Mahal kong mga mambabasa, Lubos ang aking pasasalamat sa inyong patuloy na pagsuporta sa aking mga akda. Bilang isang manunulat, malaking tulong ang inyong mga likes, comments, at gems upang maibahagi ko pa ang aking mga kwento sa inyo. Sana po ay mapagbigyan ninyo ako ng inyong suporta. Maraming salamat po!
Hindi na siya magpapakita ng anumang senyales ng pagiging malapit dito. Wala nang mga hindi inaasahang pagtambay o mga pag-uusap na wala sa plano. Sa tuwing magkakasalubong sila sa barko, maghahanap siya ng mga dahilan para maiwasan ang bawat pagkakataon na magtagpo ang kanilang mga mata, at magtago na lamang sa kanyang sariling mundo.Habang ang alon ng dagat ay patuloy na lumilipad at naglalakbay sa malawak na kalawakan, si Cherry ay nagbigay ng oras upang mag-isip. Gusto niyang lumayo sa kalituhan ng kanyang puso, at sa bawat sandali ng kanyang pag-iisa, nagsimula siyang magbalik-tanaw sa mga alaala ng pagmamahal na binuo nila ni David. Ang bawat tawa, ang bawat yakap, at ang bawat pangako ay nagsisilbing gabay para sa kanya sa mga oras ng kalituhan.“David... ikaw ang aking pangarap,” bulong ni Cherry sa kanyang sarili habang nakatingin sa malawak na dagat. “Ikaw at ako, magkasama. Walang ibang tao kundi ikaw.”Napagtanto ni Cherry na ang nararamdaman niyang kalituhan kay Jal ay hi
Puno ng kalituhan si Cherry, at nahirapan siyang maipaliwanag sa sarili kung bakit may parte ng kanyang puso na patuloy na umaasa. "Bakit nga ba ako naguguluhan?" tanong niya sa sarili, ngunit alam niyang hindi niya kayang ipagwalang-bahala ang mga pangako at pagmamahal ni David. Siya ay natatakot na baka madala siya ng mga sandaling ito, ng mga emosyon na puno ng kalituhan. Mahal na mahal niya si David at hindi niya nais na mawala ang lahat ng itinaguyod nilang relasyon, ngunit hindi maiwasan ng kanyang puso na magduda at magtanong sa sarili kung paano nangyari na naging ganito siya.Ang bawat pagtingin ni Jal, ang bawat salita na binitiwan nito, ay may matinding epekto sa kanya. Puno ng mga alaala ang kanyang isipan—mga sandaling tila napakagaan at puno ng kasiyahan na kasama siya. Ngunit alam niyang kailangan niyang makawala sa mga ilusyon na ito, dahil si David ang kanyang hinahanap, at si Jal ay bahagi ng isang magulong sitwasyon na hindi dapat laruin.Si Jal, na naramdaman ang pa
Kinabukasan, balik sa trabaho ang lahat ng tauhan sa passenger crew. Tulad ng dati, abala ang bawat isa sa kani-kanilang mga gawain, ngunit sa araw na iyon, ramdam ni Cherry ang kakaibang tensyon sa paligid, lalo na mula kay Jal. Ang dating malambing, palabiro, at flirty na kapitan ng barko, ay bigla na lang naging bugnutin at masungit. Tila ba hindi na siya ang parehong taong nangakong magbabago para sa kanya.Sa bawat pagkakataon na magkasalubong sila, ang malamig na tingin ni Jal ay parang kutsilyong tumatama sa puso ni Cherry. Hindi niya maiwasang mapansin na tila pinag-iinitan siya nito. Lahat ng kanyang galaw ay may puna—mula sa pinakamaliit na detalye ng kanyang trabaho hanggang sa mga bagay na wala namang kinalaman sa kanyang responsibilidad."Cherry, bakit ganito ang pagkakaayos ng report mo? Wala ka bang pakialam sa kalidad ng trabaho mo?" singhal ni Jal habang tinuturo ang isang dokumento. Tinutok pa nito ang mga mata kay Cherry na parang iniinspeksyon ang bawat galaw nito.
Mula sa araw na iyon, mas naging propesyonal ang pakikitungo ni Jal kay Cherry. Bagamat nanatili ang lamig sa kanilang interaksyon, unti-unti ring bumalik ang katahimikan sa kanilang trabaho. Ngunit alam nilang pareho, ang sugat ng kanilang nakaraan ay hindi agad maghihilom, at ang mga alon ng damdamin na minsang dumaan sa kanilang dalawa ay mag-iiwan ng bakas na hindi madaling burahin.Pagsapit ng gabi, habang abala si Cherry sa kanyang trabaho sa pag-aastima ng mga pasahero sa cruise ship, nagkaroon ng pagkakataon si Jal na magpahinga. Nakasalubong ni Cherry si Jal sa isang sulok ng barko, ngunit hindi ito ang Jal na dati niyang kilala. Ngayon, kasama ni Jal ang dalawang babae—mga foreigner na tila masaya at walang pakialam sa mundo. Nagtatawanan sila, at kita sa kanilang mga mata ang malalim na kasiyahan, na tila ba walang ibang iniisip kundi ang kasiyahan nila sa gabi.Habang nilalakad ni Cherry ang corridor ng barko, nakita niya ang eksena. Ang dating malambing at palabirong kapi
Nagtaglay ng lungkot sa mga mata ni Cherry ang sinabi ni Jal. "Hindi ko alam kung ano ang magiging sagot ko, Jal," sagot niya, ang boses ay puno ng pag-aalala. "Alam ko na hindi ko kayang baguhin ang nararamdaman ko para kay David. Mahal ko siya, at hindi ko kayang ipagpalit iyon."Muling tumahimik sa pagitan nila, at habang nararamdaman ni Cherry ang bigat ng sitwasyon, napagtanto niya na hindi nila pwedeng balewalain ang mga nararamdaman nila. Gayunpaman, alam niyang kailangan niyang manatiling tapat sa kanyang sarili at sa pag-iisang dibdib na tinatahak niya kay David.Bumuntong-hininga si Jal, at bago pa siya magpatuloy, sinabi niyang, "Sana maging masaya ka, Cherry. At kung hindi na tayo magkausap pa, sana magtuloy-tuloy na ang pag-unlad ng buhay mo."Hindi makapagsalita si Cherry, ngunit ang kanyang puso ay puno ng pasasalamat at malasakit kay Jal. Hindi lahat ng paghihirap ay may kapalit na kasiyahan, ngunit natutunan niyang tanggapin na ang bawat tao sa kanyang buhay ay may pa
Kinabukasan, bumalik na muli ang dating abala at sigla ng buhay sa cruise ship. Ang bawat tauhan ay nagtatrabaho nang walang humpay—mula sa kitchen crew na naghahanda ng masasarap na pagkain, hanggang sa housekeeping staff na masinop na naglilinis ng bawat sulok ng barko. Ang mga pasahero ay masiglang nag-e-enjoy sa iba't ibang amenities, habang ang passenger crew naman ay abala sa pag-aasikaso ng kanilang mga pangangailangan.Si Cherry, gaya ng dati, ay abala sa kanyang mga tungkulin. Pilit niyang inilibang ang sarili sa dami ng gawain upang hindi na maisip ang mga nangyari noong nakaraang gabi. Sa kabila ng ngiti at siglang kanyang pinapakita sa mga pasahero, may bahaging nananatiling mabigat sa kanyang puso. Habang tinutulungan ang isang pamilya na hanapin ang kanilang cabin, natanaw niya mula sa dulo ng hallway si Jal, na abala sa pagbibigay ng direktiba sa mga tauhan. Ang dating bugnuting kapitan ay tila mas seryoso ngayon, ngunit ramdam pa rin ni Cherry ang bigat ng mga nakaraa
Hindi niya napigilan ang luha na tumulo, ngunit sa pagkakataong iyon, hindi ito luha ng pangungulila. Ito'y luha ng pasasalamat—para sa mga aral na iniwan ni Jal, at sa pagmamahal na kahit kailan ay hindi na niya makakalimutan.Habang naglalakad si Jal papalayo, ramdam niya ang bigat ng bawat hakbang. Sa bawat yapak, tila naririnig niya ang tunog ng dagat—isang paalala ng tahimik na pag-usad ng buhay. Ngunit sa kabila ng sakit, may kakaibang gaan sa kanyang dibdib. Para bang, sa wakas, napalaya na niya ang sarili mula sa anino ng nakaraan. Sa pag-amin at pagbitaw, nahanap niya ang katahimikan na matagal na niyang hinahanap.Samantala, si Cherry ay nanatiling nakatayo, hawak ang librong iniabot ni Jal. Ang tahimik na hallway ay tila naging saksi sa dami ng emosyon na nagdaan sa kanya. Nang idinaan niya ang kanyang daliri sa pabalat ng libro, napansin niya ang nakasulat sa likod nito."Para sa babaeng nagdala ng liwanag sa buhay ng isang nawawala. Salamat, Cherry."Muli, bumalik sa kany
Isang umaga habang nasa kalagitnaan ng regular briefing ang crew, isang tawag mula sa main office ang biglang dumating. Tumahimik ang lahat nang tawagin ang pangalan ni Jal."Captain Jal, mayroon kang urgent na tawag mula sa head office," sabi ng komunikasyon officer habang iniabot ang telepono.Agad na tumayo si Jal, kinuha ang telepono, at lumabas sa bridge para sagutin ito."Hello, this is Captain Jal speaking," seryoso niyang sabi habang nakatingin sa kalmadong dagat sa labas ng bintana."Jal, kailangan mong bumalik sa head office," sagot ng Operations Manager. "May emergency meeting tungkol sa bagong kontrata na may malaking epekto sa operasyon ng kumpanya. Ikaw lang ang makakapagdesisyon dito."Nagkibit-balikat si Jal, pilit pinapanatili ang kanyang kalma. "Anong klaseng kontrata ito?" tanong niya."Strategic partnerships. Isang multi-million deal na magpapalawak ng operations natin sa Southeast Asia. Kailangang ikaw mismo ang pumirma. Walang ibang maaaring humawak nito."Huming
Hindi sumagot si Jal, nakatingin lamang sa boteng hawak niya. Napatingin siya sa direksyon ng babaeng kanina’y humiram ng upuan. Abala ito sa pakikipagtawanan sa mga kasama, ngunit paminsan-minsan ay napapatingin din ito sa direksyon niya."Alam mo," muling nagsalita si David, mas mahinahon na ngayon, "minsan, hindi mo kailangang mag-isip ng sobra. Minsan, kailangan mo lang sumugal. Kasi paano kung siya pala ‘yung makakatulong sa’yo na makalimutan si Cherry?"Tumingin si Jal kay David, ang mga mata niya ay puno ng pag-aalinlangan. "At paano kung hindi? Paano kung masaktan lang ulit ako? Ayoko nang ulitin ‘yun, David."Ngumiti si David, inilapag ang kamay sa balikat ng kaibigan. "Bro, walang garantisadong hindi masasaktan. Pero iyon ang maganda sa buhay. May mga pagkakataong kahit masaktan ka, matututunan mong tumayo ulit. At baka, sa pagkakataong ito, hindi na lang sakit ang maramdaman mo. Baka kaligayahan naman."Napabuntong-hininga si Jal, pero hindi niya napigilang sumulyap muli sa
Habang nakaupo si Jal, napako ang kanyang tingin sa bar kung saan abala ang bartender sa paggawa ng mga inumin. Ang mga ilaw sa paligid ay kumikislap, parang sumasabay sa tibok ng musika, ngunit ang puso niya ay tila hindi makasabay sa ritmo ng kasiyahan sa paligid. Tahimik lang siyang umiinom ng tubig na nasa harapan niya, habang si David ay nag-oorder na ng isang round ng beer."Jal, seryoso ka ba talaga sa tubig lang?" tanong ni David, habang iniaabot ang isang bote ng beer sa kaibigan. "C'mon, bro. Minsan lang 'to. Hindi mo kailangang laging magpaka-seryoso."Umiling si Jal, ngunit kinuha rin ang bote. "Fine, isang bote lang," sagot niya, bahagyang napangiti. "Pero huwag kang umasa na mag-eenjoy ako dito.""Aba, malay mo naman," sagot ni David, sabay tapik sa balikat niya. "Baka mamaya, may magpapangiti sa'yo. Hindi mo alam kung anong pwedeng mangyari, 'di ba?"Napabuntong-hininga si Jal habang iniinom ang beer. Pinilit niyang tingnan ang paligid, ang mga taong nagsasayawan at nag
Si David, na tila tuwang-tuwa sa sagot ni Jal, tumayo at nagsimula nang maglakad palapit sa pinto. "Yesss! That's what I'm talking about, bro! Let’s go and have some fun! Wala nang work-work muna."Nakita ni Jal ang kasiyahan sa mukha ni David at naramdaman niyang may kakaibang saya sa loob niya. Siguro nga, kailangan niya muna ang mga ganitong bagay—makalimot pansamantala sa sakit na dala ng mga desisyon, at hayaan ang sarili na magpahinga mula sa mga bagay na hindi niya kayang kontrolin."Huwag mong gawing habit, ha," sabi ni Jal, binibigyan si David ng warning. "Hindi ko alam kung anong klaseng gimik 'to, pero kailangan ko pa ring magfocus sa trabaho.""Relax, bro," sagot ni David, habang nagtutulungan silang maglakad palabas ng opisina. "Isang gabi lang 'to, okay? Hindi naman mawawala 'yung focus mo sa trabaho."Ngumiti si Jal, ngunit may halong pag-aalinlangan. "Sana nga," sagot niya, na parang nag-iisip pa rin kung makakalimutan niya si Cherry kahit saglit lang. "Pero, David, ma
Habang nasa opisina si Jal, tinitingnan niya ang mga dokumentong nakalapag sa kanyang lamesa. Ang mga bagong proyekto na ipinagkatiwala sa kanya ng kumpanya ay hindi biro, at alam niyang kakailanganin niya ng maraming oras at dedikasyon upang tapusin ang mga ito. Hindi pa man tapos ang mga detalye ng kanyang proyekto, nararamdaman niyang may kulang. Ang Blue Ocean Cruise Ship na madalas niyang pinagmumulan ng kaligayahan at mga magagandang alaala, ngayon ay tila malayo sa kanya.Bilang isang kapitan, may mga desisyon siyang kailangang pag-isipan at mga responsibilidad na hindi maaaring ipagpaliban. Kasama na rito ang mga proyekto ng kumpanya na nakatali sa iba't ibang mga destinasyon ng barko, at siya ang tinukoy na mangunguna sa lahat ng ito. Ngunit habang pinaplano niya ang bawat hakbang, isang bahagi ng kanya ang hindi mapigilan ang mag-isip kay Cherry—ang babaeng hindi na niya maalis sa kanyang isipan.“Bakit ganito?” tanong niya sa sarili, habang muling tinitingnan ang mga larawa
Habang naglalakad sila papunta sa kanilang mga kabina, tahimik si Cherry, at dama ni Marites ang bigat sa kanyang kaibigan. Alam niyang may hindi ito masabi, ngunit hindi rin ito nagtanong. Alam na ni Marites na may mga bagay na mas mabuting hindi piliting itanong, lalo na kung hindi pa handa ang kaibigan na magbukas.“Cherry,” sabi ni Marites, nagsisimula nang magpatawa, “puwede bang magsimula ka nang mag-move on, ha? Hindi naman pwedeng si Captain Jal ang nasa isip mo habang magkasama kayo ni David. Huwag mong gawing komplikado ang buhay mo.”Si Cherry ay napatingin kay Marites. Walang kasiguraduhan kung natutuwa siya sa sinabi ng kaibigan o kung nananabik na ba siyang makalimot. Pero ang puso ni Cherry, may mga sugat pa rin na hindi kayang pagalingin ng oras o ng isang mensahe mula kay David.“Hindi ko alam, Marites,” sagot ni Cherry. “Ang hirap… ang bigat. Alam ko naman na dapat maging tapat ako kay David, pero si Jal… may ibang klase siyang epekto sa akin. Hindi ko kayang tanggal
Napansin iyon ni Marites, na agad sumimangot at inirapan si Cherry. “Hmmm... sino ang tinitingnan mo diyan? Uy, parang hinahanap mo si Captain Jal ah?” sabay ngisi at sulyap kay Cherry.Nagulat si Cherry at agad na nag-deny. “Hindi ah,” sagot niya, ngunit halatang may bahagyang pag-aalangan sa kanyang tono. Sinamahan pa ito ng pilit na ngiti na lalong nagbunyag ng kanyang pagkabuking.“Ehem, talaga lang ba?” ani Marites, sabay kunot ng noo habang nakangisi pa rin. “Ang pagkakaalam ko, si Captain Jal ay dapat next month ang dating. Pero ito ang latest chika—matatagalan pa raw ang pagdating niya dahil may importante siyang inaayos sa main office.”Biglang nanlaki ang mga mata ni Cherry, ngunit mabilis niyang inayos ang ekspresyon niya. “Narinig mo yan?” tanong niya, pilit na binabalewala ang kaba sa kanyang dibdib.“Oo naman! Narinig ko kay Captain Joshua mismo,” pagmamarites ni Marites habang inilapit ang sarili kay Cherry. “Kaya ka siguro tingin nang tingin, ano? Hmmm... na-miss mo na
Habang papalapit ang araw ng pagbabalik ni Captain Jal sa Blue Ocean Cruise Ship, tila bumibigat ang pakiramdam ni Cherry. Isang buwan na lang, at muling magtatagpo ang kanilang landas. Sa kabila ng desisyong isinara na niya ang nakaraan, hindi maiwasan ng kanyang puso ang bahagyang kaba.Alam niyang wala na dapat siyang maramdaman para kay Jal. Si David ang mahal niya, at buo ang tiwala niya sa kanilang relasyon. Ngunit ang posibilidad ng muling pagkikita nila ni Jal ay parang isang bagyong dumarating—hindi mo alam kung gaano ito kalakas hanggang sa dumating na.Samantala, si Jal naman ay nasa huling linggo ng kanyang proyekto sa kompanya. Pagod ngunit masaya siya sa tagumpay ng kanyang bagong shipping venture. Subalit sa likod ng kanyang kasiyahan, may kung anong pananabik sa pagbabalik niya sa barko. Hindi niya alam kung bakit, pero tila masyadong excited ang puso niya. Alam niyang andoon pa rin si Cherry.Habang pinaplano ang kanyang schedule, napatingin siya sa litrato nila ni Ch
"Teka, Cherry, napansin mo na parang wala na si Captain Jal?" tanong ni Marites, sabay halukipkip ng kanyang mga braso habang tumitig kay Cherry na tila nang-aasar. "Magsabi ka nga ng totoo, nakamove-on ka na ba kay Jal?"Napalingon si Cherry kay Marites, halatang nabigla sa tanong. "Ano? Anong pinagsasabi mo diyan? Wala naman kami ni Captain Jal para mag-move on!" sagot niya, pero ramdam ang bahagyang kaba sa kanyang boses."Hmm…" Inilapit ni Marites ang mukha sa kanya, parang detective na nag-iimbestiga. "Huwag ka ngang mag-deny. Kitang-kita ko dati kung paano ka tumingin sa kanya. Iba, Cherry, iba! Aminin mo na, minsan kang nagka-crush kay Captain Jal."Napabuntong-hininga si Cherry, sabay tumingin sa sahig, parang nag-iisip kung paano sasagutin ang kaibigan. "Fine, Marites. Oo, aaminin ko, may konting... atraksiyon dati. Pero iyon lang ‘yon. Hindi naman umabot sa kung ano pa.""Konting atraksiyon?" ulit ni Marites, sabay tawa. "Cherry, ang ibig sabihin ng ‘konting atraksiyon’ mo,
Para kay Cherry, nalulungkot na naman siya dahil malayo na naman siya kay David. Ngunit sa kabila nito, pinipilit niyang palakasin ang sarili. Ang pagmamahal ni David ang nagsisilbing liwanag sa gitna ng kanyang kalungkutan, ang dahilan kung bakit patuloy siyang lumalaban.Sa hallway ng barko, sinalubong siya ng malamig na hangin mula sa air-conditioning at ang mga abalang kasamahan na nagmamadaling gawin ang kani-kanilang trabaho. Isang kasamahan ang bumati sa kanya, ngunit kahit ngumiti siya, alam niyang hindi ito sapat upang maitago ang bigat na nasa kanyang dibdib."Cherry, okay ka lang ba? Parang ang lalim ng iniisip mo," tanong ni Marites, na ngayon ay naka-uniform na rin at naghahanda para sa kanilang shift.Ngumiti si Cherry at pilit na iniba ang usapan. "Oo naman, Marites. Iniisip ko lang kung gaano karaming pasahero ang kailangang asikasuhin ngayong gabi.""Hala, ewan ko sa'yo! Basta, kung may problema ka, huwag mong kimkimin, ha?" sagot ni Marites, bago ito nagmamadaling um