“Yes, Tita, I’m pregnant.” Matatag na anunsyo ni Scarlett na siyang gumimbal sa akin. Kahit alam ko na ang susunod niyang sasabihin ay iba pa rin sa pakiramdam kapag narinig mo mismo ang mga salitang iyon. Para akong pinagsakluban ng langit at lupa dahil sa matinding kapighatian. “Oh my God!” Naibulalas ng aking biyenan na kulang na lang ay himatayin ito sa sobrang kasiyahan, na para bang ito na ang pinakamagandang balita na narinig niya sa buong buhay n’ya. Habang si Hanz ay nanatiling nakatulala sa kawalan dahil tila pinoproseso pa lang ng utak nito ang mga narinig mula sa dalaga. Ilang sandali pa ay tila winasak ang puso ko ng gumuhit ang labis na kasiyahan sa mukha ng aking asawa at kita ko kung paano niyang yakapin ng mahigpit si Scarlett. Habang silang tatlo ay nagsasaya sa loob, ako naman ay nagluluksa dito sa likod ng pintuan. Ako dapat ‘yun, ako dapat ang magtatapat sa kanila tungkol sa pinagbubuntis ko at hindi ang kabit nito. Dapat ako ‘yung masaya at ako dapat ang nakak
Hanz Point of view “Pagdating ko sa bahay ay sumalubong sa akin ang tahimik at madilim na kabahayan. Hindi ko maramdaman ang presensya ng aking asawa sa paligid. Ewan ko ba, pero nakaramdam ako ng matinding kahungkagan. “Summer!” Tawag ko sa pangalan nito nagbabakasakali na nandito pa siya. Malaki ang mga hakbang na tinungo ko ang ginagamit nitong kwarto. Kinapa ko ang switch ng ilaw at ng bumaha ang liwanag sa kabuuan ng silid ay napako ang mga mata ko mula sa isang papel na nasa tabi ng lampshade. Pagkatapos kong ilibot ang aking mga mata sa kabuuan ng silid ay nanghihina na humakbang ako palapit sa maliit na lamesa. Ganun na lang ang panlulumo ko ng mabasa ko na isa itong divorce paper. Inalis ko ang ballpen na nakapatong sa ibabaw nito saka ko pinasadahan ng tingin ang nilalaman nito. Isang mabigat na buntong hininga ang aking pinakawalan ng makita ko ang magandang pirma ng aking asawa. “Sa wakas malaya na ako.” Matamlay kong sabi bago malungkot na ngumiti, ipinikit ko ang aki
Sa ilang linggo na paninirahan ni Scarlett sa Villa ng mga Zimmer ay unti-unting nahahantad ang tunay na ugali nito sa paningin ni Mrs. Zimmer. Magka-ganun pa man ay hindi ito alintana ng ginang dahil iniisip niya na parte lamang ito ng paglilihi ng dalaga. Kaya mahabang pasensya ang ginawa nilang lahat para sa buntis na si Scarlett. “I told you yesterday na palitan n’yo ang kulay ng mga kurtina, bakit hanggang ngayon ay nandyan pa rin ‘yan?” Mataray na tanong ni Scarlett habang pinandidilatan ng kanyang mga mata ang nahintakutang katulong. “Pasensya na po ngunit paborito po ni Ma’am Henrietta ang mga kurtinang ito kaya hindi namin pwedeng alisin ng walang pahintulot mula sa kanya.” Nag-init ang ulo ni Scarlett dahil sa naging sagot ng katulong na si Suseth. Nani-ningkit ang mga mata na lumapit siya dito saka ito sinampal. Labis na nagulantang ang ibang mga katulong at pinukol ng masamang tingin ang dalaga. “Anong itini-tingin ninyo diyan?” Mataray na tanong ni Scarlett kaya nag k
"The enemy is forty-five kilometers away from your location, roger.” Pagbibigay impormasyon sa akin ni Pisces kaya mabilis na akong sumakay sa aking ducati. “Copy, roger.” Mabilis kong sagot na ngayon ay matulin ng pinapatakbo ang aking motor. Sa bilis nito ay wari moy sumasayaw ang motor ko sa kahabaan ng highway. And just a few minutes ay mabilis kong narating ang lokasyon ng kalaban.Patago kong ipinarada ang aking motor sa isang madilim na bahagi ng lugar. Mula sa likuran ng malamansiong bahay ay inakyat ko ang isang mataas na puno. Maingat ang bawat kilos ko, ni katiting na kaluskos ay wala kang maririnig. Tumulay ako sa isang malaking sanga habang hawak ko sa kanang kamay ang isang baril na may silencer. Ngunit hindi ko inaasahan ang isang tunog ng baril at isang bala na kamuntikan ng bumaon sa gilid ng aking leeg. Mabilis akong naglambitin sa puno at tanging ang mga binti ko lang ang nakakapit sa sanga habang ang kalahati ng aking katawan ay nakalambitin sa sanga. Walang awa n
“Pagbukas ko ng pintuan ay mabilis akong yumuko, sakto naman ang pagdaan ng isang bagay sa bandang ulunan ko kaya ang noo ng kakambal kong si Winter ang sumalo ng bagay na ‘yun. Lumapad ang ngiti ko ng makita ko na hindi na maipinta ang mukha ni Winter habang may nakadikit na dart sucker silicon sa gitna ng noo nito. Inaasahan ko na kasi na ito ang sasalubong sa amin kaya nakahanda na ako.Ang sunod na ginawa ko ay inangat ko ang aking paa na para bang may iniiwasan na bagay sa sahig, nang mapansin ito ni Winter ay ginaya na niya ako ngunit nakalimutan nitong iangat ang isang paa kaya mabilis akong umikot sa sahig palayo kay Winter. At tulad ng inaasahan ko ay isang paper plate na puno ng icing ang tumilapon sa mukha ni Winter na siyang ikinatawa ko. Habang ang mukha ng aking kakambal ay halos hindi na makita dahil natatakpan na ito ng makapal na icing. Naging seryoso na ang mukha ko at tumikhim muna ako bago magsalita.” Atent...tion!” Ani ko sa matigas na boses, si Winter naman ay n
“Paano mong nagawa sa amin ito, Summer? Pamilya mo kami, pero nagawa mong maglihim sa amin at itago ang totoong sitwasyon mo?” Galit na tanong sa akin ni Winter na may halong sumbat ng tuluyang mawala sa harap namin ang mga bata. Ang mukha nito ay kababakasan mo ng hinanakit. Hindi ko na napigilan pa ang aking mga luha at wala itong humpay sa pagpatak. “I’m so sorry, maniwala ka, hindi ko sinasadya ang lahat, natakot kasi ako sa oras na malaman ni Daddy ang tungkol sa pinagbubuntis ko.” Ani ko sa mahinang tinig, nang maalala ang aking ama ay nakaramdam ako ng lungkot dahil matagal na panahon na rin ang lumipas ng huli kaming nagkita nito. Nang dahil sa pagiging tanga ko sa pag-ibig pati mga magulang ko ay tiniis ko. “Do you think na uupo lang sa isang tabi ang ating ama, at manonood na lang kung paano apihin at saktan ang kanyang anak? Oh, come on, Summer, masyado mong minaliit ang kakayahan ng ating Ama.” Bigla ang pagkabôg ng aking dibdib ng marinig ko ang sinabi ni Winter. Nagtat
Mrs. Zimmer Point of view “Ano ba! I told you not to put it there! Bakit ba ang daming tanga sa bahay na ‘to!” Galit na bulyaw ni Scarlett sa mga katulong, “Crash!” Napaigtad ako ng ihagis nito ang isang mamahaling flower base sa harap mismo ng mga katulong na labis na nahihintakutan sa kanya. Uminit ang ulo ko dahil sa ginawa nito kaya galit na hinarap ko siya. “What is your problem, Scarlett? Bakit ba lagi mo na lang pinag-iinitan ang mga katulong?” Irritable kong tanong habang nakapamewang sa harapan nito. “Because they are stupid! Pinakasimpleng instruction pero hindi pa nila maunawaan.” Mataray na sagot niya sa akin, kung noong una ay nauunawaan ko pa ang bad attitude nito dahil iniisip ko ng dahil ito sa pagkawala ng kanyang anak pero ngayon ay naging malinaw na sa akin ang lahat. Na sadya pa lang m*****a ang babaeng ito. “Kung may problema ka sa sarili mo ay huwag mong ibunton ang galit mo sa mga kasambahay ko!” Nanggagalaiti kong sabi habang pinanglilisikan ito ng mga mata
Halos mapuno ng tao ang malawak na sports complex dahil sa nagaganap na isang programa na pinangungunahan ng mga respetadong tao sa bansa. Isa sa mga pangunahing pandangal ay ang magkasintahan na si Hanz at Scarlett. Kabilang na ang mataas na mga opisyales sa bansa at ang mga officer ng militar na nagmula sa iba’t-ibang division. Hindi magkamayaw ang mga tao sa paligid ng dumating ang ilang mga artista na pinangungunahan ni Hanz Zimmer. Kulang na lang ay himatayin sa sobrang kilig ang mga kababaihan ng masilayan nila ang gwapong mukha nito. Maging ang mga kalalakihan ay hindi maiwasan na tumingin sa magandang mukha ni Scarlett. Halos nasa kanila na ang lahat ng atensyon, wala ng ginawa si Hanz at Scarlett kundi ang ngumiti at kumaway sa mga tao na nasa kanilang paligid. Pagkatapos makipag kamay ni Hanz sa mga opisyales ay tinungo na nila ang mga upuan na sadyang nakalaan para sa kanila. Maingat na inalalayan ni Hanz sa likod si Scarlett upang maayos itong makaupo. Maraming kababaihan
“My God, Maurine! Dalawa na ang anak mo pero ni isa sa mga ama nila ay hindi mo kilala!? Paano kang nabuntis ng hindi mo nalalaman!?” Mga katanungan na hindi alam kung paano sasagutin ng dalagang si Maurine. Walang siyang hinangad kundi ang makatapos ng pag-aaral at makatulong sa kanyang kapatid. Subalit hindi niya sukat akalain na mangyayari sa kanya ang mga nababasa lamang niya sa mga novela. One night stand, not once but twice, dahilan kung bakit sa murang edad ay naging dalagang ina si Maurine Kai Ramirez. Ang masaklap, wala siyang pagkakakilanlan sa mga lalaking nakabuntis sa kanya. Hanggang sa natuklasan niya na ang ama ng panganay niyang anak ay ang CEO na si Andrade Quiller Hilton ang kakambal ni Storm Hilton. Naiskandalo ang CEO ng Steel Quiller Corp. dahil sa biglang pagsulpot ng mag-ina, ngunit mariǐng itinanggi ng binata na hindi siya ang ama ng anak ni Maurine. But for the sake of his name ay kinuha niya ang mag-ina pero para gawing katulong ang dalaga sa sarili ni
Click! Click! Click! “Nice one, Maurine!” Anya ng photographer na walang humpay ang pagkuha sa akin ng litrato. Kasalukuyan akong nakaupo sa isang upuan at ibinibigay ang lahat ng makakaya upang maging maganda at kaakit-akit sa mga larawan. Suot ko ang isang red two piece habang panay ang pose ko ng iba’t-ibang posisyon. “Wow, pare ang ganda n’yan.” Narinig kong sabi ng isang lalaki. Pero, hindi ko na ito pinansin pa basta nag-concentrate lang ako sa pagpopose. Maya-maya ay biglang lumapit sa akin ang kaibigan kong si Pauline at inabot sa akin ang isang puting roba. “Mukhang type ka ni boss Felix ah, mag-iingat ka.” Pabulong na sabi nito sa akin habang tinutulungan ako nito na maisuot ang roba sa katawan ko. “Excuse me, hindi ko type ang matandang ‘yun, nandito ako para magtrabaho hindi para pumatol sa isang matandang uhugin na.” Natatawa kong sagot kaya natawa rin sa akin ang kaibigan kong ito na siya ring tumatayong assistant ko. “Kailangan ka ng manager mo sa opisina. Hinihint
“I-I can’t believe this, I’m a father now?” Nanlalaki ang mga mata habang nakapako ang mga mata nito sa aking tiyan. Nagulat pa ako ng bigla niya akong halikan sa labi at mas mahigpit pa sa nauna ang yakap na ginagawa niya sa akin ngayon. Umiiyak na gumanti ako ng yakap habang paulit-ulit na sinasabi ang katagang, “I’m sorry…” “Sssshh… it’s okay, I understand, kasalanan ko naman talaga ang lahat.” Ani nito habang patuloy na pinapatakān ng pinong halik ang buong mukha ko. Maya-maya ay lumuhod siya sa harapan ko at masuyong h******n ang aking tiyan. “Dad! Look, I’m a father now! May anak na ako.” Buong pagmamayabang na pahayag ni Xavien na parang akala moy bata na binigyan ng isang malaking regalo. Natawa ang mga tao sa aming paligid habang ang ina ni Xavien ay umiiyak dahil sa labis na kasiyahan para sa kanyang anak. “It’s triplets.” Pag-aanunsyo ko na siyang ikinasinghap ng lahat at tulad ni Xavien ay umawang din ang bibig ng mga tao sa aming paligid. “Oh my God! Thank you so mu
Mula sa isang malawak na hardin ng hotel ay tahimik na nagaganap ang isang kasalan. Tanging mahahalagang mga panauhin at miyembro ng pamilya nang mga ikakasal ang umattend para sa engrandeng kasalan na ‘to. “Habang isinasagawa ang seremonya ng kasal ay tahimik sa kabilang bahagi ang magkakapatid na Hilton. Ang atensyon ng lahat ay nasa unahan kaya walang nakapansin sa pagdating ko. “Ikaw Cristina, tinatanggap mo ba ang lalaking ito bilang iyong asawa”- “Itigil ang kasal!” Matigas kong sigaw habang matalim na nakatitig sa mga taong ikinakasal. Parang iisang tao na lumingon ang lahat sa direksyon ko. Nanlaki ang kanilang mga mata ng makita ako, bakas ang labis na pagkagulat sa kanilang mga mukha. Kahit hirap na hirap ako dahil sa laki ng aking tiyan ay pinilit ko pa ring makalakad ng maayos upang makalapit sa unahan. Isang nakamamatay na tingin ang ibinato ko sa groom na ngayon ay nakaawang ang bibig nito habang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa mukha ko at sa malaki kong tiyan.
Miles Point of view “Lumitaw ang matamis na ngiti mula sa aking mga labi ng masilayan ko ang pinakamagandang tanawin na nakita ko sa buong buhay ko. Ang paglubog ng araw, nandito ako ngayon sa may dalampasigan, nakaupo sa isang malaking tipak ng bato habang nag-aabang sa paglubog ng haring araw. Ramdam ko ang bawat halik ng alon sa aking mga paa at ibayong ginhawa ang hatid nito sa aking pakiramdam. Kasamang inililipad palayo ng malamig na simoy ng hangin ang lahat ng mga alalahanin ko sa buhay kaya kay gaan ng pakiramdam ko sa tuwing nandito ako sa tabing dagat. Sinundan ng aking tingin ang mataas na paglipad ng mga ibon. Minsan, iniisip ko na sana ay ibon na lang ako, malayang nakakalipad kahit saan nila naisin ng walang iniisip na anumang problema. Sa loob ng ilang buwan na lumipas ay ito na ang nakagawian ko, ang tumambay sa dalampasigan at mag-abang kung kailan lulubog ang haring araw. Sa tuwing ginagawa ko kasi ito ay na-nanariwa ang mga alaala nung mga panahon na kasama
“Oh, my god, Xavien!” “Shit! Stop it, Xavien!” Halos sabay na sigaw ni Mrs. Lexie Hilton at ng asawa nitong si Cedric Hilton. Maging ang kapatid niya na si Andrade ay labis na nagulat sa eksena na kanilang nadatnan sa loob ng opisina ni Xavien. Mabilis na lumapit ang tatlo. Mula sa likuran ay mahigpit na niyakap ni Andrade si Xavien saka pwersahan na hinila ito palayo. Habang ang ama nilang Cedric ay mahigpit na kinapitan ang braso ng anak at pilit na tinanggal ang kamay nito sa leeg ng babae. Nahirapan pa sila bago tuluyang nailayo si Xavien mula sa babae, nanghihina na bumagsak ang babae sa sahig habang naghahabol-hininga. Masuyo namang hinagod ng kanilang ina ang likod ng babae at matinding takot ang makikita sa mukha ni Mrs. Hilton dahil sa labis na pag-aalala. “What’s wrong with you!?” Nakapamewang na bulyaw ni Cedric sa kanyang anak na tila wala sa katinuan. Nasasaktan siya sa itsura ng kanyang anak dahil napakalayo na nito sa dating makulit at masayahing si Xavien. “Let
“Ahhhh! “Crash!” Halos maglupasay ako sa sahig habang humahagulgol ng iyak. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong nagwawala dito sa loob ng condo ko. Wala ng natira ni isang matinong gamit, lahat wasak! Kung gaano kagulo at kadilim ang aking condo ay ganun din ang buhay ko! For me, my life is useless! Everything that I have is nothing, because Miles is my everything to me. “Ahhhh! Ahhhh…” halos mamaos na ako dahil sa walang humpay na kakasigaw, na kulang na lang ay mapatid ang mga litid ko. Gusto kong isigaw ang sakit. I don’t care kahit nag mukha na akong bakla sa harap ng pamilya ko! I don’t even care kahit mawalan na ako ng dignidad dahil sa pagkaka-lugmok mula sa matinding sakit. B-because I love her! I love her so much… Six months have passed since Miles suddenly disappeared. Walang sinuman ang nakakaalam sa kinaroroonan nito even her family. Nagising na lang sila kinaumagahan na wala na si Miles sa sarili nitong silid, maging ang mga importanteng gamit ng dalaga.
“Paglabas ko sa elevator ay tumambad sa akin ang isang magulong eksena. Ang secretary ni Xavien habang nakikiusap sa dalawang babae na tumigil na sa pag-aaway. Sinisikap na paalisin ng secretary ang dalawang babae ngunit nahirapan siyang gawin ito dahil nag-aaway na ang mga ito. “What happened here?” Seryoso kong tanong kaya napunta sa akin ang atensyon ng nilang lahat. Napansin ko na natigilan ang secretary ni Xavien, ang ekspresyon ng mukha nito ay wari moy nakakita ng multo. “M-Ma’am?” Ani nito na hindi ko pinapansin dahil ang mga mata ko ay nakapako sa dalawang babae na natigil sa pagpapalitan ng maaanghang na salita. Maganda naman ang mga ito kaso sa kapal ng make up nila, para sa akin nagmukha tuloy silang payaso. Halos makita na rin ang kanilang mga singit dahil sa masyadong liberated nilang pananamit. Sabay pa na lumingon sa akin ang dalawang babae, ngunit sa talim ng tingin ng mga ito ay kulang na lang bumulagta ako sa sahig. “Huh? Don’t tell me, isa ka rin sa mga na
Xavien Point of view “Naalimpungatan ako ng maramdaman ko na sumiksik sa akin ang mainit na katawan ni Miles. Isang matamis na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko ng sa pagmulat ng aking mga mata ay sumalubong sa aking paningin ang maganda at maamong mukha ng aking nobya. Isa ito sa mga gusto kong maranasan tuwing gigising sa umaga. Buong pagsuyo na niyakap ko siya ng mahigpit habang mariin na nakalapat ang aking mga labi sa ulo nito. “I love you...” ito ang paulit-ulit na sinisigaw ng puso ko. Habang nilalasap ang sarap sa pakiramdam ng pagkakalapat ng aming mga hubad na katawan. “Xav, I think tanghali na, marami ka pang appointment ngayong araw na ito at hindi mo pwedeng ikansela ang mga ‘yun.” Ani nito sa inaantok na boses. She’s right at kahit labag sa kalooban ko napilitan na rin akong bumangon. Nagtaka ako ng hindi siya kumilos at nanatili lang ito sa kanyang posisyon. “Sweetheart, are you okay?” Nag-aalala kong tanong, bago sinalat ang noo nito. Nakahinga ako ng maluwag ng