franco ang tatanghaling prom King and Queen ng gabi iyon. Halos itulak ako nina Gina at Nicole sa pagtayo. Si Franco ay masuyong ngumiti sa akin. Tumayo ito at lumuhod sa harapan ko. Inabot nito ang kamay ko at dinampian iyon ng masuyong halik. 

Halos hindi ako makahinga sa ginawa.  Milyong-milyong boltahe ng kuryente ang nanalaytay sa buong katawan ko. Ang hiyawan sa paligid ay halos hindi ko na marinig sa tindi ng kabog ng dibdib ko. Ito ang unang beses na naging mas-open si Franco sa kanyang nararamdaman sa akin.

Tumingala ito at dahan-dahang tumayo habang magkahugpong ang aming mga mata. In a very gentle manner, he led me to the dance floor. 

Nagsimula na ang malamyos na tugtugin at laking gulat pa naming pareho ng marinig ang kanta, it was the song that Franco once sung for me, Give Me a Chance. Ngumiti si Franco. Maingat na inilagay nito ang mga kamay ko sa balikat at ito naman ay sa bewang ko. 

Mabagal ang bawat kilos namin. Ninanamnam ang bawat sandali. Ang kislap ng mga mata ni Franco na nagpapahiwatig kung gaano niya ako kahamal ay nagpapabaliw sa isip ko.

Kakayanin ko pa ba ang mahiwalay sa taong ito? Tanong ko sa aking sarili. 

At isang nagtutumining na hindi ang sigaw ng puso’t isip ko. 

Humilig ako sa dibdib ni Franco. Dinig na dinig ko ang malakas na pintig ng puso nito. Para iyong musika sa pandinig ko. “Franco…” ang mahinang tawag ko rito.

“Hmmm?” masuyong sagot nito.   

I lifted my head and looked at him in his eyes. “My answer is yes…”

Kunot-noong tiningnan ako nito. “Huh?”

“I said, yes…” nakangiting ulit ko.

Unti-unting tumigil ito sa pagsasayaw. Ang mga nanonood sa amin ay kababakasan ng pagtataka sa inasal nito.

Tinitigan ako ni Franco ng matiim. “Don’t joke around, Marga. It’s not funny at all,” sabi nitong may kahalong babala.

Nang mga oras na iyon gustong-gusto ko ng tumawa nang malakas. “I am not making a joke nor making fun of you, Franco. Don’t you hear me? My answer is yes!” ang madamdaming wika ko dito.

Ang pangungunot ng mukha ni Franco ay napalitan ng isang napakatamis na ngiti. Mas lalo pa ‘atang nangislap ang mga mata nito. Pakiramdam ko lumiwanag ang buong auditorium ng dahil doon. 

Sa pagkagulat ko bigla na lang ako nitong niyakap ng mahigpit. At kagaya ng mga napapanood ko sa movies, nakarinig ako ng malakas na palakpakan at sigawan sa paligid. Ang iba sa nakamasid sa amin ay kakikitaan ng tunay na kasiyahan at ang iba naman ay pagkainggit. Sa table naman namin ay nakikita kong nagtatatalon ang dalawa kong kaibigan. 

Napangiti na lang ako ng todo. Para akong idinuduyan sa ulap sa mga oras na iyon. Hindi ko maipaliwanag ang sayang bumabalot sa dibdib ko. Sa isip ko, ako na ang pinakamaswerteng babae sa buong mundo.

“Thank you, Marga! Thank you! You didn’t know how much you mean to me. You really makes me so happy right now,” sabi ni Franco sa naginginig na boses. I could really feel his overflowing emotions.

“It’s about time Franco. I know you’ve been waiting for this ages ago.” Tumatawang wika ko dito.

Bumitaw si Franco sa pagkakayakap sa akin at tinitigan ako sa mga mata. “You won’t regret this day, My Princess. I’ll promised I will loved you as long as I lived. No other woman can replace you here,” at kinuha nito ang kamay ko at inilagay sa dibdib nito. Ramdam na ramdam ko ang malakas na tibok ng puso nito. 

Nagkalambong ang aking mga mata. “Oh, Franco!” ang tanging nasambit ko. I could see the sincerity of his words on his own eyes. At nakikita kong punong-puno iyon ng pagmamahal. I’ll never forget the way he looked at me this day… Never. 

Hanggang sa matapos ang prom namin ay hindi na ako hiniwalayan pa ni Franco. Bago umuwi nagpaalam ako dito na pupunta muna ng ladies room. Paglabas ko ng banyo nakita kong naroon si Greg. He looked drunk.

“Hi there….Mhargge…” anito sa mabuway na tono. He’s really drunk.

Kinabahan ako. Naging mailap ang mga mata ko. Mag-isa lang ako sa loob kanina at halos wala na ring tao sa paligid ng auditorium. 

“Hi,” alanganing bati ko sa kanya.

“Alam mo bhaa…” lumapit ito sa akin na pasuray-suray. “Ang ganda mo ngayon…can we dance?” tanong nito at tumigil sa harap ko. Nasasamyo ko na ang alak mula rito.

“Greg, the prom is over. I am going home now,” sagot ko at akmang lalagpasan ko na ito ng biglang haklitin nito ang braso ko. “Ano ba?” sabay piglas ko sa aking braso. 

Pero mas lalo lang dumiin ang mga daliri nito doon. Pakiramdam ko madudurog na ang buto ko sa higpit ng pagkakahawak nito. “Pwede ba,’wag ka ngang pakipot d’yan. I saw the way you danced with Franco, kaya pagbigyan mo na ako.” ang nakakakilabot na anas nito.

Nakikita ko ang panibugho at galit sa mga mata nito ng banggitin ang pangalan ni Franco. Lalo akong kinabahan. But I tried to hide it from him.

Nginitian ko ito ng pagkatamis-tamis. “Some other time, Greg. Our driver was waiting for me outside. Baka hanapin na ako sa amin kapag ‘di agad ako nakauwi.” Lakas-loob na sabi ko habang nakatingin dito. 

Ngumisi ito. Hinagod niya ako ng nakalolokong tingin. “Oh, I know you, Marga. You just want to run away and go to your man. Bakit Marga? Hindi ko ba kayang ibigay ang mga bagay na ginagawa ni Franco sa ‘yo?” naging mabalasik ang anyo nito.

Kinilabutan ako bigla. Naging mailap ang mga mata ko. Nananalangin ang isip ko na sana ay may pumasok sa loob. 

Nakita kong unti-unti ng inilalapit ni Greg ang mukha n’ya sa ‘kin. Sisigaw na sana ako ng mula sa kung saan ay may humaklit dito at inundayan ng isang mabilis na suntok. Sa bilis ng pangyayari ‘ni hindi ko na nakuhang gumalaw pa. Nakita ko na lang na nakahandusay sa sahig si Greg. Paglingon ko sa harapan nito ay naroon si Franco na halos hindi na maipinta ang mukha sa sobrang galit. Ito ang pangalawang beses na nakita ko s’ya sa ganitong anyo. But he was really mad right now na parang papatay ng tao. 

Akmang susuguring muli ni Franco si Greg pero mabilis akong tumakbo at niyakap ito. Alam kong hindi lamang iyon ang kayang gawin ni Franco dito. Tumaas-baba ang dibdib nito sa sobrang galit. 

“Please… Franco… stop,” nakikiusap kong sabi.

Nilingon ako ni Franco. Sandaling nagbago ang ekspresyon nito. Nasasalamin sa mga mata nito ang matinding pag-aalala sa akin. Inilayo n’ya ako sa kanyang sarili at masuyong hinaplos ang aking pisngi. 

“Are you alright?” nag-aalalang tanong nito, while his eyes were roaming around my body. Natuon ang atensyon nito sa aking braso. Namumula iyon dahil sa ginawa ni Greg kanina.

Bumalik ang nakakatakot nitong anyo at marahas na nilingon si Greg na nakahandusay pa rin sa sahig. Sa kalasingan nito, halos hindi na ito makatayo pa. 

Kumawala si Franco sa pagkakayakap ko dito at agad na kinuwelyuhan si Greg. “Asshole!” sigaw ni Franco at halos mapatid na ang mga ugat sa leeg nito habang sinasabi iyon kay Greg, sabay unday ulit ng malakas na suntok. Duguang sumadsad sa dingding si Greg.

“Huwag na huwag ko lang makikitang lumalapit ka pa kay Marga at hindi lang yan ang aabutin mo! And just a piece of advice, leave this school or I will report you to the principal to kick you out!” mariing sabi nito, sabay lingon sakin at hinila ako palabas ng restroom.

Ramdam na ramdam ko ang pangangatal ng kamay ni Franco habang hawak nito ang kamay ko.

“I’m sorry. I shouldn’t let you go there alone.” Sising-sising sabi nito. 

Hinagod ko ang likod nito para kumalma. “You don’t have to say sorry. Wala kang kasalanan sa nangyari.”

“But—“

“Ssshhhh… I’m fine, Franco.” gagad ko sa sasabihin pa sana nito. “I owe it to you,” masuyong sabi ko.

Inilayo ako nito sa kanyang sarili. At bumaba ang mata nito sa pasa ko. Maingat nito iyong hinaplos. “Masakit ba?” tanong nito.

Nagbikit-balikat ako. “A bit. But I’m fine, really. No need to worry about me,” sagot ko dito.

Niyakap ako nitong muli, bago nito tulayang binuksan ang pintuan ng kotse at pinapasok ako. Pagkasakay nito ay agad na hinawakan ang kamay ko and caressed it gently. They went to a pharmacy before heading back home.

Na-touch naman ako sa ginawa nito. Now, I know kung gaano talaga ako kamahal ni Franco. He was willing to do everything for me, kahit pa ang makipagpatayan.