Chapter 7-Sama ng loob

"Ano ang ibig mong sabihing na kay Nida ang cellphone mo?" nagtatakang tanong ni Tyron.

"Hindi ba at pinakuha mo ang cellphone ko at ayaw akong pahawakin?" Malungkot niyang sagot sa binata.

"Tyron, sa tingin ko ay nagha-hallucinate na naman siya. Dapat siguro ay hindi muna siya pinayagang makalabas." Nag aalala at mukhang takot na kumapit muli si Emily sa braso ni Tyron.

Inalis ni Tyron ang kamay ni Emily at nag aalalang lumapit kay Jesabell. Kasalanan niya kung lumala ang sakit ng dalaga dahil iniwan niya ito. "Jesabell, halika at kumain ka muna upang gumanda ang pakiramdam mo then iinum ng gamot."

Inis na sinamaan ni Emily ng tingin si Jesabell at ang bilis lumambot ng puso ni Tyron para dito.

Muli siyang humakbang palayo sa binata. "No, hindi ako baliw kung iyan ang iniisip mo. Masama bang bawiin na ang cellphone ko?" Malungkot niyang tanong sa binata.

"Jesabell, bakit kay Nida mo hinahanap ang cellphone mo? Nasa silid mo lang iyon at hindi kinukuha sa iyo." Malumanay na kausap ni Emily sa dalaga.

"Tama po si Senyorita Emily, wala sa akin ang cellphone mo. Kung gusto niyo po ay kukunin ko sa room mo." Pagmamagandang loob ni Nida.

"Pasuyo na at ibigay mo na sa kaniya." Utos ni Tyron sa katulong.

"Hindi na kailangan." Pigil ni Jesabell sa katulomg.

"Jesabell, huwag mo nang pahirapan pa si Tyron. Kukunin na ni Nida ang cellphone mo upang mapanatag na ang kalooban mo." Concern na ani Emily.

"Thank you sa concern pero huwag mo nang pagurin ang katulong. Pahiram na lang ng cellphone at ipa ring ko ang sariling numero." Inilahad niya ang kamay sa harapan ni Nida.

Biglang nag alinlangan si Nida na ipahiram ang cellphone kay Jesabell. Malakas ang kutob niyang may balak itong hindi maganda lalo na at ang kalmado nito.

"Bakit hindi mo ako mapahiram ng cellphone? Natatakot ka ba na baka biglang tumunog ang cellphone ko sa iyong silid?" Sarkastikong tanong ni Jesabell sa katulong.

"Jesabell, bakit mo ginaganyan si Nida? Alam kong hindi mo siya gusto dahil ang tingin mo sa kaniya ay kakampi ko. Pero hindi pa rin tama na pagbintangan mo siyang magnanakaw." Sermon ni Emily.

"May sinabi ba akong ninakaw niya?" Sarkastikong tugon ni Jesabell.

Napipilan si Emily, nainis siya sa sarili at napasobra yata ang sinabi niya para lang palabasing masama ang ugali ni Jesabell.

"Ako na ang tatawag sa cellphone mo upang matigil na ito." Mukhang naiirita nang turan ni Tyron.

Nakangiting sinalubong ni Emily ang tingin ni Jesabell. Pinararating niya sa babae na magmumukha lang itong baliw sa paningin ni Tyron. Ngunit natigilan siya nang sumilay naman ang makahulugang ngiti sa labi nito. Pati ang mga mata ay banaag ang nagsasayaw na kagalakan kaya kinabahan siya. Bigla siyang napatingin sa suot na apron ni Nida. Gusto niyang pigilan si Tyron ngunit huli na ang lahat.

Daig pa ni Nida ang natuklaw ng ahaw nang may tumunog na cellphone sa kaniyang apron. Napaurong siya ng hakbang nang tumingin sa kaniya ang binatang amo. Hindi niya alam kung dapat ba niyang ilabas ang cellphone at magkunwaring walang narinig.

Mabilis na nilapitan ni Emily si Nida at hinawakan sa kamay. "Nida, ang akala ko ba ay ibinalik mo na ang cellphone ni Jesabell?" May kasamang panenermon na aniya sa katulong.

"So-sorry po, senyorita. Nakalimutan kong ibinigay niya sa akin ito kanina at pinahawakan." Kinakabahang tugon ni Nida kay Emily at iniiwasang mapatingin kay Tyron.

Pinigilan ni Jesabell ang sarili na mainis dahil nakagawa agad ng palusot ang dalawa. Well, nakita niya kanina ang cellphone sa kaniyang silid at narinig ang utos ni Emily. Nagawa niyang ilagay sa naiwang apron kanina ni Nida ang sariling cellphone upang mag backfire sana ang plano ng dalawa.

Si Emily na ang kumuha ng cellphone na nasa apron ni Nida at humarap sa kaagaw. "Jesabell, pagpasensyahan mo na si Nida at naging malimutin. Here's your phone."

Napaismid si Jesabell at tiningnan ang hawak ni Emily. Kinuha niya ang cellphone at nakangiting ibinalik kay Nida. "Napalitan mo naman na ang password nito kaya sa iyo na ito."

Gulat at napahiyang nagyuko ng ulo si Nida. Hindi niya alam kung ano na ang sunod na gagawin.

"Jesabell, ano ang ginagawa mo? That's is your favourite phone." Sita ni Tyron sa dalaga.

Pilit na pinigilan ni Jesabell ang pagsilay ng mapait na ngiti sa kaniyang mga labi. Hindi manlang nagtaka ang binata kung bakit na kay Nida ang phone niya. Marahan siyang nagbuntong hininga bago masayang ngumiti sa binata. "Hindi na ngayon. Isa pa ay hindi ko na kailangan iyan dahil walang importanteng tao na tatawag na diyan."

Mabilis na siyang tumalikod at umakyat sa hagdan upang bumalik sa kaniyang silid. Kumurap kurap siya upang hindi tumuloy ang pagpatak ng butis ng luha sa kaniyang mga mata. Totoong hindi na importante sa kaniya ang cellphone na si Tyron mismo ang bumili para sa kaniya. Mula nang baliwalain ng binata ang tawag niya nang gabing iyon ay wala nang kuwenta sa kaniya ang contact na nasa cellphone. Saulo naman niya ang number ni Jason kung kailangan niya itong kontakin. Alam na rin ng kaibigan na wala sa kaniya ang cellphone kaya hindi na iyon doon tatawag.

Nang makapasok sa silid ay saka lang pinakawalan ni Jesabell ang luha na kanina pang namuo sa gilid ng mga mata niya. Ang akala niya ay wala na siyang mararamdamang pait, lungkot at sakit sa puso sa isiping wala na siyang halaga sa buhay ni Tyron. Nang makarinig ng mga yabag palapit sa silid niya ay nagmamadaki siyang pumasok sa banyo. Ayaw niyang makita siya ng kahit sino pa na umiiyak.

Napabuntong hininga si Tyron nang makitang pumasok sa banyo si Jesabell. Sinundan niya ito at kinatok ang pinto ng banyo. "Kung ayaw mo na sa cellphone na ito ay papalitan ko ng bagong brand new na iphone."

Lalo lamang nagpupuyos sa galit ang puso ni Jesabell nang marinig ang sinabi ng binata. "Hindi na kailangan." Malamig niyang tugon at naghilamos upang alisin ang bakas ng luha sa mga mata.

"Look, alam kong nagtatampo ka at binaliwala ko ang tawag mo namg gabing iyon. Hindi na mauulit kaya huwag mo nang palitan ang iyong number." Mahinahon na turan ni Tyler at pilit na sinusuyo ang dalaga.

Hindi niya sinagot ang binata. Mariing naglapat ang mga labi niya at kuyom ang mga kamay. Nagagalit siya sa sarili dahil lumalambot ang puso sa panunuyo ng binata. Dapat manaig ang galit niya sa puso upang makalaya na ang sarili sa heartache.

"Alalahanin mo, hindi na ikaw ang priority niya at walang tiwala sa iyo. Kaya ka niyang abandunahin ano mang oras para kay Emily!" kausap niya sa sarili habang nakipagtitigan sa salamin.

Unti unting humulma ang ngiti sa labi niya ar tumango tango habang nanatiling nakatingin sa sariling reflection. "Tama, mula ngayon ay mag isa na lang ako. Narito lamang ako para gumanti sa bruhildang iyon!" bulong ni Jesabell sa sarili bago muling naghilamos.

Ang laki ng ibinagsak ng katawan niya dahil walang maayos na kain nang nasa hospital siya. Pakiramdam niya ay biglang tumanda ang mukha niya. Hindi niya dapat pabayaan ang sarili. Tama na ang maging talunan at durog ang kalooban. Sa panlabas na anyo ay makabawi manlang. Pinalipas pa niya ang ilang minuto at inayos ang sarili. Nang masiguro na mukha na siyang fresh muli ay saka lang siya nagpasyang lumabas ng silid.