Chapter 4-Takot sa talim

Nagising si Tyron nang makarinig ng mahinang ungol. Nakatulog pala siya habang nakayupyop ang ulo sa kama nang kinahigaan ni Jesabell.

"No... ahhh, kuya, help me!"

Mahigpit niyang hinawakan ang palad ng dalaga at ginising ito. Marahil ay ang kabataan pa nito ang napanaginipan at tinawag siyang kuya. Ganito ito noong dalagita pa at siya ang laging tinatawag kahit sa panaginip.

"Layuan ninyo ako! Ahh huwag!" Nagkakawag na si Jesabell at takot na niyakap ang ano mang mahawakan.

"Jesabell, wake up!" Niyugyog na ni Tyron ang balikat ng dalaga upang gisingin ito.

Mukhang nakakita ng multo nang maimulat ni Jesabell ang mga mata. Lalong humigpit ang kapit niya sa kumot na nasa dibdib at naglikot ang tingin sa paligid. Hindi niya alam kung bakit narito siya sa kama na. Ang alam niya ay nagtatago siya sa ilalim ng kama kanina bago natulog.

"Calm down, narito ako hindi ko hahayang may manakit sa iyo." Masuyong hinaplos ni Tyron ang buhok ng dalaga.

Ang sarap sa pakiramdam at kumakalma na rin ang puso't isipan niya dahil kay Tyron. Yayakapin niya sana ito katulad sa nakagawian kapag takot siya. Pero biglang naalala ang pangako sa sarili. Ang pangako na hindi na dapat aasa pa kay Tyron.

"What's wrong?"

Malungkot siyang ngumiti nang marinig ang masuyong tinig ng binata. Parang hindi ito galit sa kaniya. Marahil ay naawa lamang sa kaniya saka wala sa harapan nila si Emily. Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto at pumasok si Emily. Tulad ng dati ay nagmamadaling sinalubong ito ni Tyron.

"Bakit ka bumangon na? Maaga pa, baka mabinat ka na naman sa sakit mo." Nag aalalang sita ni Tyron sa dalaga.

"Natakot ako nang magising at wala ka. Naisip ko rin si Jesabell kaya nagmamadali akong pumunta dito." Yumakap si Emily sa binata habang ang tingin ay na kay Jesabell.

Huminga nang malalim si Jesabell at blangko ang tnging ipinukol sa dalawa. Ayaw na niyang maging mahina kasi ginagaya ni Emily.

"Sorry, babalik na ako sa silid ko at baka magalit na naman si Jesabell." Bumitaw si Emily sa pagkayakap sa binata.

"Bakit naman ako magagalit?"

Gulat na napatingin si Emily kay Jesabell. Si Tyron ay nangunot ang noo. "Jesabell, I'm sorry. Alam ko namang nagagalit ka kapag lumalapit ako kay Tyron."

Ngumiti si Jesabell sa babae kahit sa kaloob looban ay gusto itong bugahan ng kamandag na laway kung mayroon lang siya. "Huwag kang mag alala, mula ngayon ay hindi na ako magseselos at mas kailangan mo si Tyron sa iyong tabi. Iwan niyo na ako at wala akong malubhang sakit para alagaan."

Lalong nangunot ang noo ni Tyron at hindi alam kung ano naman ang drama ngayon ni Jesabell dahil pinagtutulakan siya kay Emily.

"Tyron, ano ang nangyari kay Jesabell? Sa tingin mo ay may bago siyang naisip upang mapaalis na ako sa bahay mo?" halos pabulong na tanong ni Emily sa binata at humigpit ang hawak niya sa braso nito.

Napabuntong hininga si Tyron saka tumingin kay Jesabell. "Sabihin mo na kung ano ang kailangan mo kapalit nitong pagiging mabait mo?"

Gustong matawa ni Jesabell pero pinigilan niya ang sarili. Hindi niya masisi ang binata kung isipin man nito ang ganoong bagay sa kaniya. Tuwid siyang tumingin sa binata at sinalubong ang nang aarok nitong tingin. "Pagkain, gusto kong matikman muli yung luto mo."

Nangalit ang mga ngipin ni Emily at tumalim ang tinging ipinukol kay Jesabell. Sinasabi na nga ba niya at gagawa ito ng paraan upang muling makuha ang loob ni Tyron. Hindi niya alam na marunong sa kusina ang binata at naipagluto pa ang babae.

"Jesabell, alam mong sobrang busy si Tyron para ipagluto ka ng gusto mo. Marami namang katulong—"

"Nagbibiro lang ako." Putol niya sa pagmamagaling ni Emily. "Alam ko namang busy si Tyron at may sakit ka pa. Sige na, puwede niyo na akong iwan dito at baka mahilo ka na naman." Pagtataboy niya sa dalawa saka tumagilid ng higa. Kaso mali direction ang ginawa niya. Nakalimutan niyang may sugat siya sa tagiliran sa side na iyon. Kahit masakit ay hindi siya dumaing. Tiniis niya ang sakit at hinintay na umalis ang dalawa.

Napahawak si Emily sa ulo at gumiwang sa pagkakatayo. "Tyron, nahihilo ako."

"Tsk, wala na bang bago dahilan?" bulong ni Jesabell nang marining ang daing ni Emily.

Walang salitang inalalayan ni Tyron ang dalaga palabas ng silid.

Umikot ang mga mata niya nang wala na ang dalawa saka dahan-dahang gumalaw patihaya. "P*ta ang sakit!" Nahigit pa niya ang paghinga dahil sa sobrang sakit. "Kapag minamalas ka nga naman oh!" Reklamo niya habang marahang kinakapa ang sugat.

"Tyron?" Tawag niya sa binata nang bigla itong tumigil sa paghakbang pagkasara ng pintuan. Nakatingin ito sa parang window glass ng pinto at makikita roon ang pasyenteng nasa loob.

"Bumalik ka na sa silid mo at susunod na lang ako."

Hindi makapaniwalang napatingin si Emily sa kamay ng binata na nakahawak na sa kamay niya at inaalis iyon mula sa pagkakapit dito. Hindi pa nito hinintay na makapagsalita siya at nagmamadali na itong pumasok muli sa silid ni Jesabell. Kuyom ang kamao na sumilip na rin siya kung saan nakatingin kanina ang binata.

"Bitch! Ang akala ko ay nagbago ka na! Gigil na bulong ni Emily sa sarili nang makitang umaaktong nahihirapan sa pagbangon si Jesabell.

Naudlot ang pagkilos niya nang may biglang humawak sa braso niya. Nagulat pa siya nang makilala ang lalaki. Umawang ang bibig niya nang bigla siyang buhatin na parang manika lang at pinahiga patihaya.

"Hindi mo na kailangang saktan ang sarili mo para lang manatili sa tabi ko!" Galit na sita ni Tyron sa dalaga lalo na nang makitang dumugo na naman ang sugat nito. "Ayaw mo bang gumaling iyang sugat mo?"

Nakagat ni Jesabell ang ibabang labi at pinigilan ang mga luhang nais kumawala sa mga mata niya. Mas masakit pa ang makarinig ng ganitong salita mula sa binata kaysa sugat niya. Nag iwas siya ng tingin dito at hindi na nagsalita dahil tiyak na pipiyok lamang ang tinig niya.

Napabuntong hininga si Tyler nang maramdamang nasaktan na naman niya ang damdamin ng dalaga. "Look, alam mong ayaw kong sinasaktan mo ang iyong sarili at—"

"Hindi na maulit, nakalimutan ko lang na sa side kong ito ang may sugat." Malamig niyang putol sa pagsasalita ng binata.

Muling Napabuntong hininga si Tyron at hindi na sinumbatan pa ang dalaga upang hindi lumaki ang tampo sa kaniya. "Alright, ipagluto kita ng pagkain pagkalabas mo ng hospital."

Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam niya sa narinig. Kahit mukhang napilitan lamang ang binata ay ok na sa kaniya. Gusto niyang matikman sa huling pagkakataon ang luto nito. Dahil sa luto kasi nito kaya nag iba ang tibok ng puso niya para sa binata. Baka sakaling kapag natikman niyang muli iyonay bumalik na sa normal na tibok ang puso niya.

"Ang sabi ng doctor ay kailangan mo pang manatili dito ng ilang araw."

"Ayaw kong mag stay dito ng matagal."

"Huwag matigas ang ulo. Ang katulong ang magbabantay sa iyo habang wala ako dahil aalis ako mamaya upang bisitahin ang branch ng kompanya sa probinsya."

Hindi na lang na siya kumuntra sa gusto ng binata. Ayaw niyang umasa pa at tiyak namang makalimutan na naman siya nito.

"Asikasuhin ko muna si Emily." Paalam ni Tyron habang inaayos ang kumot ng dalaga.

Tumango lang siya bago pumikit. Ramdam niyang ilang segundo ring nakatitig sa kaniya ang binata bago umalis. Saka lang siya nagmulat ng mga mata nang marinig ang pagbukas at sara ng pintuan.

Lumipas ang ilang araw at hindi nakikita ni Jesabell ang binatang kaibigan. Si Tyron ay wala rin siyang balita rito. Hindi nga siya kinakamusta kahit sa tawag. Nabalitaan niya mula sa katulong na kasama nito sa business trip si Emily. Nakalulungkot man pero hindi na dapat siya patatalo sa kaniyang emosyon. Ayaw niyang mamatay dahil sa lungkot. Ang katulong ay one time lang din siya dinalaw at dinalhan ng pagkain. Mabuti na lang at mabait ang nurse niya at dinadalhan siya ng pagkain upang hindi magutom.

Mukhang baliw pala ang tingin sa kaniya ni Tyron dahil may binayaran pang psychiatrist upang e under go siya. Kinabahan siya na baka katulad sa napapanood niya ay bigla siyang ilagay sa mental hospital. Kaya kailangan na talaga niyang magpakabait hanggang sa makaalis sa poder ni Tyron.