"Mrs. Tolentino, pinapatawag ka ng OIC," ani Nardo nang mapadaan ito sa classroom niya.
Ilang weeks na mula nang magsimula ang regular class. Umalis na rin ang dating principal, at ngayon nga ay isa-isa silang pinapatawag sa office ng OIC.
Hindi naman sinabi kung bakit kailangang paisa-isa kung pwede namang isang meeting na lang ng faculty.
Iniwanan na lang niya ng activity ang mga bata saka pumunta sa principal's office.
"Good morning, Ma'am," magalang na bati niya sa OIC nang makapasok siya.
Ngumiti lang ito at sinenyasan siya na maupo.
Abala ito sa computer nito kaya malaya niyang napagmasdan ang ginang.
Reya
WALANG PAKUNDANGANG hinila siya ni Miguel at sinakay sa kotse nito. Hindi na nga siya nakapagpaalam nang maayos kay Mrs. Scott.Malalim ang paghinga nito at nanlilisik ang mata nito. Namamawis ang noo at leeg nito. Mabilis din ang ginawa nitong pagpapatakbo ng sasakyan. Hindi niya tuloy alam kung sisinghalan niya ito o mananahimik na lang pero..."Miguel, anong ginagawa mo sa lugar na iyon? 'Di ba sabi mo, pupuntahan mo iyong lugar—""I did. That's the place!" pasigaw na sagot nito."Aba—hoy!"Napahiyaw siya nang malakas nitong hinampas ang manibela.What's wrong with him?!Hindi na lang siya umimik.
Lumabas muna siya at kumuha ng martilyo. Nakita niya pa na nasa backyard si Miguel. Mukha itong wala sa sarili habang spray lang nang spray sa iisang halaman.She shrugged. Wala siyang pakialam.Binalikan niya na lang ang drawer. Buong lakas niyang sinira iyon. Wala namang nabasag o pumutok sa bawat pagmartilyo niya. Mukhang wala namang armas o ano pa man na inuwi nito mula sa barko.Nang masira niya na nang tuluyan, tumambad sa kanya ang mga sobre na may kalumaan na ang kulay. Sumisingaw na rin ang amoy noon, halatang ilang taon na ang mga papel.Malutong na rin iyon kaya ingat na ingat siya sa pagbubukas, baka masira ang laman at hindi niya na makita pa. Binasa niya ang isa.‘Babe, we stopped by this
KUMIKIROT ang sentido at batok ni Miguel. Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mata. Nanlalabo ang paningin niya at matagal bago siya nakapag-adjust. Madilim ang lugar na kinalalagyan niya. Akma siyang tatayo para masipat ang buong lugar nang bigla siyang natumba.Nakatali ang mga binti at kamay niya sa upuan. Sinubukan niyang kalasin iyon sa pamamagitan ng malakas na pwersa pero mukhang alambre pa ang ginamit na panali."I-It's pointless, Miguel. Kung gusto mo makaalis diyan, putulin mo na lang ang kamay at paa mo." Garalgal ang boses ng babae. Um-echo iyon sa kwarto at hindi niya alam kung nasaan ito."Andrea?""I warned you. Akala ko, aalis ka at magpapakalayo-layo. Akala mo ba, nagbibiro ako?!"&ldquo
She promised na hindi siya magseselos. And so, she was trying so hard not to curse this Andrea in her head.Andrea, ang caretaker ni Mrs. Scott sa pamamahay nito kung saan niya nakita si Miguel. Ito lang naman ang pinagseselosan niya sa nakalipas na ilang linggo.Pero kailangan niyang kalmahin ang sarili.Miguel said na wala silang ginawa. Kahit gusto niyang isumbat dito na nalasahan niya ang lipstick sa labi nito nang gabing iyon, pinili niyang intindihin."Ang hirap palang hindi pag-isipan ng masama at isawalang bahala ito..." bulong niya sa sarili.Pumunta siya sa nurse' station para magtanong kung may pasyente ang mga ito na Andrea Miles. Wala naman kasing nasabi si Brix tungkol sa babae.
MIGUEL WAS still in the process of picking up his self, at walang araw na hindi niya pinapaalala rito kung gaano ito kahalaga sa kanya, at kung gaano ito kamahal-mahal.In the past days, inflicting pain and self-pity was his favorite pastime, kaya humingi na siya ng tulong sa psychiatrist. Hindi naman tumanggi pa si Miguel. Aside from feeling alone in the ship for over a decade, ay nabigla at nauwi sa trauma ang mental state nito sa sunod-sunod na problemang dumating nang umuwi ito. Ayon sa doctor, it's a good sign na hindi ito binabangungot.Malaking tulong din sa kanilang mag-asawa ang moral support ng mommy niya, lalong-lalo na ng mga kaibigan ni Miguel na tinuring na nitong mga kapatid. At ang kambal nila, kahit walang alam sa nangyayari ay palaging nagpapangiti sa kanila.Unti-unti ay bumabalik ang
IT TOOK HER longer to encourage Miguel na sumama sa kanya at bisitahin si Andrea sa ospital. Gusto niya rin sanang isama ang kambal kaya lang baka ma-misunderstood ng mga ito ang pakay niya, lalo na si Mei-Mei na nagsisimula nang magmaldita sa ibang bata.Mabilis naman nilang natungo ang kwarto ni Andrea. Iyon nga lang, inatake na naman ng pag-aalinlangan si Miguel."Babe, it's ok. It's not your fault, hm?" Pinisil niya ang kamay nito."Pero..."Kunot-noong nagpalipat-lipat ang tingin nito sa kanya at sa saradong pinto ng kwarto ni Andrea."It will be ok, Miguel. Kasama mo 'ko. Magsisilbing closure na rin ito, and you will be free from guilt na hindi mo naman dapat maramdaman."
MIGUEL'S PROMISED wedding for her became their silver wedding. Sa dami ng ganap sa buhay nila, hindi nila namalayan na 25 years na nilang pinagtiyatiyagaan, hinihila pataas ang bawat isa, nagkukulitan, nag-iiyakan, nagbabangayan, at pinipilit makuntento sa isa't isa—hindi pinipilit, kung 'di pinipili.Yes.After long years of dealing with her jealousy and long years of supporting him with everything, nag-aaway man sila o hindi—at the end of the day, they would sleep on the same bed. Hugging or not, it doesn't matter, dahil magigising na lang sila na magkayakap.At ngayon nga ay pinagdiriwang nila ang kanilang ika-25 anniversary as husband and wife.Munting salo-salo ito kasama ng mga malalapit na tao. Hindi niya nga alam kung bakit ang bongga n
Early 2005 “AYAN! DAPAT GANYAN ang ayos mo araw-araw, hindi iyong para kang nakikipag-contest sa daddy mo sa pagiging lalaki. Kamukha ka lang ng daddy mo, pero babae ka, girl!” tili ng baklang make-up artist habang pinagmamasdan ang obra nito sa mukha ni Ritchelle. Pilit na ngiti naman ang sinukli niya rito saka tumingin sa salamin. Halos hindi niya na makilala ang sarili sa kapal ng make-up, lalong-lalo na sa pulang-pula niyang labi. At dahil may gupit-panlalaki siya, kinailangan niyang magsuot ng wig. “Oh, natulala ka sa sarili mo, ‘no? Ganyan ang babae, ok?” Napapikit siya nang mariin nang bumirit sa tainga niya ang bakla. Ang lakas nito manermon dahil close relative ito ng daddy niya. She rolled her eyes at him. “Bakla, birthday ko ngayon. Meaning, this is my day, not for your nonsense lecture na akala mo magulang kita. At isa pa—” Kumuha siya ng tissue at marahas na pinunasan ang labi niya, “debut ko ngayon, hindi ako sasayaw sa club. Ano itong make-up na ito?!” “Huwag mong