WALANG PAKUNDANGANG hinila siya ni Miguel at sinakay sa kotse nito. Hindi na nga siya nakapagpaalam nang maayos kay Mrs. Scott.
Malalim ang paghinga nito at nanlilisik ang mata nito. Namamawis ang noo at leeg nito. Mabilis din ang ginawa nitong pagpapatakbo ng sasakyan. Hindi niya tuloy alam kung sisinghalan niya ito o mananahimik na lang pero...
"Miguel, anong ginagawa mo sa lugar na iyon? 'Di ba sabi mo, pupuntahan mo iyong lugar—"
"I did. That's the place!" pasigaw na sagot nito.
"Aba—hoy!"
Napahiyaw siya nang malakas nitong hinampas ang manibela.
What's wrong with him?!
Hindi na lang siya umimik.
Lumabas muna siya at kumuha ng martilyo. Nakita niya pa na nasa backyard si Miguel. Mukha itong wala sa sarili habang spray lang nang spray sa iisang halaman.She shrugged. Wala siyang pakialam.Binalikan niya na lang ang drawer. Buong lakas niyang sinira iyon. Wala namang nabasag o pumutok sa bawat pagmartilyo niya. Mukhang wala namang armas o ano pa man na inuwi nito mula sa barko.Nang masira niya na nang tuluyan, tumambad sa kanya ang mga sobre na may kalumaan na ang kulay. Sumisingaw na rin ang amoy noon, halatang ilang taon na ang mga papel.Malutong na rin iyon kaya ingat na ingat siya sa pagbubukas, baka masira ang laman at hindi niya na makita pa. Binasa niya ang isa.‘Babe, we stopped by this
KUMIKIROT ang sentido at batok ni Miguel. Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mata. Nanlalabo ang paningin niya at matagal bago siya nakapag-adjust. Madilim ang lugar na kinalalagyan niya. Akma siyang tatayo para masipat ang buong lugar nang bigla siyang natumba.Nakatali ang mga binti at kamay niya sa upuan. Sinubukan niyang kalasin iyon sa pamamagitan ng malakas na pwersa pero mukhang alambre pa ang ginamit na panali."I-It's pointless, Miguel. Kung gusto mo makaalis diyan, putulin mo na lang ang kamay at paa mo." Garalgal ang boses ng babae. Um-echo iyon sa kwarto at hindi niya alam kung nasaan ito."Andrea?""I warned you. Akala ko, aalis ka at magpapakalayo-layo. Akala mo ba, nagbibiro ako?!"&ldquo
She promised na hindi siya magseselos. And so, she was trying so hard not to curse this Andrea in her head.Andrea, ang caretaker ni Mrs. Scott sa pamamahay nito kung saan niya nakita si Miguel. Ito lang naman ang pinagseselosan niya sa nakalipas na ilang linggo.Pero kailangan niyang kalmahin ang sarili.Miguel said na wala silang ginawa. Kahit gusto niyang isumbat dito na nalasahan niya ang lipstick sa labi nito nang gabing iyon, pinili niyang intindihin."Ang hirap palang hindi pag-isipan ng masama at isawalang bahala ito..." bulong niya sa sarili.Pumunta siya sa nurse' station para magtanong kung may pasyente ang mga ito na Andrea Miles. Wala naman kasing nasabi si Brix tungkol sa babae.
MIGUEL WAS still in the process of picking up his self, at walang araw na hindi niya pinapaalala rito kung gaano ito kahalaga sa kanya, at kung gaano ito kamahal-mahal.In the past days, inflicting pain and self-pity was his favorite pastime, kaya humingi na siya ng tulong sa psychiatrist. Hindi naman tumanggi pa si Miguel. Aside from feeling alone in the ship for over a decade, ay nabigla at nauwi sa trauma ang mental state nito sa sunod-sunod na problemang dumating nang umuwi ito. Ayon sa doctor, it's a good sign na hindi ito binabangungot.Malaking tulong din sa kanilang mag-asawa ang moral support ng mommy niya, lalong-lalo na ng mga kaibigan ni Miguel na tinuring na nitong mga kapatid. At ang kambal nila, kahit walang alam sa nangyayari ay palaging nagpapangiti sa kanila.Unti-unti ay bumabalik ang
IT TOOK HER longer to encourage Miguel na sumama sa kanya at bisitahin si Andrea sa ospital. Gusto niya rin sanang isama ang kambal kaya lang baka ma-misunderstood ng mga ito ang pakay niya, lalo na si Mei-Mei na nagsisimula nang magmaldita sa ibang bata.Mabilis naman nilang natungo ang kwarto ni Andrea. Iyon nga lang, inatake na naman ng pag-aalinlangan si Miguel."Babe, it's ok. It's not your fault, hm?" Pinisil niya ang kamay nito."Pero..."Kunot-noong nagpalipat-lipat ang tingin nito sa kanya at sa saradong pinto ng kwarto ni Andrea."It will be ok, Miguel. Kasama mo 'ko. Magsisilbing closure na rin ito, and you will be free from guilt na hindi mo naman dapat maramdaman."
MIGUEL'S PROMISED wedding for her became their silver wedding. Sa dami ng ganap sa buhay nila, hindi nila namalayan na 25 years na nilang pinagtiyatiyagaan, hinihila pataas ang bawat isa, nagkukulitan, nag-iiyakan, nagbabangayan, at pinipilit makuntento sa isa't isa—hindi pinipilit, kung 'di pinipili.Yes.After long years of dealing with her jealousy and long years of supporting him with everything, nag-aaway man sila o hindi—at the end of the day, they would sleep on the same bed. Hugging or not, it doesn't matter, dahil magigising na lang sila na magkayakap.At ngayon nga ay pinagdiriwang nila ang kanilang ika-25 anniversary as husband and wife.Munting salo-salo ito kasama ng mga malalapit na tao. Hindi niya nga alam kung bakit ang bongga n
Early 2005 “AYAN! DAPAT GANYAN ang ayos mo araw-araw, hindi iyong para kang nakikipag-contest sa daddy mo sa pagiging lalaki. Kamukha ka lang ng daddy mo, pero babae ka, girl!” tili ng baklang make-up artist habang pinagmamasdan ang obra nito sa mukha ni Ritchelle. Pilit na ngiti naman ang sinukli niya rito saka tumingin sa salamin. Halos hindi niya na makilala ang sarili sa kapal ng make-up, lalong-lalo na sa pulang-pula niyang labi. At dahil may gupit-panlalaki siya, kinailangan niyang magsuot ng wig. “Oh, natulala ka sa sarili mo, ‘no? Ganyan ang babae, ok?” Napapikit siya nang mariin nang bumirit sa tainga niya ang bakla. Ang lakas nito manermon dahil close relative ito ng daddy niya. She rolled her eyes at him. “Bakla, birthday ko ngayon. Meaning, this is my day, not for your nonsense lecture na akala mo magulang kita. At isa pa—” Kumuha siya ng tissue at marahas na pinunasan ang labi niya, “debut ko ngayon, hindi ako sasayaw sa club. Ano itong make-up na ito?!” “Huwag mong
NAGDIDILIM ang paningin ni RC. Sinisipa niya lahat ng madaanan ng paa niya, kahit pa ang mga drum na punong-puno ng basura. Hindi niya maatim na pinagpalit lang siya ng ex niya sa isang drug addict. Just because the jȇrk looked cool in her eyes, pinagpalit nito ang isang mayaman na katulad niya. Trip niya lang talaga magsuot ng salamin at magmukhang nerd, pero hindi naman ibig sabihin no’n na hindi siya cool. Sa sobrang inis niya, nabugbog niya ang lalaki nito dahilan para lalo siyang kamuhian ng babae. Kaya ngayon, mga kawawang bagay sa daan ang pinagbubuntunan niya ng galit niya, hanggang sa mapunta siya sa lugar kung saan may nagkukumpulan na mga lalaki at abala sa paninigarilyo at pagtatawanan. Lima silang lahat at pawang mga nasa 20s na. Kumpara sa kanya na 18 years old pa lang, matangkad lang ang mga ito sa kanya, ngunit hindi nalalayo ang laki at batak ng pangangatawan nila. “Well, well, I feel sorry for good-for-nothing jȇrks like you,” tawag-pansin niya
Ginising si RC ng amoy na nakasanayan niya nang amuy-amuyin sa paggising at bago matulog. It was Ritchelle’s soothing scent. Niyakap niya nang sobrang higpit ang unan. It’s soft, squishy, and huggable, but still…it would be better if it was his wife he would woke up to.Nagpalipas muna siya nang ilan pang sandali bago bumangon. Mabilisan lang siyang naligo at bumaba na sa sala. Sumaglit muna siya kung saan ang mga porselana nina Ritchelle at ng mga magulang nito.Inalis niya ang cabinet kung saan dati nakalagay ang mga abo ng in-laws niya, at pinagawan ng altar sa sala. Hindi naman sila tumatanggap ng bisita kaya parang naging pahingahan na iyon ng yumao nilang mahal sa buhay.Naka-display din doon ang mga picture ni Ritchelle kasama ang parents nito. Mayroon din itong hiwalay na photo
Nasa kalagitnaan ng pagpapakalango sa espiritu ng alak sina RC nang lumapit sa kanila si Ellyna. Tumakbo pa ito na tila ba nagmamadali. Hinihingal pa nga ito. Akala niya ay may emergency sa mga anak nito. Nagulat pa siya nang sa kanya ito lumapit at hindi sa asawa nito."K-Kuya RC, si Ranier, tumatawag."Agad nitong inabot sa kanya ang phone nito.Napatitig na lang siya sa hawak na phone.Nagtataka siya. Bakit hindi sa phone niya tumawag ang anak? At bakit ito tatawag?Bigla siyang kinabahan. Tila ba nawala na parang bula ang epekto ng alak sa sistema niya. Naging alerto siya at hinanda ang sarili sa maririnig.Kung si Ranier na ang tumatawag, tapos hindi pa s
“Brain tumors are hard to detect lalo pa’t ang tingin ng pasyente ay simpleng pananakit lang ng ulo ang nangyayari hanggang sa isipin nila na normal lang iyon, dumagdag pa ang pabago-bago ng panahon. They would say that it was a seasonal occurrence, and refused to see a doctor. It was advised to see a doctor lalo kung may history sa family o ng head trauma. Isa pa sa nakakapigil sa mga tao na magpatingin sa doctor kahit pa alam niyang may trauma siya ay hindi agad nag-manifest ang symptoms. And in your case, it’s already more than two decades at sinabi mo rin na ngayon ka lang nagpatingin kaya…”Yumuko si Oliver sa magkasalikop nitong mga kamay, tla tinitimbang ang mga sasabihin na hindi siya mabibigla o matatakot.Pero ano pang silbi no’n? It was scary enough, knowing that she has a brain tumo
FEW DAYS AGO…Naibagsak ni Ritchelle ang likod sa malambot na sandalan ng sofa at tumingala sa puting kisame. Nagi-guilty siya sa sinabi niya na photo shopped ang ni-send sa kanya na pictures ni RC. Alam niya na ito ang kumuha ng mga larawan pero dineny niya pa rin.RC had enough of his past, maging ng mga away at problema na hindi naman para rito. Ayaw niyang maging ang current situation niya ay ito na naman ang sasalo. Kahit mag-asawa sila at lahat ay gagawin nito para sa kanya, hindi niya pwedeng hayaan na palagi na lang siyang nasa receiving side.This time, she will do everything to make RC happy. At lahat ng ikasasama nito, problema niya o ano pa man, she will try her best to eliminate those.This
KINABUKASAN, NAGISING na wala sa tabi niya ang asawa. Kung dati ay hahanapin niya ito, ngayon ay wala siyang gana. Alam niya naman na kung ano na ang ibang pinagkakaabalahan nito kapag wala na ito sa tabi niya.Walang ganang tinungo niya ang paliguan, at nag-asikaso na sa pagpasok sa trabaho. Lulunurin niya na lang siguro sa gabundok na papeles ang sarili. Basta ba sa kanya pa rin umuuwi si Ritchelle, wala na siyang pakialam kung anong gawin nito sa maghapon.Martyr, tangα, marupok? Kahit ano pang itawag sa kanya ng mga nakakaalam ng sitwasyon niya, wala siyang pakialam. Alam niya kasi na kapag kinumpronta niya ang asawa at ilaban ang karapatan niya gamit ang pirma nila sa legal na dokumento tulad ng marriage certificate ay babalik iyon sa kanya sa legal din na paraan—ang divorce.Ayaw niyang
NAIBAGSAK NIYA ang katawan sa upuan. Hanggang ngayon, hindi pa rin siya makapaniwala na sa isang iglap ay bigla na lang nagbago ang lahat sa kanila ni Ritchelle. Kung noon matatanggap niya pa kung nakipaghiwalay ito sa kanya, pero ngayon na naririnig niya na sa mga labi nito na mahal din siya nito, at nararamdaman niya naman iyon—hindi niya makakayang tanggapin nang gano’n-gano’n na lang.And when she said that the photos he took himself was edited, the words came out so casually. Hindi niya na rin maiwasang isipin na baka matagal na siyang niloloko ni Ritchelle sa mga pag-sugarcoat nito ng mga sinasabi nito.Baka nga, noong sinabi nito na mahal siya nito ay may kinakalantari naman itong iba. At baka matagal na itong pumupunta sa bahay ng lalaki bago umuwi sa bahay nila.He had been so
HE JUST GOT OUT of the shower with only a small towel wrapped around his waist. Diretso ang tingin niya kay Ritchelle na ngayon ay nakahiga na sa kama. She already had her eyes closed.Lumapit siya rito at naupo sa gilid ng kama. Tinanggal niya rin ang kumot na tumatakip sa katawan nito. Nagulat pa siya nang makita na nakasuot ito ng pajama. Hindi ito sanay na balot na balot ang katawan kapag natutulog kahit gaano pa kalamig ang kwarto. Palagi itong nakasuot ng silky and sexy lingerie with no undies at all.Bigla ay naalala niya ang pagsisinungaling nito kanina, maging ang amoy ng lalaki na kumapit sa buhok at katawan nito.Walang ano-anong tinanggal niya ang butones ng suot ni Ritchelle dahilan para magising ito.“RC!” Nayayamot na umangal ito
MATAMAN na pinagmamasdan ni Ritchelle ang draft ng wedding gown. Dahil wala na rin namang mababago kahit pa pagalitan niya nang pagalitan ang anak ay nagpresenta na lang siya na siya ang personal na gagawa ng wedding gown ng girlfriend nito.Hindi pa rin nito pinapakilala sa kanila ang girlfriend nito dahil may problema sa side ng babae. Mukhang hindi pa rin nasasabi sa family nito na nagdadalang-tao na ito. Sabi rin ni Ranier na busy sila sa school.Pinayuhan na lang nila ang anak na huwag masyadong i-expose sa mga nakaka-stress na bagay ang girlfriend nito, at palaging alalayan. Kung pwede lang ba na sa kanila na muna mag-stay ang babae lalo kung hindi ito ok sa family nito. Ayaw niyang matulad sa kanya ang nararanasan na pagdadalang-tao ng girlfriend ni Ranier—puno ng stress at galit sa puso.&l
MULA NANG MAAYOS NA ang lahat ng problema at misunderstanding sa pagitan nila ni RC, mas lalo niyang na-enjoy na walang guilt ang buhay nilang mag-asawa. Malaya niya na ring naipapadama sa asawa ang pagmamahal na pinagkait niya rito nang kay tagal. She was free from all the insecurities, because RC never failed to make her feel that she was the one and only, and that he loved her the most.Hindi na rin nawawala sa schedule nila ang date in fancy restaurants after work, gym or different clubs kapag weekend just like old times, roadtrip at out of town kapag naisipan kahit working days pa.It was like they were just starting a family. She was the happiest having her men around her, giving and receiving love and care. Wala na siyang mahihiling pa kung 'di ang kumpletong pamilya. Wala na sigurong makakapawi ng saya na nararamdaman niya.