Parang nabingi siya sa sagot ni Jal. Si Cherry ang pipiliin ko, araw-araw. Paulit-ulit iyong umalingawngaw sa utak niya, parang martilyong tumatama sa bawat piraso ng kanyang pagkatao.Hindi.Hindi ito ang inaasahan niya.“H-hindi mo alam ang sinasabi mo…” Mahinang bulong ni Prescilla, pero kahit siya, ramdam ang pag-alog ng kanyang boses. “Jal… ako ang first love mo! Ako ang una mong minahal! Hindi mo ako basta-basta puwedeng kalimutan—”“At ikaw ang unang bumitaw, Prescilla.”Hindi niya inaasahan ang malamig na sagot ni Jal.“Hindi kita nakalimutan. Pinilit kita kalimutan.”Tumigil ang mundo ni Prescilla.Sa likod ni Cherry, si Marites ay natakpan na ng isang kamay ang kanyang bibig, pigil na pigil ang kanyang kilig at excitement. “Girl… ito na ang pinaka-INTENSE na telenovela sa buong cruise ship!” bulong niya, pero walang pumansin sa kanya.“Wala na tayo, Prescilla.” Tahimik ngunit matigas ang boses ni Jal. “At kahit bumalik ka ngayon, hindi ko na kayang ibalik ang dati.”Para ban
Napangisi si Prescilla, pero sa likod ng kanyang ngiti ay isang apoy na naglalagablab sa kanyang dibdib. “Ang yabang mo rin, Cherry.”“Hindi kayabangan ang tawag doon, kundi katotohanan.” Diretso ang tingin ni Cherry sa kanya, hindi nagpaapekto sa tensyon ng sitwasyon.“Katotohanan?” Tumawa si Prescilla, pero halatang pilit. “Katotohanan na hanggang ngayon, ako pa rin ang nasa isip ni Jal tuwing nakikita ka niya?”Nanikip ang dibdib ni Cherry.“Prescilla, tama na.” Napalakas na ang boses ni Jal, halatang iritado. “Huwag mong idamay si Cherry sa hindi mo matanggap na katotohanan.”“Anong katotohanan, Jal?” Bumaling si Prescilla sa kanya, ang kanyang mga mata’y puno ng sakit at pagsisisi. “Na minahal mo ako noon, pero iniwan kita? Alam kong nagkamali ako, pero hindi mo ba naisip na baka may dahilan kung bakit nangyari iyon?”“At anong gusto mong gawin ko ngayon? Bumalik sa’yo? Pilitin ang sarili kong kalimutan si Cherry para lang bigyan ka ng pangalawang pagkakataon?” Diretsahan ang tan
Napahawak si Cherry sa sentido. “Marites, please, ang dami mong energy para sa umagang ‘to.”“Cherry, ‘day, magpasalamat ka! Ako ang number one fan ng love story n’yo!”“Number one fan na may sakit sa ulo.” bulong ni Cherry.Natawa si Jal at hinawakan ang kamay ni Cherry, saka ito marahang hinila. “Tara na, Cherry. Bago pa tayo masiraan ng ulo dito kay Marites.”“Hoy, walang iwanan!” sigaw ni Marites habang tumatakbo papalapit sa kanila. “Ano ‘to, best supporting character arc lang ako? Hindi puwede! Sama ako!”At sa gitna ng tawanan at asaran, sa kabila ng lahat ng nangyari, isang bagay ang naging malinaw—Sa kabila ng lahat ng drama, away, at rebelasyon…Si Cherry pa rin ang huling pinili.At sa pagkakataong iyon, wala na siyang balak pakawalan si Jal.Pagkatapos ng matinding paghaharap, huminga nang malalim si Cherry, pilit na pinapakalma ang sarili. Hindi niya aakalain na magiging ganito ka-intense ang umaga niya—at nasa trabaho pa sila!"Cherry, grabe ka! Ang lakas ng energy mo t
Ang gabing iyon ay puno ng ilaw, musika, at tawanan. Ang malawak na grand hall ng Blue Ocean Cruise Ship ay punong-puno ng mga opisyal ng barko—mula sa mga first-class officers hanggang sa mismong mga kapitan. Bihirang magkaroon ng ganitong okasyon kung saan ang lahat ay pwedeng mag-relax at magsaya.Sa gitna ng engrandeng selebrasyon, isang babae ang may ibang plano—Prescilla Gana.Kanina pa niya pinagmamasdan si Captain Jal Pereno na abala sa pakikipag-usap sa ilang senior officers. Gwapo pa rin ito sa suot nitong navy blue uniform, pero iba ang kinang ng mga mata nito ngayon—masaya, kontento… dahil kay Cherry.Napakagat-labi si Prescilla. Hindi. Hindi niya hahayaang matapos ang lahat ng ganito lang. Kung si Cherry ang kanyang kahuli-hulihang balakid, sisiguraduhin niyang mawawala ito sa buhay ni Jal.At sa gabing ito, wala si Cherry.Prescilla Gana.Nakatayo siya sa isang sulok ng engrandeng hall, hawak ang isang baso ng champagne, ngunit hindi niya ito iniinom. Hindi siya andito p
Samantala si Cherry.Ngunit sa kanyang pagdating, isang crew member ang nakarinig niyang nag-uusap.“Narinig mo ba? Dinala ni Captain Gana si Captain Pereno sa VIP room.”“Talaga? Ang sweet naman. Baka nagkaayos na sila.”Natigil si Cherry sa kanyang paglalakad.“Ano…?”Hindi na siya nagdalawang-isip. Mabilis siyang tumakbo papunta sa VIP rooms.Sa VIP roomSaglit na kumislap ang sakit sa mata ni Prescilla, pero agad din iyong napalitan ng isang mapait na ngiti. “Mahal mo siya?” bulong niya. "Eh paano kung malaman niya kung anong nangyari sa atin?"Nag-freeze si Jal."Kung malaman niyang magkasama tayong dalawa sa kwartong ‘to… sa parehong kama... sa ilalim ng parehong kumot?"“HINDI!” Napakuyom si Jal. “Hindi kita hahayaang sirain ang relasyon namin!”Ngunit bago pa siya makaalis, bumukas ang pinto.“ANO 'TO?”Parang bumagal ang oras.Si Cherry.Nakatayo siya sa pintuan, namumutla, nanlalaki ang mga mata. Hawak niya ang doorknob, nanginginig, habang nakatitig sa eksenang nasa harapa
Napalunok si Jal. Alam niyang nasasaktan si Cherry—pero alam din niyang hindi siya puwedeng sumuko.“Cherry…”"Huwag mo akong tawagin sa pangalan ko na parang wala lang nangyari!" Tumaas ang boses ni Cherry, nanggigigil na. "Jal, gusto kitang paniwalaan, gusto kong ipaglaban ka—pero paano kung ang dapat kong ipaglaban ay ang sarili ko na?"Natahimik ang lahat. Pati ang kalmadong si Prescilla ay hindi makapagsalita."Paano kung ako na ang talo sa laban na ito, Jal?" Kumakawala na ang luha sa mga mata ni Cherry. "Paano kung napagod na akong umasa na sa huli, ako pa rin ang pipiliin mo?"Hindi niya na hinintay ang sagot ni Jal. Tumalikod siya at tuluyang lumayo.At sa pagkakataong iyon, hindi na siya nilingon ni Jal.At si Prescilla?Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya, bago niya marahang ibinulong sa sarili—"At sa huli, ako ang natira."Palabas sa VIP room si Cherry na umiiyak at nakita ito ni Marites na kakabreak lang sa trabaho."Cherry! Anong nangyari?!" Napaatras
Halos hindi makahinga si Cherry habang patuloy na bumabagsak ang mga luha niya. Pakiramdam niya, nilamon siya ng isang bangungot na hindi niya kailanman inasahan. Ang lalaking minahal niya nang buo, pinagkatiwalaan, at inakala niyang magiging katuwang niya sa buhay—si Jal—ay pinili ang iba.At hindi lang basta pinili.Niloko siya. Pinagtaksilan.“Marites…” Nanginginig ang tinig ni Cherry, pilit na pinipigilan ang muling paghagulgol. “Ano bang nagawa kong mali? Hindi ba ako sapat? May pagkukulang ba ako?”Mariing napapikit si Marites, ramdam ang bigat ng sakit na dinadala ng kaibigan. Hinawakan niya ito sa balikat, mahigpit ngunit puno ng pagdamay.“Cherry, huwag mong isisi sa sarili mo,” aniya, pilit na pinapatahan ang kaibigan. “Kung may mali man dito, hindi ikaw ‘yon. Si Jal ‘yon. Siya ang nagkulang. Siya ang hindi nakakita ng halaga mo.”Ngunit umiling si Cherry, napayuko, mahigpit na niyakap ang sarili. “Pero Marites… mahal ko siya.”Parang tinutusok ang puso ni Marites sa narinig
Napayuko si Jal, hindi alam kung paano ipagtatanggol ang sarili.“Huwag mo akong gawing tanga, Jal,” bulong ni Cherry, nanginginig ang boses. “Dahil kahit lasing ka, alam mo pa rin kung sino ang mahal mo.”Napakuyom ang kamao ni Jal. “Ikaw ang mahal ko.”"HUWAG MONG SABIHIN 'YAN!" Sigaw ni Cherry, nangingilid ang luha sa kanyang mga mata. “Huwag mo akong gawing panakip-butas sa konsensya mo! Dahil kung talagang mahal mo ako, HINDI MO AKO IPAGPAPALIT!”Natahimik si Jal.Huminga nang malalim si Cherry, pilit na pinipigil ang panginginig ng kanyang boses. “Alam mo, Jal, noon… handa akong ipaglaban ka. Handa akong ipaglaban ang relasyon natin kahit sino pa ang humadlang.”Muling bumagsak ang mga luha niya. “Pero paano ko ipaglalaban ang isang taong hindi ako kayang ipaglaban?”Natahimik si Jal. Hindi niya alam kung paano sasagutin iyon—dahil alam niyang tama si Cherry.Nakangiting lumingon si Cherry, pero punong-puno ng pait ang ekspresyon niya. “Tapos na tayo, Jal. Hindi ko na hahayaan a
Tatlong araw ang lumipas.Tahimik na nag-iimpake si Cherry, ang puso niya’y punong-puno ng kaba."Anak, sigurado ka bang gusto mong umalis?" tanong ni Gemma, ang kanyang ina, na may halong pag-aalala. "Wala namang masama kung harapin mo si Jal, Cherry.""Mama, hindi ko kayang ipagsapalaran ang kapakanan ng mga anak ko.""Pero hindi mo man lang ba siya bibigyan ng pagkakataon?"Napalunok si Cherry. "Paano kung bawiin niya ang mga bata sa akin?""Pero anak—"Naputol ang usapan nila nang biglang may kumatok sa pinto.TOK! TOK! TOK!Napahinto si Cherry, mabilis na tumingin sa kanyang ina. May hindi magandang pakiramdam na bumalot sa kanyang dibdib."Cherry… may bisita ka," mahinang sabi ni Ralph, ang kanyang ama, habang bumukas ang pinto.At bumungad si Jal.Napakagat-labi si Cherry, agad na umatras. Bakit siya nandito?Napansin ni Jal ang maleta sa tabi ng sofa. Kumunot ang noo niya, ang kanyang mga mata ay nagdilim. "Tinatakasan mo na naman ako, Cherry?"Mariing napapikit si Cherry. "Um
Mariing itinikom ni Cherry ang mga labi. Ayaw niyang ipakita kay Jal kung paano siya naaapektuhan ng presensya nito, kung paano nito nagagawang guluhin ang isip at puso niya kahit pa ilang ulit na niyang sinabing tapos na ang lahat sa kanila."Oo, Jal. Ganun lang kadali. Dahil tapos na tayo. Wala na tayong dapat pag-usapan.""Tapos na tayo?" Umiling si Jal. "Hindi, Cherry. Hindi pa tayo tapos. At hindi kita tatantanan hangga’t hindi mo sinasabi sa akin ang totoo.""Sinabi ko na ang totoo!" sigaw ni Cherry, ngunit kahit siya ay hindi kumbinsido sa sariling salita."Hindi!" Mabilis na lapit ni Jal, marahas niyang hinawakan ang braso ni Cherry, dahilan para mapaatras ito. "Hindi mo ako maloloko, Cherry! Hindi si David ang ama ng mga anak mo, kundi ako!"Napapitlag si Cherry. Hindi niya inasahan ang pagsabog ng galit ni Jal."Bitiwan mo ako, Jal!" Pilit niyang inalis ang pagkakahawak nito, ngunit mas lalo lang humigpit ang hawak ni Jal sa kanya."Bakit mo ako niloloko, Cherry? Sabihin mo
Tahimik na nakahiga si Cherry sa kanyang kama, ngunit hindi mapakali ang kanyang isipan. Sa kabila ng pagod at hirap ng kanyang pagbubuntis, hindi niya magawang ipikit ang kanyang mga mata. Paulit-ulit na bumabalik sa isip niya ang mga salitang sinabi niya sa kanyang mga magulang."Hindi niya ako matutunton… Wala siyang alam kung nasaan ako… Sisiguraduhin kong hindi niya malalaman kailanman."Ngunit bakit siya kinakabahan? Bakit may isang bahagi sa kanya na nagsasabing hindi ito ganon kadali?Napahawak siya sa kanyang tiyan, pilit nilalabanan ang takot na unti-unting gumagapang sa kanyang dibdib."Mga anak, huwag kayong mag-alala. Hindi ko hahayaang maagaw kayo sa akin."Ngunit hindi niya alam na sa mga oras ding iyon… may isang taong hindi tumitigil sa paghahanap sa kanya.Blue Ocean Cruise, JapanHawak ni Jal ang isang dokumento habang matalim ang kanyang tingin dito. Nakaupo siya sa harap ng kanyang mesa, pilit pinoproseso ang impormasyong nasa kanyang harapan."Saan mo nakuha ito?
Maagang nagising si Gemma Jones, inunat ang likod at bumuntong-hininga bago tinungo ang kusina. Sa tahimik na umaga, isang tunog ang bumalot sa buong bahay—ang tunog ng malakas na pagsusuka mula sa banyo.Mabilis na napatingin siya sa kanyang asawang si Ralph, na kasalukuyang nagkakape sa lamesa. Pareho nilang narinig iyon. Hindi ito ang unang beses. Ilang araw na nilang naririnig si Cherry tuwing umaga, sumusuka na parang may dinaramdam."Ralph, may sakit kaya si Cherry?" nag-aalalang tanong ni Gemma habang dahan-dahang nilapag ang kutsara sa kanyang tasa.Napakunot-noo si Ralph, nagbabasa ng dyaryo. "Hindi ko alam. Pero kung may sakit siya, dapat sinabi na niya sa atin."Bumukas ang pinto ng banyo, at lumabas si Cherry, halatang namumutla, pawisan, at mukhang pagod. Halos hindi niya magawang itago ang kanyang panghihina."Anak, ayos ka lang ba?" Lapit agad ni Gemma, hawak sa braso ng kanyang anak. "Kanina ka pa namin naririnig na sumusuka. Baka naman may dinaramdam ka? Sabihin mo sa
Mariing napatingin si Jal kay Prescilla, ang kanyang panga ay humigpit, at ang kanyang mga kamao ay bahagyang sumara."Ano'ng pinagsasabi mo, Prescilla?" malamig niyang tanong, pilit na pinapakalma ang sarili.Ngumisi si Prescilla, inilagay ang kamay sa kanyang bewang. "Jal, hindi mo ba napapansin? Bigla na lang siyang nawala, bigla siyang nag-resign, at walang sinumang makapagsabi kung bakit. Hindi ba iyon kahina-hinala?"Hindi sumagot si Jal. Ngunit sa loob niya, may kung anong gumugulo sa isip niya."At kung tutuusin…" lumapit pa lalo si Prescilla, bahagyang idinantay ang kanyang kamay sa dibdib ni Jal pero agad itong inalis ng binata. "Dapat noon pa lang, ako na ang pinili mo. Hindi ko gagawin sa'yo ‘yang ginawa ni Cherry. Hindi ako tatakbo palayo sa’yo.""Huwag mo akong ipagkumpara sa kanya, Prescilla." malamig na sagot ni Jal. "At lalong huwag mong ipilit ang sarili mo sa akin."Napatigil si Prescilla, napalitan ng inis ang kanyang mukha. "Kahit anong gawin mo, Jal, hindi mo na
Pagkalapag ni Cherry sa Pilipinas, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya. Ligtas na siya. Malayo na siya kay Jal. At higit sa lahat, kasama na niya ulit ang kanyang pamilya.Dala ang kanyang mga gamit, sumakay siya ng taxi papunta sa kanilang bahay sa Tagaytay. Habang nasa biyahe, hinaplos niya ang kanyang tiyan, pumikit sandali, at nagbulong, "Mga anak, malaya na tayo."Nang makarating siya sa kanilang bahay, pinakiramdaman muna niya ang paligid bago marahang kumatok sa pinto. Ilang saglit lang, bumukas iyon, at bumungad ang kanyang ina—Gemma Jones, isang matapang ngunit mapagmahal na babae.Nanlaki ang mga mata nito. "Cherry?!"Hindi na nakapagsalita si Cherry. Sa halip, agad siyang niyakap ng kanyang ina, mahigpit, parang ayaw na siyang pakawalan."Anak… Diyos ko, anak! Ano'ng ginagawa mo rito? Akala ko nasa barko ka pa!"Narinig ni Cherry ang pagmamadaling mga yapak sa loob. Ilang saglit lang, lumabas na rin ang kanyang ama—Ralph Jones, isang dating sundalo, may ed
Napabuntong-hininga siya. "Damn it, Cherry… ano ba talaga ang nangyayari sa'yo?""Jal."Napalingon siya nang marinig ang isang pamilyar na tinig. Si Captain Prescilla Gana, ang isa sa mga senior officers sa cruise ship. Maganda at matikas ito, laging kontrolado ang sarili, pero sa mga mata nito ngayon, may nakatagong pait."Ano'ng ginagawa mo rito mag-isa?" tanong nito habang lumalapit."Wala. Iniisip lang ang isang bagay," matamlay niyang sagot.Tumikhim si Prescilla. "O isang tao?"Hindi siya sumagot.Ngumiti ito nang mapait. "Huwag mo nang itanggi. Lahat ng tao dito, nakikita kung paano mo hinahabol si Cherry."Nanigas ang panga ni Jal. "Anong pakialam nila?""Simple lang, Jal." Dumiretso ang tingin nito sa kanya. "Gusto ka nilang gisingin sa katotohanan.""At ano'ng katotohanan?"Humakbang si Prescilla palapit. "Na hindi ka na mahal ni Cherry."Parang sinuntok ang dibdib ni Jal sa narinig.Parang lumubog ang mundo ni Jal sa narinig niyang sinabi ni Prescilla. Hindi siya makapagsal
Sa wakas, ibinalik ng officer ang kanyang passport. "Alright. Safe flight, Miss."Napabuntong-hininga siya ng malalim nang makalagpas sa immigration. Isa na lang… check-in na lang…Pero bago pa siya makalayo, isang pamilyar na boses ang narinig niya sa likuran."Cherry!"Parang yelo ang dumaloy sa kanyang katawan. Hindi… hindi puwede!Dahan-dahan siyang lumingon, at nakita niya si Jal, hingal at mukhang desperado, nakatayo ilang metro lang ang layo mula sa kanya."Cherry, huwag mo akong takbuhan!" sigaw nito, hindi alintana ang mga taong nakatingin na ngayon sa kanila.Hindi na siya nag-isip pa. Mabilis siyang tumalikod at naglakad nang mas mabilis patungo sa departure area. "Huwag mo siyang pakinggan. Huwag mong hayaang habulin ka ng nakaraan," pilit niyang sinasabi sa sarili.Ngunit narinig niya ang tunog ng mabilis na pagtakbo—alam niyang hindi siya bibitawan ni Jal."Cherry, please! Sandali lang!"Damn it! Alam niyang wala na siyang takas.At bago pa siya makalayo, naramdaman niya
Nakatayo si Cherry sa harap ng kanyang maliit na locker, inaayos ang huling gamit na dadalhin niya. Hindi niya akalain na ganito kabilis matatapos ang kanyang trabaho sa barko—ang trabahong minahal niya, ang trabahong bumuhay sa kanya. Pero ngayon, wala na siyang ibang pagpipilian.Muli niyang hinaplos ang kanyang tiyan. "Kakayanin natin ‘to, mga anak."Nang sa wakas ay handa na siyang lumabas, isang malalim na hinga ang kanyang pinakawalan bago tuluyang isinara ang pinto ng kanyang kwarto."Cherry, ito na ang final clearance mo." Inabot ni Ms. Andrea Vasquez ang dokumento. "Everything is approved. You're officially free to leave the Diamond Cruise Ship."Mabilis niya itong tinanggap at tumango. "Maraming salamat po, ma’am. Hindi ko po ito makakalimutan."Malungkot siyang tinitigan ng kanyang manager. "Hindi mo ba talaga kayang ipaalam ito sa ibang crew? They’ll be devastated when they find out na umalis ka na."Muling umiling si Cherry. "Ma’am, gusto ko pong tahimik na umalis. Mas ma