Nagulat si Vivian pag-akyat niya sa palapag ng opisina ni Anthony. Nandoon na ito at nakaupo na. Nataranta si Vivian. Hindi pa siya nakapaghanda ng almusal ng boss niya. Mabilis siyang kumilos. Naghanda siya ng black coffee at French toast na paboritong almusal ng amo. “Boss, sorry. Heto na ang breakfast mo. Hindi mo naman ako sinabihang maaga kang papasok ngayong araw.”Hindi man lang tiningnan ni Anthony ang pagkaing inilapag ni Vivian sa mesa niya, patuloy lang ito sa binabasa niyang financial report. Sorry. Kumain na ko sa bahay. Maaga kasi akong nagising. Sa iyo na lang muna ‘yan.”Natigilan si Vivian. Kumain na siya? "O-Okay…”Muli niyang kinuha ang plato kahit mabigat sa kalooban niya. Masaya siya kapag kinakain ni Anthony ang inihahanda niyang almusal para rito. Sa ilang taon niyang pagsisilbi sa binata, ngayon lang niya narinig na kumain ito sa bahay niya bago pumasok ng trabaho. Saka naman niya napansin ang kaliwang daliri ni Anthony na may suot na singsing.Natigilan si
Nawala man si Vi, pero kailangang ituloy pa rin ang proyekto. At dahil design ni Analyn iyon, responsibilidad niyang ayusin ang nabinbing proyekto. Ang unang ginawa ni Analyn ay gawan ng major revision ang design. Ayaw niyang sa tuwing maiugnay kay Vi ang lalabas na design. Walang duda na nakapassa sa final review at final approval ang bagong disenyo ni Analyn.Pagkatapos ng matagumpay na contract signing, naging mainit na usapan sa departamento kung makukuha ba ni Analyn ang posisyon ng pagiging manager. Pero marami rin ang nagsasabi na malakas din ang laban ni Fatima dahil sa mga achievements nito sa kumpanya. “Ayokong maging manager, maraming trabaho ‘yun.” Iyan ang sagot ni Analyn kay Michelle ng banggitin ng huli ang naririnig niyang usap-usapan.“Ha? Tatanggihan mo if ever na i-offer sa ‘yo? Gagi. Hindi ba at kailangan mo ng pera para sa medical expenses ng Papa mo? Siyempre, promotion ‘yun. Kapag na-promote ka, madadagdagan ang sahod mo. Okay ka lang?”Medical expenses? Upd
Lahat ng mga kasamahan ni Analyn ay tila gulat na gulat sa narinig. Ayaw man ni Analyn na magsimula ng ganung tsismis, pero wala na siyang maisip na pwedeng idahilan para makaiwas sa mga kasamahan niya. And besides, tama lang ‘yun. Makaganti man lang ako sa kanya sa pag-take advantage niya sa akin kaninang umaga! Hah!“Oo. May ano ‘yung asawa ko eh… ano… ‘yung mga legs niya lumalaki, ganyan,” pagmumuwestra pa ni Analyn sa sariling binti niya, “pati paa niya. Grabe! Mula nung bata siya ganun na siya. Kaya ayaw niyang may nakakakita sa kanya na ibang tao. Alam n’yo naman ang mga lalaki, mataas ang ego niyan. Ma-pride. Ayaw nilang napipintasan sila. Ganun.”Pagkasabi ni Analyn nun ay walang nangahas na magsalita o magtanong pa. Lahat ay nakatingin kay Analyn na may awa. Si Fatima lang ang may lakas ng loob na nagsalita.“Napaka-santa mo naman pala, Analyn. Willing kang mag-sacrifice para sa asawa mo.”“Sinabi mo pa,” malungkot na sagot ni Analyn, “kung hindi ko lang nga na mahal na maha
Malakas ang aircon ng sinasakyang kotse nila Vivian at Mr. Lee. Pero kapansin-pansin na pinagpapawisan ng sobra ang lalaki.“Assistant Vivian, tama ba ang mga sinabi ko kay boss Anthony? Hindi kaya nagalit sa akin ‘yun?”Seryoso ang mukha ni Vivian, “huwag kang mag-alala, Mr. Lee. Sa pagkakakilala ko kay boss, wala siyang favoritism. Tinitimbang niya rin kung ano ang tama. Basta kung tatanungin ka uli niya tungkol doon, dapat firm ka. Pareho lang sa sinabi mo sa kanya ngayon.”“Nag-aalala kasi ako. Para kasing may something sa kanila ni Analyn, kaya ang nakikita ko mas–”“No! Walang ganyan, Mr. Lee. Huwag kang maniwala sa mga naririnig mo. Nasa HR ka pa naman.”Nasasaktan man si Vivian sa kaalamang baka may namamagitan nga sa boss niya at sa empleyada mula sa 31st floor, pero nangako siya kay Anthony na walang makakaalam ng lihim nito kung hindi siya lang.“Okay. Naniniwala ako sa ‘yo, assistant Vivian. Mas kilala mo si boss kays
Humalukipkip si Anthony habang seryosong nakatingin kay Analyn.“I remember when you moved here in my house I gave you a piece of information. Isa sa mga nakalagay dun ay ang hindi ko pagkain ng matatamis.”Napamaang si Analyn. Nakalagay nga ba dun sa papel?“Analyn, mag-ingat ka naman. Paano kung nandito si Lolo? Eh di, nabuking na tayo, malamang. Do you know how much trouble it will cause me kapag nagalit sa akin si Lolo?”Nagbaba uli ng ulo niya si Analyn. Pakiramdam niya ngayon ay para siyang trabahador na pinapagalitan ng amo niya. Para silang hindi mag-asawa.Bahagyang natigilan si Analyn. Saka lang niya naalala na ang lolo nga lang pala ni Anthony ang nakakaalam na mag-asawa sila.Muling nag-angat ng tingin si Analyn kay Anthony. Kailangan niyang mag-sorry rito. Patong-patong na ang kasalanan niya sa lalaki.“Sir Anthony, I-”“Payo lang, Analyn. Spend more time on your work. At hindi sa kung ano-anon
Nagmamadaling bumaba ng jeep si Analyn. Humahangos na tumakbo siya papasok ng ospital. Lahat ng makasalubong niya ay kakaiba ang tingin sa kanya, pero wala siyang pakialam. Kailangan niyang makarating agad sa kuwarto ng Papa niya.Agad na binuksan ni Analyn ang pintuan ng kuwarto ng Papa niya. Naroroon si Doc Jan at may binabasa sa clipboard na hawak.“Doc Jan! Ano’ng nangyari?”Agad na lumingon si Jan sa gawi ng pintuan, para lang magulat kay Analyn.“Bakit ganyan ang mukha mo?”Napapikit si Analyn. Sa pagmamadali niyang makarating sa ospital ay nakalimutan niyang alisin ang make-up niyang pang-multo, pati na ang suot niyang damit na gutay-gutay ang laylayan at may pa-epek pa ng bahid ng dugo. Kaya pala ganun na lang ang tingin sa kanya ng mga kasama niang pasahero sa jeep, pati na ang mga taong nakakasalubong niya sa koridor ng ospital,“Sorry. Nakalimutan kong alisin bago ako pumunta rito. Nataranta sako sa tawag mo. Bakit ba?” Sini
Walang balak magsampa ng reklamo si Karla. Unang-una, magagastusan pa siya. Pangalawa, maaabala pa siya.“May araw din kayong dalawa sa akin!” sabi niya kay Analyn at Jan, bago umalis ng ospital.Naiiling na sinundan na lang ng tingin ni Analyn ang papalayong ina-inahan. Wala na yatang pag-asang magbago ang babae.Nang nawala na sa paningin ni Analyn si Karla, hinarap niya si Jan.“Salamat, Doc Jan. Kung hindi mo siya siguro nakita, baka na-refund niya ‘yung advance payment dito sa ospital. Hindi ko alam ang gagawin ko kung sakaling nangyari ‘yun. Saka mabuti na rin siguro ‘yung nangyari. Iyong pagsampal mo sa kanya. Baka sakaling matauhan siya at makapag-isip-isip.”Ngumiti si Jan. “Kanina ka pa sabi ng sabi ng salamat. Meron sigurong masa magandang paraan para mapasalamatan mo ko.”Tumingin si Analyn sa relo niya.“Tutal naman, hindi na ako makakapasok sa escape room, at tapos na ang duty mo, iti-treat na lan
Pagkatapos kumain nila Analyn at Jan, pinili nilang maglakad na lang pabalik ng ospital. Sabi ni Analyn, para raw matunaw ang kinain nila."Bakit ba kasi kailangan mo pang bumalik ng ospital?”"Duty ko na mamaya, ano ka ba?” natatawang sagot ni Jan."Kawawa ka naman. Nakakaawa iyong mga taong kailangang magtrabaho kapag weekends,” pagbibiro ni Analyn.“Ah talaga? Naaawa ka sa akin?” Huminto si Jan at saka pinisil ang ilong ni Analyn, dahilan para huminto rin ito at piliting alisin ang mga daliri ni Jan sa ilong niya.“Doc Jan, masakit ha.”“Mas nakakaawa ‘yung umeeskapo sa part time job niya. Pera na, naging bato pa,” sagot ni Jan at saka binuntutan ng tawa.Natawa rin si Analyn nang maalala ang ginawa niya kanina.“By the way, kailangan mo pa ba ng bagong part time job? Makakabalik ka pa ba sa Escape Room? Abandonment of duty ang ginawa mo kaya.”Samantala, sa kabilang panig ng kalsada, lumabas si Anth
Matamang tiningnan ni Analyn si Elle, habang iniisip niya ang isasagot sa tanong nito.“Alam mo, I should hate you. I must hate you. But sad to say… I do not hate you all. Sa totoo lang,” sa wakas ay sagot ni Analyn.Nagsalubong ang mga kilay ni Elle, naguguyluhan sa isinagot ni Ansalyn. “Bakit hindi?”“Oo nga at isa kang spoiled-brat, parang prinsesamaka-asta, minsan mayabang at unreasonable… pero mabait ka naman,”Ikiniling ni Elle ang ulo niya. “Paano mo nasabi?”“Kasi hindi ka mapupunta sa ospital kung hindi ka naglakas-loob na iligtas ako nung nakaraan. Maganda ka pero kadalasan, hindi ka nag-iisip. Ano bang pwedeng itawag dun? Brainless beauty?” Pagkatapos ay bahagyang natawa si Analyn sa naisip niyang salita. Umirap naman si Elle sa kanya. Hindi niya alam kung pinupuri ba siya ni Analyn o inaalipusta siya. “Ikaw ang brainless beauty! Excuse me lang…” Pagkatapos ay sumandok na si Elle ng pagkain mula sa plato ng pagkain na ibinigay sa kanya ni Analyn. Sunod-sunod ang ginawa
“Sa tingin mo, bakit nga ba?” Nauubos na ang pasensiya ni Analyn sa babae. Unang una, pinuntahan niya ito para komprontahin sa pagnanakaw nito sa disenyo niya.“Alam mo, Analyn… wala akong panahong makipaglaro ng guessing game sa ‘yo. Sabihin mo na ang gusto mong sabihin.”Matamang tinitigan ni Analyn si Elle. Ganun dun ito. Direkta itong nakatingin sa mga mata ni Analyn na parang wala itong ginawang masama sa kanya.Nalilito si Elle sa ikinikilos ni Analyn. Idagdag pa na may kasalukuyan siyang pinagdadaanan.“Ano ba, Analyn? Nagpunta ka ba rito para pagtawanan ako?”Humugot ng malalim na hininga si Analyn. Bakit parang pakiramdam niya ay may hindi tama sa mga
Apat na araw na ang lumipas pero wala pa ring balita si Analyn mula kay Edward. Minabuti niyang pumasok na rin sa trabaho. Binabayaran pa rin naman siya ng kumpanya kahit ilang araw na siyang hindi pumapasok. Ayaw niyang maging issue na naman sa kanila ni Anthony ang bagay na iyon. Pagkarating ni Analyn sa Design department, agad siyang nagpa-meeting dahil matagal siyang nawala. Nasa kalahatian sila ng diskusyon ng may tumawag sa telepono niya. Nakita niya na Unknown Number ang tumatawag kaya binalewala lang ni Analyn iyon. Ipinagpatuloy na niya ang pagsasalita. Pero hindi nagtagal ay muling tumunog ang telepono niya at ang kaparehong numero pa rin ang tumatawag. “Bakit hindi mo muna sagutin, Mam? Baka importante,” suhestiyon ng staff niya na malapit sa kinauupuan ni Analyn. “Excuse me.” “Hello?” kunot-noong tanong ni Analyn sa tumatawag. [“Is this Ms. Analyn Ferrer?”]“Speaking.”[“Hello, Ms. Analyn. I hope that you are having a good day. I am Renz from the Philippine Designer
Ilang minuto na sila nagbibiyahe pero hindi sila nag-uusap. Nang malapit na sila sa destinasyong lugar, nagsalita na si Jan.“Analyn, okay ka na ba pagkatapos n’yong mag-bonding ni Elisa? Sabihan mo lang ako kapag kailangan mo pa ng karamay. Alam ko, very short lang ang naging bakasyon dito ni Elisa. Pero ako, any time, pwede ako magpaalam sa ospital.”Humugot ng malalim na hininga si Analyn. Ayaw man niyang sabihin kay Jan ang mga nabuong salita sa isip niya, pero sa tingin niya ay dapat na niyang tapatin ang binata. Magiging unfair siya sa binata kung hindi pa niya sasabihin ang totoo. “Doc Jan, thank you for trying your best to help me. Pero hindi maso-solve ng ganun-ganun lang ang mga problema ko. Hindi ang pag-aliw lang sa akin ang makakatapos sa mga problema ko.”Hindi sumagot si Jan. Tahimik lang siyang nag-drive. “Doc Jan, huwag na ako. Iyong mga taong nagmamahal sa akin, hindi nagiging maganda ang buhay. Kaya, Doc Jan–”“Naalala mo pa ba nung una tayong nagkakilala?” tanon
“Doc Jan.”[“Analyn, let’s have dinner. Pumunta ka sa JB Building along C Circle. There is a revolving restaurant at the top floor. Nagpa-reserve na ko and I am on my way there. I don’t take no as an answer.”]Walang nagawa si Analyn kung hindi ang magpunta. Inasikaso siya kanina ni Jan sa ospital, at maliit na bagay lang ang sabayan niya itong kumain ng hapunan.Mabuti na lang din at malapit lang sa hotel na kinaroroonan niya ang nasabing lugar. Nagdesisyon si Analyn na lakarin na lang ang papunta sa sinabing building ni Jan. Na-enjoy niya ang paghampas ng hangin sa kanyang mukha habang naglalakad siya.Nang ihatid si Analyn ng staff sa mesang naka-reserba kayJan, napahinto si Analyn bago pa makarating sa mesang okupado ng binata.&nbs
Nagising si Analyn sa amoy ng disinfectant. Saka lang niya naalala na nasa ospital nga pala siya. Mabigat ang katawan na bumangon mula sa sofa si Analyn at saka naglakad papunta sa kama ng Papa niya. Hinila niya ang isang upuan at saka soya naupo sa tabi nito.“Papa… hindi masaya ang pakiramdam ko.” Tila isang batang nagsusumbong na sabi ni Analyn sa ama-amahan.Peto ang tanging sagot na narinig niya ay tunog. ng mga aparato. Masyado pang maaga kaya hindi pa dumadating si Jan. Hindi pa oras ng shift nito. Pero siyempre ang mga nurse, beinte kuwatro oras ang shift nila. Kaya ng may pumasok na nurse sa kuwarto ay nagulat pa ito. “Ang aga mo, Mam!”Tipid na ngiti lang ang isinagot ni Analyn dito. Pagkaraan ng ilang oras, saka lang dumating si Jan. Agad niyang nakita ang itsura ni Analyn at nakutuban niyang may problema. “Analyn, ano’ng nangyari sa ‘yo?”Nagmadali siyang lumapit sa dalaga at saka hinipo ang noo nito, pero okay naman ang temperatura niya.“Analyn?” ungkat ni Jan sa ba
Pinigil ni Analyn na tumulo ang mga luha niya na kanina pa nagbabadya. Huminga siya ng malalim para paluwagin ang dibdib niya. Pakiramdam niya ay hindi na siya makahinga. Aktong lalabas na ng sasakyan si Anthony, kaya agad na nagsalita si Analyn dito.“Ayusin na natin ang hiwalayan natin.”Huminto si Anthony sa gagawing pagbaba. Sinagot niya si Analyn ng hindi lumilingon dito. “Bahala ka. Kung gusto mong ihinto ang gamutan at bayad sa ospital ng Papa mo, gawin mo.”Pagkasabi nun ay agad na lumabas na si Anthony sa sasakyan at saka pabalibag na isinara ang pintuan. Naiwan sa sasakyan si Analyn na naguguluhan. Hindi nagtagal, sumakay sa driver’s seat si Karl. “Nakipagpalit siya ng sasakyan. Iuwi na raw kita,” sabi ng lalaki habang pinapaandar na ang sasakyan.“Ayokong umuwi.”Napahinto si Karl sa pag-atras sa sasakyan. Sa halip ay nilingon niya si Analyn. “Alam ko hindi tayo close. At sandali pa lang tayong nagkakasama. Pero sa unang pagkakataon, ngayon pa lang ako magbibigay ng pay
Muli silang naglabanan ng tingin. “Bakit ka ba ganyan? Ano ba’ng problema mo? Naayos ko naman na iyong issue mo sa contest, ah? Everything has been settled.”Dahil sa muling pagkaka-alala sa topic na iyon, muling bumalik ang lungkot na naramdaman ni Analyn ilang araw na ang nakalipas. Ang kakaibang lungkot na iyon.“Sa tingin mo, pagagalitan kaya ako ng Papa ko dahil nagdesisyon akong mag-isa na magpakasal sa iyo kapalit ng pambayad sa ospital niya pero malungkot naman ako sa buhay ko ngayon?” Pakiramdam ni Anthony ay para siyang sinuntok sa mga binitiwang salita ni Analyn. Masakit para sa kanya na malungkot pala ito sa piling niya. Pero sabi nga ni Analyn, Presidente siya ng isang grupo ng mga kumpanya. Hindi siya pwedeng magbaba ng lebel. “Malinaw naman ang sinabi ko sa iyo noon. Contractual lang ang relasyon natin. Tinulungan mo ako kay Lolo Greg. Tinulungan din naman kita sa pagpapagamot ng Papa mo. Fair deal, di ba? Ano pang ikinagagalit mo ngayon? Tumupad naman ako sa usapan
Pinilit ni Analyn na kalmahin ang sarili niya. Nagpakahinahon siya. Ayaw niyang ipakita sa mga taong kaharap na apektado siya. Sa totoo lang, kanina pa kumakabog ang dibdib ni Analyn. Pilit niyang nilalabanan ang halo-halong emosyon na nararamdaman niya ngayon. Gusto niyang sapakin si Anthony. Gusto niyang sampalin ang babaeng nasa tabi niya. Sa halip ay ngumisi si Analyn sa babae. Kinontrol niya ang emosyon niya at saka naglakad palapit sa dalawa. Inayos niya ang manipis na tirante ng damit ng babae na nakalaylay sa balikat nito. “Girl, nasaan ang delikadesa mo? Hindi dapat ginagawa ang ganyang bagay sa lugar na pwedeng may makakita sa ‘yo.” Pagkatapos ay hinila naman ni Analyn ang laylayan ng damit ng babae. “Hindi ko alam kung tanga ka lang, o sadyang lib*g na lib*g ka na. Alin sa dalawa?” Nakatitig lang sa kanya ang babae, aninaw ang pagkalito sa mukha niya.“So, makakalabas ka ba? O kailangan pa kitang samahang–” Hindi pa tapos ni Analyn ang sinasabi niya ng tumakbo na pal